Αυταπάτη

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|10|11|2024}}

Αυτό το λήμμα ή η ενότητα χρειάζεται ειδικές γνώσεις. Αν γνωρίζετε καλά το θέμα, βελτιώστε το. Δείτε τη σελίδα συζήτησης για λεπτομέρειες.

Η αυταπάτη είναι η σταθερή ψευδής πεποίθηση και χρησιμοποιείται στην καθομιλουμένη για να περιγράψει μια πεποίθηση που προέρχεται από ψέμα, φαντασιοπληξία, εξαπάτηση κλπ.

Στην ψυχιατρική, ο ορισμός της αυταπάτης είναι πιο συγκεκριμένος, θεωρώντας ότι η πεποίθηση είναι παθολογική (το αποτέλεσμα μιας ασθένειας ή μιας διαδικασίας της ασθένειας). Παθολογικά είναι η πεποίθηση που βασίζεται σε ψευδείς ή ελλιπείς πληροφορίες, ή το αποτέλεσμα της αντίληψης που θα τα ονομάζαμε καλύτερα παραίσθηση.

Οι αυταπάτες εμφανίζονται κυρίως στα πλαίσια της νευρολογικής ή της διανοητικής ασθένειας, αν και δεν είναι συνδεδεμένες με οποιαδήποτε ιδιαίτερη ασθένεια και έχουν βρεθεί για να εμφανίζονται στα πλαίσια πολλών παθολογικών τομέων (φυσικός και διανοητικός). Εντούτοις, είναι ιδιαίτερα σημαντικές στην διάγνωση των ψυχωτικών διαταραχών και ιδιαίτερα στη σχιζοφρένεια και τη διπολική διαταραχή.

Ο ψυχίατρος και ο φιλόσοφος Καρλ Γιάσπερς ήταν οι πρώτος που καθόρισε τα τρία κύρια κριτήρια για να θεωρείται μια πεποίθηση απατηλή στη γενική ψυχοπαθολογία. Αυτά τα κριτήρια είναι:

• βεβαιότητα (που διατηρείται με απόλυτη πίστη)

• αδιόρθωτο (μη μεταβλητή με τον εξαναγκασμό του αντεπιχειρήματος ή της απόδειξης του αντιθέτου)

• αδύνατο ή αναλήθεια του περιεχομένου (αδικαιολόγητο, παράξενο ή προφανώς αναληθές)

Αυτά τα κριτήρια συνεχίζουν ακόμα να αποτελούν τους πυλώνες της σύγχρονης ψυχιατρικής διάγνωσης της αυταπάτης. Στο διαγνωστικό και στατιστικό εγχειρίδιο των διανοητικών διαταραχών, μια αυταπάτη ορίζεται ως "μια ψεύτικη πεποίθηση βασισμένη στο ανακριβές συμπέρασμα για την εξωτερική πραγματικότητα, που είναι σταθερή και συνεχής παρά το ότι σχεδόν όλοι θεωρούν ότι το αντίθετο είναι αναμφισβήτητο και αποδεικνύεται με προφανή τρόπο και στοιχεία". Η πεποίθηση αυτή είναι κάτι που δε γίνεται συνήθως αποδεκτό από όλα τα άλλα μέλη της κοινωνίας (για παράδειγμα παραίσθηση δεν αποτελεί η πίστη σε κάποιο θρησκευτικό δόγμα). Υπάρχει κάποια διαμάχη για αυτόν τον ορισμό, όπως στο σημείο "δε γίνεται συνήθως αποδεκτό από όλα τα άλλα μέλη της κοινωνίας" υπονοεί ότι ένα άτομο το οποίο θεωρεί κάτι διαφορετικό από όλους τους άλλους είναι υποψήφιο για απατηλή σκέψη και αυταπάτη.