From Old Irish athchomarc (“act of asking, enquiry; request, question”), verbal noun of ad·comairc (“asks, questions”).
achomharc m (genitive singular achomhairc, nominative plural achomhairc)
- verbal noun of achomharc
- (law) appeal
achomharc (present analytic achomharcann, future analytic achomharcfaidh, verbal noun achomharc, past participle achomharctha)
- (transitive, law) appeal
|
singular
|
plural
|
relative
|
autonomous
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
indicative
|
present
|
achomharcaim
|
achomharcann tú; achomharcair†
|
achomharcann sé, sí
|
achomharcaimid
|
achomharcann sibh
|
achomharcann siad; achomharcaid†
|
a achomharcann; a achomharcas / a n-achomharcann*
|
achomharctar
|
past
|
d'achomharc mé; d'achomharcas / achomharc mé‡; achomharcas‡
|
d'achomharc tú; d'achomharcais / achomharc tú; achomharcais‡
|
d'achomharc sé, sí / achomharc sé, sí‡
|
d'achomharcamar; d'achomharc muid / achomharcamar; achomharc muid‡
|
d'achomharc sibh; d'achomharcabhair / achomharc sibh; achomharcabhair‡
|
d'achomharc siad; d'achomharcadar / achomharc siad; achomharcadar‡
|
a d'achomharc / ar achomharc*
|
achomharcadh; hachomharcadh†
|
past habitual
|
d'achomharcainn / achomharcainn‡; n-achomharcainn‡‡
|
d'achomharctá / achomharctá‡; n-achomharctᇇ
|
d'achomharcadh sé, sí / achomharcadh sé, sí‡; n-achomharcadh sé, s퇇
|
d'achomharcaimis; d'achomharcadh muid / achomharcaimis; achomharcadh muid‡; n-achomharcaimis‡‡; n-achomharcadh muid‡‡
|
d'achomharcadh sibh / achomharcadh sibh‡; n-achomharcadh sibh‡‡
|
d'achomharcaidís; d'achomharcadh siad / achomharcaidís; achomharcadh siad‡; n-achomharcaidís‡‡; n-achomharcadh siad‡‡
|
a d'achomharcadh / a n-achomharcadh*
|
d'achomharctaí / achomharctaí‡; n-achomharcta퇇
|
future
|
achomharcfaidh mé; achomharcfad
|
achomharcfaidh tú; achomharcfair†
|
achomharcfaidh sé, sí
|
achomharcfaimid; achomharcfaidh muid
|
achomharcfaidh sibh
|
achomharcfaidh siad; achomharcfaid†
|
a achomharcfaidh; a achomharcfas / a n-achomharcfaidh*
|
achomharcfar
|
conditional
|
d'achomharcfainn / achomharcfainn‡; n-achomharcfainn‡‡
|
d'achomharcfá / achomharcfá‡; n-achomharcfᇇ
|
d'achomharcfadh sé, sí / achomharcfadh sé, sí‡; n-achomharcfadh sé, s퇇
|
d'achomharcfaimis; d'achomharcfadh muid / achomharcfaimis‡; achomharcfadh muid‡; n-achomharcfaimis‡‡; n-achomharcfadh muid‡‡
|
d'achomharcfadh sibh / achomharcfadh sibh‡; n-achomharcfadh sibh‡‡
|
d'achomharcfaidís; d'achomharcfadh siad / achomharcfaidís‡; achomharcfadh siad‡; n-achomharcfaidís‡‡; n-achomharcfadh siad‡‡
|
a d'achomharcfadh / a n-achomharcfadh*
|
d'achomharcfaí / achomharcfaí‡; n-achomharcfa퇇
|
subjunctive
|
present
|
go n-achomharca mé; go n-achomharcad†
|
go n-achomharca tú; go n-achomharcair†
|
go n-achomharca sé, sí
|
go n-achomharcaimid; go n-achomharca muid
|
go n-achomharca sibh
|
go n-achomharca siad; go n-achomharcaid†
|
—
|
go n-achomharctar
|
past
|
dá n-achomharcainn
|
dá n-achomharctá
|
dá n-achomharcadh sé, sí
|
dá n-achomharcaimis; dá n-achomharcadh muid
|
dá n-achomharcadh sibh
|
dá n-achomharcaidís; dá n-achomharcadh siad
|
—
|
dá n-achomharctaí
|
imperative
|
achomharcaim
|
achomharc
|
achomharcadh sé, sí
|
achomharcaimis
|
achomharcaigí; achomharcaidh†
|
achomharcaidís
|
—
|
achomharctar
|
verbal noun
|
achomharc
|
past participle
|
achomharctha
|
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis (except an)
- Ó Dónaill, Niall (1977) “achomharc”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
- Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “athchomarc”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
- Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “ad·comairc”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
- de Bhaldraithe, Tomás (1959) “achomharc”, in English-Irish Dictionary, An Gúm
- “achomharc”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013-2024