zabałamucić

From za- +‎ bałamucić.^[1] First attested in 1767.^[2]

• Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: za‧ba‧ła‧mu‧cić

zabałamucić pf

1. (transitive) to have on (to trick or deceive deliberately; to play a prank on) [with instrumental ‘with what’]

   Synonyms: obałamucić, zbałamucić, zwieść

2. (intransitive) to dally, to dawdle, to idle, to loll, to lollygag
3. (transitive, obsolete) to waste someone else's time
4. (reflexive with się, obsolete, emphatic) to have on (to trick or deceive deliberately; to play a prank on)

• zabałamucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zabałamucić in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “bałamucić”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “zabałamucić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zabałamucić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 8, Warsaw, page 15