darev

(Anv-gwan) → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ)

(Furm verb) Savet diwar « darev- », pennrann ar verb « dareviñ », hep dibenn-ger.

Anv-gwan

darev /ˈdɑː.rɛw/

1. Azv.
   • Darev ar foenn; piv a falc'ho ? — (An alarc'h, er Barzhaz Breizh.)
2. Prest^[1].
   • ... rak darev on da vervel gant an naon ! — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/2, Al Liamm, 1985, p. 194.)
   • atav darev d'e servijañ ha d'e zifenn RH, Kleier eured, p.30.
3. War-var da.
   • Met he amourouz, goude bezañ laret he eurediñ, a zo aet en Gall hag en deus lezet ganti un aelig Doue darev da c'henel. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 260.)
   • — [...]. Setu ni aman, dare da vont d'hoc'h heul. [...]. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 166.)
   • [...] hag ar c'hoar a zo dare da vont evit mat diouz he breur. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 27.)
4. O c'houzañv.
   • Darev on gant ar c'housked. — (Klaoda ar Prad, An teir c'had ; Ar mevel laer, Ti-moulerezh Sant-Gwilherm, Sant-Brieg, 1908, p. 10.)

• dare
• darv

• azv

• saozneg : ripe ^(fr)
• galleg : mûr ^(fr)
• spagnoleg : maduro ^(fr)

Furm verb

darev /ˈdɑː.rɛw/

1. Furm ar verb dareviñ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
2. Furm ar verb dareviñ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.