Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]
Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χλωτάριος Α΄

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χλωτάριος Α´
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Clotaire Ier (Γαλλικά)
Γέννηση498
Σουασόν
Θάνατος29  Νοεμβρίου 561[1]
Σουασόν[1]
Τόπος ταφήςΣουασόν
Χώρα πολιτογράφησηςΦραγκία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης[1]
Οικογένεια
ΣύζυγοςΓκουντέρικ[1]
Ινγούνδη[2]
Αρεγούνδη[2]
Chunsene[2]
Ραδεγούνδη (από 538)[3]
Βαλδράδα[2][3]
ΤέκναΧαριβέρτος Α΄[4]
Γκούντραμ[5]
Σιγιβέρτος Α΄[6]
Χλοθσίνδη[7][8]
Χιλπέριχος Α΄[9]
Χραμ[10]
Gundoald[11]
Bilichilde[12]
Chlotsuinda (?)[8]
ΓονείςΧλωδοβίκος[8] και Κλοτίλδη[1][8]
ΑδέλφιαΧλωδόμηρος[13]
Χιλδεβέρτος Α´[14]
Θευδέριχος Α´[15]
Ινγκομήρ[16]
Κλοτίλδη (απεβ. το 531)[1]
ΟικογένειαΜεροβίγγειοι[1]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΒασιλέας των Φράγκων
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Χλωτάριος Α΄ ο Γηραιός ("Chlothar/Clotaire Ι le Vieux", Σουασόν, 497–29 Νοεμβρίου 561) μέλος του Οίκου των Μεροβιγγείων ήταν Βασιλιάς των Φράγκων στο ένα τέταρτο (511 - 588), Βασιλιάς της Ορλεάνης (524 - 558), Βασιλιάς της Αυστρασίας (555 - 558), Βασιλιάς των Παρισίων (558), Βασιλιάς της Βουργουνδίας (534 - 561) και Βασιλιάς όλων των Φράγκων (558 - 561). Ο Χλωτάριος Α΄ ήταν ο πέμπτος και μικρότερος γιος του ηγεμόνα των Σαλίων Φράγκων Κλόβις Α΄ και ο τέταρτος με την επίσημη σύζυγο του Αγία Κλοτίλδη. Με τον θάνατο του Κλόβις Α΄ (511) οι γιοι του μοίρασαν το απέραντο βασίλειο, ο Χλωτάριος Α΄ παρέλαβε το Σουασόν με δύο μεγάλες περιοχές στη δυτική ακτή της Γαλλίας. Ο Χιλδεβέρτος Α΄ πήρε το Παρίσι, η περιοχή του έφτανε μέχρι τον ποταμό Σομ, τη Μάγχη και την Αρμορική, σημερινή Βρετάνη, ο Θευδέριχος Α΄ πήρε την Αυστρασία, την περιοχή του Μετς και του Ρενς και ο Χλωδόμηρος την Ορλεάνη (με την κοιλάδα του Λίγηρα). Τα αδέλφια απέφυγαν τις μεταξύ τους συγκρούσεις, συμμάχησαν και προχώρησαν σε εκστρατείες, κατέκτησαν πολλά ξένα εδάφη θανάτωσαν τους ηγεμόνες τους και μοίρασαν τα λάφυρα.

Ο Χλωτάριος Α΄ κληρονόμησε τα εδάφη όλων των αδελφών του (558) και ένωσε ξανά το Βασίλειο των Φράγκων όπως ο πατέρας του αρκετά ενισχυμένο με τις νέες κατακτήσεις, όταν πέθανε (561) το βασίλειο διαιρέθηκε ξανά ανάμεσα στους τέσσερις γιους του. Ο πέμπτος γιος του που είχε εξεγερθεί εναντίον του εκτελέστηκε. Ο πατέρας του Κλόβις Α΄ προσχώρησε στην Καθολική Εκκλησία όπως όρισε η Πρώτη Σύνοδος της Νίκαιας αλλά ο Χλωτάριος Α΄ όπως πολλοί άλλοι Μεροβίγγειοι δεν ακολούθησε πιστά όλα τα δόγματα. Η θρησκεία επέβαλε αυστηρά τη μονογαμία αλλά ο Χλωτάριος Α΄ είχε πέντε συζύγους για πολιτικούς λόγους, στόχος ήταν η δημιουργία περισσότερων συμμαχιών. Με την παρότρυνση των συζύγων του έκανε πολλές δωρεές σε εκκλησιαστικά ιδρύματα, ήταν ωστόσο σε μικρότερο βαθμό πιστός σε σχέση με τα αδέλφια του και ο πρώτος που φορολόγησε την εκκλησιαστική περιουσία.

Τα Φραγκικά έθιμα επέτρεπαν την πολυγαμία, ήταν συνηθισμένο γεγονός οι πολλοί σύζυγοι για περισσότερους κληρονόμους, αυτό αποτελούσε ένα Σχίσμα των Μεροβιγγείων με την Καθολική εκκλησία. Ο στόχος ήταν ο έλεγχος των αχανών περιοχών και οι συμμαχίες για μεγαλύτερες κατακτήσεις.[17] Με τη Γερμανική παράδοση οι κληρονόμοι του βασιλιά δεν ήταν τα παιδιά αλλά τα μικρότερα αδέλφια ή ξαδέλφια, ο Χλωτάριος Α΄ άλλαξε την παράδοση καθιερώνοντας τον Σαλικό νόμο σύμφωνα με τον οποίο κληρονόμος του βασιλιά ήταν ο μεγαλύτερος γιος του. Ο Σαλικός νόμος δεν εφαρμόστηκε ωστόσο πιστά με τους Μεροβιγγείους, ο μεγαλύτερος γιος ήταν ο κληρονόμος αλλά έπαιρναν και οι μικρότεροι μερίδια, το αποτέλεσμα ήταν να διασπαστεί το βασίλειο πολλές φορές.[17]

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διαδοχή του Κλόβις Α΄

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο όνομα του Χλωτάριου μεταφράζεται στα Φραγκικά ως "Δόξα".[18] Με τον θάνατο του πατέρα του (27 Νοεμβρίου 511) πήρε μερίδιο την πόλη του Σουασόν που την έκανε πρωτεύουσα, πήρε επίσης τη Λαν, τη Νογιόν, το Καμπραί, το Μάαστριχτ και όλη την όχθη του ποταμού Μεύση. Ο Χλωτάριος Α΄ έδειξε από την πρώτη στιγμή ότι ήταν αρκετά φιλόδοξος και στόχος του ήταν να επεκτείνει το βασίλειο. Με τον θάνατο του Κλόβις Α΄ (511) το Φραγκικό βασίλειο διανεμήθηκε ανάμεσα στον Χλωτάριο και τους μεγαλύτερους αδελφούς του Θευδέριχο, Χιλδεβέρτο και Χλωδόμηρο.[19] Το βασίλειο μοιραζόταν σύμφωνα με τα Φραγκικά έθιμα με τα δικαιώματα της μητέρας δηλαδή σύμφωνα με τον αριθμό των συζύγων του πατέρα, κάθε σύζυγος το μοίραζε στους γιους της. Ο μεγαλύτερος αδελφός Θευδέριχος που προερχόταν από τον πρώτο γάμο του πατέρα τους κληρονόμησε το μισό βασίλειο των Φράγκων με πρωτεύουσα τη Ρενς. Το υπόλοιπο μισό βασίλειο διανεμήθηκε ανάμεσα στον Χλωτάριο και στους δυο μεγαλύτερους αδελφούς του γιους της Κλοτίλδης, ο Χιλδεβέρτος πήρε την περιοχή των Παρισίων και ο Χλωδόμηρος το Βασίλειο της Ορλεάνης.[17] Η κληρονομιά του Χλωτάριου περιείχε δύο περιοχές, η πρώτη στη Βελγική Γαλατία αποτελούσε το Βασίλειο των Σαλίων Φράγκων με τις πόλεις Αμιένη, Αμιένη, Αράς, Σεν-Κεντέν και Τουρναί, η δεύτερη την Ακουιτανία με τις πόλεις Αζέν, Μπαζάς και Περιγκέ.[17]

Α΄ Βουργουνδιακός Πόλεμος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Φραγκικό βασίλειο (548)

Ο βασιλιάς της Βουργουνδίας Γουνδοβάδος πέθανε (523) και τον διαδέχθηκε ο γιος του Σιγισμόνδος της Βουργουνδίας, βαπτίστηκε Καθολικός και ακολούθησε τόσο σκληρή πολιτική εναντίον των Αρειανιστών που θανάτωσε ακόμα και τον γιο του Σίγκερικ εγγονό του Θεοδώριχου του Μέγα. Ο Σιγισμόνδος προκάλεσε τους Φράγκους να προχωρήσουν σε εκστρατεία εναντίον του, ωστόσο φοβήθηκε να δώσει μάχη και ζήτησε ειρήνη, έδωσε την κόρη του Σουαβεγκόθα σύζυγο στον μεγαλύτερο ετεροθαλή αδελφό του Χλωτάριου Θευδέριχο Α΄. Με προτροπή της μητέρας τους Κλοτίλδης τα αδέλφια αποφάσισαν να προχωρήσουν σε μεγάλη εκστρατεία στο Βασίλειο των Βουργουνδών, ο στρατός των Βουργουνδίων συνετρίβη, ο Σιγισμόνδος συνελήφθη και εκτελέστηκε. Με πρόταση της αριστοκρατίας νέος βασιλιάς της Βουργουνδίας τοποθετήθηκε από τους Φράγκους ο αδελφός του Σιγισμόνδου Γκοντομάρ Γ΄, τα αδέλφια επέστρεψαν στα βασίλεια τους. Ο Χλωτάριος Α΄ και τα αδέλφια του προχώρησαν σε νέα εκστρατεία στη Βουργουνδία, έφτασαν στην κοιλάδα του Ιζέρ αλλά συνετρίβησαν στη "μάχη του Βεζερόνς" (25 Ιουνίου 524), στη μάχη σκοτώθηκε ο μεγαλύτερος αδελφός του από την ίδια μητέρα Χλωδόμηρος. Οι Φράγκοι εγκατέλειψαν τη Βουργουνδία και ο Γκοντομάρ Γ΄ συνέχιζε να είναι βασιλιάς μέχρι το 534.[20]

Γάμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χλωτάριος παντρεύτηκε την Γκουντέρικ, πριγκίπισσα της Ορλεάνης και χήρα του αδελφού του Χλωδόμηρου, ο γάμος του εξασφάλισε τα εδάφη της στην Ορλεάνη αφού σύμφωνα με τον Φραγκικό νόμο η σύζυγος μπορούσε να κληρονομήσει εδάφη αν δεν είχε γιους.[21] Η δεύτερη σύζυγος του Χλωτάριου Ινγούνδη ζήτησε από τον βασιλιά να της προτείνει έναν σύζυγο για την αδελφή της Αρεγούνδη, ο Χλωτάριος Α΄ την παντρεύτηκε ο ίδιος για λογαριασμό του (533 - 538). Η Αρεγούνδη παρέμεινε στην εμπιστοσύνη του Χλωτάριου μέχρι τον θάνατο της αδελφής της Ινγούνδη (546), στη συνέχεια την έδιωξε.[22] Ο βασιλιάς των Θουρηγγίων Χερμάναφριντ υποσχέθηκε στον μεγαλύτερο ετεροθαλή αδελφό του Χλωτάριου Θευδέριχο τμήμα του βασιλείου αν τον βοηθήσει να νικήσει τον αντίπαλο και αδελφό του. Ο Θευδέριχος Α΄ δέχτηκε αλλά τραυματίστηκε βαριά και άφησε τον Χλωτάριο Α΄ να συνεχίσει μόνος του τη μάχη, την ίδια εποχή πέθανε ο Χερμάναφριντ και οι Φράγκοι έβαλαν στόχο την κατάκτηση της Θουριγγίας.

Ο γιος του Θευδέριχου Α΄ Θευδεβέρτος Α΄ συνέχισε τον πόλεμο στο πλευρό του θείου του Χλωτάριου, τελικά μετά από σκληρή μάχη κατέκτησαν τη Θουριγγία. Οι δύο άντρες ήρθαν σε προστριβή σχετικά με το χέρι της πριγκίπισσας Αγίας Ραδεγούνδης, τελικά συμφώνησαν να την πάρει επόμενη σύζυγο ο Χλωτάριος Α΄ επειδή την είχε συλλάβει.[23] Η Ραδεγούνδη πήγε στο Σουασόν να παντρευτεί τον Χλωτάριο Α΄ (538) σαν "νόμιμη βασίλισσα", ο σύζυγος της μπορούσε να ενσωματώσει τα εδάφη της στη Θουριγγία. Οι τίτλοι της Ραγενούνδης ήταν απαραίτητοι για να διατηρήσει ο Χλωτάριος την εξουσία του στη Θουριγγία, δεν της συμπεριφέρθηκε ωστόσο σαν βασίλισσα πιθανότατα επειδή είχε βαθιά χριστιανική πίστη. Η Ραγενούνδη αντιπαθούσε τις υπερβολές, τις πολυτέλειες, έτρωγε λίγο και τις περισσότερες ώρες της μέρας προσευχόταν, η μεγαλύτερη προτεραιότητα της ήταν ο θεός και στη συνέχεια ο σύζυγος της, αυτό είχε εξοργίσει τον Χλωτάριο.[24] Η Ραγενούνδη αποσύρθηκε στο αβαείο του Τιμίου Σταυρού στο Πουατιέ και αγιοποιήθηκε ως "Αγία Ραγενούνδη".[25]

Προσάρτηση της Ορλεάνης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η δολοφονία του Θεοδεβάλδου και του Γκούνθαρ- Μικρογραφία του 15ου αιώνα

Ο Χλωτάριος ήταν ο βασικός ηθικός αυτουργός στη δολοφονία των παιδιών του μεγαλύτερου αδελφού του Χλωδόμηρου (524), κέρδισε τις πόλεις Τουρ και Πουατιέ. Ο Χλωδόμηρος έπεσε στη "μάχη του Βεζερόνς", οι τρεις γιοι του Θεοδεβάλδος, Γκούνθαρ και Κλοδοάλδος μεγάλωσαν στο Παρίσι με τη φροντίδα της γιαγιάς τους Κλοτίλδης. Ο Χλωτάριος δεν ήθελε να κληρονομήσουν το βασίλειο της Ορλεάνης οι ανεψιοί του, συμμάχησε με τον αδελφό του Χιλδεβέρτο (532) και απείλησε ότι θα τους θανατώσει αν δεν αποσυρθούν σε μοναστήρι. Στη συνέχεια έστειλε τον Αρκάδιο γιο του Σιντόνιους Απολλινάριου στη μητέρα του Κλοτίλδη με ένα σπαθί και ένα ψαλίδι, το αίτημα του ήταν τα ανίψια του να κουρευτούν και να γίνουν μοναχοί ή να πεθάνουν. Η Κλοτίλδη ήταν σύμφωνα με τις Γερμανικές παραδόσεις αρχηγός της οικογένειας και η κληρονομιά δεν περνούσε στα παιδιά αλλά στους μικρότερους αδελφούς, τα μακριά μαλλιά συμβόλιζαν τη βασιλική εξουσία και το κούρεμα ήταν μεγάλη προσβολή δηλαδή αφαίρεση κάθε εξουσίας.

Ο Θεοδεβάλδος, ο Γκούνθαρ και ο Κλοδοάλδος είχαν όμως κληρονομικά δικαιώματα σαν γιοι του μεγαλύτερου αδελφού και οι θείοι τους είχαν καθήκον να τους δώσουν εξουσίες. Η Κλοτίλδη εξοργίστηκε με τις απαιτήσεις του Αρκάδιου και του είπε ότι προτιμά να δει τα εγγόνια της νεκρά παρά κουρεμένα.[26] Οι δύο θείοι εφάρμοσαν το σχέδιο τους να σκοτώσουν τα παιδιά, ο Χλωτάριος χτύπησε τον Θεοδεβάλδο στο χέρι, την ίδια στιγμή ο Γκούνθαρ έπεσε στα πόδια του άλλου θείου του Χιλδεβέρτου που ήταν έτοιμος να τον συγχωρέσει. Ο Χλωτάριος επέμενε να θανατωθούν τα παιδιά επειδή απειλούσαν την εξουσία τους, ο Χιλδεβέρτος παρέδωσε τον Γκούνθαρ στον Χλωτάριο που τον χτύπησε.[27] Ο Θεοδεβάλδος και ο Γκούνθαρ ήταν τότε δέκα και επτά ετών αντίστοιχα. Ο Κλοδοάλδος δραπέτευσε σε μοναστήρι όπου έζησε μέχρι τον θάνατο του, απαρνήθηκε όλα τα δικαιώματα του στο Φραγκικό βασίλειο. Ο Χιλδεβέρτος και ο Χλωτάριος μοίρασαν την κληρονομιά τους αλλά ο μεγαλύτερος ετεροθαλής αδελφός τους Θευδέριχος κατείχε σημαντικό μερίδιο με περιοχές όπως η Οσέρ, η Μπέρρυ και η Σενς.

Κατακτήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βουργουνδία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χιλδεβέρτος και ο Χλωτάριος πολιόρκησαν το Ωτύν, ο βασιλιάς των Βουργουνδίων Γκοντομάρ Γ΄ τους καταδίωξε με τη βοήθεια του συμμάχου του Θεοδώριχου του Μέγα. Όταν πέθανε πρόωρα ο εγγονός του Θεοδώριχου Αταλάριχος ξέσπασε κρίση διαδοχής στο Βασίλειο των Οστρογότθων (534) που ήταν ο μεγάλος σύμμαχος των Βουργουνδίων. Ο Χλωτάριος, ο Χιλδεβέρτος και ο Θευδέριχος βρήκαν την ευκαιρία να διαλύσουν το βασίλειο της Βουργουνδίας που είχε χάσει μέχρι τότε την προστασία τους, μοιράστηκε ανάμεσα στα αδέλφια, ο Χλωτάριος πήρε την Γκρενόμπλ και τις γειτονικές πόλεις.[28]

Α΄ Βησιγοτθικός Πόλεμος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προτομή του Χλωτάριου Α΄

Οι Ισπανοί Βησιγότθοι είχαν καταλάβει πολλά εδάφη στο Φραγκικό βασίλειο, ο Κλόβις Α΄ ανέκτησε μερικές ενώ οι γιοι του ήταν αποφασισμένοι να ανακτήσουν και τις υπόλοιπες, ο Χλωτάριος έστειλε τους μεγαλύτερους γιους του με στρατό. Ο δεύτερος γιος του Γκούνθαρ είχε μερικές νίκες στην αρχή αλλά τελικά οπισθοχώρησε στο βασίλειο για άγνωστους λόγους, ο Θευδεβέρτος συνέχισε τον πόλεμο και κατέλαβε μερικές περιοχές στη νότια Γαλλία.[29] Ο Χλωτάριος εκμεταλλεύτηκε την ασθένεια του μεγαλύτερου ετεροθαλούς αδελφού του Θευδέριχου για να κατακτήσει το βασίλειο του μαζί με τον αδελφό του Χιλδεβέρτο. Ο γιος του Θευδέριχου Θευδεβέρτος Α΄ που βρισκόταν στην Αρλ υπερασπίστηκε με επιτυχία τα εδάφη του πατέρα του, ο Θευδέριχος πέθανε σε λίγες μέρες αλλά ο Θευδεβέρτος με τη βοήθεια των οπαδών του απομάκρυνε τους θείους του. Ο Χιλδεβέρτος και ο Θευδεβέρτος κήρυξαν τον πόλεμο στον Χλωτάριο, αρχικά τον νίκησαν και τον ανάγκασαν να καταφύγει σε κάποιο γειτονικό δάσος για προστασία. Την ώρα που πολιορκούσαν τον Χλωτάριο μιά ισχυρή καταιγίδα κατέστρεψε τον στρατό τους και θανάτωσε τα ζώα, ο Χιλδεβέρτος και ο Θευδεβέρτος έλυσαν την πολιορκία και έκλεισαν ειρήνη με τον Χλωτάριο.[30] Το 537 ξέσπασε πόλεμος ανάμεσα στο Βασίλειο των Οστρογότθων και τη Βυζαντινή αυτοκρατορία. Ο Οστρογότθος βασιλιάς Ουίτιγις που ήθελε να εξασφαλίσει την ουδετερότητα των Φράγκων τους πρόσφερε την Προβηγκία και τις βόρειες Άλπεις από τις οποίες μπορούσαν να ελέγξουν τους Αλαμαννούς.[31] Ο Χλωτάριος Α΄ δέχτηκε μία σειρά από πόλεις όπως η Οράνζ, η Καρπαντρά και η Γκαπ.

Β΄ Βησιγοτθικός Πόλεμος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την άνοιξη του 542 ο Χιλδεβέρτος ο Χλωτάριος και τρεις από τους γιους τους προχώρησαν σε εκστρατεία στη Βησιγοτθική Ισπανία, κατέλαβαν την Παμπλόνα, τη Σαραγόσα αλλά οπισθοχώρησαν όταν κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος της χώρας. Ο στρατός κατέλαβε τα Πυρηναία όπως και πολλά εδάφη νοτιότερα.[29] Ο Θεόδατος δολοφόνησε τη δεύτερη σύζυγο του Αμαλασούνθα που ήταν κόρη του Θεοδώριχου του Μέγα και τη θεία τους Αυδοφλέβα αδελφή του Κλόβις Α΄, ο Χιλδεβέρτος και ο Χλωτάριος τον απείλησαν με εισβολή. Ο Θεοδάτος τους σταμάτησε αφού έδωσε χρυσό και εδάφη για να εξαγοράσει τον θυμό τους. Ο Χιλδεβέρτος και ο Θευδεβέρτος εξαπάτησαν τον Χλωτάριο, ο Χιλδεβέρτος πήρε τα χρήματα και ο Θευδεβέρτος τα εδάφη που είχε επιστρέψει ο γιος και διάδοχος του Θεοδάτου Ουιτίγις.[32] Ο θησαυρός του Χλωτάριου εξακολουθούσε ωστόσο να είναι αρκετά μεγαλύτερος τόσο από αυτόν του Χιλδεβέρτου όσο και του Χλωτάριου. Η ηλικιωμένη μητέρα τους Κλοτίλδη πέθανε (3 Ιουνίου 548), ο Χλωτάριος Α΄ και ο αδελφός του Χιλδεβέρτος Α΄ μετέφεραν τη σορό της μητέρας τους για ταφή στη Βασιλική της Αγίας Γενοβέφας μαζί με τον σύζυγο της Κλόβις Α΄.

Σάξονες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο θάνατος του Χραμ σε μικρογραφία του 16ου αιώνα

Ο μικρανεψιός του Χλωτάριου Α΄ Θευδεβάλδος γιος του Θευδεβέρτου Α΄ πέθανε πρόωρα και άτεκνος, ο ίδιος πήγε γρήγορα να καταλάβει το βασίλειο του αλλά σύμφωνα με τον Σαλικό νόμο έπρεπε να το μοιραστεί με τον αδελφό του. Για να το εξασφαλίσει παντρεύτηκε τη Βαλντράντα, χήρα του Θευδεβάλδου και κόρη του Λομβαρδού βασιλιά Βάχο, ο γάμος του εξασφάλιζε την ασφαλή διαδοχή του βασιλείου του Μετς και τη συμμαχία με τους Λομβαρδούς. Οι επίσκοποι καταδίκασαν αμέσως τον γάμο και τον ανάγκασαν να χωρίσει, η Βαλντράντα παντρεύτηκε τον Βαυαρό δούκα Γαριβάλδη. Ο Χλωτάριος ήθελε να αποζημιώσει τους Λομβαρδούς για τη διάλυση του γάμου του με τη Βαλντράντα, ο Λομβαρδός βασιλιάς Αλβοΐνος παντρεύτηκε την κόρη του Χλοτσίνδη. Ο Δομέστικος Κοντάτ διοικητής των ανακτόρων του Θευδεβάλδου διατήρησε τη θέση του και μετά την προσάρτηση του βασιλείου του Μετς.[33] Ο Χλωτάριος επιτέθηκε κατόπιν στους Σάξονες με στόχο να κατακτήσει τη χώρα τους, έφτασε μέχρι τις κοιλάδες του Βέζερ, του Έλβα και τη Βόρεια Θάλασσα. Μετά την υποταγή υποχρέωσε τους Σάξονες να του δίνουν ετήσιο φόρο υποτέλειας που έφτανε κάποιο διάστημα τις 500 αγελάδες.[34] Την περίοδο 555 - 556 οι Σάξονες επαναστάτησαν ξανά με την προτροπή του Χιλδεβέρτου, ο Χλωτάριος Α΄ με τον φόβο αμέτρητων σφαγών ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για να κλείσει ειρήνη. Ο Χλωτάριος ζήτησε από τους Σάξονες να αποσυρθεί από την εκστρατεία αν του δώσουν τον προηγούμενο φόρο υποτέλειας, εκείνοι βέβαιοι για τη νίκη τους αρνήθηκαν. Οι διαπραγματεύσεις συνεχίστηκαν μέχρι την εποχή που οι στρατιώτες με απειλές ακόμα και για του ζωή του ζήτησαν από τον Χλωτάριο να πολεμήσει, μετά από μία αιματηρή σύγκρουση οι Φράγκοι και οι Σάξονες έκλεισαν ειρήνη.[35]

Ωβέρνη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ωβέρνη μια ευημερούσα Ρωμαϊκή επαρχία που είχε αντισταθεί σκληρά στους Βησιγότθους και τους Φράγκους είχε την ελπίδα να δηλώσει την υποταγή της για να αποφύγει την καταστροφή. Ο Θευδέριχος Α΄ είχε λεηλατήσει την Ωβέρνη αλλά ο Θευδέβερτος έκλεισε ειρήνη με τον γάμο του με μια ευγενή Γαλατο-Ρωμαικής καταγωγής, με τον θάνατο του Θευδεβάλδου ο Χλωτάριος Α΄ έστειλε τον γιο του Χραμ να κατακτήσει την περιοχή. Ο Χραμ την κατέλαβε αλλά αποφάσισε να συγκρουστεί με τον πατέρα του και συμμάχησε με τον θείο του Χιλδεβέρτο Α΄. Την εποχή εκείνη επεκτάθηκε καταλαμβάνοντας πολλές πόλεις όπως η Πουατιέ, η Τουρ, η Λιμόζ, η Κλερμόν-Φεράν, η Μπουρζ, η Λε Πουί-αν-Βελαί, η Καόρ, η Αλμπί, και η Τουλούζη.[36]

Τελευταία χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ενοποίηση του βασιλείου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ασημένιο νόμισμα του Χλωτάριου Α΄

Ο Χλωτάριος Α΄ προχώρησε σε νέο πόλεμο με τους Σάξονες, έστειλε τους γιους του Χαριβέρτο Α΄ και Γκούντραμ με στρατό εναντίον του Χραμ, βάδισαν μέσω της Ωβέρνης και της Λιμόζ. Ο Χραμ συναντήθηκε με τα αδέλφια του στους πρόποδες του "Μαύρου όρους" σε εδάφη που ανήκαν στον πατέρα τους, αρνήθηκε να τους τα παραδώσει αλλά μια καταιγίδα εμπόδισε τη μάχη. Ο Χραμ έστειλε επιστολή στα αδέλφια του γράφοντας ψευδώς ότι ο πατέρας τους πέθανε στα χέρια των Σαξόνων, ο Χαριβέρτος Α΄ και ο Γκούντραμ επέστρεψαν αμέσως στη Βουργουνδία. Η φήμη ότι ο Χλωτάριος Α΄ πέθανε εξαπλώθηκε αμέσως σε ολόκληρη τη Γαλατία, έφτασε στα αυτιά του Χιλδεβέρτου που πιθανότατα ήταν δική του έμπνευση. Ο Χραμ βρήκε την ευκαιρία να επιτεθεί στο Σαλόν-συρ-Σον, πολιόρκησε και κατέλαβε την πόλη, ο Χραμ παντρεύτηκε την Τσάλντα, κόρη του κόμη της Ορλεάνης που ήταν υπό την εξουσία του Χιλδεβέρτου.[37] Ο Χιλδεβέρτος Α΄ πέθανε χωρίς γιους ύστερα από μακρόχρονη ασθένεια (23 Δεκεμβρίου 558), αυτό επέτρεψε στον Χλωτάριο Α΄ να αναλάβει τις περιοχές του ενώνοντας ξανά ολόκληρο το Φραγκικό βασίλειο όπως ο πατέρας τους Κλόβις Α΄.[38]

Εμφύλιος με Χραμ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα νέα για τον θάνατο του Χιλδεβέρτου Α΄ εξαπλώθηκαν ταχύτατα σε όλα τα Φραγκικά βασίλεια που δήλωσαν την υποταγή τους στον Χλωτάριο από φόβο, ο αντάρτης γιος του Χραμ δραπέτευσε στους Βρετόνους. Ο Χραμ είχε κάνει πριν την ίδια συμφωνία με τον πεθερό του κόμη της Ορλεάνης που είχε καταφύγει στη Βασιλική Σαιν-Μαρτέν της Τουρ, συνελήφθηκε και κάηκε "για τα αμαρτήματα που διέπραξε ο ίδιος και η σύζυγος του". Ο Χλωτάριος Α΄ διέμενε την ίδια εποχή στη Βασιλική Σαιν-Μαρτέν της Τουρ. Με τη βοήθεια των Βρετόνων ο Χραμ λεηλάτησε πολλές περιοχές που ανήκαν στον πατέρα του (559), ο Χλωτάριος Α΄ και ο γιος του Χιλπέριχος Α΄ έφτασαν να τους αντιμετωπίσουν (560). Οι δυνάμεις των Βρετόνων συνετρίβησαν και ο βασιλιάς τους σκοτώθηκε την ώρα που προσπαθούσε να δραπετεύσει. Ο βασιλιάς των Βρετόνων είχε πολλές εκτάσεις γύρω από τη Μάγχη και ο Χραμ όσο ζούσε είχε πολλές ελπίδες να δραπετεύσει στην Αγγλία αν έχανε από τον πατέρα του. Ο Χραμ προσπάθησε να δραπετεύσει για να σώσει τη ζωή των συζύγων και των θυγατέρων του αλλά συνελήφθη αμέσως και θανατώθηκε μαζί με όλη την οικογένεια του. Ο ίδιος, οι σύζυγοι και οι κόρες του κλείστηκαν σε κάποιο κελί στραγκαλίστηκαν και κάηκαν.[39] Ο Χλωτάριος Α΄ έντονα μετανιωμένος για τον μαρτυρικό θάνατο του γιου του που διέταξε ο ίδιος κατέφυγε για μετάνοια στον τάφο του Αγίου Μαρτίνου, επέστρεψε στην Κομπιένη και πέθανε από τη λύπη του.

Φορολογία της εκκλησίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νόμισμα του 18ου αιώνα με φανταστική παράσταση του Χλωτάριου Α΄

Ο Χλωτάριος Α΄ ήταν ο πρώτος Φράγκος βασιλιάς που επιχείρησε να φορολογήσει την εκκλησία, αυτό ήταν αντίθετο με τον Καθολικό νόμο που είχαν επικυρώσει οι προκάτοχοι του. Ο επίσκοπος του Τουρ αρνήθηκε να το δεχτεί, παραιτήθηκε και εγκατέλειψε τον βασιλιά, ο Χλωτάριος Α΄ τον αντικατέστησε με ένα μέλος από το νοικοκυριό του, το ίδιο έγινε με τον επίσκοπο της Τριρ. Η φορολογία στην εκκλησιαστική περιουσία καθιερώθηκε. Ο Χλωτάριος Α΄ και η σύζυγος του Ινγούνδη έκαναν πολλές δωρεές σε εκκλησίες όπως ο τάφος του Σαιντ Τζερμέιν στην Οσέρ, η Βασιλική διατηρείται μέχρι σήμερα σε βασιλική μεγαλοπρέπεια. Στα τέλη της βασιλείας του το Φραγκικό βασίλειο έφτασε στο μέγιστο της ισχύος του, περιείχε ολόκληρη τη Γαλατία με εξαίρεση τη Σεπτιμανία και τμήμα από τη Γερμανία.

Διαδοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χλωτάριος Α΄ πέθανε σε ηλικία 64 ετών στα τέλη του 561 από οξεία πνευμονία και μοίρασε το βασίλειο του στους τέσσερις γιους του, η ταφή του έγινε στη Βασιλική της Αγίας Μαρίας στη Σουασόν.[40] Ο Χαριβέρτος Α΄ δέχτηκε το βασίλειο του θείου του Χιλδεβέρτου Α΄ ανάμεσα στο Σομ και τα Πυρηναία με το Παρίσι σαν πρωτεύουσα, περιείχε την κοιλάδα του Παρισιού, την Ακουιτανία και την Προβηγκία. Ο Γκούντραμ δέχτηκε τη Βουργουνδία με ένα τμήμα του βασιλείου της Ορλεάνης στο οποίο μετέφερε την πρωτεύουσα του. Ο Σιγιβέρτος Α΄ δέχτηκε το βασίλειο του Μετς με τις δύο πρωτεύουσες Ρενς και Μετς. Ο Χιλπέριχος Α΄ δέχτηκε τις περιοχές βόρεια από το βασίλειο της Σουασόν.[41]

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Χλωτάριος Α΄ με τη σύζυγο του Ραδεγούνδη, Μικρογραφία του 11ου αιώνα - Δημοτική Βιβλιοθήκη του Πουατιέ

Ο Γρηγόριος Τουρώνης γράφει ότι ο Χλωτάριος Α΄ είχε επτά γιους από πολλές γυναίκες : "με την Ινγούνδη απέκτησε τον Γκούνταρ, τον Χιλδέρικ, τον Χαριβέρτο, τον Γκούντραμ, τον Σιγιβέρτο και μία κόρη την Αρεγούνδη. Με την αδελφή της Ίνκουντ Αρεγούνδη απέκτησε τον Χιλπέριχο και με την τελευταία του σύζυγο Χουνσίνα απέκτησε τον Χραμ". Με την πρώτη του σύζυγο Γκουντέρικ χήρα του αδελφού του Χλωδόμηρου (524) δεν απέκτησε παιδιά. Η δεύτερη σύζυγος του ήταν η Ραδεγούνδη ανιψιά του βασιλιά των Θουριγγίων Μπερτάχαρ και κόρη του Μπαντέρικ δεν απέκτησε παιδιά, η Ραδεγούνδη αποσύρθηκε σε μοναστήρι και αγιοποιήθηκε.[42] Τρίτη σύζυγος του ήταν η Ινγούνδη με την οποία απέκτησε :[43]

  • Γκούνταρ, Χιλδέρικ, απεβ. πριν από τον πατέρα τους.
  • Χαριβέρτος Α΄ π. 517-567, βασιλιάς τού Παρισιού.
  • Γκούντραμ π. 532-592, βασιλιάς της Ορλεάνης-Βουργουνδίας, μετέπειτα άγιος της Εκκλησίας.
  • Σιγιβέρτος Α΄ π. 535-π. 575, βασιλιάς της Αυστρασίας.
  • Χλοτσίνδη, παντρεύτηκε τον Αλμπόιν ηγεμόνα των Λομβαρδών.

Ο Χλωτάριος ίσως είχε έναν νόθο γιο με μια άγνωστη γυναίκα με το όνομα Γονδοβάλδος που γεννήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 540, δεν θεωρείται απίθανο επειδή ο Χλωτάριος είχε παιδιά σε ολόκληρη τη Γαλατία. Το μικρό παιδί είχε υψηλή εκπαίδευση και άφησε μακριά μαλλιά σύμβολο της βασιλικής εξουσίας στους Φράγκους εκείνη την εποχή, δεν πήρε ωστόσο αξιώματα από τον πατέρα του και η μητέρα του τον έστειλε στην αυλή του θείου του Χιλπέριχου.

Η Ινγούνδη ζήτησε από τον Κλοθάριο Α΄ να βρει έναν άξιο σύζυγο για την αδελφή της Αρεγούνδη· τότε ο Χλωτάριος Α΄ νυμφεύτηκε την Αρεγούνδη και είχε τέκνο:

Πέμπτη σύζυγος τού Κλοθαρίου Α΄ ήταν η Χουνσίνα, από την οποία είχε τέκνο:

  • Χραμ απεβ. 561, εξεγέρθηκε εναντίον τού πατέρα του και κάηκε στην πυρά.[44]

Ένα λανθασμένο γενεαλογικό δέντρο που βρέθηκε στα αρχεία της Βραβάντης και χρονολογείται την εποχή εποχή που ήταν βασιλιάς ο Κάρολος ο Φαλακρός καταγράφει μία κόρη του Χλωτάριου Α΄ την Μπλιτχίλδη που παντρεύτηκε τον Άνσμπερτ, επίσκοπος της Ρουέν. Ο γιος τους ήταν ο Άρνολντ επίσης επίσκοπος της Ρουέν και εγγονός τους ο Αρνούλφος του Μετς γενάρχης του Οίκου των Καρολιδών, με τον τρόπο αυτό συνδέονται οι δύο μεγάλες βασιλικές δυναστείες.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 69-73. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 71. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  3. ↑ 3,0 3,1 p67276.htm#i672755. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  4. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 73-76. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  5. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 76-78. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  6. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 78-81. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  7. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 72. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  9. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 88-92. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  10. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 72-73. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  11. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 73. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  12. ↑ Ανακτήθηκε στις 3  Οκτωβρίου 2016.
  13. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 66. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  14. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 67-69. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  15. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 59-61. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  16. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 57. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 Rouche, Michel. Aquitaine from the Visigoths to the Arabs, 418-781 : naissance d'une region, Paris, Ecole des hautes etudes en sciences sociales, Jean Touzot, 1979
  18. ↑ Jean-Louis Fetjaine, The Purple Queens: The Robes of Fredegonde. Chap 1, Belfond, Paris, 2006, σ. 14.
  19. ↑ Godefroid Kurth, Clovis, the Founder, Editions Tallandier, 1896, σ. 505 ; Patrick Perin, Clovis and the Birth of France, Editions Denoel, collection « The History of France », 1990, σ. 117 ; Rouche (1996), p. 345 ; Laurent Theis, Clovis, History and Myth, Bruxelles, Editions Complexe, collection « Le Temps et les hommes », 1996, σ. 80
  20. ↑ Recit des campagnes burgondes : Lebecq, σ. 65
  21. ↑ Gregoire de Tours, Histoire, Βιβλίο 3, 6
  22. ↑ Gregoire de Tours, Histoire, Βιβλίο 4, 3
  23. ↑ Bernard Bachrach, Quelques observations sur la composition et les caracteristiques des armees de Clovis dans Rouche (1997) pp. 689–703, σ. 700
  24. ↑ Georges Duby, Le Moyen Age 987–1460. Histoire de France Hachette, 1987, σ. 56
  25. ↑ Bernet (2007), σ. 143
  26. ↑ Gregoire de Tours, Histoire, Βιβλίο 3, 18
  27. ↑ Oman, Charles. The Dark Ages, 476-918, Rivingtons, 1908, σ. 114
  28. ↑ Marius d'Avenches, Chronique, a. 534
  29. ↑ 29,0 29,1 Isidore de Seville, Historia Gothorum. Auctores antiquissimi, t. XI
  30. ↑ Gregoire de Tours, Histoire, Βιβλίο 3, 28
  31. ↑ Gregoire de Tours, Histoire, Βιβλίο 3, 31
  32. ↑ Oman 1908, σ. 117
  33. ↑ Venance Fortunat, Carmina, VII, 16 ; PLRE, III, 1, σσ. 331–332
  34. ↑ Ian Wood, The Merovingian Kingdoms: 450–751, (Longman Limited, 1994), σ. 65
  35. ↑ Ferdinand Lot, Naissance de la France, editions Fayard, 1948, σσ. 59–61
  36. ↑ Rouche (1979), σ. 494
  37. ↑ Gregoire de Tours, Histoire, Βιβλίο 7, 18
  38. ↑ Rouche (1979), σ. 63
  39. ↑ Gregoire de Tours, Histoire, Βιβλίο 4, 20
  40. ↑ Gregoire de Tours, Histoire, Βιβλίο 4, 19, 21, 54
  41. ↑ Armand (2008), σ. 34
  42. ↑ Ian Wood, The Merovingian Kingdoms: 450–751, σ. 137
  43. ↑ 43,0 43,1 Ian Wood, The Merovingian Kingdoms: 450–751, σ. 59
  44. ↑ Ian Wood, The Merovingian Kingdoms: 450–751, σ. 60

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Bachrach, Bernard S. (1972). Merovingian Military Organization, 481–751. Minneapolis: University of Minnesota Press. Geary, Patrick J. (1988). Before France and Germany: The Creation and Transformation of the Merovingian World. Oxford: Oxford University Press. James, Edward (1991). The Franks. London: Blackwell. Oman, Charles (1908). The Dark Ages, 476–918. London: Rivingtons. Wallace-Hadrill, J. M. (1962). The Long-Haired Kings, and Other Studies in Frankish History. London: Methuen. Wood, Ian N. (1994). The Merovingian Kingdoms, 450–751. London: Longman.

Χλωτάριος Α΄
Γέννηση: 497 Θάνατος: 29 Νοεμβρίου 561
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Κλόβις Α΄ 		Βασιλιάς του Σουασόν

511-558 		Διάδοχος
Χιλπέριχος Α΄
Προκάτοχος
Χλωδόμηρος 		Βασιλιάς της Ορλεάνης

524-558 		Διάδοχος
Γκούντραμ
Προκάτοχος
Γκοντομάρ Γ΄ 		Βασιλιάς της Βουργουνδίας

534 - 561
Μαζί με : Θευδεβέρτο Α΄
534 - 548 και Χιλδεβέρτο Α΄
534 - 558
Προκάτοχος
Θευδεβάλδος 		Βασιλιάς του Ρεμς

555-558 		Διάδοχος
Σιγιβέρτος Α΄
Προκάτοχος
Χιλδεβέρτος Α΄ 		Βασιλιάς των Παρισίων

558 		Διάδοχος
Χαριβέρτος Α΄
Προκάτοχος
Κενό
Προηγούμενος κάτοχος:Κλόβις Α΄ 		Βασιλιάς των Φράγκων

558-561 		Διάδοχος
Κενό
Επόμενος κάτοχος:Χλωτάριος Β΄
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χλωτάριος_Α΄&oldid=10643853"