verklaren

From Wiktionary, the free dictionary

Jump to navigation Jump to search

See also: verklären

Dutch

Etymology

From Middle Dutch verclāren. Equivalent to klaar +‎ ver- -en.

Pronunciation

IPA^(key): /vərˈklaː.rə(n)/
Audio: (file)
Hyphenation: ver‧kla‧ren
Rhymes: -aːrən

Verb

verklaren

to declare, state
to explain, clarify

Conjugation

Conjugation of verklaren (weak, prefixed)
infinitive	verklaren
past singular	verklaarde
past participle	verklaard
infinitive	verklaren
gerund	verklaren n
	present tense	past tense
1st person singular	verklaar	verklaarde
2nd person sing. (jij)	verklaart, verklaar²	verklaarde
2nd person sing. (u)	verklaart	verklaarde
2nd person sing. (gij)	verklaart	verklaarde
3rd person singular	verklaart	verklaarde
plural	verklaren	verklaarden

subjunctive sing.¹	verklare	verklaarde
subjunctive plur.¹	verklaren	verklaarden

imperative sing.	verklaar
imperative plur.¹	verklaart

participles	verklarend	verklaard
¹⁾ Archaic. ²⁾ In case of inversion.

Synonyms

(explain): uitleggen, toelichten
(clarify): verduidelijken, ophelderen

Derived terms

Descendants

Afrikaans: verklaar
Negerhollands: verklaar

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=verklaren&oldid=81652003"

Hidden categories: