Aleksandrovo ostrvo
Aleksandrovo ostrvo (poznato i pod nazivima Ostrvo Aleksandra I, Zemlja Aleksandra I, Aleksandrova Zemlja, Zemlja Aleksandra Prvog i Isla Alejandro I) veliko je ostrvo površine 43.250 km2 koje leži u Belinguškom moru (eng. Bellingshausen Sea), zapadno od Antarktičkog poluostrva, od koga ga dijeli zaliv Margarita i Kanal Georga VI. Aleksandrovo ostrvo leži pored obale Antarktika i povezano je sa njim ledenim zalivom. Aleksandrovo ostrvo se nalazi na koordinatama 71°00′ JGŠ 70°00′ ZGD. Ostrvo je oko 400 kilometara dugo u pravcu sjever-jug, oko 80 kilometara široko na sjeveru i oko 250 kilometara na jugu. Osobenosti ostrva uključuju i Planine Sofijskog univerziteta
Ostrvo je 28. januara 1821. godine otkrila ruska ekspedicija pod Fabianom Gottlieb von Bellingshausenom, koji mu je ime dao po caru Aleksandru I Romanovim, ali se vjerovalo da je to dio Antarktičkog poluostrva sve do 1940. godine Njegovu ostrvsku prirodu sankama je dokazao Finn Ronne iz Antarktičke službe SAD decembra 1940 [1]. Tokom pedesetih godina XX vijeka na ostrvu je napravljena britanska baza administrirana kao dio Britanske Antarktičke Teritorije.
Ostrvo se danas koristi kao meteorološki centar i baza za dopunu goriva. Nad ostrvom teritorijalna prava polažu Ujedinjeno Kraljevstvo, Čile (smatrajući ga Čileanskom antarktičkom provincijom) i Argentina (smatrajući ga dijelom Provincije Ognjena zemlja), iako je ono u okviru Sistema antarktičke povelje.
Note i reference
[uredi | uredi izvor]