Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]
Μετάβαση στο περιεχόμενο

Scream (ταινία, 1996)

Αυτό είναι ένα καλό λήμμα. Πατήστε εδώ για περισσότερες πληροφορίες.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Scream)

Scream
Κινηματογραφική αφίσα της ταινίας.
ΣκηνοθεσίαΓουές Κρέιβεν
ΠαραγωγήΚάθι Κόνραντ
Κάρι Γουντς
ΣενάριοΚέβιν Γουίλιαμσον
ΠρωταγωνιστέςΝιβ Κάμπελ
Ντέιβιντ Αρκέτ
Κόρτνεϊ Κοξ
Μάθιου Λίλαρντ
Ρόουζ ΜακΓκόουαν
Σκιτ Όλριτς
Ντρου Μπάριμορ
ΜουσικήΜάρκο Μπελτράμι
ΦωτογραφίαΜαρκ Ίργουιν
ΜοντάζΠάτρικ Λούσιερ
Εταιρεία παραγωγήςWoods Entertainment
ΔιανομήDimension Films
Πρώτη προβολή18 Δεκεμβρίου 1996
(Λος Άντζελες)
Κυκλοφορία20 Δεκεμβρίου 1996
(ΗΠΑ)
10 Οκτωβρίου 1997
(Ελλάδα)
Διάρκεια111 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες
Γλώσσααγγλική
Προϋπολογισμός15 εκατομμύρια δολάρια
Ακαθάριστα έσοδα173 εκατομμύρια δολάρια
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Scream (γνωστό και ως Κραυγή Αγωνίας) είναι αμερικανική ταινία τρόμου παραγωγής 1996 σε σκηνοθεσία Γουές Κρέιβεν και σε σενάριο Κέβιν Γουίλιαμσον. Πρωταγωνιστούν οι Νιβ Κάμπελ, Ντέιβιντ Αρκέτ και Κόρτνεϊ Κοξ ενώ συμμετέχουν οι Μάθιου Λίλαρντ, Ρόουζ ΜακΓκόουαν, Σκιτ Όλριτς και Ντρου Μπάριμορ. Η ταινία αφηγείται την ιστορία της (φανταστικής) πόλης Γούντσμπορο της Καλιφόρνια, που τρομοκρατείται από έναν μασκοφόρο μανιακό δολοφόνο που απολαμβάνει να τηλεφωνεί στα θύματά του και να τους κάνει ερωτήσεις που αφορούν τις ταινίες τρόμου. Ο βασικός στόχος του δολοφόνου είναι η Σίντνεϊ Πρέσκοτ, μία έφηβη κοπέλα, της οποίας η μητέρα, Μορίν Πρέσκοτ, δολοφονήθηκε ένα χρόνο πριν. Η ταινία συνδυάζει την κωμωδία και το μυστήριο με τη βία των ταινιών σλάσερ, ενώ σατιρίζει και τα κλισέ των ταινιών τρόμου, τα οποία διαδόθηκαν και έγιναν δημοφιλή μέσα από τις ταινίες Η Νύχτα με τις Μάσκες (Halloween, 1978) και Παρασκευή και 13 (Friday the 13th, 1980). Η ταινία θεωρήθηκε μοναδική την εποχή κυκλοφορίας της καθώς οι χαρακτήρες της γνώριζαν τις πραγματικές ταινίες τρόμου και συζητούσαν ανοιχτά τα κλισέ, που το Scream προσπάθησε να ανατρέψει.

Βασισμένο εν μέρει στην πραγματική υπόθεση του Αντεροβγάλτη του Γκέινσβιλ, ο Γουίλιαμσον έγραψε το Scream εμπνευσμένος από το πάθος του για τις ταινίες τρόμου και ειδικά της ταινίας Η Νύχτα με τις Μάσκες. Η Dimension Films αγόρασε το σενάριο, με τον αρχικό τίτλο Scary Movie και προσέλαβε τον Κρέιβεν να το σκηνοθετήσει. Οι αδερφοί Γουαϊνστάιν άλλαξαν τον τίτλο σε Scream λίγο πριν ολοκληρωθούν τα γυρίσματα. Η παραγωγή αντιμετώπισε προβλήματα με τη λογοκρισία από την Κινηματογραφική Ένωση Αμερικής (MPAA) καθώς και εμπόδια από τους κατοίκους της περιοχής που πραγματοποιήθηκαν τα γυρίσματα. Παρόλα αυτά, το Scream κυκλοφόρησε στις 20 Δεκεμβρίου 1996 και αποδείχθηκε μεγάλη καλλιτεχνική[1] και εισπρακτική επιτυχία, αποφέροντας συνολικά πάνω από 173 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.[2] Έλαβε πολλά βραβεία και υποψηφιότητες ενώ επαινέθηκε και η μουσική του Μάρκο Μπελτράμι, η οποία χαρακτηρίστηκε ως «ένα από από τα πιο ενδιαφέροντα μουσικά σκορ εδώ και χρόνια»[3] και πλέον θεωρείται καλτ.[4]

Θεωρείται ότι οι νεανικές ταινίες τρόμου γνώρισαν μια δεύτερη καριέρα μετά το Scream, το οποίο έδωσε το φιλί της ζωής σε ένα είδος ταινιών που στη δεκαετία του '90 άρχισε πια να ξεθωριάζει. Όπως έκανε και Η Νύχτα με τις Μάσκες του Τζον Κάρπεντερ τη δεκαετία του '70. Επίσης το Scream σηματοδότησε μία ακόμη αλλαγή στο είδος των ταινιών τρόμου, πλαισιώνοντας το καστ με ήδη καθιερωμένους και επιτυχημένους ηθοποιούς, κάτι που θεωρείται ότι βοήθησε τις ταινίες τρόμου να βρουν ένα ευρύτερο κοινό, συμπεριλαμβανομένης μιας σημαντικής αύξησης του γυναικείου πληθυσμού.

Η επιτυχία του Scream οδήγησε στη δημιουργία μιας επιτυχημένης σειράς ταινιών, η οποία αποτελείται συνολικά από έξι ταινίες: Scream 2 (1997), Scream 3 (2000), Scream 4 (2011), Scream (2022) και Scream VI (2023).

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Κέισι Μπέκερ, μαθήτρια λυκείου, περιμένει τον φίλο της Στιβ, όταν χτυπάει το τηλέφωνο. Ο άγνωστος άνδρας, αρχίζει να απειλεί την Κέισι, λέγοντάς της ότι είναι έξω από το σπίτι της και την παρακολουθεί. Την προκαλεί να παίξουν ένα παιχνίδι, αλλιώς θα σκοτώσει το αγόρι της. Η Κέισι, πανικοβλημένη, αναγκάζεται να παίξει το παιχνίδι, το οποίο δεν είναι άλλο από ερωτήσεις γνώσεων πάνω στις ταινίες τρόμου. Στην πρώτη ερώτηση απαντά σωστά. Στη δεύτερη όμως δίνει λάθος απάντηση με συνέπεια τον θάνατο του Στιβ. Όταν απαντάει λάθος και στην τρίτη ερώτηση, ο δολοφόνος, μασκαρεμένος με μαύρη μπέρτα και ασπρόμαυρη μάσκα, της επιτίθεται και τη σκοτώνει.

Τα νέα της δολοφονίας των δύο μαθητών γίνονται πρωτοσέλιδο και όλοι οι ρεπόρτερ έχουν μαζευτεί έξω από το λύκειο. Πιο δύσκολα είναι τα πράγματα για μια νεαρή μαθήτρια, τη Σίντνεϊ Πρέσκοτ, η οποία προσπαθεί να αντιμετωπίσει το φρικτό αυτό γεγονός ταυτόχρονα με την επέτειο του βιασμού και της δολοφονίας της μητέρας της, ακριβώς έναν χρόνο πριν. Το ίδιο βράδυ, η Σίντνεϊ έρχεται αντιμέτωπη με τον δολοφόνο, γνωστό ως Ghostface. Η Σίντνεϊ κατηγορεί το αγόρι της για την επίθεση, Μπίλι Λούμις. Επειδή ο πατέρας της λείπει, θα περάσει τη νύχτα στο σπίτι της κολλητής της φίλης, Τέιτουμ Ράιλι και τον αδελφό της, αστυνόμο, Ντουάιτ "Ντιούι" Ράιλι. Εκείνη τη νύχτα λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από τον δολοφόνο, λέγοντάς της ότι έπιασαν το λάθος άτομο, υπονοώντας τον Μπίλι, που τον συνέλαβε η αστυνομία.

Οι φόνοι συνεχίζονται στη μικρή επαρχιακή πόλη. Όταν ο λυκειάρχης εξαιτίας των φόνων αποφασίζει να κλείσει το λύκειο, οι μαθητές αποφασίζουν να κάνουν ένα πάρτι στο σπίτι του Στου Μάχερ, που είναι το αγόρι της Τέιτουμ και κολλητός φίλος του Μπίλι. Εκεί η Σίντνεϊ και ο Μπίλι θα τα ξαναβρούν. Στο πάρτι σκοπεύει να πάει και να κατασκοπεύσει η φιλόδοξη δημοσιογράφος, Γκέιλ Γουέδερς, γνωστή από παλιά με τη Σίντνεϊ, όταν η δημοσιογράφος δήλωνε ότι ο Κότον Γουίρι, ο άνδρας που καταδικάστηκε για τη δολοφονία της μητέρας της Σίντνεϊ, είναι αθώος. Επόμενος στόχος του Ghostface είναι η Τέιτουμ. Όταν τα παιδιά μαθαίνουν ότι δολοφονήθηκε ο λυκειάρχης τους, φεύγουν από το σπίτι, εκτός των Μπίλι, Στου, Σίντνεϊ και Ράντι Μικς, ένας παντογνώστης των ταινιών τρόμου, ο οποίος είναι κρυφά ερωτευμένος με τη Σίντνεϊ. Σύντομα ο δολοφόνος θα επιτεθεί στη Σίντνεϊ και θα μαχαιρώσει τον Μπίλι, τραυματίζοντάς τον.

Η Σίντνεϊ αμέσως μετά θα αντιμετωπίσει τον Στου και τον Ράντι, οι οποίοι κατηγορούν ο ένας τον άλλον ότι είναι ο δολοφόνος. Η Σίντνεϊ μη ξέροντας ποιον να εμπιστευτεί τους κλειδώνει έξω από το σπίτι. Τότε πέφτει από τις σκάλες ο Μπίλι και αφήνει τον Ράντι να μπει στο σπίτι. Ο Ράντι μπαίνει μέσα λέγοντας ότι ο Στου τρελάθηκε. Τότε ο Μπίλι απαντά: «Όλοι τρελαινόμαστε μερικές φορές» (ατάκα του Νόρμαν Μπέιτς από το Ψυχώ) και πυροβολεί τον Ράντι. Ο Μπίλι και ο Στου αποκαλύπτουν ότι είναι και οι δύο δολοφόνοι. Επίσης αποκαλύπτουν ότι αυτοί δολοφόνησαν τη μητέρα της Σίντνεϊ. Ο λόγος ήταν επειδή η μητέρα της είχε παράνομη σχέση με τον πατέρα του Μπίλι, που οδήγησε τη μητέρα του στο να τον εγκαταλείψει. Παγίδεψαν τον Κότον Γουίρι και σχεδιάζουν να φορτώσουν τους φόνους στον πατέρα της Σίντνεϊ.

Η Γκέιλ θα προσπαθήσει να σώσει τη Σίντνεϊ και τον πατέρα της, αλλά αποτυγχάνει, όταν ξεχνά να βγάλει την ασφάλεια από το όπλο. Η προσπάθειά της όμως ήταν αρκετή ώστε να επιτρέψει στη Σίντνεϊ να δραπετεύσει. Τότε η Σίντνεϊ, καθώς ο Μπίλι και ο Στου την ψάχνουν, τους τηλεφωνεί και παίζει το παιχνίδι τους. Καταφέρνει να σκοτώσει τον Στου και τραυματίζει σοβαρά τον Μπίλι. Τότε συνέρχεται ο τραυματισμένος Ράντι. Ο Μπίλι τον χτυπάει και μόλις πάει να σκοτώσει τη Σίντνεϊ, η Γκέιλ τον πυροβολεί. Τότε οι δυο γυναίκες πάνε πάνω από το σώμα του Μπίλι, να σιγουρευτούν ότι πέθανε. Τότε ο Μπίλι πετάγεται ξαφνικά και η Σίντνεϊ τον πυροβολεί στο κεφάλι. Καθώς ο ήλιος ανατέλλει και η αστυνομία καταφτάνει, ένα ασθενοφόρο παίρνει τον βαριά τραυματισμένο Ντιούι και η Γκέιλ κάνει ένα αυτοσχέδιο ρεπορτάζ σχετικά με τα γεγονότα της νύχτας.

Ηθοποιοί και Χαρακτήρες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Χαρακτήρες των ταινιών Scream

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σενάριο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το επίσημο logo του Scream

Το Scream γράφτηκε από τον Κέβιν Γουίλιαμσον με αρχικό τίτλο Scary Movie.[5] Ο Γουίλιαμσον, επηρεασμένος από ένα ρεπορτάζ, που παρακολούθησε στις ειδήσεις, για μια σειρά αποτρόπαιων φόνων που διέπραξε ο Αντεροβγάλτης του Γκέινσβιλ, άρχισε να φοβάται, όταν διαπίστωσε ότι στο σπίτι που διέμενε υπήρχε ένα παράθυρο ανοιχτό, με αποτέλεσμα να ανησυχεί για τυχόν εισβολείς.[5] Το γεγονός αυτό, ενέπνευσε τον Γουίλιαμσον να γράψει ένα προσχέδιο 18 σελίδων για μια νέα γυναίκα, μόνη στο σπίτι, που παρενοχλείται τηλεφωνικώς και μετά δέχεται επίθεση από έναν μασκοφόρο δολοφόνο.[6] Το προσχέδιο παρέμεινε ως μια μικρή ιστορία, ενώ ο Γουίλιαμσον έγραψε ένα άλλο σενάριο με τίτλο "Teaching Mrs. Tingle", ένα θρίλερ που κατάφερε να πουλήσει, αλλά θα παρέμενε για πολλά χρόνια στο στάδιο ανάπτυξης.[7] Ο Γουίλιαμσον τότε, απομονώθηκε σε ένα σπίτι στο Παλμ Σπρινγκς και επικεντρώθηκε στην εξέλιξη του προσχεδίου του Scary Movie, ελπίζοντας να πουληθεί γρήγορα, ώστε να καλύψει τις οικονομικές του ανάγκες.[5] Μέσα σε τρεις ημέρες, ο Γουίλιαμσον έγραψε ένα ολόκληρο σενάριο καθώς και δύο ξεχωριστά προσχέδια πέντε σελίδων για πιθανές συνέχειες, ελπίζοντας να δελεάσει τους αγοραστές του σεναρίου για μία πιθανή σειρά ταινιών.[7][8] Σε μια συνέντευξή του, ο Γουίλιαμσον ισχυρίστηκε ότι ο κύριος λόγος που έγραψε το σενάριο ήταν επειδή θα γινόταν μια ταινία που θα ήθελε να δει, η οποία γεννήθηκε από την αγάπη του για τις ταινίες τρόμου, όπως το Η Νύχτα με τις Μάσκες (Halloween, 1978).[9] Η αγάπη του για τις ταινίες τρόμου έγινε εμφανής στο σενάριο, το οποίο αντλεί έμπνευση και κάνει άφθονες αναφορές σε ταινίες όπως Η Νύχτα με τις Μάσκες, Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες (A Nightmare on Elm Street, 1984), Κραυγές Αγωνίας (When a Stranger Calls, 1979) και Σφαγή στο Κολέγιο (Prom Night, 1980).[10] Ο Γουίλιαμσον είπε ότι άκουγε το σάουντρακ της ταινίας Η Νύχτα με τις Μάσκες ενώ έγραφε το σενάριο ώστε να παίρνει έμπνευση.[10]

Τον Ιούνιο του 1995,[7] ο Γουίλιαμσον έδωσε το σενάριο στον μάνατζερ του, Ρομπ Πάρις, για να το πουλήσει. Ο μάνατζερ του, όμως, τον προειδοποίησε ότι η γραφική βία του σεναρίου θα το καταστήσει αδύνατο να πουληθεί.[11] Όπως ήταν αναμενόμενο, μετά την αγορά του σεναρίου από τη Miramax, ο Γουίλιαμσον αναγκάστηκε να αφαιρέσει ένα μεγάλο μέρος των βίαιων σκηνών που απεικόνιζαν τα εσωτερικά όργανα των ξεκοιλιασμένων θυμάτων. Ωστόσο, αφού ο Γουές Κρέιβεν ανέλαβε να σκηνοθετήσει την ταινία, κατάφερε να φέρει πίσω αρκετό υλικό.[10] Η σκηνή στις τουαλέτες του λυκείου με την Σίντνεϊ να δέχεται επίθεση, ο Γουίλιαμσον ήθελε να την αφαιρέσει, αλλά ο Κρέιβεν επέμεινε να κρατηθεί, πιστεύοντας ότι ήταν μια δυνατή στιγμή ανάπτυξης του χαρακτήρα της Σίντνεϊ και της σχέσης της με τη μητέρα της. Ο Γουίλιαμσον αργότερα επιβεβαίωσε ότι χάρηκε που ο Κρέιβεν τελικά τον διέψευσε και κράτησε τη σκηνή.[11] Διαβάζοντας το σενάριο, ο Μπομπ Γουαϊνστάιν συνειδητοποίησε ότι το σενάριο είχε τριάντα σελίδες (σχεδόν 30 λεπτά) χωρίς κανένα φόνο και έτσι έδωσε εντολή στον Γουίλιαμσον να προσθέσει ένα χαρακτήρα που σκοτώνεται.[11] Ο Γουίλιαμσον έγραψε τον θάνατο του χαρακτήρα του Διευθυντή Χίμπρι, λύνοντας έτσι ένα ακόμη πρόβλημα που αφορούσε το φινάλε. Ο Γουίλιαμσον δυσκολευόταν να βρει ένα κίνητρο ώστε οι αρκετοί χαρακτήρες που βρίσκονταν στο πάρτι να αποχωρήσουν και να μπορέσει ο δολοφόνος να επιτεθεί, αλλά με τον θάνατο του Χίμπρι έλυσε το πρόβλημά του.[11] Όσον αφορά το κίνητρο των δολοφόνων, ο Γουίλιαμσον είχε την αίσθηση ότι ήταν απαραίτητο για το κοινό να γνωστοποιήσει γιατί οι χαρακτήρες έγιναν δολοφόνοι αλλά θα ήταν πιθανόν πιο τρομακτικό αν δεν είχαν κανένα κίνητρο. Αυτό προκάλεσε μια διχογνωμία, ανάμεσα σε αυτούς που πίστευαν ότι το κίνητρο ήταν άκρως απαραίτητο και σε αυτούς που συμφωνούσαν ότι είναι πιο τρομακτικό χωρίς κίνητρο. Ο Γουίλιαμσον, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι υπήρχαν δύο δολοφόνοι, αποφάσισε να κάνει και τα δύο. Στον Μπίλι Λούμις έδωσε ως κίνητρο την εγκατάλειψη της μητέρας του ενώ ο Στου Μάχερ, όταν του ζητήθηκε να απαντήσει γιατί έγινε δολοφόνος, αστειευόμενος απαντά: «υψηλή πίεση».[11]

Ανάπτυξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το σενάριο με τον αρχικό τίτλο Scary Movie, προχώρησε προς πώληση τον Ιούνιο, αλλά χωρίς προσφορές.[5] Μέσα στις επόμενες μέρες, ωστόσο, το σενάριο προκάλεσε το ενδιαφέρον αρκετών κινηματογραφικών στούντιο, με τις Paramount Pictures, Universal Pictures και Morgan Creek Productions να το διεκδικούν.[12] Η παραγωγός Κάθι Κόνραντ διάβασε το σενάριο και θεώρησε ότι είναι ακριβώς αυτό που έψαχναν οι αδερφοί Γουαϊνστάιν της Dimension Films, θυγατρική τότε της Miramax. Η Κόνραντ έδωσε το σενάριο στον βοηθό του Μπομπ Γουαϊνστάιν, Ρίτσαρντ Πότερ, ο οποίος το διάβασε και το έδωσε στον Γουαϊνστάιν.[6] Καθώς η τιμή του σεναρίου αυξανόταν, τα στούντιο άρχισαν να αποσύρονται. Ο Γουίλιαμσον ήταν μεταξύ του Όλιβερ Στόουν, που τότε εργαζόταν για τη Cinergi Pictures και των Γουαϊνστάιν της Dimension.[7][11] Ο Γουίλιαμσον τελικά έδωσε το σενάριο στη Miramax για 400.000 δολάρια και υπέγραψε συμβόλαιο για δύο πιθανές συνέχειες, πιστεύοντας ότι η Dimension Films θα προχωρούσε στην άμεση παραγωγή της ταινίας και δεν θα λογόκρινε το βίαιο περιεχόμενο του σεναρίου.[7][10] Ο Κρέιβεν διάβασε το σενάριο πριν ασχοληθεί με την παραγωγή και αποφάσισε να πείσει κάποια εταιρεία να το αγοράσει για να το σκηνοθετήσει. Ωστόσο, το σενάριο ήδη είχε πουληθεί.[5]

Ο Μπομπ Γουαϊνστάιν προσέγγισε τον Κρέιβεν για να σκηνοθετήσει την ταινία, λαμβάνοντας υπόψη τις προηγούμενες δουλειές του στο είδος των ταινιών, που συνδύαζαν τον τρόμο με την κωμωδία και έτσι θα ήταν το ιδανικό πρόσωπο να μεταφέρει το σενάριο του Γουίλιαμσον στη μεγάλη οθόνη. Ωστόσο, ο Κρέιβεν τότε ήταν απασχολημένος με την ανάπτυξη του ριμέικ της ταινίας Ο Πύργος των Φαντασμάτων (House on Haunted Hill, 1959). Επίσης ο Κρέιβεν ήθελε να ξεφύγει για λίγο από τις ταινίες τρόμου.[6] Οι Γουαϊνστάιν τότε προσέγγισαν άλλους σκηνοθέτες συμπεριλαμβανομένων των Ρόμπερτ Ροντρίγκεζ, Ντάνι Μπόιλ,[13] Τζορτζ Ρομέρο και Σαμ Ράιμι[6] αλλά υπήρχε η ανησυχία, έχοντας διαβάσει το σενάριο, αρκετοί από τους σκηνοθέτες να θεωρούν, το σενάριο καθαρόαιμη κωμωδία, με τον Γουίλιαμσον να δηλώνει «ότι απλά δεν το κατάλαβαν».[13] Ο Κρέιβεν προσεγγίστηκε ξανά και συνέχισε να απορρίπτει την ταινία αλλά τελικά, η παραγωγή του ριμέικ σταμάτησε και ο Κρέιβεν αναζητούσε καινούριο πρότζεκτ.[10] Εν τω μεταξύ, η Ντρου Μπάριμορ είχε ήδη αναμειχθεί με την παραγωγή μετά από δική της παράκληση, και μόλις ο Κρέιβεν έμαθε για τη συμμετοχή της Μπάριμορ, επικοινώνησε με τους Γουαϊνστάιν και δέχτηκε να αναλάβει τη σκηνοθεσία.[6] Ο Κρέιβεν θεώρησε ότι το Scream θα ήταν διαφορετική από τις άλλες ταινίες του είδους που είχε αναλάβει.[6]

Λίγο καιρό πριν ολοκληρωθούν τα γυρίσματα της ταινίας, οι αδερφοί Γουαϊνστάιν αποφάσισαν να αλλάξουν τον τίτλο της ταινίας από Scary Movie σε Scream, εμπνευσμένοι από το ομότιλο τραγούδι του Μάικλ Τζάκσον.[7] Θεώρησαν ότι ο τίτλος "Scary Movie" ήταν ακατάλληλος, διότι μπορεί η ταινία να περιείχε στοιχεία τρόμου και βίας, περιείχε όμως στοιχεία σάτιρας και κωμωδίας και έτσι οι Γουαϊνστάιν ήθελαν να δώσουν και αυτά τα στοιχεία στον τίτλο.[6] Η αλλαγή του τίτλου δεν άρεσε καθόλου, τόσο στον Κρέιβεν όσο και στον Γουίλιαμσον, οι οποίοι τον θεώρησαν "ηλίθιο".[11] Ωστόσο, και οι δύο αργότερα αναθεώρησαν, λέγοντας ότι ο νέος τίτλος ήταν μια θετική αλλαγή και μια σοφή επιλογή των Γουαϊνστάιν.[11] Μετά από μια άκρως επιτυχημένη δοκιμαστική προβολή, η Miramax πρόσφερε στον Κρέιβεν συμβόλαιο για δύο συνέχειες του Scream.[10]

Καθώς οι εισπράξεις του Scream συνέχιζαν να αυξάνονται, η Sony Pictures κατέθεσε αγωγή κατά των Dimension Films και Miramax, υποστηρίζοντας ότι ο τίτλος «Scream» παραβιάζει πνευματική ιδιοκτησία της δικής της ταινίας Μεταλλικές Κραυγές (Screamers), που κυκλοφόρησε ένα χρόνο πριν το Scream, το 1995. Μετά τη διευθέτηση της υπόθεσης έξω από τα δικαστήρια, και με τις λεπτομέρειες να παραμένουν απόρρητες, η παραγωγός του Scream 2, Μαριάν Μανταλένα έκρινε ότι η υπόθεση ήταν αποτέλεσμα άλλων ζητημάτων μεταξύ των δύο εταιριών και όχι στον τίτλο της ταινίας. Παρόλα αυτά η Μανταλένα επιβεβαίωσε ότι το στούντιο ήταν ελεύθερο να χρησιμοποιήσει τον τίτλο «Scream» σε μελλοντικές ταινίες.[8]

Κάστινγκ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Νιβ Κάμπελ και η Ρόουζ ΜακΓκόουαν ως Σίντνεϊ Πρέσκοτ και Τέιτουμ Ράιλι αντίστοιχα σε μια σκηνή της ταινίας

Το Scream αποτέλεσε σημείο καμπής όσον αφορά στο κάστινγκ των ταινιών τρόμου, στις οποίες συμμετείχαν μέχρι τότε σχετικά άγνωστοι ηθοποιοί. Ο λόγος ήταν ότι οι ταινίες αυτές θεωρούνταν ακατάλληλες για μεγάλα ονόματα ηθοποιών, αφού είχαν μικρότερους προϋπολογισμούς και συγκέντρωναν συχνά αρνητικές κριτικές. Η Ντρου Μπάριμορ διάβασε το σενάριο και προσέγγισε την παραγωγή ώστε να της δώσει κάποιο ρόλο. Η Μπάριμορ ήταν ήδη σταρ από την εποχή της συμμετοχής της στην ταινία Ε.Τ. ο Εξωγήινος (E.T., 1982) και η παραγωγή εκμεταλλεύτηκε γρήγορα το αναπάντεχο ενδιαφέρον της, δίνοντάς της τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Σίντνεϊ Πρέσκοτ.[5][7] Η συμμετοχή της Μπάριμορ υπήρξε καθοριστική στο να προσελκύσει και άλλους δημοφιλείς ηθοποιούς στην ταινία, αλλά και στην αναθεώρηση του Κρέιβεν, ο οποίος δέχθηκε να αναλάβει τη σκηνοθεσία της ταινίας, αν και την είχε απορρίψει επανειλημμένα. Πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα, η Μπάριμορ βρέθηκε αντιμέτωπη με απροσδόκητες υποχρεώσεις που σήμαινε ότι δεν ήταν πλέον διαθέσιμη για να υποδυθεί τον απαιτητικό πρωταγωνιστικό ρόλο και έτσι αποφασίστηκε να υποδυθεί έναν μικρότερο ρόλο, αυτό της Κέισι Μπέκερ, επιτρέποντας στην ίδια να παραμείνει στο πρότζεκτ και στην παραγωγή να χρησιμοποιήσει το όνομά της για διαφημιστικούς λόγους.[7] Το να σκοτώσουν το μεγαλύτερο αστέρι της ταινίας τόσο νωρίς ήταν ρίσκο, αλλά τελικά λειτούργησε θετικά καθώς ήταν σοκαριστικό και απρόσμενο για το κοινό.[11] Ψάχνοντας να βρουν μια νέα Σίντνεϊ, η Αλίσια Γουίτ και η Μπρίτανι Μέρφι έκαναν δοκιμαστικό και η παραγωγή προσέγγισε και τη Ρις Γουίδερσπουν, αν και δεν πέρασε ποτέ από οντισιόν.[6] Ο Κρέιβεν είχε δει τη Νιβ Κάμπελ στην τηλεοπτική σειρά Σπίτι για Πέντε (Party of Five) και της πρότεινε να κάνει ένα δοκιμαστικό για τον ρόλο, καθώς πίστευε ότι η Κάμπελ μπορούσε να υποδυθεί ένα χαρακτήρα ο οποίος ήταν "αθώος", αλλά επιπλέον που μπορούσε, ρεαλιστικά, να χειριστεί τον εαυτό της, ενώ αντιμετωπίζει τις έντονες συναισθηματικές και σωματικές καταστάσεις που απαιτούσε ο ρόλος.[5][11] Η Κάμπελ ήταν διστακτική στο να πρωταγωνιστήσει σε μια ταινία τρόμου, λίγο καιρό μετά το β' ρόλο της στην ταινία Οι Μάγισσες (The Craft, 1996). Όμως μετά από μία επιτυχημένη οντισιόν, η Κάμπελ δέχτηκε τον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο. Τον αποδέχτηκε, αφενός γιατί θα γινόταν ο πρώτος της πρωταγωνιστικός ρόλος και αφετέρου γιατί της άρεσε ο ιδιαίτερα ο χαρακτήρας, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «Είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας για οποιοδήποτε είδος ταινίας».[13]

Για το ρόλο της δημοσιογράφου Γκέιλ Γουέδερς, το στούντιο ήθελε ένα αναγνωρίσιμο πρόσωπο και πέρασε από οντισιόν τις Μπρουκ Σιλντς και Τζανίν Γκαροφάλο.[6] Η Κόρτνεϊ Κοξ, που τότε πρωταγωνιστούσε στην επιτυχημένη σειρά Friends, προσέγγισε την παραγωγή, ζητώντας να της δώσουν τον χαρακτήρα της "σκύλας" δημοσιογράφου, θέλοντας να ξεφύγει από τη χαριτωμένη εικόνα της Μόνικα Γκέλερ στη σειρά. Αυτή η εικόνα ήταν και ο λόγος που η παραγωγή αρνήθηκε να δώσει τον ρόλο στην Κοξ, αλλά η ίδια συνέχισε να τον διεκδικεί, αποδεικνύοντας ότι μπορούσε να υποδυθεί τον χαρακτήρα. Τελικά το πέτυχε.[5] Η Μελίντα Κλάρκι και η Ρεμπέκα Γκέιχαρτ έκαναν δοκιμαστικό για τον ρόλο της Τέιτουμ Ράιλι πριν τελικά δοθεί στη Ρόουζ ΜακΓκόουαν. Θεωρήθηκε ότι ένα ισχυρό γυναικείο καστ με τις Κάμπελ, Μπάριμορ, Κοξ και ΜακΓκόουαν, θα κατάφερνε να προσελκύσει ένα σημαντικό αριθμό γυναικείου κοινού.[11] Τελικά, η Γκέιχαρτ υποδύθηκε ένα μικρό ρόλο στο Scream 2.[5]

Οι Κέβιν Πάτρικς Γουόλς[11] και Τζάστιν Γουάλιν ήταν μεταξύ των υποψηφίων για τον ρόλο του Μπίλι Λούμις, με τον Γουάλιν να φτάνει στο σημείο να κάνει δοκιμαστικό με την Κάμπελ.[6][14] Τελικά τον ρόλο κέρδισε ο Σκιτ Όλριτς. Οι παραγωγοί θεώρησαν τον Όλριτς, ως την τέλεια επιλογή για τον ρόλο, και ένα στοιχείο, διόλου ευκαταφρόνητο ήταν η ομοιότητα του, με τον νεαρό, τότε, Τζόνι Ντεπ, που είχε πρωταγωνιστήσει στην ταινία Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες (A Nightmare on Elm Street, 1984) στην οποία το Scream κάνει διάφορες αναφορές.[6] Από την άλλη οι Όλριτς και Κάμπελ είχαν συνεργαστεί ξανά στην ταινία Οι Μάγισσες, κάτι που πιστεύουν ότι τους βοήθησε να αισθάνονται πιο άνετα μεταξύ τους, επιτρέποντας μια πιο φυσική απεικόνιση της σχέσης των χαρακτήρων τους.[13] Στον Γουόλς δόθηκε ο ρόλος του Στιβ Ορθ, του φίλου της Κέισι Μπέκερ που υποδύθηκε η Μπάριμορ. Ο Ντέιβιντ Αρκέτ ήταν υποψήφιος για τον ρόλο του Μπίλι, αλλά αφού διάβασε το σενάριο ζήτησε να υποδυθεί τον Ντιούι Ράιλι και να κάνει δοκιμαστικό για αυτόν τον ρόλο.[11] Αν και ο ρόλος δεν του ταίριαζε εμφανισιακά, ο Αρκέτ μετέτρεψε τον χαρακτήρα σε πιο αστείο και πιο ήπιο. Το δοκιμαστικό άρεσε στον Κρέιβεν και έτσι πήρε το ρόλο.[5] Ο Κρέιβεν γύρισε προς το τέλος των γυρισμάτων τη σκηνή όπου δείχνει τον Ντιούι ζωντανό, γιατί στο σενάριο ο χαρακτήρας πέθαινε όταν μαχαιρώθηκε στην πλάτη. Στις δοκιμαστικές προβολές, το κοινό συμπάθησε πολύ τον ήρωα και ο Κρέιβεν αποφάσισε να κρατήσει τη σκηνή όπου τον δείχνει ζωντανό.[11] Για τον ρόλο του Ράντι Μικς υποψήφιοι ήταν οι Τζέιμι Κένεντι και Μπρέκιν Μέιερ, με την παραγωγή να προτιμά τελικά τον Κένεντι.[6] Χωρίς να έχει κάποια προηγούμενη σημαντική συμμετοχή σε άλλα πρότζεκτ, το στούντιο ήθελε έναν πιο γνωστό ηθοποιό αλλά η παραγωγή επέμενε ότι ήταν η καλύτερη επιλογή για τον ρόλο και κατάφερε να τον κρατήσει.[7]

Ο Ρότζερ Λ. Τζάκσον, η φωνή του Ghostface, επιλέχθηκε προς το τέλος της διαδικασίας επιλογής των ηθοποιών. Η παραγωγή αρχικά ήθελε να χρησιμοποιήσει μόνο τη φωνή του προσωρινά αλλά τελικά αποφάσισε ότι ήταν τέλειος για τον ρόλο,[15] δίνοντας μία «έξυπνη» και «σατανική» φωνή, την οποία ο Κρέιβεν χαρακτήρισε αναντικατάστατη.[16] Για να βοηθήσει την ερμηνεία των ηθοποιών, ο Τζάκσον δεν συναντήθηκε ποτέ μαζί τους, εμποδίζοντάς τους να συνδέουν ένα πρόσωπο με την απειλητική φωνή. Ο Τζάκσον ωστόσο, βρισκόταν στο πλατό και σε κάθε σκηνή που οι ηθοποιοί του μιλάνε στο τηλέφωνο, μιλάνε στην πραγματικότητα σε αυτόν.[11] Το καστ συμπληρώθηκε με τους Γ. Ερλ Μπράουν, ο οποίος υποδύθηκε τον Κένι, κάμεραμαν της Γκέιλ Γουέδερς, Τζόσεφ Γουίπ ο οποίος υποδύθηκε τον Σερίφη Μπερκ, Λόρενς Χεκτ στο ρόλο του Νιλ Πρέσκοτ, πατέρα της Σίντνεϊ και Κ.Γ. Μόργαν στο ρόλο του Χανκ Λούμις, πατέρα του Μπίλι. Ο Λιβ Σράιμπερ εμφανίστηκε με ένα πολύ μικρό ρόλο ως Κότον Γουίρι και η Λίντα Μπλερ έκανε μια κάμεο εμφάνιση ως ρεπόρτερ. Ο Χένρι Γουίνκλερ υποδύθηκε τον Λυκειάρχη Χίμπρι.[11]

Γυρίσματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η οικεία του Στου Μάχερ, τοποθεσία στην οποία γυρίστηκαν τα τελευταία περίπου 40 λεπτά της ταινίας. Τα γυρίσματα, εκεί πέρα, διήρκεσαν 21 βράδια.

Τα γυρίσματα του Scream ξεκίνησαν στις 15 Απριλίου 1996 και τελείωσαν στις 8 Ιουνίου 1996, με τον σχετικά μικρό προϋπολογισμό των 15 εκατομμυρίων δολαρίων.[17] Οι Γουαϊνστάιν επιθυμούσαν τα γυρίσματα να πραγματοποιηθούν στο Βανκούβερ, καθώς έτσι θα εξοικονομούσαν 1.000.000 δολάρια σε σύγκριση με γυρίσματα στην Αμερική.[6] Ο Κρέιβεν όμως ήταν ανένδοτος και ήθελε τα γυρίσματα να γίνουν στις ΗΠΑ και να κάνουν μια ταινία που να μοιάζει "πραγματικά αμερικανική". Η διαφωνία τους για το που θα γίνουν τα γυρίσματα, σχεδόν οδήγησε στην απομάκρυνση του Κρέιβεν αλλά τελικά οι Γουαϊνστάιν συμφώνησαν να κρατηθεί η παραγωγή σε αμερικανικά εδάφη.[6] Συγκεκριμένα αποφασίστηκε η ταινία να γυριστεί στη Βόρεια Καρολίνα αλλά τελικά δυσκολεύτηκαν να βρουν κατάλληλες τοποθεσίες και όσες βρήκαν χρειάζονταν ανακατασκευές, επισκευές ή τροποποιήσεις, διογκώνοντας έτσι το κόστος της ταινίας.[5]

Έτσι η προσοχή στράφηκε στην Καλιφόρνια. Η παραγωγή ανακάλυψε την Κομητεία Σονόμα και τις πόλεις Σάντα Ρόζα, Χίλντσμπεργκ και τον κοντινό Κόλπο Τομέιλς. Το σπίτι του χαρακτήρα της Μπάριμορ βρίσκεται νοτιοανατολικά της Σάντα Ρόζα και ακριβώς απέναντι από το σπίτι που χρησιμοποιήθηκε για την ταινία Κούτζο: Το Βρωμόσκυλο (Cujo, 1983).[11] Το σπίτι της Σίντνεϊ Πρέσκοτ βρίσκεται κοντά στην πόλη Καλιστόγκα, βόρεια της Σάντα Ρόζα.[18] Το σπίτι της Τέιτουμ βρίσκεται στη Λεωφόρο ΜακΝτόναλντ στη Σάντα Ρόζα, δίπλα στα σπίτια που χρησιμοποιήθηκαν για τις ταινίες Pollyanna (1960) και Το Χέρι που Σκοτώνει (Shadow of a Doubt, 1943).[19] Το σπίτι του χαρακτήρα του Λίλαρντ, το οποίο είναι η βασική τοποθεσία του τρίτου μέρους της ταινίας, είναι ένα σπίτι πάνω στο Δρόμο Τομέιλς ανατολικά του Κόλπου Τομέιλς. Το σπίτι μόλις είχε γίνει διαθέσιμο μετά το θάνατο των ιδιοκτητών του.[11] Η πλατεία του Γούντσμπορο, συμπεριλαμβανομένου και του σιντριβανιού όπου το βασικό καστ κάθεται σε μια σκηνή στην αρχή της ταινίας, βρίσκεται στην πλατεία της πόλης Χίλντσμπεργκ.[18] Για το λύκειο του Γούντσμπορο, ο Κρέιβεν επιθυμούσε ένα κτίριο που να φαίνεται "αμερικάνικο",[6] και έτσι η παραγωγή προσέγγισε το Γυμνάσιο της Σάντα Ρόζα. Το σχολικό συμβούλιο επέμενε να διαβάσει το σενάριο και αμέσως αντέδρασε ως προς τη βία κατά των εφήβων και τους κυνικούς, σκοτεινούς διαλόγους που χρησιμοποιούσαν οι χαρακτήρες, συμπεριλαμβανομένου και του λυκειάρχη.[7][11] Το θέμα έφτασε στις τοπικές εφημερίδες που άσκησαν επίσης κριτική και η παραγωγή δέχτηκε την οργή των γονέων που αντέδρασαν στο να γυριστεί μια τέτοια ταινία στο σχολείο των παιδιών τους.[6] Την παραγωγή ωστόσο υποστήριξαν οι μαθητές και οι κάτοικοι της περιοχής, οι οποίοι αναγνώρισαν τα οικονομικά οφέλη για την περιοχή. Η διαφωνία οδήγησε σε μια τρίωρη αντιπαράθεση που πραγματοποιήθηκε στις 16 Απριλίου, μια μέρα μετά το ξεκίνημα των γυρισμάτων. Ο Κρέιβεν όμως, με πρόθεση να μην καθυστερήσει η παραγωγή, ξεκίνησε να γυρίζει την εναρκτήρια σκηνή με την Ντρου Μπάριμορ[7], η οποία κράτησε πέντε ημέρες μέχρι να ολοκληρωθεί.[12] Το αποτέλεσμα του συμβουλίου ήταν η μη παραχώρηση άδειας και έτσι η παραγωγή αναγκάστηκε να βρει άλλη τοποθεσία.[7]

Το στούντιο άσκησε κριτική κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων καθώς ο Μπομπ Γουαϊνστάιν αντιπαθούσε τη μάσκα του Ghostface, πιστεύοντας ότι δεν ήταν "τρομακτική". Παρακολουθώντας τα πρώτα πλάνα της εναρκτήριας σκηνής, το στούντιο εξέφρασε την ανησυχία του ότι η ταινία οδηγείται προς μία κατεύθυνση την οποία δεν ήθελαν, και σκέφτηκαν μάλιστα να αντικαταστήσουν τον Κρέιβεν.[6] Για να κατευνάσουν τις ανησυχίες τους, ο Κρέιβεν και ο μοντέρ Πάτρικ Λούσιερ, ανέπτυξαν ένα workprint των δεκατριών πρώτων λεπτών της ταινίας που θα εκπροσωπούσε το τελικό αποτέλεσμα. Αφού παρακολούθησαν το πρώτο αυτό υλικό, το στούντιο επέτρεψε στον Κρέιβεν να παραμείνει ως σκηνοθέτης και ο Γουαϊνστάιν, έχοντας δει τη μάσκα εν δράση, ικανοποιήθηκε και κατάλαβε ότι μπορεί να είναι τρομακτική.[6] Το τρίτο και τελευταίο μέρος της ταινίας, τοποθετημένο σε ένα πάρτι όπου ο Ghostface επιτίθεται, είχε διάρκεια 40 λεπτά και γυρίστηκε σε ένα άδειο σπίτι σε 21 νύχτες.[6] Η σκηνή με τον τίτλο "Σκηνή 118", θεωρήθηκε το πιο δύσκολο γύρισμα καθώς πραγματοποιήθηκε εξ ολοκλήρου σε μία τοποθεσία και περιείχε αρκετές ιστορίες και θανάτους πολλών χαρακτήρων, που σήμαινε ότι οι ηθοποιοί πέρασαν εβδομάδες γυρίζοντας έντονα συναισθηματικές και σωματικές σκηνές ενώ ήταν καλυμμένοι με ψεύτικο αίμα και πληγές.[11] Καθώς το γύρισμα της σκηνής ξεκινούσε το απόγευμα, η παραγωγή δεν είχε άλλη επιλογή από το να σταματά την αυγή.[6]

Ο διευθυντής φωτογραφίας Μαρκ Ίργουιν απολύθηκε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του φινάλε, αφού ο Κρέιβεν συνειδητοποίησε ότι το υλικό ήταν εκτός εστίασης και μη χρησιμοποιήσιμο.[6] Δόθηκε εντολή στον Ίργουιν να απολύσει το συνεργείο του, αλλά ο ίδιος αρνήθηκε λέγοντας ότι αν η παραγωγή θέλει να τους απολύσει θα πρέπει να απολύσουν και τον ίδιο, κάτι το οποίο η παραγωγή δέχτηκε και τον αντικατέστησε με τον Πίτερ Ντέμινγκ.[6]

Ειδικά εφέ και σχεδιασμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ghostface σε μια σκηνή της ταινίας, φορώντας τη μάσκα και τη στολή που τελικά χρησιμοποιήθηκε
Το αντίγραφο της Μπάριμορ και η καρέκλα που απεικονίζει το θάνατο του Στιβ Ορθ. Παρατηρήστε τον άνθρωπο που γονατίζει από πίσω

Για το σχεδιασμό των εφέ, η παραγωγή προσέλαβε την ομάδα KNB Effects, η οποία αποτελούνταν από τους Χάουαρντ Μπέργκερ, Ρόμπερτ Κέρτζμαν και Γκρέγκορι Νικοτέρο. Ένα από τα πρώτα καθήκοντά τους ήταν ο σχεδιασμός της μάσκας του δολοφόνου. Στο σενάριό του ο Γουίλιαμσον περιέγραφε το δολοφόνο ως "μασκοφόρο" αφήνοντας τον Κρέιβεν χωρίς συγκεκριμένες λεπτομέρειες για τον τύπο της μάσκας που θα χρησιμοποιήσουν ή το πως θα καλύψουν το σώμα.[11] Η παραγωγός Μαριάν Μανταλένα ανακάλυψε τυχαία τη μάσκα Ghostface, μέσα στο σπίτι, στο οποίο είχε γυριστεί και η ταινία Το Χέρι που Σκοτώνει (Shadow of a Doubt, 1943).[6] Πλέον, το μόνο πρόβλημα ήταν ότι τα δικαιώματα του σχεδίου της μάσκας είχε η Fun World, μια εταιρία κοστουμιών, και παρόλο που ο Κρέιβεν ήθελε να τη χρησιμοποιήσει, του είπαν να φτιάξει μία άλλη μάσκα, τα δικαιώματα της οποίας θα ανήκαν στην παραγωγή.[6] Η ΚΝΒ σχεδίασε αρκετές μάσκες από παραμορφωμένα πρόσωπα σε τερατώδη πρόσωπα με κυνόδοντες, αλλά καμία δεν άρεσε αρκετά στον Κρέιβεν και έδωσε εντολή στην ΚΝΒ να φτιάξει μια μάσκα βασισμένη στον Ghostface αλλά διαφορετική αρκετά ώστε να αποφύγουν τυχόν ισχυρισμό δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.[6] Η KNB έφτιαξε αρκετές μάσκες βασισμένες στο σχέδιο του Ghostface, αλλά ο Κρέιβεν δεν βρήκε καμία που να συγκρίνεται με αυτό που ήθελε να χρησιμοποιήσει.[6] Θέλοντας απεγνωσμένα να χρησιμοποιήσει τη μάσκα του Ghostface, ο Κρέιβεν έπεισε τελικά το στούντιο να προσεγγίσει τη Fun World και να τους δοθεί η άδεια να χρησιμοποιήσουν τη μάσκα στην ταινία. Και ενώ γίνονταν οι διαπραγματεύσεις, η ΚΝΒ έφτιαξε μια μάσκα πολύ κοντά στην πρωτότυπη και κατάλληλη να χρησιμοποιηθεί στην ταινία. Τελικά η αυτή η μάσκα χρησιμοποιήθηκε μόνο σε δύο σκηνές, αυτής με την Ντρου Μπάριμορ και αυτής με τον διευθυντή Χίμπρι γιατί και πάλι οι αλλαγές στο σχέδιό της δεν άρεσαν στον Κρέιβεν και στην υπόλοιπη ταινία χρησιμοποιήθηκε το σχέδιο της Fun World.[6]

Για τις αιματηρές σκηνές, η ΚΝΒ δημιούργησε 50 γαλόνια ψεύτικου αίματος, από σιρόπι καλαμποκιού και χρωστική μπογιά τροφίμων.[7] Για το διεισδυτικό αποτέλεσμα των μαχαιριών, η παραγωγή χρησιμοποίησε λεπίδες που μπορούσαν να εισχωρούν στη βάση του μαχαιριού για την πρόληψη τραυματισμών. Μια ομπρέλα με αναδιπλούμενη άκρη χρησιμοποιήθηκε ως όπλο στο φινάλε και ο ηθοποιός Σκιτ Όλριτς φόραγε ένα προστατευτικό γιλέκο κάτω από τη μπλούζα του ώστε να μην τραυματιστεί. Η κασκαντέρ που του επιτέθηκε με την ομπρέλα, στο δεύτερο κάρφωμα ξέφυγε από το γιλέκο και τραυμάτισε τον ηθοποιό στο στήθος, επηρεάζοντας μια παλιά πληγή και προκαλώντας πραγματικό πόνο στον Όλριτς. Η σκηνή αυτή χρησιμοποιήθηκε στην ταινία.[11]

Δύο από τα πιο περίπλοκα ειδικά εφέ της ταινίας ήταν τα πτώματα των χαρακτήρων των Μπάριμορ και Γουόλς, Κέισι Μπέκερ και Στιβ Ορθ.[7] Ο θάνατός τους ήταν γραμμένος έτσι ώστε ο χαρακτήρας να ξεκοιλιάζεται από το θώρακα στην πύελο[20], επιτρέποντας ουσιαστικά τα εσωτερικά όργανα να βγαίνουν έξω από την πληγή.[10] Για να μπορέσει ο Γουόλς να συνεχίσει να κινείται και να προσποιείται ότι πεθαίνει ενώ είναι θανάσιμα τραυματισμένος, η ΚΝΒ σχεδίασε μια καρέκλα χωρίς πλάτη. Ο ηθοποιός γονάτισε πίσω από την καρέκλα με το πάνω μέρος του σώματός του, το κεφάλι του και τα χέρια του να είναι τοποθετημένα στην καθιστική περιοχή της καρέκλας.[7] Ένα ανατομικό μοντέλο που αντιπροσώπευσε τον κορμό και τα πόδια του χαρακτήρα τοποθετήθηκε στην καρέκλα και μεταμφιέστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε το πάνω μέρος του σώματος του ηθοποιού και το μοντέλο να φαίνονται σαν ένα.[7] Η ψεύτικη κοιλιά ήταν γεμάτη με πλαστικό, λάτεξ και κομμάτια ζελατίνης βουτηγμένα σε ψεύτικο αίμα, αντιπροσωπεύοντας έτσι τα "εσωτερικά όργανα", τα οποία μπορούσαν να πέφτουν ελεύθερα από την κοιλιά.[7] Το άλλο εφέ αφορούσε το χαρακτήρα της Μπάριμορ, ο οποίος ξεκοιλιαζόταν και κρεμόταν από το λαιμό από ένα δέντρο. Η ομάδα χρησιμοποίησε μια παρόμοια προσέγγιση αλλά έφτιαξε αντίγραφο ολόκληρου του σώματος της Μπάριμορ, καθώς θα ήταν αδύνατο να κρύψουν το αληθινό σώμα της και να εμφανίσουν το οπτικό εφέ του χαρακτήρα της να έχει ξεκοιλιαστεί.[7][11]

Μετα-παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
"Είμαι ένας σκηνοθέτης που μπορεί να κάνει κάτι πολύ καλά αλλά δεν μου επιτρέπεται να το δείξω στην οθόνη. Και τελικά σε πιάνουν, όπως έκαναν και σε αυτή την περίπτωση, με την ένταση. Λένε 'δεν αφορά μια συγκεκριμένη λήψη, δεν αφορά το αίμα, απλά είναι πολύ έντονο'." Ο Γουές Κρέιβεν για τη διαμάχη του με την Κινηματογραφική Ένωση Αμερικής κατά τη διάρκεια παραγωγής του Scream[10]

Μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων τον Ιούνιο του 1996, ο Κρέιβεν πέρασε δύο μήνες στο μοντάζ, συναντώντας αλλεπάλληλες συγκρούσεις για τον χαρακτηρισμό της ταινίας από την Κινηματογραφική Ένωση Αμερικής (MPAA), όσον αφορά το περιεχόμενο των σκηνών και τον ανάγκασαν να μετριάσει ή να επικαλύψει τις πιο έντονες σκηνές ώστε να αποφευχθεί ο χαρακτηρισμός NC-17 (ακατάλληλο για ανηλίκους), ο οποίος θα σήμαινε «εισπρακτική αυτοκτονία» της ταινίας καθώς οι περισσότεροι κινηματογράφοι αρνούνται να προβάλλουν ταινίες με αυτόν τον χαρακτηρισμό.[11][21] Αν και η Dimension Films είχε στο παρελθόν κυκλοφορήσει ταινίες με τον χαρακτηρισμό NC-17, ο χαρακτηρισμός αυτός δυσκόλεψε τη διαφήμιση των ταινιών καθώς και την προσέλκυση των θεατών και έτσι ήταν απελπισμένοι να πάρουν τον χαρακτηρισμό R (απαραίτητη η γονική συνοδεία για θεατές κάτω των 17). Αλλά οι περικοπές που απαιτούνταν να γίνουν αφαιρούσαν σημαντικές σκηνές της πλοκής και ζημίωναν το συνολικό αποτέλεσμα και την ποιότητα της ταινίας.[7] Η εναρκτήρια σκηνή ήταν μια από τις πιο δύσκολες που είχαν να αντιμετωπίσουν με την Κινηματογραφική Ένωση Αμερικής, η οποία απαίτησε διάφορες περικοπές. Ο Κρέιβεν εσκεμμένα είπε ψέματα στην Ένωση ισχυριζόμενος ότι είχε μόνο μία λήψη της σκηνής και δεν μπορούσε να την αντικαταστήσει με κάτι λιγότερο έντονο και έτσι η Ένωση επέτρεψε να παραμείνει.[11]

Συνολικά ο Κρέιβεν έστειλε οχτώ διαφορετικές εκδοχές της ταινίας που συμπεριλάμβαναν τη σκηνή ξεκοιλιάσματος του Στιβ Ορθ, αφαιρώντας όλες τις σκηνές, όπου τα εσωτερικά όργανα φαίνονταν και τον κομμένο λαιμό του Κένι, καθώς η Ένωση θεωρούσε ότι η έκφραση πόνου του ηθοποιού ήταν «ανησυχητική» καθώς και τη μείωση της διάρκειας του χρόνου προβολής του θρυμματισμένου κεφαλιού της Τέιτουμ.[10] Παρά την αντιμετώπιση αυτών των ανησυχιών, η Κινηματογραφική Ένωση Αμερικής είχε ακόμα πρόβλημα με την ταινία και ιδιαίτερα με τη σκηνή του φινάλε, όπου οι δολοφόνοι μαχαιρώνουν ο ένας τον άλλον, δημιουργώντας μεγάλη ποσότητα αίματος. Η Ένωση ζήτησε το αίμα να μη φαίνεται εν κινήσει[10] και ήταν μάλλον απίθανο να δώσει τελικά το χαρακτηρισμό R χωρίς περαιτέρω περικοπές.[10] Με την ημερομηνία κυκλοφορίας της ταινίας να πλησιάζει, ο Μπομπ Γουαϊνστάιν επικοινώνησε προσωπικά με την Ένωση, πιστεύοντας ότι παρεξήγησαν την ταινία και το είδος στο οποίο πραγματικά ανήκε το Scream.[6] Ο Γουαϊνστάιν εξήγησε στην Ένωση ότι παρόλο που συμφωνεί με την εκτίμησή τους ότι η ταινία είναι «έντονη», περιέχει επίσης κωμικά στοιχεία και σατιρίζει το περιεχόμενό του και δεν είναι μόνο μια ταινία τρόμου γεμάτη βία.[6] Η Κινηματογραφική Ένωση Αμερικής επανεξέτασε την ταινία και τελικά της έδωσε το χαρακτηρισμό R.[7]

Μουσική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μουσικό σκορ της ταινίας συνέθεσε ο Μάρκο Μπελτράμι, στην πρώτη απόπειρα να συνθέσει μουσική για κινηματογραφική ταινία. Η βοηθός του Κρέιβεν, Τζούλι Πλεκ είχε ζητήσει γνώμες για συνθέτες οι οποίοι ήταν "καινούριοι", "φρέσκοι" και "υπέροχοι" και αρκετοί άνθρωποι της ανέφεραν το όνομα του Μπελτράμι. Η παραγωγή ήρθε σε επικοινωνία μαζί του για να πάρουν δείγματα της δουλειάς του. Ο Κρέιβεν εντυπωσιάστηκε με αυτό που άκουσε και ζήτησε από τον Μπελτράμι να έρθει στο πλατό να δει τα πρώτα δεκατρία λεπτά της ταινίας, τα οποία συμπεριλάμβαναν και τον θάνατο του χαρακτήρα της Μπάριμορ.[11] Από τον Μπελτράμι ζητήθηκε να συνθέσει μουσική για αυτή τη σκηνή, την οποία μετά θα έβλεπε η παραγωγή και οι αδερφοί Γουαϊνστάιν. Με βάση αυτό το πρώτο δείγμα, ο Μπελτράμι προσλήφθηκε να συνθέσει τη μουσική ολόκληρης της ταινίας.[22] Ο Μπελτράμι δεν είχε προηγούμενη εμπειρία στο να γράψει μουσική για ταινία τρόμου. Ο Κρέιβεν και ο μοντέρ Πάτρικ Λούσιερ τον συμβούλευσαν στο πώς να συνθέσει μουσική, η οποία θα ανέβαζε την ένταση και στο πώς να χρησιμοποιήσει τα στινγκς ώστε να δώσει έμφαση στις έντονες στιγμές.[22][23] Ο Κρέιβεν ήθελε η μουσική σκόπιμα να ανεβάζει την ένταση κατά τη διάρκεια σκηνών, όπου οι προσδοκίες του κοινού ήταν ήδη υψηλές από την εμπειρία του από προηγούμενες ταινίες τρόμου. Η ένταση της μουσικής θα δυνάμωνε ώστε να δείξει ότι ο δολοφόνος κρύβεται πίσω από την πόρτα αλλά τίποτα δεν θα εμφανιζόταν, όταν αυτή θα άνοιγε.[11]

Ο Μπελτράμι αποφάσισε σκόπιμα να αγνοήσει τα συμβατικά μουσικά στιλ των ταινιών τρόμου. Προσέγγισε την ταινία ως γουέστερν, έχοντας ως επιρροή τον Έννιο Μορικόνε, γνωστός για τις συνθέσεις του σε γουέστερν.[24] Για το χαρακτήρα του Ντιούι, που υποδύθηκε ο Ντέιβιντ Αρκέτ, ο Μπελτράμι τον προσέγγισε ως έναν "ιδιόμορφο" σερίφη της άγριας δύσης, χρησιμοποιώντας συνοδεία κιθάρας στο στιλ του Μορικόνε.[25] Το μουσικό θέμα της Σίντνεϊ Πρέσκοτ, με τον τίτλο Sidney's Lament, διαθέτει μια θηλυκή χορωδιακή συμφωνία που εκφράζει «θλίψη» σχετική με την κατάσταση του χαρακτήρα. Ο Μπελτράμι αναφέρει ότι η φωνή "μίλησε" για το χαρακτήρα, "θρηνώντας" την απώλεια της μητέρας της.[23] Ο Κρίστιαν Κλέμενσεν της ιστοσελίδας Filmtracks.com αποκάλεσε τα "στοιχειωτικά" φωνητικά του κομματιού ως "η φωνή της σειράς ταινιών".[4] Το κομμάτι χρησιμοποιήθηκε σε όλες τις ταινίες της σειράς.[4]

Κυκλοφορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πρεμιέρα του Scream πραγματοποιήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1996 στο θέατρο AMC Avco στο Γουέστγουντ του Λος Άντζελες στην Καλιφόρνια.[26] Ο Μπομπ Γουαϊνστάιν αποφάσισε να κυκλοφορήσει την ταινία στις 20 Δεκεμβρίου 1996, μια ημερομηνία που οι άλλοι βρήκαν ακατάλληλη καθώς ήταν περίοδος Χριστουγέννων όπου χαρούμενες και οικογενειακές ταινίες κυριαρχούν στο box office.[6] Ο Γουαϊνστάιν ισχυρίστηκε ότι το γεγονός αυτό θα ευνοούσε την ταινία καθώς οι έφηβοι και οι λάτρεις των ταινιών τρόμου δεν έχουν τίποτα ενδιαφέρον να δουν την περίοδο των γιορτών.[6] Όταν οι εισπράξεις του Scream το πρώτο σαββατοκύριακο έφτασαν μόλις τα 6 εκατομμύρια δολάρια, θεωρήθηκε ότι θα αποτύχει πλήρως, αλλά την επόμενη εβδομάδα οι εισπράξεις δεν είχαν καθόλου πτώση και συνέχισαν να αυξάνονται τις εβδομάδες που ακολούθησαν, φτάνοντας σε σύνολο τα 100 εκατομμύρια δολάρια.[6]

Box office

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Scream με προϋπολογισμό 15.000.000 δολάρια[2] έκανε πρεμιέρα τριημέρου στην 4η θέση με 6,3 εκατομμύρια δολάρια.[2] Στo αμερικανικό box office οι εισπράξεις έφτασαν τα 103 εκατομμύρια δολάρια και στον υπόλοιπο κόσμο συγκέντρωσε 70 εκατομμύρια δολάρια.[2] Οι συνολικές εισπράξεις έφτασαν τα 173 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.[2] Ήταν η 13η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην Αμερική για το 1996 και η 15η παγκοσμίως[2] και μέχρι σήμερα παραμένει το πιο επιτυχημένο φιλμ της σειράς ταινιών. Ακολουθεί το Scream 2 με 172,3 εκατομμύρια δολάρια[27], το Scream 3 με 161,8 εκατομμύρια δολάρια[28], το Scream (2022) με 137,7 εκατομμύρια δολάρια[29] και το Scream 4 με 97,2 εκατομμύρια δολάρια.[30] Μέχρι το 2015 το Scream είναι η 598η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών[31], η 20ή μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών στην κατηγορία ταινία τρόμου[32] και η 1η στην κατηγορία ταινία τρόμου σλάσερ.[33]

Ημερομηνία κυκλοφορίες
(Ηνωμένες Πολιτείες) 		Προϋπολογισμός
(εκτιμώμενο) 		Εισπρακτικά έσοδα Κατάταξη εισπρακτικών εσόδων
Ηνωμένες Πολιτείες Διακρατικά Παγκοσμίως Χρονιά κυκλοφορίας Όλων των εποχών στις ΗΠΑ Όλων των εποχών παγκοσμίως
20 Δεκεμβμρίου 1996 $15,000,000[17] $103,046,663[2] $70,000,000[2] $173,046,663[2] #15[2] #553[2] #598[31]

Σημειώσεις

  • Υπολογισθείσα κατάταξη εσόδων: Οκτώβριος 2012.

Κριτικές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Scream έλαβε διθυραμβικά σχόλια από τους κριτικούς. Στην ιστοσελίδα Rotten Tomatoes το 80% των κριτικών έδωσαν στην ταινία θετικά σχόλια.[34]

Η εφημερίδα Los Angeles Times αποκάλεσε την ταινία "μια μπραβούρα και μια προκλητική ταινία στο είδος του τρόμου'" και την επαίνεσε για το πόσο τρομακτική ήταν αποφεύγοντας την αίσθηση νοσηρότητας.[35] Το περιοδικό Empire βαθμολόγησε το Scream με τέσσερα αστέρια στα πέντε, αποκαλώντας το "έξυπνο, γρήγορο και αιματηρά αστείο".[36] Το σενάριο του Γουίλιαμσον συγκέντρωσε πολλά θετικά σχόλια, με τους κριτικούς να χαρακτηρίζουν την πλοκή ως ιδιοφυής, η οποία περιέχει δόσεις σαρδόνιου χιούμορ, ειρωνείας, αυτοπαρωδιακού τόνου και κοινωνικό σχόλιο γεμάτο με ανατριχίλες.[37] Το περιοδικό Τime Out επαίνεσε το καστ της ταινίας, ξεχωρίζοντας τους Κάμπελ, Κοξ και Αρκέτ και το σενάριο "Ευφυΐα, σπιρτάδα και ποιότητα. Επιτέλους, μια ταινία τρόμου που αξίζει να φωνάξεις γι' αυτήν!"[38] Το Film4 χαρακτήρισε την ταινία Ο Νέος Εφιάλτης (Wes Craven's New Nightmare, 1994) ως επιρροή για το Scream, αλλά δήλωσε πως "Ενώ ο 'Νέος Εφιάλτης' ήταν μια ευγενής αποτυχία - αρκετά έξυπνη, αλλά καθόλου τρομακτική, το 'Scream' ήταν όχι μόνο έξυπνο, ήταν από την εξαιρετική εναρκτήρια σκηνή και μετά, απλά τρομακτικό".[39] Η εφημερίδα The Washington Post έδωσε μια θετική κριτική γράφοντας "Η καλύτερη ταινία τρόμου της δεκαετίας του '90. Το 'Scream' τροποποιεί περιπαικτικά πολλές από τις συμβάσεις τρόμου/σλάσερ που ίσχυαν από την άφιξη των ταινιών 'Η Νύχτα με τις Μάσκες' και 'Παρασκευή και 13' στα μέσα της δεκαετίας του '80, αλλά το κάνει με μια διαβολικά έξυπνη, περίπλοκη πλοκή που το κάνει στιγμιαία κλασικό, και όχι απλώς του είδους."[37] Ο Όουεν Γκλέιμπερμαν του περιοδικού Entertainment Weekly επαίνεσε τη σκηνοθεσία του Κρέιβεν, σχολιάζοντας ότι το Scream αναβίωσε τις ταινίες σλάσερ: "Tοποθετημένο στην κόψη του μαχαιριού ανάμεσα στην παρωδία και τον φόρο τιμής, το 'Scream' είναι ένας επιδέξιος, αστείος και οξυδερκώς ανησυχητικός φόρος τιμής στις ταινίες σλάσερ."[40] H εφημερίδα The Guardian σχολίασε θετικά την ταινία, γράφοντας "Το 'Scream' του Γουές Κρέιβεν είναι σίγουρα τρομακτικό, αλλά είναι επίσης σκοτεινά αστείο και μια εξαιρετική μετα-εξερεύνηση του είδους ταινιών τρόμου, του zeitgeist και του εαυτού του."[41]

Ο Ρότζερ Ίμπερτ βαθμολόγησε την ταινία με τρία αστέρια και παρουσίασε μια μικτή κριτική, εκτιμώντας τα αστεία και τους χαρακτήρες, αλλά αισθάνθηκε μπερδεμένος στον αν η βία "αφοπλίστηκε από τον ειρωνικό τρόπο που η ταινία τη χρησιμοποίησε και τη σχολίασε".[42] Η εφημερίδα The New York Times δεν εκτίμησε την ταινία, λέγοντας: "Ο Κρέιβεν θέλει και τα δύο, και να πιαστεί πάνω σε ανατριχιαστικό υλικό ενώ ταυτόχρονα να το υποβαθμίζει κοροϊδεύοντάς το. Ακόμα και οι λάτρεις των ταινιών τρόμου, που μπορούν να απαντήσουν όλες αυτές τις ερωτήσεις, δεν μπορούν να αισθάνονται άνετα με αυτήν την εκμετάλλευση".[43] Το περιοδικό Variety, αν και αποκάλεσε την ταινία "ένα πείραμα που χρειαζόταν περισσότερο χρόνο στο εργαστήριο", επαίνεσε το δυνατό καστ, ξεχωρίζοντας τις ερμηνείες των Κάμπελ και Όλριτς, αποκαλώντας τες «χαρισματικές».[44] Το BBC βαθμολόγησε την ταινία με τρία αστέρια στα πέντε και ισχυρίστηκε ότι η ταινία ήταν πολλά υποσχόμενη, λέγοντας: "Έμοιαζε να είναι έξυπνη, επικίνδυνη, πνευματώδης και φρέσκια" και επαίνεσε την εναρκτήρια σκηνή, αλλά κατέληξε να τη χαρακτηρίζει ότι απέκλινε από τις ταινίες τις οποίες σατίριζε: "Το Scream ξεμένει από χιούμορ και κλέβει τον ίδιο του τον εαυτό από την ευκαιρία να δώσει στο κοινό τα τρομάγματα και τα ξεκοιλιάσματα, τα οποία προσφέρει σοβαρά".[45] Ο κριτικός Τζέιμς Μπεραρντινέλι έδωσε τρία αστέρια, γράφοντας μια πιο μικτή κριτική ξεχώρισε την ερμηνεία της Κάμπελ και τη σκηνοθεσία "Ο Κρέιβεν δεν θα μπορούσε να κάνει αυτή την ταινία αν δεν καταλάβαινε τόσο την τέχνη του όσο και τι περιμένουν οι θαυμαστές του. Από όλους τους mainstream σκηνοθέτες τρόμου, ήταν ο πιο πρόθυμος να ρισκάρει. Κατά κάποιο τρόπο, το 'Scream' είναι μια προέκταση του 'Νέου Εφιάλτη'. Πρόκειται για μια ταινία τρόμου που σχεδιάστηκε με γνώμονα τους λάτρεις του σινεμά. Κάτω από όλο το αίμα και τη βία, υπάρχει μια έντονη αίσθηση εξυπνάδας και ευφυΐας που οι εκλεπτυσμένοι θεατές είναι πιθανό να εκτιμήσουν. Και αυτό το κάνει κάτι παραπάνω από μια συνηθισμένη ταινία σλάσερ."[46]

Βραβεία/Υποψηφιότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Scream έλαβε αρκετά βραβεία και υποψηφιότητες μετά την κυκλοφορία του, ανάμεσά τους και τα Βραβεία Saturn Α' Γυναικείου Ρόλου για την Νιβ Κάμπελ, Καλύτερου Σεναρίου για τον Κέβιν Γουίλιαμσον και Καλύτερης Ταινίας Τρόμου ενώ έλαβε υποψηφιότητες Καλύτερης Σκηνοθεσίας για τον Γουές Κρέιβεν και Β' Ανδρικού και Γυναικείου Ρόλου για τους Σκιτ Όλριτς και Ντρου Μπάριμορ αντίστοιχα.[47] Ο Κρέιβεν βραβεύτηκε στο γαλλικό κινηματογραφικό φεστιβάλ Gérardmer με το Μεγάλο Βραβείο.[48][49] Η ταινία κέρδισε το Βραβείο MTV Movie Καλύτερης Ταινίας ενώ η Κάμπελ έλαβε υποψηφιότητα για Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία.[50]

Έτος Βραβείο Κατηγορία Υποψηφιότητα Αποτέλεσμα Πηγές
1996 International Horror Guild Καλύτερης ταινίας Scream Νίκη [51]
Βραβεία Saturn Α' Γυναικείου ρόλου Νιβ Κάμπελ Νίκη [47]
Καλύτερης σκηνοθεσίας Γουές Κρέιβεν Υποψηφιότητα [52]
Καλύτερη ταινία τρόμου Scream Νίκη [47]
Β' Ανδρικού ρόλου Σκιτ Όλριτς Υποψηφιότητα [52]
Β' Γυναικείου Ρόλου Ντρου Μπάριμορ Υποψηφιότητα [52]
Καλύτερου Σεναρίου Κέβιν Γουίλιαμσον Νίκη [47]
1997 Κινηματογραφικά βραβεία MTV Καλύτερης ηθοποιού Νιβ Κάμπελ Υποψηφιότητα [50]
Καλύτερης ταινίας Scream Νίκη [50]
Gérardmer Film Festival Grand Prize Γουές Κρέιβεν Νίκη [48][49]

Home media

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Scream κυκλοφόρησε στις Ηνωμένες Πολιτείες με τη μορφή Laserdisc στις 2 Ιουλίου 1997,[53] με τη μορφή βιντεοκασέτας στις 2 Δεκεμβρίου 1997[54] και σε DVD στις 3 Δεκεμβρίου 1997.[55] Με τη μορφή DTS Laserdisc κυκλοφόρησε στις 26 Αυγούστου 1998[56] και ακολούθησε η κυκλοφορία DVD Collector's Edition στις 8 Δεκεμβρίου 1998,[57] η οποία περιλάμβανε την ταινία, το τρέιλερ, συνεντεύξεις με τους ηθοποιούς, σχολιασμό από τον σκηνοθέτη και περιεχόμενο πίσω από τις κάμερες.[58] Αυτές τις κυκλοφορίες ανέλαβε η Buena Vista Home Entertainment. Μετά την κυκλοφορία του Scream 3, το Scream και οι δύο συνέχειες κυκλοφόρησαν ως The Ultimate Scream Collection από τη Dimension Films στις 26 Σεπτεμβρίου 2000, η οποία περιείχε τις τρεις ταινίες και ένα μπόνους CD, που περιείχε το Behind the Scream, ένα ντοκιμαντέρ 30 λεπτών σχετικό με την παραγωγή των τριών ταινιών και επιπρόσθετο υλικό, που συμπεριλάμβανε δοκιμαστικά των ηθοποιών και σκηνές από τα γυρίσματα.[59]

Το Scream κυκλοφόρησε επίσης με τη μορφή Laserdisc στη Γαλλία, στο Χονγκ Κονγκ και στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1997, ενώ μια Special Edition της ταινίας κυκλοφόρησε στη Γερμανία και στην Ιαπωνία το 1998.[60] Το Scream παρέμεινε ακυκλοφόρητο σε DVD σε αρκετές περιοχές, συμπεριλαμβανομένης και της Ευρώπης, μέχρι το 2001. Το ιαπωνικό DVD που κυκλοφόρησε το 1998[61] περιείχε την εκδοχή που παίχτηκε στους κινηματογράφους καθώς και την Director's Cut εκδοχή, η οποία επανέφερε τις βίαιες και άγριες σκηνές, που αφαιρέθηκαν από την Κινηματογραφική Ένωση Αμερικής (ΜΡΑΑ).[62]

Το Scream κυκλοφόρησε στην Ευρώπη μαζί με τα Scream 2 και Scream 3 στις 26 Φεβρουαρίου από τη Buena Vista Home Entertainment. Κάθε πακέτο περιείχε επιπρόσθετο περιεχόμενο που υπήρχε στην εκδοχή Collector's Edition, που κυκλοφόρησε στην Αμερική, συμπεριλαμβανομένων διαγραμμένων σκηνών, σκηνών από τα γυρίσματα, τρέιλερ, μουσικά βίντεο και σχολιασμό από το συνεργείο.[63][64][65] Και οι τρεις ταινίες κυκλοφόρησαν ως συλλογή με τον τίτλο Scream Trilogy στις 26 Φεβρουαρίου 2001.[66] Στις 29 Μαρτίου 2011, δύο εβδομάδες πριν την κυκλοφορία του Scream 4 στους κινηματογράφους, το Scream κυκλοφόρησε με τη μορφή Blu-Ray στην Αμερική από τη Lionsgate Home Entertainment. Τα Blu-ray παρουσίασαν τις ταινίες με τη μορφή 1080p υψηλής ευκρίνειας και περιείχαν όλα τα επιπρόσθετα υλικά που συμπεριλάμβανε η εκδοχή Collector's Edition σε DVD, συμπεριλαμβανομένων σκηνών από τα γυρίσματα και διαγραμμένων σκηνών.[67]

Άλμπουμ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Soundtrack

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Scream: Music from the Dimension Motion Picture
Soundtrack από Διάφοροι
Κυκλοφορία17 Δεκεμβρίου 1996
Μουσικό είδοςΠοπ, Ροκ, Ορχηστρικά
Διάρκεια46:30
ΔισκογραφικήTVT

To soundtrack κυκλοφόρησε στις 17 Δεκεμβρίου 1996 από τη δισκογραφική εταιρία TVT Records και περιέχει 11 τραγούδια −από τα οποία τα περισσότερα ακούστηκαν σε διάφορες σκηνές της ταινίας− συν το μουσικό κομμάτι Trouble In Woodsboro/Sidney's Lament του Μάρκο Μπελτράμι. Η εκδοχή του τραγουδιού School's Out του Alice Cooper ακούστηκε στην ταινία, στη σκηνή που το Λύκειο του Γούντσμπορο έκλεισε εξαιτίας των φόνων, αλλά στο άλμπουμ αντικαταστάθηκε από την εκδοχή του συγκροτήματος The Last Hard Men. Μια ακουστική εκδοχή του τραγουδιού Don't Fear the Reaper του συγκροτήματος Blue Öyster Cult, που τραγούδησε ο Gus, ακούγεται στη σκηνή της ταινίας όπου η Σίντνεϊ και ο Μπίλι μιλούν για τη σχέση τους. Το τραγούδι Red Right Hand του Νικ Κέιβ, που ακούστηκε στην πρώτη ταινία, χρησιμοποιήθηκε τόσο στο Scream 2 όσο και στο Scream 3. Ο Κέιβ ηχογράφησε μια καινούρια εκδοχή του τραγουδιού ειδικά για το Scream 3. Μια διαφορετική εκδοχή του μουσικού βίντεο Drop Dead Gorgeous των Republica, που περιείχε σκηνές από την ταινία, έπαιξε σε μουσικά κανάλια όπως το MTV. Αν και το τραγούδι ακούστηκε στην ταινία, δεν συμπεριλήφθηκε στο soundtrack. Το τραγούδι επίσης χρησιμοποιήθηκε σε ένα από τα τηλεοπτικά διαφημιστικά σποτ. Το soundtrack δεν θεωρήθηκε επιτυχημένο, αποτυγχάνοντας να μπει στο Billboard 200.[68]

Track listing

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. "Youth of America" - Birdbrain
  2. "Whisper" - Catherine
  3. "Red Right Hand" - Nick Cave and the Bad Seeds
  4. "(Don't Fear) The Reaper" - Gus
  5. "Artificial World" [Interdimensional Mix] - Julee Cruise
  6. "Better Than Me" - Sister Machine Gun
  7. "Whisper to a Scream (Birds Fly)" - Soho
  8. "First Cool Hive" - Moby
  9. "Bitter Pill" - The Connells
  10. "School's Out" - The Last Hard Men
  11. "Trouble In Woodsboro"/"Sidney's Lament" - Marco Beltrami
  12. "Blasphemy" - Immediate Music (bonus track)

Μουσικό σκορ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μουσικό σκορ της ταινίας έγραψε ο Μάρκο Μπελτράμι και κυκλοφόρησε από τη Varèse Sarabande στις 14 Ιουλίου 1998, σε ένα CD με τον τίτλο Scream/Scream 2, το οποίο περιείχε μουσικά κομμάτια και από το Scream 2.[69] Η κυκλοφορία αυτή περιείχε μόνο έξι κομμάτια —Sidney's Lament, Altered Ego, A Cruel World, Trouble in Woodsboro, Chasing Sidney και NC-17[4]— με τη συνολική ώρα να φτάνει τα 12 λεπτά, σε σύγκριση με τη συνολική μουσική που γράφτηκε για την ταινία, η οποία ξεπερνά τη μία ώρα.[3] Μερικοί κριτικοί θεώρησαν τον περιορισμένο χρόνο αποτέλεσμα του υψηλού κόστους κυκλοφορίας της μουσικής ενός συνθέτη, σε συνδυασμό με την απροθυμία της Varèse Sarabande να πληρώσει.[70]

Η μουσική του Scream απέσπασε θετικά σχόλια από τους κριτικούς, με τον Μίκαελ Κάρλσον να την αποκαλεί ως «ένα από από τα πιο ενδιαφέροντα μουσικά σκορ εδώ και χρόνια».[3] Η ιστοσελίδα Filmtracks.com ισχυρίστηκε ότι η μουσική πλέον έχει θεωρηθεί καλτ και της έδωσε τρία στα πέντε αστέρια.[4] Η ιστοσελίδα AllMusic έγραψε ότι η μουσική «άριστα συνέλαβε τη μεταμοντέρνα, μοδάτη τρομακτική βόλτα των ταινιών 'Scream'», δίνοντας επίσης 3 στα 5 αστέρια.[71]

Track listing

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Sidney's Lament [Scream] (1:37)
  2. Altered Ego [Scream] (2:47)
  3. Trouble in Woodsboro [Scream] (1:49)
  4. A Cruel World [Scream] (1:53)
  5. Chasing Sidney [Scream] (1:27)
  6. NC-17 [Scream] (3:03)
  7. Stage Fright Requiem [Scream 2] (2:07)
  8. Love Turns Sour [Scream 2] (4:44)
  9. Cici Creepies [Scream 2] (1:13)
  10. Deputy for a Friend [Scream 2] (2:17)
  11. Hollow Parting [Scream 2] (1:47)
  12. Dewpoint and Stabbed [Scream 2] (2:15)
  13. Hairtrigger Lunatic [Scream 2] (1:11)
  14. Sundown Search [Scream 2] (0:50)
  15. It's Over, Sid [Scream 2] (0:46)

Συνέχειες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κύριο λήμμα: Scream (franchise)
Η Νιβ Κάμπελ πρωταγωνίστησε και στις πέντε ταινίες της σειράς στο ρόλο της Σίντνεϊ Πρέσκοτ

Ο Κέβιν Γουίλιαμσον είχε ήδη γράψει δύο προσχέδια πέντε σελίδων για πιθανές συνέχειες μαζί με το σενάριο του Scream. Όταν η Dimension αγόρασε το σενάριο υπέγραψε συμβόλαιο με τον Γουίλιαμσον για δύο συνέχειες, αν φυσικά η πρώτη ταινία αποδεικνυόταν επιτυχημένη.[7][10] Μετά από μια άκρως επιτυχημένη δοκιμαστική προβολή του Scream, η Dimension πρόσφερε και στον Κρέιβεν συμβόλαιο να σκηνοθετήσει τις δύο μελλοντικές συνέχειες.[10] Μετά τον εισπρακτικό και καλλιτεχνικό θρίαμβο της ταινίας, το Scream 2 πήρε το πράσινο φως και ξεκίνησε παραγωγή ενώ το Scream προβαλλόταν ακόμα στους κινηματογράφους. Του δόθηκε μεγαλύτερος προϋπολογισμός και όλοι οι ηθοποιοί που επέζησαν Κάμπελ, Αρκέτ, Κοξ, Κένεντι και Σράιμπερ επέστρεψαν μαζί με τους Κρέιβεν στη σκηνοθεσία, Γουίλιαμσον στο σενάριο, Λούσιερ στο μοντάζ και Μπελτράμι στη μουσική.[8] Το τρίτο Scream ακολούθησε τρία χρόνια μετά, με όλο το συνεργείο και καστ ηθοποιών των προηγούμενων ταινιών να επιστρέφουν, για να δημιουργήσουν το τότε τελευταίο κεφάλαιο και να ολοκληρώσουν την τριλογία. Οι τρεις πρώτες ταινίες της σειράς ακολουθούσαν την ιστορία της Σίντνεϊ Πρέσκοτ. Η Σίντνεϊ σε ολόκληρη την τριλογία ερχόταν αντιμέτωπη με τους δολοφόνους που μεταμφιέζονταν ως Ghostface και με τη σχέση της νεκρής μητέρας της, η οποία προκάλεσε όλα τα γεγονότα των ταινιών.[20][72][73] To Scream 2, όπως και ο προκάτοχός του, πήρε θετικά σχόλια ενώ πήγε εξίσου καλά εισπρακτικά[27][2], ενώ το Scream 3 έλαβε ως επί το πλείστον αρνητικές κριτικές ενώ και εισπρακτικά κινήθηκε λιγότερο καλά σε σύγκριση με τα δύο προηγούμενα Scream.[74][75]

Δεκαπέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου Scream και έντεκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του Scream 3, η The Weinstein Company κυκλοφόρησε μια καινούρια συνέχεια, το Scream 4, στις 15 Απριλίου 2011[76] με τους Κάμπελ, Κοξ και Αρκέτ να επαναλαμβάνουν τους ρόλους τους και τους Κρέιβεν, Γουίλιαμσον και Μπελτράμι στην παραγωγή. Η Weinstein Company δήλωσε ότι η επιτυχία του Scream 4 θα οδηγήσει και σε άλλες συνέχειες και σε μια καινούρια τριλογία Scream[77] με τους Κάμπελ[78], Αρκέτ[79], Κρέιβεν[77] και Γουίλιαμσον[80] να έχουν υπογράψει ή εκφράσει ενδιαφέρον να συμμετάσχουν σε μελλοντικές συνέχειες. Ωστόσο, μετά την απογοητευτική εισπρακτική πορεία της τέταρτης ταινίας, οποιαδήποτε πιθανή συνέχεια ακυρώθηκε.

Είκοσι πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου Scream και δέκα χρόνια μετά το Scream 4 , μια πέμπτη ταινία μπήκε στο στάδιο της ανάπτυξης. Οι Ματ Μπετινέλι-Όλπιν και Τάιλερ Τζίλετ ανέλαβαν τη σκηνοθεσία και ο Κέβιν Γουίλιαμσον την παραγωγή.[81] Το Μάιο του 2020, ανακοινώθηκε ότι η Νιβ Κάμπελ βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις να επαναλάβει το ρόλο της Σίντνεϊ Πρέσκοτ στην πέμπτη ταινία.[82] Τον ίδιο μήνα ανακοινώθηκε η συμμετοχή του Ντέιβιντ Αρκέτ και ότι οι Τζέιμς Βάντερμπιλτ και Γκάι Μπιούσικ θα γράψουν το σενάριο. Επίσης επιβεβαιώθηκε ότι η ταινία θα ξεκινήσει γυρίσματα μέσα στο 2021.[83] Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 14 Ιανουαρίου 2022[84] και έλαβε κυρίως θετικά σχόλια από τους κριτικούς.[85]

Η Κάμπελ και οι σκηνοθέτες της πέμπτης ταινίας εξέφρασαν ενδιαφέρον να συμμετάσχουν σε μελλοντικές συνέχειες της σειράς.[86] Μια έκτη ταινία ανακοινώθηκε επίσημα στις 3 Φεβρουαρίου 2022 με την ίδιους συντελεστές και με τα γυρίσματα να ξεκινούν στα μέσα του 2022 στο Μόντρεαλ του Καναδά.[87] Το Μάρτιο του 2022, ανακοινώθηκε ότι η ταινία θα κυκλοφορήσει στις 31 Μαρτίου 2023[88], με την Κόρτνεϊ Κοξ να επιστρέφει στο ρόλο της Γκέιλ Γουέδερς.[89] Στις 10 Μαΐου 2022, ανακοινώθηκε η επιστροφή των Μελίσα Μπαρέρα, Τζένα Ορτέγκα, Μέισον Γκούντινγκ και Τζάζμιν Σαβόι Μπράουν[90], ενώ την επόμενη μέρα ανακοινώθηκε ότι η Χέιντεν Πανετιέρ θα επαναλάβει το ρόλο της Κίρμπι Ριντ από το Scream 4.[91] Στις 6 Ιουνίου 2022, ανακοινώθηκε ότι η Κάμπελ δεν θα επιστρέψει. Η ηθοποιός έκανε μια δήλωση σχετικά με το συμβόλαιό και τις διαπραγματεύσεις που είχε με την Paramount: "Ως γυναίκα έπρεπε να δουλέψω εξαιρετικά σκληρά για να εδραιώσω την αξία μου, ειδικά σε ότι αφορά το "Scream". Ένιωσα ότι η προσφορά που μου παρουσιάστηκε δεν ισοδυναμούσε με την αξία που έχω φέρει στη σειρά ταινιών".[92] Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 10 Μαρτίου 2023[93] και έλαβε θετικές κριτικές.[94]

Διαμάχες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα χρόνια μετά την κυκλοφορία του Scream, η ταινία έχει κατηγορηθεί ότι εμπνέει εγκλήματα παρόμοια με αυτά που απεικονίστηκαν σε αυτή και ότι προκαλεί βίαιες πράξεις.

Τον Ιανουάριο του 1998, ο 16χρονος Μάριο Παντίγια και ο 14χρονος ξάδερφός του Σάμιουελ Ραμίρεζ, μαχαίρωσαν τη μητέρα του Μάριο, Τζίνα Καστίγιο, 45 φορές, σκοτώνοντάς την. Η υπόθεση έγινε γνωστή ως «Ο Φόνος του Scream» και έπεσε κάτω από τον εξονυχιστικό έλεγχο των μέσων μαζικής ενημέρωσης όταν τα δύο αγόρια ισχυρίστηκαν ότι εμπνεύστηκαν τον φόνο από τις ταινίες Scream και Scream 2. Τα δύο παιδιά ομολόγησαν ότι διέπραξαν το έγκλημα επειδή χρειάζονταν χρήματα για να χρηματοδοτήσουν μια σειρά δολοφονιών, αγοράζοντας δύο κοστούμια του δολοφόνου Ghostface και τη συσκευή αλλαγής φωνής που χρησιμοποιεί ο δολοφόνος στην ταινία. Κατά τη διάρκεια της δίκης τους, η ψυχολόγος Μάντελιν Λιβάιν, η οποία έχει μελετήσει την επίδραση της βίας στα παιδιά, δήλωσε: «Υπάρχουν ένα σωρό λόγοι γιατί αντέδρασαν κατά αυτόν τον τρόπο. Αλλά μήπως η ταινία τους έδωσε ένα προσχέδιο; Απολύτως».[95] Η υπόθεση αναμενόταν να τονίσει την επίδραση που έχουν οι βίαιες ταινίες στους εφήβους. Ωστόσο, ο προεδρεύων δικαστής Τζον Τσερόσκι διέταξε τα στοιχεία που αφορούν την ταινία Scream να παραγραφούν και η υπόθεση να μην αναφέρεται πια ως «Ο Φόνος του Scream». Επίσης αρνήθηκε την είσοδο μέσων μαζικής ενημέρωσης στην αίθουσα του δικαστηρίου, με την πρόθεση, η υπόθεση να δικαστεί ως δολοφονία και τίποτα άλλο.[7][95]

Στις 17 Ιανουαρίου 1999, ο 13χρονος Άσλεϊ Μάρεϊ μαχαιρώθηκε πολλαπλές φορές στο κεφάλι από τους τότε φίλους του Ντάνιελ Γκιλ, ετών 14 και Ρόμπερτ Φούλερ ετών 15, οι οποίοι, αφού τον μαχαίρωσαν, τον άφησαν να πεθάνει. Αργότερα ο Μάρεϊ βρέθηκε και σώθηκε από έναν ηλικιωμένο άνδρα, που είχε βγάλει βόλτα το σκύλο του. Το νεαρό ζευγάρι δολοφόνων βαφτίστηκε ως «Οι Εισβολείς του Scream», αφού βγήκε στην επιφάνεια ότι παρακολούθησαν το Scream, λίγο πριν διαπράξουν την επίθεση και ότι είχαν σχέδια της μάσκας του Ghostface στα υπάρχοντά τους. Οι πράξεις τους επηρεάστηκαν από τη φυσική κακοποίηση, τα ναρκωτικά και τη μαύρη μαγεία που υπήρχαν στο σπίτι τους.[96] Ο Μάρεϊ, ο οποίος αργότερα κατέθεσε εναντίον των φίλων του, δήλωσε ότι μπορεί η ταινία να επηρέασε αυτούς τους δύο να του επιτεθούν.[97]

Στις 4 Μαΐου 1999, μετά τη σφαγή στο λύκειο Κολουμπάιν και την αύξηση των δημοσιευμάτων σχετικά με την επίδραση των βίαιων ταινιών, παιχνιδιών και άλλων μέσων της κοινωνίας, η Επιτροπή Γερουσίας Εμπορίου, Επιστημών και Μεταφορών των Ηνωμένων Πολιτειών πραγματοποίησε ακρόαση σχετικά με το μάρκετινγκ ταινιών του Χόλιγουντ στους νέους. Η επιτροπή επικεντρώθηκε συγκεκριμένα στις ταινίες τρόμου. Η εναρκτήρια σκηνή του Scream προβλήθηκε στην επιτροπή ως παράδειγμα αρνητικού μέσου ενημέρωσης, που μπορεί να παρακολουθήσουν τα παιδιά.[7][98]

Στις 3 Ιουνίου 2002, ένα 17χρονο αγόρι παρέσυρε τη φίλη του, την 15χρονη Άλις Μποπέρ, μακριά από το σπίτι των γονιών της στο Σεντ-Σεμπαστιέν-σιρ-Λουάρ της Γαλλίας και τη μαχαίρωσε 42 φορές ενώ φορούσε τη μάσκα του Ghostface. Έφυγε τρέχοντας όταν είδε ένα γείτονα να πλησιάζει και το κορίτσι πρόλαβε και είπε στο γείτονα το όνομα του δράστη της πριν πεθάνει από τα τραύματά της. Αφού συνελήφθη, το αγόρι είπε στην αστυνομία ότι ήθελε να σκοτώσει κάποιον για να μιμηθεί τον χαρακτήρα Ghostface από το Scream.[99][100][101]

Κληρονομιά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν την κυκλοφορία του Scream η δημοτικότητα των ταινιών τρόμου είχε θεωρηθεί ότι ήταν σε ύφεση με πολλές ταινίες να κυκλοφορούν απευθείας σε βίντεο, ενώ αυτές που κυκλοφορούσαν στους κινηματογράφους, αποτελούσαν συνέχειες σε ήδη δημοφιλείς και εδραιωμένες σειρές ταινιών όπως: Η Νύχτα με τις Μάσκες (Halloween, 1978), Παρασκευή και 13 (Friday the 13th, 1980), Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες (Α Nightmare on Elm Street, 1984) και Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι (The Texas Chainsaw Massacre, 1974), ικανές να προσελκύσουν το κοινό, παρά τη μείωση του προϋπολογισμού τους και τα αρνητικά σχόλια των κριτικών. Η συνεχής παραγωγή των συνεχειών αυτών συνέβαλε στην εξοικείωση του κοινού με τους εικονικούς δολοφόνους των τελών της δεκαετίας του '70 και των αρχών της δεκαετίας του '80, όπως ο Φρέντι Κρούγκερ, ο Μάικλ Μάγιερς και ο Τζέισον Βόρχις, οι οποίοι θεωρήθηκε ότι έχασαν την ικανότητά τους να προκαλούν το ενδιαφέρον ή τον φόβο του κοινού τους.[102] Το Scream, χρησιμοποιώντας ένα δημοφιλές και ελκυστικό καστ, καθώς και ένα καινοτόμο σενάριο, που χλεύαζε και αγκάλιαζε τις συμβάσεις των ταινιών τρόμου, οι οποίες με τον καιρό θεωρήθηκαν κλισέ, πιστώθηκε το γεγονός ότι άλλαξε την κατάσταση του είδους: έγινε καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία και εκτίναξε την καριέρα πολλών από τους πρωταγωνιστές του.[103] Ήταν τόσο μεγάλη η επίδραση του Scream, που μερικοί σχολιαστές θεώρησαν την κληρονομιά της ταινίας ως μια ξεχωριστή εποχή δημιουργίας ταινιών τρόμου που επηρεάστηκαν και κυκλοφόρησαν μετά το Scream.[103] Μετά την κυκλοφορία της ταινίας, πολλά στούντιο, συμπεριλαμβανομένου και της Dimension Films, έσπευσαν να εκμεταλλευτούν την απροσδόκητη επιτυχία της ταινίας με την κυκλοφορία ταινιών όπως Ξέρω τι Κάνατε Πέρυσι το Καλοκαίρι (I Know What You Did Last Summer, 1997) και Το Ξύπνημα των Θρύλων (Urban Legend, 1998) καθώς και την κυκλοφορία συνεχειών δημοφιλών, αλλά φθινουσών σειρών ταινιών όπως Halloween H20: Είκοσι Χρόνια Μετά (Halloween H20: 20 Years Later, 1998) και Η Νύφη του Τσάκι (Bride of Chucky, 1998).[103]

Τον Ιούνιο του 2001, το Scream ήταν ανάμεσα στις 400 υποψήφιες ταινίες σε τρεις κατηγορίες του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου. Η ίδια η ταινία ήταν υποψήφια στην κατηγορία AFI 100 Χρόνια...100 Τρόμοι,[104] ο Ghostface ήταν υποψήφιος στην κατηγορία AFI 100 Χρόνια...100 Ήρωες και Κακοί[105] και η ατάκα «Σου αρέσουν οι ταινίες τρόμου;» ("Do you like scary movies?") στην κατηγορία AFI 100 Χρόνια...100 Κινηματογραφικές Ατάκες.[106]

Το Scream καταλαμβάνει τη 32η θέση στη λίστα του Entertainment Weekly των «50 Καλύτερων Ταινιών Λυκείου»[107] και η εναρκτήρια σκηνή καταλαμβάνει τη 13η θέση στη λίστα του καναλιού Bravo με τις «100 πιο Τρομακτικές Σκηνές». Το 2008, το Entertainment Weekly πρόσθεσε το Scream στην 60ή θέση στη λίστα με τις «100 Καλύτερες Ταινίες των Τελευταίων 13 Χρόνων».[108] Το 2008, το περιοδικό Empire πρόσθεσε το Scream στην 482η θέση στη λίστα με τις «500 Καλύτερες Ταινίες Όλων των Εποχών»[109] και το 2016 το κατέταξε στην 3η θέση στη λίστα με τις «50 Καλύτερες Ταινίες Τρόμου Όλων των Εποχών».[110]

Αναφορές στις ταινίες τρόμου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο Scream γίνονται πολυάριθμες αναφορές σε πολλές ταινίες τρόμου. Δύο αναφορές αφορούν την ταινία Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες και τον σκηνοθέτη Γουές Κρέιβεν. Ο επιστάτης, που υποδύεται ο σκηνοθέτης σε μια σκηνή της ταινίας, φοράει τα ρούχα του Φρέντι Κρούγκερ.[111] Αργότερα στην ταινία, η Τέιτουμ λέει στη Σίντνεϊ: «αρχίζει να μοιάζει με ταινία του Γουές Κάρπεντερ», ένα πλασματικό όνομα που δημιουργείται από τα ονόματα των σκηνοθετών Γουές Κρέιβεν και Τζον Κάρπεντερ σκηνοθέτης του Η Νύχτα με τις Μάσκες. Για την ακρίβεια η ταινία Η Νύχτα με τις Μάσκες αναφέρεται πολλές φορές από τους πρωταγωνιστές.

Επίσης, το επώνυμο του Μπίλι, Λούμις, είναι ίδιο με το χαρακτήρα του Ντόναλντ Πλέζανς, το οποίο ήταν ίδιο με τον εραστή της Μάριον Κρέιν στο Ψυχώ (Psycho, 1960).[112]

Παραλειπόμενα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Η μάσκα που φοράει ο δολοφόνος βασίζεται στον πίνακα Η Κραυγή του Έντβαρτ Μουνκ.[113]
  • Ο αρχικός τίτλος της ταινίας ήταν Scary Movie, που αργότερα χρησιμοποιήθηκε στην ομώνυμη παρωδία ταινιών τρόμου.[114]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Scream στο Rotten Tomatoes». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2013. 
  2. ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 «Scream (1996)». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2011. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Carlsson, Mikael. «Scream/Scream 2». Music from the Movies. Music from the Movies. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Νοεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Clemmensen, Christian (21 Ιουλίου 1998). «Scream/Scream 2». filmtracks.com. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  5. ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 Wes Craven (26 Σεπτεμβρίου 2000). Behind the 'Scream' documentary from Ultimate Scream Collection (DVD). United States: Dimension Home Video. 
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 6,12 6,13 6,14 6,15 6,16 6,17 6,18 6,19 6,20 6,21 6,22 6,23 6,24 6,25 6,26 6,27 6,28 6,29 6,30 6,31 «Scream: The Inside Story». United States: The Biography Channel. 2011-04-06. 
  7. ↑ 7,00 7,01 7,02 7,03 7,04 7,05 7,06 7,07 7,08 7,09 7,10 7,11 7,12 7,13 7,14 7,15 7,16 7,17 7,18 7,19 7,20 7,21 7,22 «E! A True Hollywood Story: Scream». United States: E! Entertainment Television. 2001-10-31. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Shapiro, Mark (Ιανουάριος 1998). Super-Secret Scream 2. Fangoria. Starlog Group Inc. σελίδες 20–25. 
  9. ↑ Palmer, Randy (Νοέμβριος 1997). The Screams of Summer. Fangoria. Starlog Group Inc. σελίδες 14–18. 
  10. ↑ 10,00 10,01 10,02 10,03 10,04 10,05 10,06 10,07 10,08 10,09 10,10 10,11 10,12 Garcia, Chris (Μάρτιος 1997). One Last Scream. Fangoria. Starlog Group Inc. σελίδες 20–23. 
  11. ↑ 11,00 11,01 11,02 11,03 11,04 11,05 11,06 11,07 11,08 11,09 11,10 11,11 11,12 11,13 11,14 11,15 11,16 11,17 11,18 11,19 11,20 11,21 11,22 11,23 11,24 11,25 11,26 Wes Craven (Director) (20 Δεκεμβρίου 1996). «Scream- Commentary by Wes Craven and Kevin Williamson» (DVD) (στα Αγγλικά). United States: Dimension Films. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Tim Stack (Απρίλιος 2011). Entertainment Weekly. Time Warner. σελίδες 30–37. 
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 Spelling, Ian (Απρίλιος 1997). «Scream and Scream Again». Fangoria (Starlog Group Inc.) (162): 66–68. 
  14. ↑ «Ultimate Scream Collection DVD Bonus Feature Screen Tests» (στα Αγγλικά). United States: Dimension Films. 2000-09-26. 
  15. ↑ Wes Craven (Director) (4 Φεβρουαρίου 2000). «Scream 3- Commentary by Wes Craven, Patrick Lussier & Marianne Maddalena» (DVD) (στα Αγγλικά). United States: Dimension Films. 
  16. ↑ Hewitt, Chris· Quick, Lucy (6 Μαρτίου 2011). Carry on Screaming. Empire Magazine. Bauer Consumer Media. σελ. 106. 
  17. ↑ 17,0 17,1 «Scream (1996)». The-Numbers. Nash Information Services, LLC. 
  18. ↑ 18,0 18,1 Reeves, Tony. «Scream film locations». Movie-Locations. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  19. ↑ «Scream». Film in America. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  20. ↑ 20,0 20,1 «Scream». United States: Dimension Films. 1996. 
  21. ↑ Friday, Rachel Scott (27 Οκτωβρίου 2010). «Is the NC-17 rating ruining the Oscars?». The Guardian. Guardian News and Media. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2011. 
  22. ↑ 22,0 22,1 Saldhana, Jorge (Ιούλιος 2003). «Marco Beltrami Exclusive interview for ScoreTrack.Net». ScoreTrack.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  23. ↑ 23,0 23,1 «An Evening with Marco Beltrami on the Phone». bsospirit. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  24. ↑ «Macro Beltrami Biography». marcobeltrami.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  25. ↑ Mansell, John. «Marco beltrami interview». runmovies.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  26. ↑ Wayne, Gary (2011). «Locations of Hollywood Movie Premieres». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2011. 
  27. ↑ 27,0 27,1 «Scream 2 (1997)». Box Office Mojo. IMDb. 
  28. ↑ «Scream 3 (2000)». Box Office Mojo. IMDb. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2011. 
  29. ↑ «Scream (2022)». Box Office Mojo. IMDb. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2023. 
  30. ↑ «Scream 4 (2011)». Box Office Mojo. IMDb. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  31. ↑ 31,0 31,1 «WorldwideBoxoffice (in millions of U.S. dollars)». worldwideboxoffice.com. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2011. 
  32. ↑ «Genre Index». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2011. 
  33. ↑ «Horror - Slasher». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2011. 
  34. ↑ «Scream (1996) στο Rotten Tomatoes». Rotten Tomatoes. Flixster. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2021. 
  35. ↑ Muir, John Kenneth (24 Φεβρουαρίου 2004). Wes Craven: The Art of Horror. McFarland & Company. σελίδες 34, 196. ISBN 0786419237. 
  36. ↑ Adam Smith. «Scream». Empire. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2011. 
  37. ↑ 37,0 37,1 Harrington, Richard (20 Δεκεμβρίου 1996). «Go Ahead and 'Scream'». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/wp-srv/style/longterm/review96/screamharr.htm. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2023. 
  38. ↑ Harrington, Richard. «Scream (1996)». Time Out Group Limited. http://www.timeout.com/film/reviews/74157/scream.html. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2011. 
  39. ↑ «Scream». film4.com. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2011. 
  40. ↑ Gleiberman, Owen (10 Ιανουαρίου 1997). «Scream». Entertainment Weekly. https://ew.com/article/1997/01/10/scream-8/. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2023. 
  41. ↑ Flux, Elizabeth (15 Φεβρουαρίου 2021). «Scream: darkly funny, extremely meta horror and a 90s time capsule that never gets old». The Guardian. https://www.theguardian.com/culture/2021/feb/16/scream-darkly-funny-extremely-meta-horror-and-a-90s-time-capsule-that-never-gets-old. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2023. 
  42. ↑ Ebert, Roger (20 Δεκεμβρίου 1996). «Scream». Chicago Sun Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-06-06. https://web.archive.org/web/20110606160835/http://rogerebert.suntimes.com/apps/pbcs.dll/article?AID=/19961220/REVIEWS/612200306/1023. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2023. 
  43. ↑ Maslin, Jant (20 Δεκεμβρίου 1996). «Scream». The New York Times. http://www.nytimes.com/library/film/scream.html. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2011. 
  44. ↑ Klady, Leonard (21 Δεκεμβρίου 1996). «Scream». Variety. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2011. 
  45. ↑ Haflidason, Almar (24 Μαΐου 2001). «Scream». BBC. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2023. 
  46. ↑ Berardinelli, James. «Scream (United States, 1996)». Reel Views. https://www.reelviews.net/reelviews/scream. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2023. 
  47. ↑ 47,0 47,1 47,2 47,3 «Past Saturn Awards». saturnawards.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2015. 
  48. ↑ 48,0 48,1 «Craven, Wes 1939-». Encyclopedia.com. Cengage Learning. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2015. 
  49. ↑ 49,0 49,1 «Wes Craven». lovefilm.com. Amazon.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2015. 
  50. ↑ 50,0 50,1 50,2 «1997 MTV Movie Awards». MTV.com. 10 Ιουνίου 1997. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2015. 
  51. ↑ «IHG Award Recipients». horroraward.org. International Horror Guild. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2015. 
  52. ↑ 52,0 52,1 52,2 «Academy of Science Fiction, Fantasy & Horror Films, USA». Amazon.com. Internet Movie Database. 23 Ιουλίου 1997. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2015. 
  53. ↑ «Scream AC3 LD». lddb.com. LDDb. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  54. ↑ «Scream [VHS] (1996)». Amazon.com. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  55. ↑ «Scream». allrovi.com. AllRovi. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  56. ↑ «Scream DTS LD». lddb.com. LDDb. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  57. ↑ «Scream Dimension Collector's Series». Allrovi. All Media Guide. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  58. ↑ «Scream (Dimension Collector's Series) (1996)». Amazon.com. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  59. ↑ «The Ultimate Scream Trilogy». Allrovi. All Media Guide. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  60. ↑ «Scream Worldwide». lddb.com. LDDb. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  61. ↑ «CDJapan item details». Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  62. ↑ «Rewind DVD Comparison listing for 'Scream'». Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  63. ↑ «Scream Region 2». Allrovi. All Media Guide. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  64. ↑ «Scream 2 Region 2». Allrovi. All Media Guide. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  65. ↑ «Scream 3 Region 2». Allrovi. All Media Guide. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  66. ↑ «Scream Trilogy Region 2». Allrovi. All Media Guide. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  67. ↑ S, Brian (2 Μαρτίου 2011). «Lionsgate to Officially release the SCREAM Trilogy on Blu-ray!». Geek Tyrant. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  68. ↑ «Scream – Original Soundtrack». Billboard. Prometheus Global Media. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  69. ↑ Carlsson, Mikael. «Scream/Scream 2». Music from the Movies. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Νοεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2011. 
  70. ↑ Goldwasser, Dan (9 Αυγούστου 1998). «Interview». Soundtrack. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  71. ↑ Thomas Erlewine, Stephen. «Scream 2 Original Soundtrack Review». Allmusic. All Media Guide. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  72. ↑ «Scream 2». United States: Dimension Films. 1997. 
  73. ↑ «Scream 3». United States: Dimension Films. 2000. 
  74. ↑ «Scream 3 στο Rotten Tomatoes». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2011. 
  75. ↑ Ebert, Roger (4 Φεβρουαρίου 2000). «Scream 3». Chicago Sun Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2011. 
  76. ↑ «Scream 4 Coming to Theaters April 15, 2011». ComingSoon.net (CraveOnline). 2010-03-23. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-05-21. https://www.webcitation.org/5psl5s1Zs?url=http://www.comingsoon.net/news/movienews.php?id=64470. Ανακτήθηκε στις 2011-04-17. 
  77. ↑ 77,0 77,1 «Exclusive: New 'Scream 4' poster, plus an interview with Craven». Entertainment Weekly. popwatch.ew.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2011. 
  78. ↑ Tim Stack (2011-04-14). «'Scream 4' star Neve Campbell on the film's difficult production: 'It wasn’t an easy shoot'». Entertainment Weekly (insidemovies.ew.com). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-04-17. https://web.archive.org/web/20110417045655/http://insidemovies.ew.com/2011/04/14/scream-4-neve-campbell-on-the-films-difficult-production/. Ανακτήθηκε στις 2011-04-17. 
  79. ↑ Douglas, Edward (27 Οκτωβρίου 2010). «Exclusive: Will Scream 4 Relaunch the Franchise?». shock till you drop. shocktillyoudrop.com. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2011. 
  80. ↑ Tim Stack (7 Απριλίου 2011). «'Scream 4' writer Kevin Williamson discusses the latest installment in the horror franchise and his 'massive fight' with Bob Weinstein -- EXCLUSIVE». Entertainment Weekly. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2012. 
  81. ↑ Gemmill, Allie (12 Μαρτίου 2020). «'Scream 5' Scores 'Ready or Not' Team Radio Silence to Direct (& Scare Us Silly)». Collider. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2021. 
  82. ↑ Davids, Brian (11 Μαΐου 2020). «Neve Campbell on 'Castle in the Ground' and Bittersweet 'Scream 5' Talks». The Hollywood Reporter. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2021. 
  83. ↑ «David Arquette Back as Dewey Riley in Spyglass' 'Scream' Relaunch». The Hollywood Reporter. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2021. 
  84. ↑ Miska, Brad (28 Αυγούστου 2020). «Relaunch of Scream Slashing Into Theaters on January 14, 2022!». BloodyDisgusting. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2021. 
  85. ↑ «Scream (2022) στο Rotten Tomatoes». Rotten Tomatoes. Flixster. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2022. 
  86. ↑ «Scream 6 Updates: Original Cast Discuss Possible Return». ScreenRant. 11 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2022. 
  87. ↑ Kroll, Justin (3 Φεβρουαρίου 2022). «'Scream' Sequel Moving Forward At Paramount And Spyglass». Deadline (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2022. 
  88. ↑ Treese, Tyler (18 Μαρτίου 2022). «Scream 6 Release Date Announced by Paramount». ComingSoon. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2022. 
  89. ↑ «Courteney Cox Officially Returning For Scream 6». 18 Μαρτίου 2022. https://www.ign.com/articles/scream-6-courteney-cox-return-confirmed. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2022. 
  90. ↑ D'Alessandro, Anthony (10 Μαΐου 2022). «'Scream' Sequel Seeing Return Of Melissa Barrera, Jasmin Savoy Brown, Mason Gooding & Jenna Ortega». Deadline (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2022. 
  91. ↑ Kit, Borys (11 Μαΐου 2022). «Hayden Panettiere Returns to 'Scream', Joining Newest Installment of Horror Franchise (Exclusive)». The Hollywood Reporter (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2022. 
  92. ↑ D'Alessandro, Anthony (02 Ιουνίου 2022). «Neve Campbell Won’t Be Back For ‘Scream 6’». Deadline. https://deadline.com/2022/06/neve-campbell-scream-not-returning-1235038974/. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2022. 
  93. ↑ D'Alessandro, Anthony (18 Μαρτίου 2022). «'Scream' Sequel & Bob Marley Biopic Theatrical Release Dates Set By Paramount». Deadline (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2022. 
  94. ↑ «Scream VI». Rotten Tomatoes. Flixster. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2023. 
  95. ↑ 95,0 95,1 «2 Guilty Of Scream Murder». CBS News (CBS Broadcasting). 1999-07-01. http://www.cbsnews.com/stories/1999/07/01/national/main52735.shtml. Ανακτήθηκε στις 2015-01-30. 
  96. ↑ Murphy, paul (1999-10-22). «'Scream' attackers given six years». bbc.co.uk (BBC). http://news.bbc.co.uk/1/hi/uk/481914.stm. Ανακτήθηκε στις 2015-01-30. 
  97. ↑ Shields, Rachel (2010-01-31). «Victim of 1999 attack by two schoolboys demands Edlington pair get longer term». The Independent. http://www.independent.co.uk/news/uk/crime/victim-of-1999-attack-by-two-schoolboys-demands-edlington-pair-get-longer-term-1884306.html. Ανακτήθηκε στις 2015-01-30. 
  98. ↑ Jenkins, Dr. Henry (4 Μαΐου 1999). «Dr. Jenkins Senate Testimony». Digital Village. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  99. ↑ Dumond, Julien; Landais, Rodolphe (5 Ιουνίου 2002). «L'ado meurtrier s'est inspiré du film "Scream"» (στα γαλλικά). Le Parisien (Nantes). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Απριλίου 2019. https://web.archive.org/web/20190424121827/http://www.leparisien.fr/faits-divers/l-ado-meurtrier-s-est-inspire-du-film-scream-05-06-2002-2003130492.php. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2023. 
  100. ↑ Marlowe, Lara (6 Ιουνίου 2002). «Student charged with murder amid concerns in France over violent films». The Irish Times (Paris). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Οκτωβρίου, 2020. https://web.archive.org/web/20201030081429/https://www.irishtimes.com/news/student-charged-with-murder-amid-concerns-in-france-over-violent-films-1.1059656. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2023. 
  101. ↑ Sage, Adam (1 Μαΐου 2004). «Scream mask killer stabbed girl 42 times». The Times (Paris). ISSN 0140-0460. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2019. https://web.archive.org/web/20190924182225/https://www.thetimes.co.uk/article/scream-mask-killer-stabbed-girl-42-times-f08p8fdvgnp. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2023. 
  102. ↑ Karina, Wilson. «Horror movies of the 1990s: Silence of the Lambs, Se7en, Jacob's Ladder, Scream, The Sixth Sense, New Nightmare, Serial Killers». Horror Film History. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  103. ↑ 103,0 103,1 103,2 Hall, Peter (31 Μαρτίου 2011). «The Lasting Legacy of the 'Scream' Franchise». Moviefone. AOL. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 30 Ιανουαρίου 2015. 
  104. ↑ «AFI 100 Χρόνια...100 Τρόμοι» (PDF). Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. 21 Ιουνίου 2001. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 13 Αυγούστου 2005. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2011. 
  105. ↑ «AFI 100 Χρόνια...100 Ήρωες και Κακοί» (PDF). Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Ιούνιος 2003. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 7 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2011. 
  106. ↑ «AFI 100 Χρόνια...100 Κινηματογραφικές Ατάκες» (PDF). Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. 21 Ιουνίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 17 Σεπτεμβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2011. 
  107. ↑ «The 50 Best High School Movies». Entertainment Weekly. Δεκέμβριος 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2011. 
  108. ↑ «The 100 Best Films of the Last 13 Years». Entertainment Weekly. 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2011. 
  109. ↑ «The 500 Greatest Movies of All Time». Empire. 2008. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2011. 
  110. ↑ «The 50 best horror movies ever». Empire. 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2023. 
  111. ↑ IMDb. «Κραυγή Αγωνίας (1996) Trivia». When you see the janitor, you can see a reference to Freddy Krueger. He's wearing a red and green shirt, just like Freddy, and the Principal calls him Fred. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2015. 
  112. ↑ IMDb. «Ψυχώ». Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2015. 
  113. ↑ Kendzior, Sarah (Ιανουάριος 2000). The Face of "Scream". Fangoria. Starlog Group Inc. σελ. 29. 
  114. ↑ «Scream στο Internet Movie Database». Internet Movie Database. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2010. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Scream_(ταινία,_1996)&oldid=10757526"