kounaat

Eus koun hag -aat.

Verb

kounaat /kũˈnɑːt/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : kounaet) (displegadur)

1. Kounaat unan bennak/un dra bennak : kaout koun eus unan bennak/un dra bennak, strivañ da gaout koun eus unan bennak/un dra bennak
   • En oaled edo o teviñ un tan brav dindan ur gaoteriad boued-loened, pezh a lakaas Garan da gounaat ar rimadell a zibune da Goneri evit hen hegañ : [...]. — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 10.)
   • Adserriñ a reas e zaoulagad en ur glask kounaat ar pezh a oa c'hoarvezet gantañ. — (Jakez Konan, Ur marc'hadour a Vontroulez, Al Liamm, 1981, p. 31.)
2. Kounaat un dra bennak d'unan bennak : degas da goun d'unan bennak eus un dra bennak
   • <skouer.>

• kounañ
• dont da goun
• degas da goun

• saozneg : remind ^(en)
• galleg : (se) rappeler ^(fr) , (se) souvenir ^(fr)
• italianeg : rimemorare ^(it)