fútt

Hungarian

fú (“to blow”, archaic, literary, or folksy variant of fúj) +‎ -tt (past-tense and past-participle suffix)

fútt

fútt

Inflection (stem in -a-, back harmony)
	singular	plural
nominative	fútt	fúttak
accusative	fúttat	fúttakat
dative	fúttnak	fúttaknak
instrumental	fúttal	fúttakkal
causal-final	fúttért	fúttakért
translative	fúttá	fúttakká
terminative	fúttig	fúttakig
essive-formal	fúttként	fúttakként
essive-modal	—	—
inessive	fúttban	fúttakban
superessive	fútton	fúttakon
adessive	fúttnál	fúttaknál
illative	fúttba	fúttakba
sublative	fúttra	fúttakra
allative	fútthoz	fúttakhoz
elative	fúttból	fúttakból
delative	fúttról	fúttakról
ablative	fúttól	fúttaktól
non-attributive possessive - singular	fútté	fúttaké
non-attributive possessive - plural	fúttéi	fúttakéi