Učesničko posmatranje
 | Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). |
Učesničko posmatranje (na engleskom, participant observation) je jedan od veoma poznatih i uticajnih istraživačkih metoda, odnosno metodologija, koji je razvila američka antropologija u 20. vijeku. Ovaj metod predstavlja značajnu istraživačku strategiju kojoj je cilj da postigne blisko i intimno poznavanje date skupine individua (kao što su vjerske, profesionalne ili devijantne skupine) i njihovih praktikovanja (praksi) putem intenzivnog uključenja u tu ljudsku grupu i njen prirodni okoliš. Ovaj metod je iznikao iz terenskog rada socijalnih antropologa i iz urbanih istraživanja Čikaške antropološke škole.
Dakle, učesničko posmatranje vuče korijene iz antropologije, a kao metodologija može se pripisati Franku Hamiltonu Cushingu, budući da ju je on primijenio u svojoj studiji o Zuni Indijancima, krajem 19. vijeka; kasnije, ovaj metod je primijenjen na proučavanja ne-Zapadnih društava i naroda, naročito u radu Bronislawa Malinowskog, Edwarda Evans-Pritcharda i Margaret Mead, u prvoj polovini 20. vijeka. Ovaj metod je nastao kao glavni metodološki pristup antropologa u njihovim etnografskim istraživanjima, nalažući njegovanje prisnih odnosa s lokalnim kazivačima kao način sticanja znanja o datoj kulturi, uključujući kako posmatranje (opservacija) tako i učestvovanje (participacija) istraživača u društvenom životu skupine koju proučava. Živeći u kulturi koju proučavaju, istraživači su bili u stanju da formulišu izvještaje iz prve ruke i da tako postignu novi uvid.