c'hoariellat

Diwar an anv-kadarn c'hoariell hag al lostger -at.

  Verb

c'hoariellat /xwariˈɛlːat/ verb gwan (displegadur)

1. C'hoari evel ar vugale gant c'hoarielloù (diwar-benn ar vugale)
2. (Dre astenn-ster) (Dre zismeg) Koll amzer oc'h ober war-dro disterajoù ; bitellat (diwar-benn an dud deuet)
   • N'a ket d'e zevez ken : e vez eno ordinal o c'hoarïellad en-dro d'an ti-ze. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 77.)
3. (Dre astenn-ster) Koll e amzer
   • An nao-all avat a c'helle c'hoariellat en dro d'ezi. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 198.)

• c'hoariellañ

• c'hoarieller
• c'hoariellerezh

• galleg : folâtrer ^(fr) , jouer ^(fr) , s'amuser ^(fr) (sans précision)
• galleg : bricoler ^(fr) , s'occuper de bagatelles ^(fr)