Υποβρύχιο κλάσης Bragadin
 Προφίλ υποβρυχίου της κλάσης Bragadin. | |
| Επισκόπηση κλάσης | |
|---|---|
| Κατασκευαστές: | Cantieri navali Tosi di Taranto, Τάραντας |
| Χειριστές: | Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina) |
| Εύρος: | 1927–1931 |
| Σε υπηρεσία: | 1931-1948 |
| Ολοκληρώθηκαν: | δύο |
| Χάθηκαν: | κανένα |
| Γενικά χαρακτηριστικά | |
| Τύπος: | υποβρύχιο |
| Εκτόπισμα: |
846 t (833 LT) στην επιφάνεια 997 t (981 LT) σε κατάδυση |
| Μήκος: | 68 m |
| Πλάτος: | 7,1 m |
| Βύθισμα: | 4,3 m |
| Ταχύτητα: |
11,5 kn στην επιφάνεια 7 kn σε κατάδυση |
| Εμβέλεια: |
4180 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 4,5 kn (στην επιφάνεια) 86 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 2,2 kn (σε κατάδυση) |
| Πλήρωμα: | 56 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες |
| Οπλισμός: |
4 τορπιλοσωλήνες των 533 mm ένα πυροβόλο των 102 mm 2 πολυβόλα των 13,2 mm Δυνατότητα μεταφοράς 16-24 ναρκών |
Τα δύο υποβρύχια της κλάσης Bragadin ναυπηγήθηκαν για το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό (Regia Marina) στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Και τα δύο έλαβαν μέρος σε επιχειρήσεις στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και διαλύθηκαν τελικά για σκραπ το 1948.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το σχέδιο της κλάσης Bragadin ήταν επί της ουσίας παραλλαγή της κλάσης Pisani εξειδικευμένη στην πόντιση ναρκών. Όπως και τα σκάφη της κλάσης Pisani, αντιμετώπιζαν προβλήματα ευστάθειας τα οποία επιλύθηκαν εκ των υστέρων αφού έγιναν οι αναγκαίες τροποποιήσεις. Το εκτόπισμά τους ήταν 981 t (966 LT) στην επιφάνεια και 1167 t (1149 LT) σε κατάδυση. Είχαν μήκος 71,5 m, πλάτος 6,15 m, βύθισμα 4,3 m και μπορούσαν να επιχειρούν σε βάθος μέχρι 90 m. Το πλήρωμά τους αποτελούνταν από 56 αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και ναύτες.[1]
Στην επιφάνεια προωθούνταν από δύο ντιζελοκινητήρες των 750 bhp ενώ σε κατάδυση το έργο αυτό αναλάμβαναν δύο ηλεκτροκινητήρες των 500 bhp. Μπορούσαν να φτάσουν τους 11,5 kn στην επιφάνεια και τους 7 kn σε κατάδυση. Η ακτίνα δράσης τους ήταν 4810 ναυτικά μίλια στην επιφάνεια, με ταχύτητα πλεύσης 6,5 kn.[1] Σε κατάδυση η ακτίνα δράσης ήταν 86 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 2,2 kn.[1]
Διέθεταν τέσσερις τορπιλοσωλήνες και μπορούσαν να μεταφέρουν έως και έξι τορπίλες. Στην πρύμνη υπήρχαν δύο σωλήνες στους οποίους μπορούσαν να μεταφερθούν 16-24 νάρκες συνολικά, αναλόγως του τύπου τους. Προκειμένου να πλήττονται στόχοι όταν το υποβρύχιο ήταν στην επιφάνεια, διέθετε επίσης ένα πυροβόλο των 102 mm. Αντιαεροπορική προστασία παρείχαν δύο πολυβόλα των 13,2 mm.[2]
Πλοία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Πλοίο | Ναυπηγείο[2] | Έναρξη ναυπήγησης[3] | Καθέλκυση[3] | Ολοκλήρωση[3] | Κατάληξη[3] |
|---|---|---|---|---|---|
| Marcantonio Bragadin | Cantieri navali Tosi di Taranto, Τάραντας | 3 Φεβρουαρίου 1927 | 21 Ιουλίου 1929 | 16 Νοεμβρίου 1931 | Διαλύθηκε για σκραπ |
| Filippo Corridoni | 4 Ιουλίου 1927 | 30 Μαρτίου 1930 | 17 Νοεμβρίου 1931 |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Bagnasco, Erminio (1977). Submarines of World War Two. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-962-6.
- Brescia, Maurizio (2012). Mussolini's Navy: A Reference Guide to the Regina Marina 1930–45. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-544-8.
- Chesneau, Roger, επιμ. (1980). Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. Greenwich, UK: Conway Maritime Press. ISBN 0-85177-146-7.
- Fraccaroli, Aldo (1968). Italian Warships of World War II. Shepperton, UK: Ian Allan. ISBN 0-7110-0002-6.
- Rohwer, Jürgen (2005). Chronology of the War at Sea 1939–1945: The Naval History of World War Two (Third Revised έκδοση). Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 1-59114-119-2.
