Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]
Μετάβαση στο περιεχόμενο

Δινογετία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 13/08/2014.
Δινογετία
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Δινογετία
45°22′45″N 28°8′19″E
ΧώραΡουμανία
Διοικητική υπαγωγήJijila
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
Πανόραμα της περιοχής

Η Δινογετία ήταν ένας οικισμός των Γετών- Δακών και αργότερα ρωμαϊκό και βυζαντινό φρούριο που βρίσκεται στην δεξιά (νότια) όχθη του Δούναβη, κοντά στις εκβολές του Σίρετ στην σημερινή Ρουμανία. Ο αρχαιολογικός χώρος της Δινογετίας βρίσκεται στη Δοβρουτσά 8 χιλιόμετρα ανατολικά από το Γαλάτσι και 2 χιλιόμετρα βόρεια του χωριού Γκαρβάν.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο οικισμός θρακικός οικισμός, άγνωστη η ιστορία του, κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους και μετατράπηκε σε ένα συνοριακό φρούριο. Το οχυρό αναφέρεται από τον Πτολεμαίο. Το ρωμαϊκό φρούριο της Δινογετίας είχε αρχικά ήταν ένα μικρό φρούριο, που έχει το ρόλο του στο αμυντικό σύστημα στον Κάτω Δούναβη. Μεγάλη σημασία απέκτησε στα χρόνια του Κωνσταντίνου του Μεγάλου, το φρούριο ενισχύθηκε την εποχή του Διοκλητιανού. Στην εποχή του Αναστασίου και του Ιουστινιανού έγιναν επεκτάσεις στο οχυρό και ενισχύθηκαν τα τείχη του. Όμως, από το τέλος του 2ου αιώνα μ.Χ., όταν οι μεγάλες βαρβαρικές επιδρομές είχαν αρχίσει αυξήθηκε η σημασία του φρουρίου. Η στρατηγική του θέση στη βόρειοδυτική γωνία της Δοβρουτσάς έδωσε στο φρούριο σημαντικό ρόλο στο αμυντικό σύστημα της επαρχίας. Μετά από μια περίοδο ανοικοδόμησης κατά τη διάρκεια των Σεβήρων, τον 3ο αιώνα η Δινογετία ήταν και πάλι στόχος για τους βάρβαρους εισβολείς. Μετά την εγκατάλειψη της Δακίας η στρατηγική σημασία της περιοχής αυξήθηξε κι άλλο κι ναισχύθηκαν εκ νέου οι οχυρώσεις του. Κατά την ύστερη αρχαιότητα η Δινογετία είχε καθοριστικό ρόλο στη αμυντικό σύστημα της ρωμαϊκής επαρχίας. Ο Αναστάσιος και ο Ιουστινιανός αργότερα ενίσχυσαντα τείχη. Η επίθεση των Αβάρων το 559 είχε καταστροφικές συνέπειες για το οχυρό.

Περιγραφή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αρχαιολογική έρευνα έχει αποκαλύψει τα ερείπια ενός μεγάλου κτιρίου, ενός πραιτόριου, ένα ρωμαϊκό λουτρό, μια εκκλησία, μια βασιλική και ένα νεκροταφείο έξω από το τείχος. Αυτά τα ερείπια είχαν καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό. Έχουν ανεβρεθεί ακόμα τα ερείπια του πραιτόριου

Ο Διοκλητιανός κατασκεύασε τείχος 3 μέτρα πλάτος με δεκατέσσερις σχήματος πέταλου πύργους. Σε κάποιο σημείο των τειχών υπάρχει η σφραγίδα της ρωμαϊκής λεγεώνας "Λέτζιο Α΄Ιοβία Σκυθία". Στις εκκλησιαστικές πηγές υπάρχουν εγγεγραμμένοί χριστιανοί μάρτυρες της Διογέτειας στα χρόνια της βασιλείας του Λικινίου, κυρίως από τον στρατό, που πιστοποιεί έτσι την εκχριστιανισμό της περιοχής.

Το φρούριο είχε κατοικηθεί μέχρι το τέλος του 6ου ή στις αρχές του 7ου αιώνα, όταν, στο πλαίσιο της εξέγερσης του Φωκά, το σύνολο των τειχών είχε καταρρεύσει υπό την πίεση των σλαβικών φυλών. Στο πλαίσιο αυτό η Δινογετία εγκαταλείφθηκε ως στρατιωτική εγκατάσταση. Το φρούριο ανοικοδομήθηκε και έγινε η έδρα βυζαντινής φρουράς, μετά τις επιτυχείς εκστρατείες του αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή (969-976) εναντίον των Ρως, όταν Δοβρουτσά και πάλι ενσωματώθηκε στην Αυτοκρατορία. Η παρουσία των Βυζαντινών στρατευμάτων έχει πιστοποιηθεί μέχρι τον 12ο αιώνα, όταν Δινογετία σταδιακά ερημώθηκε και εγκαταλείφθηκε τελικά ίσως και το 1186.

Αναφορές και αρχαιολόγοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δινογετία&oldid=10643435"