همدم

From هم (ham, “same”) +‎ دم (dam, “breath”).

همدم • (hamdam) (plural همدمان (hamdamân) or همدم‌ها (hamdam-hâ))

1. companion; intimate friend

   Synonyms: دوست (dust), رفیق (rafiq), جلیس (jalis)

   • late 1300s, Xāja Shams-ud-Dīn Moḥammad Ḥāfeẓ-e Shīrāzī, “Ghazal 470 (Sīne mālāmāl-e dard ast)”, in دیوان حافظ:

     سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی
     دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی

     sine mâlâmâl-e dard ast ey deriğâ marham-i
     del ze tanhâyi be jân âmad xodâ râ hamdam-i

     My heart is brimful with pain; alas, a remedy!
     My heart is driven to extremities by loneliness; for God's sake, a companion!