zagiąć

Polish

From za- +‎ giąć (“to bend, to fold”).

zagiąć pf (imperfective zaginać)

(transitive) to bend, to fold
(transitive, colloquial) to stump, to puzzle (ask an unexpected question that the addressee is unable to answer)
(reflexive with się) to be bent, to be folded

Conjugation of zagiąć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zagiąć
future tense	1^st	zagnę			zagniemy
	2^nd	zagniesz			zagniecie
	3^rd	zagnie			zagną
	impersonal	zagnie się
past tense	1^st	zagiąłem, -(e)m zagiął	zagięłam, -(e)m zagięła	zagięłom, -(e)m zagięło	zagięliśmy, -(e)śmy zagięli	zagięłyśmy, -(e)śmy zagięły
	2^nd	zagiąłeś, -(e)ś zagiął	zagięłaś, -(e)ś zagięła	zagięłoś, -(e)ś zagięło	zagięliście, -(e)ście zagięli	zagięłyście, -(e)ście zagięły
	3^rd	zagiął	zagięła	zagięło	zagięli	zagięły
	impersonal	zagięto
conditional	1^st	zagiąłbym, bym zagiął	zagięłabym, bym zagięła	zagięłobym, bym zagięło	zagięlibyśmy, byśmy zagięli	zagięłybyśmy, byśmy zagięły
	2^nd	zagiąłbyś, byś zagiął	zagięłabyś, byś zagięła	zagięłobyś, byś zagięło	zagięlibyście, byście zagięli	zagięłybyście, byście zagięły
	3^rd	zagiąłby, by zagiął	zagięłaby, by zagięła	zagięłoby, by zagięło	zagięliby, by zagięli	zagięłyby, by zagięły
	impersonal	zagięto by
imperative	1^st	niech zagnę			zagnijmy
	2^nd	zagnij			zagnijcie
	3^rd	niech zagnie			niech zagną
passive adjectival participle		zagięty	zagięta	zagięte	zagięci	zagięte
anterior adverbial participle		zagiąwszy
verbal noun		zagięcie