Αρρίγκο Μπόιτο

Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 1/08/2016.

Αρρίγκο Μπόιτο
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Arrigo Boito (Ιταλικά)
Ψευδώνυμο	Tobia Gorrio[1] και Almaviva[1]
Γέννηση	24  Φεβρουαρίου 1842[2][3][4] Πάντοβα[5][6][7]
Θάνατος	10  Ιουνίου 1918[2][8][3] Μιλάνο[9][6][10]
Τόπος ταφής	Μνημειακό Νεκροταφείο του Μιλάνου[11]
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Ιταλίας (1861–1918)
Εκπαίδευση	Διδάκτωρ Μουσικής[12]
Σπουδές	Ωδείο του Μιλάνου
Ιδιότητα	λιμπρετίστας[10], συνθέτης[13], ποιητής[14][15][10], δημοσιογράφος, σεναριογράφος, πολιτικός και συγγραφέας[16]
Γονείς	Silvestro Boito
Κίνημα	Scapigliatura
Είδος τέχνης	όπερα και κλασική μουσική
Καλλιτεχνικά ρεύματα	Scapigliatura
Σημαντικά έργα	Nerone και Μεφιστοφελής
Βραβεύσεις	Τάγμα των Αγίων Μαυρικίου και Λαζάρου
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Αρρίγκο Μπόιτο (Arrigo Boito, 24 Φεβρουαρίου 1842 - 10 Ιουνίου 1918) ήταν Ιταλός συνθέτης, ποιητής και λιμπρετίστας.

Σπούδασε μουσική στο Ωδείο του Μιλάνου και νέος ακόμη διακρίθηκε ως ποιητής που επένδυε ο ίδιος μουσικά τις συνθέσεις του.

Έγραψε δύο μόνο όπερες εκ των οποίων επιζεί σήμερα ο Μεφιστοφελής σε λιμπρέτο δικό του, βασισμένη στον Φάουστ του Γκαίτε. Η πρεμιέρα της το 1868 στην Σκάλα ήταν μια αποτυχία και προκάλεσε επεισόδια και επέμβαση της αστυνομίας. Ο Μπόιτο την επανεπεξεργάστηκε και η όπερα ανέβηκε τον Απρίλιο του 1875 στην Μπολόνια με επιτυχία. Είναι ένα έργο που παίζεται τακτικά μέχρι σήμερα.

Εκεί που ευτύχησε περισσότερο ο Μπόιτο ήταν στην συγγραφή λιμπρέτων. Εκτός από τις άλλες συνεργασίες του, γνωστότερη των οποίων ήταν η Τζοκόντα του Πονκιέλλι, ιδιαίτερα επιτυχημένη ήταν αυτή με τον Βέρντι. Έγραψε τους στίχους του Inno delle nazioni (Ύμνου των εθνών) και τα έξοχα λιμπρέτα των δύο τελευταίων και σπουδαίων έργων του Βέρντι, Οθέλλος και Φάλσταφ, βασισμένα το μεν πρώτο στο ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ, το δε δεύτερο στα έργα του ίδιου ποιητή Οι εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ και (εν μέρει) Ερρίκος Δ΄.

• Μεφιστοφελής, 1868 και 1875
• Νέρωνας, 1877-1915 (μεταθανάτια πρεμιέρα το 1924)

(εκτός των αμέσως ανωτέρω δικών του μελοδραμάτων)

• Το δρεπάνι του Αλφρέντο Καταλάνι (1875)
• Η Τζοκόντα του Αμίλκαρε Πονκιέλλι (1876)
• Οθέλος του Τζουζέπε Βέρντι (1887)
• Φάλσταφ του Τζουζέπε Βέρντι (1893)

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Arrigo Boito στο Wikimedia Commons

Αυτό το λήμμα σχετικά με τη μουσική χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.