vouwen

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈvɑu̯.ə(n)/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɑu̯ən

Etymology 1

[edit]

From Middle Dutch vouden, from Old Dutch *faldan, from Proto-West Germanic *falþan, from Proto-Germanic *falþaną.

Verb

[edit]

vouwen

  1. to fold
  2. (slang, law) to arrest
Conjugation
[edit]
Conjugation of vouwen (weak with strong past participle)
infinitive vouwen
past singular vouwde
past participle gevouwen
infinitive vouwen
gerund vouwen n
present tense past tense
1st person singular vouw vouwde
2nd person sing. (jij) vouwt, vouw2 vouwde
2nd person sing. (u) vouwt vouwde
2nd person sing. (gij) vouwt vouwde
3rd person singular vouwt vouwde
plural vouwen vouwden
subjunctive sing.1 vouwe vouwde
subjunctive plur.1 vouwen vouwden
imperative sing. vouw
imperative plur.1 vouwt
participles vouwend gevouwen
1) Archaic. 2) In case of inversion.
Descendants
[edit]
  • Afrikaans: vou
  • Berbice Creole Dutch: fau
  • Negerhollands: vouw

Etymology 2

[edit]

Noun

[edit]

vouwen

  1. plural of vouw
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=vouwen&oldid=81652910"