Πικηνοί

Το όνομα Πικηνοί αναφέρεται σε έναν λαό που κατοικούσε στο Πικηνόν στις βορειοανατολικές ακτές της Αδριατικής στην αρχαία Ιταλία. Υπάρχουν ενδείξεις ότι συνδέονται γλωσσολογικά με δύο διαφορετικές εθνότητες, οι Νότιοι Πικηνοί ήταν Ιταλικά φύλλα και οι βόρειοι Πικηνοί δεν είχαν μάλλον σχέσεις με Ιταλικούς λαούς.^[1] Το τοπωνύμιο Πικηνοί προσδιορίζει την περιοχή ανάμεσα στα Απέννινα όρη, νότια από την Ανκόνα εμφανίζονται οι Πικηνοί των νεότερων ιστορικών χρόνων. Στην παραλιακή ζώνη ανάμεσα στην Ανκόνα και το Ρίμινι ο πληθυσμός ήταν μεικτός. Στην Ρωμαϊκή δημοκρατία ονομαζόταν Εντεύθεν των Άλπεων Γαλατία, οι Κέλτες είχαν αναμειχθεί με τους προηγούμενους πληθυσμούς, η περιοχή ονομαζόταν τόσο Γαλατία όσο και Πικηνία. Στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία όλη η ακτή ενώθηκε με το όνομα Πικηνόν, η μόνη γλώσσα έμειναν τα Λατινικά. Στα νότια από την Ανκόνα κατοικούσαν οι Ομβρικοί που μιλούσαν την Νότια Πικηνική γλώσσα, σύμφωνα με τις επιγραφές ήταν μία από τις Ιταλικές γλώσσες. Στα βόρεια από το Πέζαρο η γλώσσα σύμφωνα με τις επιγραφές δεν ήταν Ιταλική, έμεινε γνωστή σαν Βόρεια Πικηνική γλώσσα, η προέλέυση της ήταν άγνωστη. Οι αποδείξεις σύμφωνα με την Φωνολογία την συνδέουν με τις Ινδοευρωπαϊκές γλώσσες.^[1] Μερικοί συγγραφείς καταγράφουν την γλώσσα των βορείων Πικηνών σαν καθαρά Πικηνική θεωρώντας ότι η συγκεκριμένη ήταν η αυθεντική τους.

Οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την πόλη των Πικηνών Ναρκία που πήρε το όνομα της από τον ποταμό Ναρ (299 π.Χ.), εμφανίζονται σε μιά συνθήκη στην οποία ο Τίτος Λίβιος τους καταγράφει ως "Πικηνούς".^[2] Οι Πικηνοί πρόδωσαν τους Σαμνίτες στην Σύγκλητο όταν εκείνοι τους ζήτησαν συμμαχία εναντίον των Ρωμαίων (297 π.Χ.), οι Ρωμαίοι τους ευχαρίστησαν.^[3] Μετά από ένα κενό 30 ετών οι Πικηνοί εμφανίζονται ξανά στην ιστορία σε διαφορετική σχέση με την Αρχαία Ρώμη. Στην Εντεύθεν των Άλπεων Γαλατία κατοικούσαν Πικηνοί, Γαλάτες και Ετρούσκοι. Η Ανκόνα είχε οικιστεί με Έλληνες από την Σικελία, στα βόρεια κυριαρχούσαν οι Γαλάτες. Μετά από μια μεγάλη σειρά επιτυχιών οι Ρωμαίοι συνέτριψαν τους Γαλάτες Σήνωνες και τους έδιωξαν από την ακτή (283 π.Χ.). Οι Πικηνοί ηττήθηκαν από δύο Ρωμαϊκούς Υπατικούς στρατούς (268 π.Χ.), είχαν επαναστατήσει ξανά (269 π.Χ.).^[4] Η Ανκόνα και το Άσκουλουμ παρέμειναν ανεξάρτητες πόλεις ενώ η υπόλοιπη Πικηνία ενσωματώθηκε στην Ρώμη, οι Ρωμαίοι ίδρυσαν δύο νέες αποικίες τις μετέπειτα πόλεις Ρίμινι (268) και Φέρμο (264).^[5] Την ίδια εποχή μετέφεραν μεγάλα τμήματα πληθυσμού στην Καμπανία, τους έδωσαν εκτάσεις στις όχθες του ποταμού Σιλάριου και τους βοήθησαν να οικοδομήσουν μιά πόλη την Πικεντία, τοποθέτησαν και μια φρουρά στο Σαλέρνο. Ο Στράβων ανέφερε ότι στην εποχή του ο πληθυσμός είχε εγκαταλείψει τις μεγάλες πόλεις και ζούσε σε χωριά γύρω από το Σαλέρνο.^[6] Ο Κλαύδιος Πτολεμαίος (2ος αιώνας μ.Χ.) έγραψε ότι στην εποχή του υπήρχαν ακόμα Πικηνοί στο Σαλέρνο και το Σορρέντο.^[7] Όταν ξέσπασαν οι Κοινωνικοί Πόλεμοι οι Πικηνοί διχάστηκαν άλλοι έμειναν πιστοί στην Ρώμη, άλλοι συμμετείχαν στις επαναστάσεις, μετά την λήξη του πολέμου πήραν τον τίτλο του Ρωμαίου πολίτη.^[8]

• Boatwright, Mary T; Gargola, Daniel J; Talbert, Richard JA (2004). The Romans: From Village to Empire. New York, Oxford: Oxford University Press.
• Philip Baldi, 1999, The Foundations of Latin, The Hague, Mouton de Gruyter.
• Salmon, Edward Togo (1988). "The Iron Age: the peoples of Italy". In Boardman, John; Hammond, NGL; Lewis, DM; et al. (eds.). The Cambridge Ancient History. Vol. 4: Persia, Greece and the Western Mediterranean, c.525 to 479 BC (2nd ed.)
• Staveley, ES (1989). "Rome and Italy in the Early Third Century". In Walbank, Frank William (ed.). The Cambridge Ancient History. Vol. VII: the Hellenistic World: Part 2: The Rise of Rome to 220 BC. Cambridge: Cambridge University Press.
• Scullard, HH (1970), From the Gracchi to Nero, London: Methuen & Co. Ltd