jediñ

Bretón

De jed y el sufijo -iñ.

Conjugación de *jediñ*
Formas no personales
Infinitivo	jediñ
Participio presente	o jediñ
Participio pasado	jedet
Formas personales
número	singular				plural			pasiva
persona	1.ª	2.ª	3.ª masculino	3.ª femenino	1.ª	2.ª	3.ª	impersonal
Modo indicativo
Presente	jedan	jedez	jed	jed	jedomp	jedit	jedont	jeder
Pretérito imperfecto	jeden	jedes	jede	jede	jedemp	jedec'h	jedent	jeded
Pretérito perfecto	jedis	jedjout	jedas	jedas	jedjomp	jedjoc'h	jedjont	jedjod
Futuro	jedin	jedi	jedo	jedo	jedimp	jedot	jedint	jedor
Modo condicional
Presente	jedfen	jedfes	jedfe	jedfe	jedfemp	jedfec'h	jedfent	jedfed
Pretérito	jedjen	jedjes	jedje	jedje	jedjemp	jedjec'h	jedjent	jedjed
Modo imperativo
Presente		jed	jedet	jedet	jedomp	jedit	jedent
Nota: Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo