Department of Political Science

Η παρούσα εργασία συνεπώς ασχολείται με τα όσα βίωσαν «από πρώτο χέρι» συγκεκριμένοι Έλληνες στρατιώτες που με τον έναν ή άλλον τρόπο, ανάλογα την μονάδα που ανήκαν –Α΄ Μοίρα Καταδρομών, Εθνοφρουρά, ΕΛ.ΔΥ.Κ -, ήταν εμπλεκόμενοι στα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην περιοχή της Κύπρου από της 19 Ιουλίου 1974 ως της 16 Αυγούστου 1974.

Η ιστορία μπορεί να μελετηθεί μέσα από τη φωτογραφία; Αν ναι, με ποιον τρόπο και τι συμπεράσματα μπορούμε να εξάγουμε από μια τέτοια έρευνα; Η παρούσα πτυχιακή εργασία βασίστηκε πάνω σε αυτές τις δύο έννοιες και στόχος της είναι η μελέτη της ιστορίας του Πόντου, μέσα από το ψηφιακό αρχείο του Φωτιάδη Κωνσταντίνου, καθηγητή του Τμήματος Δημοτικής εκπαίδευσης της παιδαγωγικής σχολής Φλώρινας.
Αφετηρία της εργασίας λοιπόν είναι η ιστορία του Εύξεινου Πόντου. Μια ιστορία πλούσια και πολύτιμη για την ιστορική μνήμη αλλά και για τη συλλογική μνήμη των Ελλήνων. Μια εργασία για την παράδοση μιας χαμένης πατρίδας, που είναι ορφανή, χωρίς μια ελάχιστη ιστορική αναφορά σε αυτήν. Στο δεύτερο κεφάλαιο η φωτογραφία αναλύεται ώστε ο αναγνώστης να αποκτήσει μια βασική γνώση γι’ αυτή, αλλά και για να μπορέσει να καταλάβει τα μέσα τα οποία είχαν τότε στη διάθεση τους οι άνθρωποι ως προς την αποτύπωση της εικόνας. Η ιστορία της φωτογραφίας από την εφεύρεση της μέχρι σήμερα, η ιστορία της φωτογραφίας στην Ελλάδα, οι επιστήμες που ασχολούνται με την οπτική ιστορική καταγραφή, η χρήση της φωτογραφίας ως πηγή και, τέλος, η φωτογραφία ως εργαλείο αντιμετώπισης της λήθης των ανθρώπων και ενίσχυσης της μνήμης είναι μερικές από τις ενότητες που θα μας απασχολήσουν στο κεφάλαιο αυτό.
Στο τρίτο κεφάλαιο η κοινωνία και ο πολιτισμός του Παρευξείνιου ελληνισμού «παίρνουν σάρκα και οστά» μέσα από την παρουσίαση φωτογραφιών με βάση διάφορες θεματικές ενότητες. Ήθη και έθιμα, όπως η κηδεία και ο γάμος στον Πόντο, η συνοχή της οικογένειας, ο ρόλος της γυναίκας, η παρουσίαση της προσωπικότητας μέσα από το πορτρέτο και η αγροτική ζωή ζωντανεύουν μέσα από την εικόνα και αναλύονται εκτενέστερα.
Ελπίζω η εργασία αυτή να αποτελέσει μια ταπεινή, αλλά αξιόλογη συνεισφορά στη μελέτη και διατήρηση της μνήμης του Πόντου των Ελλήνων.

Η παρούσα έρευνα επικεντρώνεται στην περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ειδικότερα στην περιοχή του Μακεδονικού Μετώπου. Σκοπός της έρευνας είναι η μελέτη δύο περιπτώσεων. Η πρώτη μελέτη επικεντρώνεται στην παρουσίαση του Φωτογραφικού Τμήματος του Γαλλικού Στρατού και του Κινηματογραφικού Τμήματος του Γαλλικού Στρατού, μετέπειτα Φωτογραφικό και Κινηματογραφικό Τμήμα του Γαλλικού Στρατού και της δραστηριοποίησής τους σε όλα τα μέτωπα του πολέμου, πάντα υπό τον έλεγχο και τους περιορισμούς της λογοκρισίας για την απόκρυψη πληροφοριών από τον εχθρό και υπέρ της πολεμικής προπαγανδιστικής προσπάθειας των εμπόλεμων κρατών για την επίτευξη της νίκης. Πιο συγκεκριμένα ο ερευνητικός φακός εστιάζει στη μελέτη του Φωτογραφικού και Κινηματογραφικού Τμήματος του Στρατού της Ανατολής, παράρτημα του γαλλικού στο Μακεδονικό Μέτωπο και την δραστηριοποίησή του στην αποτύπωση της πολύπλοκης κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης της Ελλάδας στη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου.
Η δεύτερη μελέτη επικεντρώνεται στην ιστορία των αιχμαλώτων πολέμου (Prisoners of War - Pow) του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ειδικότερα των συμμαχικών δυνάμεων της Αντάντ στο Μακεδονικό Μέτωπο, οι οποίοι ανήκουν στις κατηγορίες όπου ιστοριογραφικά έχουν παραμεληθεί, εξαιτίας των ακροτήτων του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Pow στον Μεγάλο Πόλεμο αποτέλεσαν σημαντικό διαπραγματευτικό χαρτί, την εικόνα των οποίων οι αντιμαχόμενες πλευρές προπαγανδιστικά μετασχημάτιζαν πάντα προς όφελός τους. Μέσα από την δεύτερη περίπτωση μελέτης γίνεται προσπάθεια ανάδειξης των συνθηκών διαβίωσης, μεταχείρισης και περίθαλψης των Pow, αλλά και της οργάνωσης των στρατοπέδων Pow σε αντιπαραβολή με την πολιτική της απεικόνισης του «εχθρού» υπό καθεστώς αιχμαλωσίας, όπως αυτή επίσημα αποτυπώθηκε από το Φωτογραφικό και Κινηματογραφικό Τμήμα του Γαλλικού Στρατού και του παραρτήματός του στο Μακεδονικό Μέτωπο.
Και οι δύο περιπτώσεις μελέτης ερευνήθηκαν με τη βοήθεια του επίσημου φωτογραφικού αρχείου του τμήματος, μέρος του οποίου διασώζεται, σε μία εκ των δύο συμπληρωματικών επίσημων συλλογών του τμήματος, στη βάση δεδομένων «Mémoire» της Βιβλιοθήκης Πολυμέσων Αρχιτεκτονικής και Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Υπουργείου Πολιτισμού της Γαλλίας. Για την αποφυγή της πολυσημίας των πληροφοριών των φωτογραφιών ή της απουσίας των πληροφοριών αυτών, που ελλοχεύει με τη χρήση τους ως ιστορικών μαρτυριών, η μαρτυρία τους αποφασίστηκε να τοποθετηθεί στα συμφραζόμενα ή μία σειρά από συμφραζόμενα, τα οποία αφορούν, εκτός από τις προθέσεις του δημιουργού και το χρονικό, ιδεολογικό, κοινωνικό πλαίσιο αναφοράς αυτών.

Οι Μαθησιακές Δυσκολίες (ΜΔ), αποτελούν τη μεγαλύτερη κατηγορία ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών και στην ελληνική πραγματικότητα το 50% των μαθητών που ανήκουν σε Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής έχουν διάγνωση μαθησιακών δυσκολιών (ΥΠΕΠΘ, 2004). Σύμφωνα με την Παντελιάδου (2011), οι μαθησιακές δυσκολίες δεν αποτελούν μονοδιάστατη κατηγορία, αλλά υπάρχει ετερογένεια και εκδηλώνονται με προβλήματα στη γλώσσα, στην ανάγνωση, στη γραφή και στα μαθηματικά.
Οι Μαθησιακές Δυσκολίες, «περιγράφονται συνήθως με βάση μια σημαντική απόκλιση από τη μέση επίδοση, καθώς και με το κριτήριο του αποκλεισμού περιπτώσεων παιδιών που ανήκουν σε άλλες ομάδες μειονεξίας, ενώ ερμηνεύονται ως νευρολογική δυσλειτουργία που οδηγεί σε διαταραχή ψυχολογικών λειτουργιών και στη συνέχεια σε αποτυχία στη σχολική επίδοση», (Παντελιάδου, 2011, σελ. 188).

Το Σύνδρομο Rett είναι μια βαριά και σύνθετη νευρολογική διαταραχή που επηρεάζει κυρίως κορίτσια,  παρόλο που ένα μικρό ποσοστό μπορεί να είναι αγόρια. Εμφανίζεται σε περίπου 1 ανά 10.000 γεννήσεις κοριτσιών. Η αιτία είναι μία τυχαία μετάλλαξη σε ένα γονίδιο και οι ερευνητές εργάζονται εντατικά πάνω στην εύρεση της θεραπείας. Πρώτος περίγραψε τα χαρακτηριστικά του συνδρόμου ο Αυστριακός ιατρός Andreas Rett το 1966. Τα παιδιά με σύνδρομο Rett στην αρχή εξελίσσονται φυσιολογικά στον πρώτο χρόνο της ζωής. Κατόπιν υφίστανται μία παλινδρόμηση και χάνουν της επιδεξιότητες που είχαν ως τότε. Τα συμπτώματα του συνδρόμου είναι καταστροφικά. Τα περισσότερα παιδιά με το σύνδρομο δεν μιλούν και δεν περπατούν. Πολλά παιδιά έχουν επιληψία, σκολίωση, συμπτώματα από το πεπτικό σύστημα και προβλήματα αναπνοής. Όπως επίσης και άλλα σωματικά και νοητικά συμπτώματα. Παρά την βαριά φύση της διαταραχής τα παιδιά έχουν προσωπικότητα,αίσθημα χιούμορ, ελπίδες και όνειρα.

Στην ανακοίνωση αυτή παρουσιάζεται ένα Σχέδιο Εργασίας με θέμα: «Μαζί ως ένα - Ut Sint Unum»», το οποίο στηρίζεται στις αρχές της διαφοροποιημένης διδασκαλίας και έχει χρονική διάρκεια 3 διδακτικές ώρες. Το συγκεκριμένο Σχέδιο Εργασίας ενδείκνυται για τους μαθητές της ΣΤ΄ τάξης ενός τυπικού σχολείου και όχι μόνο, γιατί οι μαθητές αυτοί παρουσιάζουν αποκλίσεις στο γνωστικό τους επίπεδο, αποκλίσεις στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας και έχουν και σημαντικές ελλείψεις βασικών στοιχείων επικοινωνίας και συνεργασίας καθώς προέρχονται από διαφορετικά κοινωνικό-πολιτισμικά περιβάλλοντα. Βασικός στόχος του Σχεδίου Εργασίας είναι οι μαθητές να εκφράζουν λεκτικά και μη λεκτικά τα συναισθήματα τους, να αναπτυχθεί ο σεβασμός τους έναντι των δικαιωμάτων των ανθρώπων και έναντι των παιδιών προσφύγων κα των προσφύγων γενικότερα, να αναπτύξουν ενσυναίσθηση και αλληλεγγύη ως προς το διαφορετικό, να ενεργοποιηθούν οι μαθητές υπέρ των προσφύγων συμμαθητών τους και τέλος, μέσα από τα παιχνίδια αυτοεκτίμησης οι μαθητές να χτίσουν, να διατηρήσουν και να ενισχύσουν μια υγιή αυτοεκτίμηση. Το σχέδιο εργασίας βασίζεται σε μη τυπικές εκπαιδευτικές μεθοδολογίες, επιδιώκοντας την ενεργή συμμετοχή και τις προσωπικές εμπειρίες των παιδιών, βοηθώντας στη δημιουργία ομαδικής συνοχής και στη μείωση των προκαταλήψεων ανάμεσα στα μέλη μιας πολυπολιτισμικής τάξης.

Η χρήση της διαδικτυακής πλατφόρμας Webex (από οποιαδήποτε υπολογιστική συσκευή Η/Υ, διαδραστική επιφάνεια, κινητό τηλέφωνο), επιτρέπει μία «ανοιχτή» εκπαίδευση των μαθητών, περιορίζοντας τις δυσκολίες παραδοσιακών μεθόδων/ συστημάτων, διευρύνοντας τον ορίζοντα με νέες προσεγγίσεις. Προσφέρει εκπαίδευση στον χρόνο, στον χώρο και στον τόπο που βρίσκονται οι μαθητές, καθώς και τη δυνατότητα αμφίδρομης επικοινωνίας με άμεσο διάλογο (Wedemeyer 1981) (όπ. αναφ. στο Keegan, 2001). 
Το σενάριο δομείται στην η-τάξη, επιτρέποντας τον μαθητή πρόσβαση σε μαθησιακό υλικό και χρονοδιάγραμμα μελέτης μέσω διαδικτύου. Οι δραστηριότητες του σεναρίου αφορούν τα στάδια σύγχρονης και ασύγχρονης εκπαίδευσης.
Παρουσιάζει την πρότυπη διδασκαλία των φυσικών καταστροφών και των επιπτώσεων αυτών στην ζωή των ανθρώπων, με στόχο οι μαθητές να επισημαίνουν τις συνέπειες που έχουν τα φαινόμενα αυτά, να ευαισθητοποιηθούν έναντι αυτών των μεγάλων προβλημάτων για τη ζωή των ανθρώπων, να γνωρίσουν την τοπική ιστορία – σεισμικότητα - της πόλης στην οποία κατοικούν και να αποκτήσουν τις απαραίτητες γνώσεις ετοιμότητας και προφύλαξης σε περίπτωση κινδύνου.

«Η αφήγηση μέσω του βιβλίου κόμικ αποτελεί ένα σπάνιο συνδυασμό εικόνας και κειμένου. Πάντα υπάρχουν περισσότερα να ιδωθούν και να ακουστούν από αυτά που συναντά το μάτι και το αυτί», Emily Budick-Miller.
Το graphic novel, ως ένα νέο αφηγηματικό είδος, με τη σύνδεση λογοτεχνίας και τέχνης, λέξεων και εικόνων, αποτελεί μία ακολουθία εικόνων μπορεί να αξιοποιηθεί στη διδασκαλία της Ιστορίας.
Μια Ιστορία αλλιώς λοιπόν, οδός για τους μαθητές να διεισδύσουν σε διάφορες πτυχές της ιστορίας με έναν καινοτόμο και προσιτό τρόπο κι όχι μόνο, μέσω μιας δυναμικής εναλλακτικής επιλογής διδασκαλίας έναντι της παραδοσιακής.

Τα τελευταία χρόνια, στην πολιτική και διοικητική επιστήμη, δίνεται όλο και μεγαλύτερο βάρος στο γνωσιακό σκέλος της παραγωγής δημόσιας πολιτικής. Η χρήση της εξειδικευμένης γνώσης και πληροφόρησης αξιοποιείται όλο και περισσότερο από τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων. Ακόμη, παρατηρείται συστηματική θεσμοποίηση στις διαδικασίες μέσα από τις οποίες η ειδικευμένη γνώση συνδέεται με τα κέντρα διακυβέρνησης. Παρόλα αυτά υπάρχουν ακόμα δομικά ζητήματα και προκλήσεις που χρήζουν αντιμετώπισης στην ενσωμάτωση της γνώσης στη διαδικασία παραγωγής δημόσιας πολιτικής. Το παρόν άρθρο εξετάζει τον ρόλο των ειδικών και την χρήση των εμπειρικών δεδομένων στη χάραξη και υλοποίηση δημόσιων πολιτικών στην Ελλάδα, καθώς και το πώς μπορούμε να απαντήσουμε σε αυτά τα δομικά ζητήματα, που λειτουργούν ανασχετικά στην προσπάθεια παραγωγής τεκμηριωμένων δημοσίων πολιτικών.

Most UN studies suggest that a potential expansion of the UNSC would necessarily weaken its decision capacity and subsequently its role maintaining international peace and security. The aim of this paper is to examine the validity of this claim. To do so, we applied veto players spatial analysis to the widely for years discussed UNSC expansion scenarios, including EU countries as candidate members, proposed back in 2004, by the UN High Level Panel on Threats, Challenges and Change. We used factor analysis on post-Cold War roll call votes in the UN General Assembly in order to locate the States on their decision space. We obtained that we live in a multi-dimensional international security world. We found that the proposed UNSC expansion does not reduce its decision capacity. The decision core of such an expanded UNSC is always smaller if not the same with the core of the current Council, since most of the potential new members that would join an expanded UNSC belong to the middle or upper level of economic development. In contrast with most UN studies, our findings suggest that a UNSC expansion would not necessarily weaken its decision ability.

Το κείμενο πραγματεύεται τον ρόλο της δημόσιας διοίκησης και τη δυναμική
που αυτή αναπτύσσει στην επιδίωξη μεταρρυθμιστικών εγχειρημάτων στο
πεδίο των δημόσιων πολιτικών, ζήτημα κομβικής σημασίας, που
συμβάλλει τόσο στην κατανόηση όσο και στη βελτίωση της τεχνολογίας
παραγωγής βέλτιστων και νομιμοποιημένων δημόσιων πολιτικών.
Επιλέγεται ως μελέτη περίπτωσης ο ρόλος της διοίκησης στην αλλαγή του συστήματος περιβαλλοντικής αδειοδότησης που επιχειρήθηκε και συντελέστηκε με τον νόμο 4014/2011. Αυτό που επιβεβαιώνει η μελέτη  είναι ότι η δυσκολία στην υιοθέτησή του νόμου και το έλλειμμα κατά την εφαρμογή του δεν οφείλονται στον ανεπαρκή ρόλο της διοίκησης αλλά στις επιλογές του πολιτικού βραχίονα και την αδυναμία του να δράσει με συνέπεια μεταρρυθμιστικά.