Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Saltu al enhavo

Couiza

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Couiza
komunumo en Francio
Administrado
Lando  Francio
Regiono Languedoc-Roussillon
Departemento Aude
Kantono Couiza
(centro)
Komunumaro Communauté de communes du Pays de Couiza
Urbestro Jacques Hortala (2008-2014)
Insee-kodo 11103
Poŝtkodo 11190
Demografio
Loĝantaro 1 194 (1999)
Loĝdenso Esprima eraro: Neatendita numeralo loĝ./km2
Geografio
Koordinatoj 42° 56′ N, 2° 15′ O (mapo)42.94142.2528Koordinatoj: 42° 56′ N, 2° 15′ O (mapo)
Alteco 218 m ĝis 563 m m
Areo 6,77 km2
Situo
Couiza (Francio)
Couiza (Francio)
DEC
Map
vdr


Couiza estas franca komunumo en la departemento Aude en la regiono [Languedoc-Roussillon]].

La enloĝantoj nomiĝas Couizanais.

Geografio

Couiza trovigas en la alta parot de la valo de Aude 16 km sude de Limoux kaj 13 km norde de Quillan. Ĝi estas ligata kun la villaĝo Montazels dividita per Aude kaj la urbeto Espéraza.

Alveno per SNCF (franca fervoja kompanio) per la Gare de Couiza-Montazels aŭ Gare d'Espéraza de la linio inter Carcassonne kaj Rivesaltes.

Oficiala horaro de decembro 2008

Haltejo trajno n° 1 trajno n° 2 trajno n° 3 trajno n° 4 trajno n° 5
Carcassonne 06h10 09h15 13h26 18h39 18h43
Couiza-Montazels 07h03 10h08 14h19 19h32 19h33

La ĉefstrato D 117 iras norden tra Limoux al Carcassonne kaj suden Barcelono.

Blazono

Priskribo de la Blazono de la komunumo : france De sinople aŭ trois billettes d'or posées et rangées en barre. (1696).

Historio

Coiza estas tre antikva kaj estas konata pro la proksimeco al la rivero Atax, menciita per Strabon, Plinius kaj Pomponius Mela.

Dum la mezepoko Couiza estis grava loko de merkato inter la ebeno de Carcassonne kaj la okcidenta parto de Corbières tra Arques kaj Rennes-le-Château.

Dum la milito kontraŭ la kataroj la urbo iĝis en la manoj de Pierre de Voisins (kiu iĝis ankaŭ mastro de Rennes-le-Château, de Coustaussa, de Arques, de Antugnac kaj de aliaj lokoj en la regiono). Estis menciita "bataille de la Salz" (batalo apud la rivero Sals de kelkaj aŭtoroj de la 19-a jarcento sur la tereno, kiu nomiĝas "Gournet". Oni retrovis konstruaĵojn de armeo, se neniu pruvas, ke fakte okazis batalo tio.

Couiza restis izolita loĝloko kaj vidis multajn invadojn inter la 4-a kaj 18-a jarcento.

Je la fino de la dinastio de Voisins estis konstruita la kastelo en kunago kun la familio Joyeuse. El ĉi tiu familio devenas la Guillaume de Joyeuse, kiu ekloĝis en la jaro 1562 en la kastelo de Couiza. Poste li iĝis episkopo de Alet, kaj lieutenant-général en la jaro 1561 kaj maréchal en 1582. Li estis la estro de la ligue catholique (katolika ligo), kiu organizis la batalon kontraŭ les Montmorency kaj la Hugenotoj dum la [[Guerres de religion|] (franca religia milito).

Couiza estis la fino de 19-a jarcento ĝis la 30-aj jaroj de la 20-a jarcento aktiva centro de la ĉapelo-fabrikado, kiu devenis de Bugarach. La kaptitoj el ĉi tiuj vilaĝo lernis dum la 30 jara milito ĉi tiun metion en Pollando. Poste ili konstruis fabrikon en la valo, kiu povis utiligi la naturan energifonton de la rievero Aude. En tiu tempo laboris pli ol 3.000 dungitoj por la ĉapelo-industrio. Hodiaŭ estas ankoraŭ 50.

[1]

Populacio

Loĝantara evoluo
196219681975198219901999
112612971314125912871194

Vidindaĵoj

Château des ducs de Joyeuse (kastelo de la grafoj de Joyeuse) el la 16-a jarcento
Dosiero:Église de Couiza 2005.jpg
Preĝejo
transformita al hotelo


  • Château des ducs de Joyeuse (kastelo de la grafoj de Joyeuse[2][3]). La kastelo havas kvar rondajn turojn en la anguloj, pordegon el la 17-a jarcento kaj bonege konservitan internan korton. La kastelo estis uzata kiel fabrio kaj funkcias nun kiel hotelo kaj restoracio sub la nomo Les Ducs de Joyeuse.

Konataj personoj

Ĝemelurboj

Vidu ankaŭ

Referencoj

  1. Source principale: "Couiza une ville...un canton" André Marcel. Édition "Fondation VILLE DE COUIZA", 1989. 315 pp.
  2. Debant, Robert Château de Couiza, prezentita dum Congrès archéologique de France. 131ème session. Pays de l'Aude. 1973.
  3. Pérouse de Montclos, Jean-Marie Le guide du Patrimoine: Languedoc, Roussilon, Ministère de la Culture, Hachette, Paris (Frankreich) , ISBN 2012423337, 1996; p. 224-225.

Eksteraj ligoj