Ροάν

Συντεταγμένες: 46°2′10″N 4°4′5″E / 46.03611°N 4.06806°E / 46.03611; 4.06806

Ροάν
Το Μουσείο της Ροάν
Σφραγίδα Έμβλημα
Διοίκηση
Χώρα	Γαλλία
Διοικητική υπαγωγή	Λουάρ, καντόνιο της Ροάν-Νορ, καντόνιο της Ροάν-Συντ και διαμέρισμα της Ροάν
• Mayor of Roanne	Ιβ Νικολέν (από 2014)
Ταχυδρομικός κώδικας	42300[1]
Κωδικός Κοινότητας	42187[2]
Πληθυσμός	34.762 (1  Ιανουαρίου 2021)[3]
Έκταση	16,12 km²[4]
Υψόμετρο	269 μέτρα[5], 257 μέτρα[6] και 304 μέτρα[6]
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Ροάν 46°2′10″N 4°4′5″E
Ιστότοπος	http://www.aggloroanne.fr[7]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Ροάν (γαλλικά: Roanne‎‎) είναι γαλλική κοινότητα, στον νομό Λουάρ στην περιοχή Ωβέρνη-Ρον-Αλπ. Είναι μία από τις δύο υπονομαρχίες του νομού Λουάρ, η δεύτερη είναι το Μονμπριζόν. Έχει πληθυσμό 34.685 κατοίκους (2016) και είναι το κέντρο ευρύτερου πολεοδομικού συγκροτήματος που συγκεντρώνει 107.401 κατοίκους (2016).

Βρίσκεται στις όχθες του Λίγηρα και είναι μια πόλη με περισσότερα από 2.000 χρόνια ιστορίας. Η ρωμαϊκή Ροντούμνα, σημαντικό ποτάμιο λιμάνι για αιώνες, εξακολουθεί να διατηρεί πολλά ίχνη του ένδοξου παρελθόντος, μέσα από τα μνημεία και την πολιτιστική κληρονομιά της.

Οι κάτοικοι ονομάζονται Ροανναί (ζ).^[8]

Η προέλευση της ονομασίας της πόλης είναι γαλατική, η Rod-Onna («ρέον ύδωρ») που έγινε η ρωμαϊκή Ροντούμνα ( Rodumna), στη συνέχεια Rouhanne και τελικά Roanne.

Η Ροάν βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νομού Λουάρ, στην περιοχή Ωβέρνη-Ρον-Αλπ. Ήταν μέρος της πρώην διοικητικής περιοχής Ρον-Αλπ.

Έχει πληθυσμό 34.685 κατοίκους (2016) και είναι το κέντρο ευρύτερου πολεοδομικού συγκροτήματος που συγκεντρώνει 107.401 κατοίκους (2016). ^[9]Είναι υπονομαρχία και η τρίτη κοινότητα του νομού πληθυσμιακά, μετά την πρωτεύουσα του νομού Σαιντ-Ετιέν (171. 924) και το Σαιν-Σαμόν (35.339). Είναι ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένη, με 2.154 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.

Η πόλη είναι κτισμένη στις όχθες του ποταμού Λίγηρα, σε μέσο υψόμετρο 280 μέτρων.

Η έκταση της πόλης είναι 16,1 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Χάρτης του νομού Λουάρ.^[10]

Προϊστορία

Η περιοχή κατοικήθηκε από τους προϊστορικούς χρόνους (Μέση Παλαιολιθική), κυρίως γύρω από τα φαράγγια του Λίγηρα.^[11] Ο δρόμος του κασσίτερου περνούσε από την κοιλάδα του Ροδανού, η οποία ήταν η μοναδική οδός μεταφοράς ορυκτών προς τις μεσογειακές χώρες κατά την εποχή του Χαλκού. Ο κασσίτερος, προερχόμενος από την Αρμορική και την Κορνουάλη, μεταφέρονταν στις εκβολές του Λίγηρα, στον Ατλαντικό ωκεανό. Από εκεί, ανέβαινε στον Λίγηρα για να φτάσει στον Ροδανό. Το ταξίδι αυτό βεβαιώνεται από τον Διόδωρο Σικελιώτη, ο οποίος τον 1ο αιώνα π.Χ. αναφέρθηκε σε ένα ταξίδι τριάντα ημερών για να φτάσει στις εκβολές του Ροδανού, στη Μεσόγειο. Ορισμένες πηγές υποδεικνύουν ένα πέρασμα του δρόμου μέσω της Ροάν.^[12]

Η πλοήγηση δεν ήταν χωρίς κινδύνους, όπως αποδεικνύεται από τάφους, που χρονολογούνται από τη Χαλκολιθική περίοδο, όπου βρέθηκαν 30 πτώματα, τα οποία έφεραν ίχνη πληγών ή θανατηφόρων τραυμάτων, αποτέλεσμα τοπικού πολέμου που σχετίζονταν με την εμπορία κασσίτερου.^[13]

Αρχαιότητα

Η γαλατο-ρωμαϊκή πόλη Ροντούμνα ιδρύθηκε γύρω στο 150 π.Χ. Αρχικά ήταν ένα μικρό χωριό, χτισμένο κυρίως από ξύλο και χώμα.^[14]Σταδιακά έγινε ένα στρατηγικό σημείο, σημαντικό στη ναυσιπλοΐα στον Λίγηρα. Το ιταλικό εμπόριο κρασιού μεταξύ Ροδανού και Λίγηρα επιβεβαιώνεται τον 2ο αιώνα π.Χ. στην περιοχή.

Η πόλη οργανώθηκε γύρω από δύο μεγάλους ρωμαϊκούς δρόμους, Λούγδουνο (σημερινή Λυών) - Μεντιολάνουμ Σαντόνουμ (σημερινή Σαιντ) και Αουγκουστόντουνουμ (σημερινή Ωτέν) - Ρουέσσιο (σημερινό Σαιν-Πωλιάν) που διέσχιζαν τη Ροντούμνα. Δημόσια κτίρια, λουτρά και ναοί χτίστηκαν στο σταυροδρόμι αυτών των δύο δρόμων.

Τον 2ο αιώνα π.Χ. η περιοχή της κυμαινόταν από 10 έως 40 εκτάρια με πληθυσμό έως σχεδόν 3.000 κατοίκους. Η Rodumna εμφανίζεται στα ρωμαϊκά κείμενα στον Χάρτης του Πόιτινγκερ ως Roidumna.

Μετά την πρώτη εισβολή των Αλαμαννών (257-259), ο ρωμαϊκός στρατός έχτισε ή επιδιόρθωσε παλαιά οχυρά. Η άμυνα των οδικών δικτύων εξασφαλίζονταν στην περιοχή από στρατεύματα Σαρματών, στην υπηρεσία των Ρωμαίων. Μια δεύτερη επίθεση των Αλαμαννών το 267, ακολουθούμενη από μια επιδρομή με επικεφαλής τον συνασπισμό Φράγκων και Σουέβων το 275-277, ερήμωσαν την περιοχή.

Ήταν έδρα σημαντικής ενορίας με την εκκλησία Σαιντ-Ετιέν και το βαπτιστήριο Σαιν-Ζαν-Μπατίστ. Η σημασία της πόλης ως σημείο μεταφόρτωσης μειώθηκε με την κατάρρευση του εμπορίου μεγάλων αποστάσεων μετά τις βαρβαρικές εισβολές από τον 4ο αιώνα.Οι ανασκαφές αποκάλυψαν σαρκοφάγους που χρονολογούνται από την εποχή των Μεροβίγγειων.^[15]

Μεσαίωνας

Τον 12ο αιώνα, ο τόπος πέρασε στον κόμη του Φορέζ, υπό τη φροντίδα του οποίου άρχισε να αναπτύσσεται. Κατασκευάστηκε μια οδική διαδρομή προς τη Λυών και τον Ροδανό, οπότε η Ροάν αναπτύχθηκε ως σημείο μεταφόρτωσης μεταξύ του Παρισιού και της Μεσογείου στην πρώιμη σύγχρονη Γαλλία, όταν οι ποτάμιοι οδοί ήταν εξίσου σημαντικοί με τις οδικές αρτηρίες και μονοπάτια.

Το κάστρο της Ροάν, από το οποίο παραμένει μόνο ο ακρόπυργος, χτίστηκε τον 11ο αιώνα. Τα πρώτα ίχνη ενός νοσοκομείου και ενός ιδρύματος φροντίδας στη Ροάν χρονολογούνται από το 1317. Ένα μικρό σπίτι, που ονομάζεται «Λα Φρερί», χρησιμοποιήθηκε ως χώρος υποδοχής για τους φτωχούς, ταξιδιώτες και ασθενείς.^[16]

Προς το τέλος του 12ου αιώνα, δύο κλάδοι μοιράστηκαν τη διαδοχή: οι κόμητες του Φορέζ, οι οποίοι διαχειρίζονταν τμήμα της πόλης με τομείς τους την απόδοση δικαιοσύνης και την είσπραξη των φόρων και η οικογένεια Περιέρ που γύρω στο 1343 κατασκεύασαν κοντά στο κάστρο κτίριο που αργότερα έγινε η εκκλησία Σαιντ-Ετιέν.

Κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, η Ροάν ήταν μια σύγχρονη πόλη με περίπου 7.000 κατοίκους. Στην εποχή της βασιλείας του Ερρίκου Δ' η πόλη αναπτύχθηκε. Εκτός από την περιοχή του κάστρου που ονομάζεται σήμερα «παλιό κέντρο», χτίστηκαν νέες συνοικίες, το Μπουρ Νεφ και το Μπουρ Μπασέ που εκτείνεται μέχρι τον Λίγηρα.

17ος - 19ος αιώνας

Το 1519, η περιοχή της Ροάν ( Ροαναί) έγινε δουκάτο. Το 1610, οι Ιησουίτες ίδρυσαν στην πόλη ένα κολέγιο, σήμερα λειτουργεί ως λύκειο Ζαν-Πουί και το παρεκκλήσι Σαιν-Μισέλ. Το 1630, στην περιοχή ξέσπασε μια τρομερή επιδημία πανούκλας. Ως αποτέλεσμα αυτής της μάστιγας, οι ναυτικοί έχτισαν ένα παρεκκλήσι αφιερωμένο στον προστάτη τους, τον Άγιο Νικόλαο, ο οποίος είναι ακόμα σήμερα ένας τόπος λατρείας.

Οι ισχυρές εργατικές εταιρείες των ξυλουργών και ναυτικών υπερασπίζονταν τα συμφέροντα των εργαζομένων, συνέβαλαν στην ανάπτυξη και την ευημερία της πόλης μέχρι την εμφάνιση της βιομηχανίας τον 18ο αιώνα. Το λιμάνι ευημερούσε, υπήρχαν καταλύματα και ξενώνες για ταξιδιώτες και εμπόρους.

Από το 1762, η περιοχή της Ροάν ειδικεύτηκε στην κλώση και την ύφανση βαμβακιού. Την ίδια εποχή κατασκευάστηκε στη Ροάν το πρώτο λιμάνι του Λίγηρα για τη μεταφορά άνθρακα που προέρχονταν από την περιοχή του Σαιντ-Ετιέν.

Η ανανεωμένη πλοήγηση στον Λίγηρα ενθάρρυνε την εξαγωγή των τοπικών προϊόντων - κρασιά, κεραμικά, κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα - και μετά το 1785 άνθρακας από το Σαιντ-Ετιέν. Τα αγαθά μεταφέρονταν προς τα κάτω σε πρόχειρα ποταμόπλοια και όταν έφταναν στον προορισμό τους αποσυναρμολογούνταν και τα ξύλα πωλούνταν (ο ποταμός ήταν πλωτός προς μία κατεύθυνση). Ο μισός πληθυσμός της Ροάν κατά τον 17ο και τον 18ο αιώνα, απασχολούνταν κατά κάποιο τρόπο από αυτή την οικονομία μεταφοράς: έμποροι και παράγοντες, λατόμοι, ξυλουργοί και καραβομαραγκοί, βαρκάρηδες και τεχνίτες, κωπηλάτες και εργάτες στην προκυμαία.^[17]

Η Ροάν ήταν μια από τις πρώτες πόλεις όπου έφθασε ο σιδηρόδρομος, το 1833. Μετά το άνοιγμα του καναλιού από τη Ροάν στο Ντιζουάν (1838), η πόλη τοποθετήθηκε στην πρώτη γραμμή της Γαλλικής Βιομηχανικής Επανάστασης.

Η Ροάν έχει σημαντική βιομηχανία, κυρίως στους τομείς της υφαντουργίας, επεξεργασίας αγροτικών προϊόντων διατροφής, χημικής βιομηχανίας, χαρτοποιίας, επεξεργασίας ξύλου, ελαστικών, μεταλλουργίας, μηχανοκατασκευών, στρατιωτικών οχημάτων και εξοπλισμού κ.α. Επίσης, υπάρχουν πολλές εταιρείες που ειδικεύονται στις νέες τεχνολογίες.

Στον αγροτικό τομέα, η Ροάν είναι η περιοχή του αμπελώνα της Κοτ-Ροάν. Παράγει ερυθρά και ροζέ κρασιά που προέρχονται από αμπελώνες στις γύρω πλαγιές, εκτείνονται σε 200 εκτάρια, κατανέμονται σε 14 κοινότητες και έχουν ετικέτα Ελεγχόμενης ονομασίας προέλευσης, με ετήσια παραγωγή 10.000 εκατόλιτρων. Η αμπελουργία στην περιοχή ανάγεται στη γαλατο-ρωμαϊκή εποχή και προέρχεται από το μοναδικό σταφύλι ποικιλίας Gamay, που εδώ ονομάζεται Σαιν-Ρομαίν, που καλλιεργείται στα γρανιτικά εδάφη.

Η πόλη φιλοξενεί την ομάδα Choral Roanne Basket, δύο φορές πρωταθλήτρια στο Πρωτάθλημα Γαλλίας καλαθοσφαίρισης ανδρών. Η ομάδα παίζει τα τοπικά παιχνίδια της στο Halle André Vacheresse.

• Ερείπια του παλιού κάστρου του 11ου αιώνα, όπου τώρα στεγάζεται το τουριστικό γραφείο της πόλης.

• Το Μουσείο Καλών Τεχνών και Αρχαιολογίας Ζοζέφ Ντεσελέτ, όπου εκτίθενται αρχαιολογικά ευρήματα της προϊστορικής και της γαλατορωμαϊκής περιόδου, μεσαιωνικά γλυπτά, πίνακες και πορσελάνες. Διαθέτει επίσης τμήμα αιγυπτιολογίας με περίφημη αιγυπτιακή συλλογή. Στεγάζεται στο κτίριο Βαλάνς ντε Λα Μιναρντιέρ, κατασκευής 1788.
• Τα μεσαιωνικά σπίτια στο ιστορικό κέντρο
• Πολλές εκκλησίες και παρεκκλήσια, μεταξύ των οποίων η εκκλησία Νοτρ-Νταμ-ντε-Βικτουάρ
• Η μαρίνα είναι ένα από τα σημαντικότερα τουριστικά αξιοθέατα της Ροάν. Εγκαινιάστηκε το 1994, βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, και αποτελεί αφετηρία για μια βόλτα κατά μήκος του καναλιού.
• Τα φαράγγια του Λίγηρα. Διατίθεται διαδρομή 7 χιλιομέτρων με τουριστικό τρένο.
• Το κάστρο ντε Λα Ρος, σε απόσταση 20 χιλιομέτρων.

• Ιστορικά και σύγχρονα κτίρια στη Ροάν
• 
  Η μαρίνα
• 
  Το Δικαστικό μέγαρο
• 
  Η οδός Γκούτεμπεργκ
• 
  Νοτρε-Νταμ-ντε-Βικτουάρ, 1864
• 
  Λε Σκαραμπέ, χώρος εκδηλώσεων, 2008
• 
  Μαιζόν Τρουαγκρό, παλιό εστιατόριο
• 
  Το λύκειο Ζαν-Πουί, 1610
• 
  Το παρεκκλήσι Σαιν Μισέλ, 1617

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Ροάν

• Η επίσημη σελίδα της πόλης Αρχειοθετήθηκε 2019-10-11 στο Wayback Machine. (Γαλλικά)
• Ροάν-Τουρισμός (επιλογή γλώσσας)