Ευρύαλος

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|12|11|2024}}

Με το όνομα Ευρύαλος, που ετυμολογείται από τις λέξεις εὐρύ και ἄλως (= φωτεινό στεφάνι, περίγυρος), δηλαδή υπονοεί τον απέραντο, αυτόν που εκτείνεται μακριά, αναφέρονται 5 διαφορετικά πρόσωπα της ελληνικής μυθολογίας, τα εξής:

1. Γιος του Μηκιστέως, που καταγόταν από το Άργος. Κατά τη Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου (Α 9, 16) ο Ευρύαλος πήρε μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία. Η ίδια πηγή (Γ 7, 2) και ο Παυσανίας (Ι 10,4) αναφέρουν ότι ο ανδριάντας του σωζόταν στους Δελφούς, ανάμεσα στους ανδριάντες των Επιγόνων, στους οποίους και συγκαταλέγεται. Ο Όμηρος αναφέρει (Ιλιάδα Β 565) ότι ο Ευρύαλος πολέμησε και στον Τρωικό Πόλεμο και ότι αγωνίσθηκε (Ψ 677) στους ταφικούς αγώνες στη μνήμη του Πατρόκλου, όπου ηττήθηκε στην πυγμαχία από τον Επειό.
2. Ο ένας από τους γιους του Μέλανος. Ο Ευρύαλος αυτός σκοτώθηκε από τον Τυδέα (Απολλόδ. Α 8, 5).
3. Γιος του Ναυβόλου από τη Σχερία, για τον οποίο η Οδύσσεια αναφέρει (θ 115) ότι ήταν ο ωραιότερος από τους Φαίακες μετά τον πρίγκηπα Λαοδάμαντα.
4. Γιος του Οδυσσέα και της Ευίππης, ο οποίος ήρθε από την Ήπειρο στην Ιθάκη σε αναζήτηση του πατέρα του. Η Πηνελόπη από ζήλεια τον διέβαλε στον Οδυσσέα και εκείνος τον σκότωσε. Σύμφωνα με άλλη παράδοση τον σκότωσε ο Τηλέμαχος. Τον μύθο πραγματεύθηκε ο Σοφοκλής.
5. Σύντροφος του Αινεία που τον ακολούθησε στο ταξίδι του προς την Ιταλία και σκοτώθηκε στη μάχη με τους Ρουτούλους.

• Η λέξη Ευρύαλος αναφέρεται και ως θρησκευτική επίκληση (επίθετο) του θεού Απόλλωνα ως προστάτη των θαλάσσιων ταξιδιών.
• Ο αστεροειδής 4007 Ευρύαλος (4007 Euryalos), που ανήκει στην Τρωική Ομάδα και ανακαλύφθηκε το 1973, πήρε το όνομά του από τον πρώτο από τους παραπάνω.

• Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969, σελ. 405
• Lorenzo Rocci (1956). Vocabolario Greco-Italiano. Società Ed. Dante Alighieri srl. σελ. 807.  (Ιταλικά)