plej

→ Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .

Adverb

plej /plɛj/

1. Muiañ, adverb implijet evit merkañ an derez-uhelañ.

   Tiu minuto eble estis la plej bela en lia vivo : « Ar vunutenn-se a voe an hini vravañ en e vuhez marteze ». - Stefan Zweig, Brulanta sekreto, troet diwar an alamaneg gant Kathe R. ha Paul E. Schwerin.

   Sed plej ofte li tion faris malantaŭ ŝia dorso. : « Met peurliesañ e rae-eñ an dra-se a-dreñv he c'hein ». - Charlotte Brontë, Jane Eyre, troet diwar ar saozneg gant H. G. Bulthuis.

• malplej
• malpleje
• pleje