Bazkaria belar gainean

Bazkaria belar gainean
Irudi gehiago
Jatorria
Sortzailea(k)	Édouard Manet
Sorrera-urtea	1863
Izenburua	Le déjeuner sur l'herbe eta Luncheon on the Grass
Mugimendua	Errealismoa
Jatorrizko herrialdea	Frantzia
Ezaugarriak
Materiala(k)	Margo-oihala eta olio-pintura
Dimentsioak	208 () × 264,5 () cm
Genero artistikoa	biluzia, paisaia margolaritza, izadi hila eta genero-artea
Egile-eskubideak	jabetza publiko
Deskribapena
Iconclass	41CC41, 41D92, Eugène) 61B2(MANET, Eugène), Ferdinand) 61B2(LEENHOFF, Ferdinand), 61B2(MEURENT,Victorine) eta 41C653
Kokapena
Lekua	Orsay museoa
Bilduma	Orsay museoa eta Louvreko margogintza saila
Inbentarioa	RF 1668
Jabea	Frantziar Estatua, Édouard Manet, Jean-Baptiste Faure (mul) , galerie Durand-Ruel (en) eta Étienne Moreau-Nélaton (mul)
Historia
Erakusketak	Salon des Refusés 1900eko Nazioarteko Erakusketa (Paris)

Bazkaria belar gainean (frantsesez 'Le déjeuner sur l'herbe'), hasiera batean Le Bain (Bainua) deitua, oihal gaineko olio-pintura da, Édouard Manetek margotua. 1862-1863 bitartean sortua, biluzik dagoen emakumea eta guztiz jantzita dauden gizonezkoak kontrajartzen dira. Salon des Refusés (Baztertuen Aretoa) delakoan lehen aldiz erakutsi zenean hautsa harrotu zuen margolan honek. Egun, Parisko Orsay museoan dago.

Biluzik dagoen emakumea egiteko, Manetek emaztea (Suzanne Leenhoff) eta modelo kutuna (Victorine Meurent) erabili zituen, lehenengoaren burua baina bigarrenaren gorputz potoloagoa baititu koadroko emakumeak. Gorputza argitsua du, eta zuzenean ikusleari begira dago. Ondoko gizonak Manenten anaia (Eugene Manet) eta koinatua izatekoa (Ferdinand Leenhoff) dira, dandien modura jantzita. Emakumea ez balego bezala daude solasean biak. Aurrean, emakumearen arropak, fruta bete saski bat eta ogi-zerra bat, izadi hil baten antzera.

Atzean beste emakume bat errekan bainatzen da. Lehen planoko irudien aldean handiegi, haien gainetik zintzilikaturik dirudi. Azkar margotutako hondoak ez dauka apenas sakontasunik, eta "argazkien" argia, zertxobait artifiziala gainera, erabiliz (ia itzalik ez dago), ikusleak uste du barreneko eszena dela, eta ez kanpokoa.

Eguneroko gertaera bada ere, Manetek propio tamaina handia aukeratu zuen, normalean ospe handiko gaietarako erabiltzen dena. Margolanaren estiloa garaiko ohitura akademikoei ez zien eutsi: pintzelkadak ezkutatzen ahalegindu gabe, bukatzeko dagoela ematen du zenbait tokitan. Orobat, biluztasunak ez du bat egiten Cabanel edo Ingresen irudi akasgabeekin.

Maneten margolan honek Frantziako publikoa asaldatu zuen. Izan ere, ez da pintura errealista Daumieren zentzuan, baina artisaren askatasunaren aldeko aldarrikapena da. Emakume bat biluzik guztiz jantzirik dauden bi gizonezkoekin batera agertzeak garaiko zuzentasunaren kontra jo zuen, are gehiago pertsonaiak hain familiarrak izanda.