begad

Diwar beg hag -ad.

Anv-kadarn

begad /ˈbeːɡat/ gourel (liester : begadoù)

1. Pezh a lakaer er beg, er genoù  : genaouad
   • Debriñ ur begad.

   • « N’ac’h eus debret begad ? »« Griñsenn. » — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 251.)
   • Antronoz vintin, gwener anezhi ha deiz yun, e ya ar manac'h kuit hep debriñ begad. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 132.)
   • N’ouzon dare petra 'c'hoari gant ar vuoc'h, n'he deus debret begad. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 219.)

2. Tamm bihan a voued
   • Ur begad kig, ur begad bara.
   • ... chom eno hep ur begad bara. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 48.)
   • chom hep begad na banne : hep tamm na banne
3. Tamm bihan, tammig :

   Ur begad nerzh.

   • Edon war ur begad douar fraost ha didud hervez doare, un enez tric'hornek troet ar penn moanañ anezhi d'an hanter-noz. — (Daniel Defoe, lakaet e brezhoneg gant Yeun ar Gow, Abrobin, Al Liamm, 1964, p. 27.)
   • N'em eus ken 'met ma begad pañsîon. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 38.)
4. Tamm ebet:

   Na gousket begad ebet.

• begata

(1)

• galleg : bouchée ^(fr) , becquée ^(fr)

(2)

• galleg : pointe ^(fr) , petite quantité ^(fr) , médisance ^(fr)