Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κυβέρνηση Δημητρίου Ράλλη 1897

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
1η κυβέρνηση Δημητρίου Ράλλη
Βασιλευομένη Δημοκρατία
Ημερομηνία σχηματισμού18 Απριλίου 1897
Ημερομηνία διάλυσης21 Σεπτεμβρίου 1897
Πρόσωπα και δομές
Αρχηγός ΚράτουςΓεώργιος Α΄ της Ελλάδας
Πρόεδρος ΚυβέρνησηςΔημήτριος Ράλλης
Συνολικός αριθμός Μελών7
Συμμετέχοντα κόμματα«Τρίτο κόμμα»
«Κόμμα Χαρίλαου Τρικούπη»
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμακυβέρνηση ανοχής[1]
Ιστορία
Θητεία νομοθετικού σώματος15 Μαΐου 1895 - 23 Μαρτίου 1898 (ΙΔ' κοινοβουλευτική περίοδος)
ΠροηγούμενηΚυβέρνηση Θεόδωρου Δηλιγιάννη 1895
ΔιάδοχηΚυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη 1897

Η Κυβέρνηση Δημητρίου Ράλλη 1897 (Απρίλιος - Σεπτέμβριος 1897), σχηματίστηκε ύστερα από πρωτοβουλία του βασιλιά Γεωργίου, με σκοπό να αντικαταστήσει την κυβέρνηση Δηλιγιάννη, που είχε χάσει πλέον την εμπιστοσύνη του.


Μετά την άρνηση του Δηλιγιάννη, να παραιτηθεί, ώστε να διευκολύνει τον βασιλιά στις αποφάσεις του, ο Γεώργιος συγκάλεσε σύσκεψη πολιτικών προσωπικοτήτων με σκοπό την εύρεση λύσης στο αδιέξοδο που ακόμα μια φορά δημιουργήθηκε μεταξύ Γεωργίου και Δηλιγιάννη. (βλέπε Κυβέρνηση Θεόδωρου Δηλιγιάννη 1890)
Στην σύσκεψη συμμετείχαν οι Δημήτριος Ράλλης (αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης), Στέφανος Σκουλούδης (βουλευτής του «Τρικουπικού κόμματος»), Σωτήριος Σωτηρόπουλος (βουλευτής του «Ραλλικού κόμματος»), Λεωνίδας Δεληγιώργης (αρχηγός μικρής ομάδας βουλευτών), Κωνσταντίνος Καραπάνος (αρχηγός του «Προοδευτικού κόμματος», που κατείχε 8 έδρες στη Βουλή) και Ανάργυρος Σιμόπουλος (βουλευτής του «Τρικουπικού κόμματος»), οι οποίοι και πρότειναν να υπάρξει κοινοβουλευτική συζήτηση και ψηφοφορία για την αλλαγή ή όχι της κυβέρνησης. Ο Δηλιγιάννης, όμως δεν εμφανίστηκε στις δυο συνεδριάσεις που κανονίστηκαν για αυτό το σκοπό και έτσι ο βασιλιάς προχώρησε στον σχηματισμό νέας κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση, εμφανίστηκε στη Βουλή στις 19 Απριλίου και πήρε «ψήφο ανοχής» από το Σώμα, που συνταγματικά ισοδυναμούσε με «ψήφο εμπιστοσύνης»[2] Το κυβερνητικό έργο, περιστράφηκε κυρίως στο θέμα του πολέμου και ειδικώτερα στην σύναψη ανακωχής με την Οθωμανική αυτοκρατορία. Τελικά, η ανακωχή υπογράφηκε στις 7 Μαΐου του 1897.
Τους επόμενους μήνες η κυβέρνηση θα αποδυθεί στην προσπάθεια υπογραφής της επίσημης συνθήκης ειρήνης με την Τουρκία, προσπάθεια που θα χρειαστεί μεγάλο διπλωματικό αγώνα, και θα τελεσφορήσει στις 20 Σεπτεμβρίου 1897, με την υπογραφή μιας συνθήκης με ιδιαίτερα δυσβάστακτους - για την Ελλάδα- όρους (βλέπε, Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος της Ελλάδας 1898).[3]
Το κείμενο της συνθήκης εγκρίθηκε από την Ελληνική βουλή στις 18 Σεπτεμβρίου του 1897, αλλά η κυβέρνηση Ράλλη έχασε πλέον την ανοχή του σώματος και παραιτήθηκε.

Σατυρική απεικόνιση της «προστασίας» της Ελλάδας από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής

Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[4]

  1. Έτσι χαρακτήρισε την εποχή εκείνη την κυβέρνηση ο βουλευτής Γεώργιος Φιλάρετος. Πρακτικά κοινοβουλευτικών συνεδριάσεων, περίοδος ΙΔ, έκτακτη σύνοδος, σ. 1266.-
  2. Ανδρέας Δημητρόπουλος: «Οι ελληνικές κυβερνήσεις 1843 - 2004», σελ. 50
  3. Γεώργιος Ασπρέας: «Πολιτική ιστορία της νεωτέρας Ελλάδας», Γ' τόμος, εκδ. «Ι. Σιδέρη»
  4. ΦΕΚ Α67/1897