Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Saltu al enhavo

Ridgaso

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Dinitrogena oksido
Plata kemia strukturo de la Dinitrogena oksido
Tridimensia kemia strukturo de la Dinitrogena oksido
En antikveco, dinitrogena oksido estis uzata en festoj pro ĝiaj efikoj sur la konduto de la homoj.
Dinitrogena oksido estis malkovrita en 1775 de la angla kemiisto Joseph Priestley (1733-1804).[1]
Alternativa(j) nomo(j)
  • Dunitrogena oksido
  • Anhidrido de la hiponitrita acido
  • Nitroza oksido
  • Protooksido de nitrogeno
  • Ridgaso
Kemia formulo
N2O
CAS-numero-kodo 10024-97-2
ChemSpider kodo 923
PubChem-kodo 948
Merck Index 15,6740
Fizikaj proprecoj
Aspekto senkolora gaso kun anestezaj proprecoj
Molmaso 44,013 g·mol−1
Denseco 1,977g cm−3
Fandpunkto −91 °C
Bolpunkto −88 °C
Ekflama temperaturo Nebrulema
Solvebleco Akvo:1,5 g/L
Sekurecaj Indikoj
Riskoj R8 R26 R34 R38
Sekureco S1/2 S9 S26 S28 S36/37/39 S45
Pridanĝeraj indikoj
Danĝero
GHS Damaĝo Piktogramo
03 – Eksplodema 04 – Produkto sub premo
07 – Toksa substanco 08 – Risko al sano
GHS Signalvorto Damaĝa substanco
GHS Deklaroj pri damaĝoj H270, H280, H336, H360, H372
GHS Deklaroj pri antaŭgardoj P201, P202, P220, P244, P260, P261, P264, P270, P271, P281, P304+340, P308+313, P314, P370+376, P403, P403+233, P405, P410+403, P501[2]
Escepte kiam indikitaj, datumoj estas prezentataj laŭ iliaj normaj kondiĉoj pri temperaturo kaj premo
(25 °C kaj 100 kPa)

Ridgaso[3], dinitrogenoksido[3], dunitrogena oksido [4] (N2O), estas senkolora gaso.

Kiam homo enspiras iom de la gaso, li unue havas plezursenton kaj eŭforion, kiu ofte kaŭzas ridon. Pli forta dozo senkonsciigas. Tial la gaso dum iu tempo estis uzata kiel anestezilo.

La anestezan efikon unue konstatis Humphry Davy en mem-eksperimento en 1799. La unua kuracisto, kiu aplikis la gason, estis Horace WELLS el Hartford. Li observis la efikon de la gaso en foira amuzejo kaj rimarkis, ke ĝi ne nur plezurigas, sed ankaŭ sensentigas.

Ridgaso kontribuas al la forceja efiko, ĉar ĝi blokas infraruĝan lumon. Oni taksas ĝian kontribuon al la homkaŭza forceja efiko je 5 procentoj.

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]

Referencoj

[redakti | redakti fonton]

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]