Ханс Ларсан

Ханс Ларсан
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	18 лютага 1862(1862-02-18)[1]
Месца нараджэння	Q10728339?, Швецыя[1]
Дата смерці	16 лютага 1944(1944-02-16)[1] (81 год)
Месца смерці	прыход Кафедральнага сабора Лунда[d], Швецыя[1] або Лунд, Лундс-стад[d], лен Мальмёхус[d], Швецыя[2]
Пахаванне	Паўночныя могілкі ў Лундзе[d]
Грамадзянства	Швецыя
Месца працы	Лундскі ўніверсітэт
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	эсэіст, філосаф, пісьменнік
Грамадская дзейнасць
Член у	Шведская акадэмія[3][4]
Прэміі	Галоўная прэмія Дзевяці[d] (1920)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ханс Ларсан (18 лютага 1862, Эстра-Клагсторп, Сконэ, — 16 лютага 1944, Лунд) — шведскі філосаф і пісьменнік.

У 1901-27 прафесар універсітэта ў Лундзе. У філасофіі зыходзіў з ідэй нямецкага класічнага ідэалізму (І. Канта і Г. Фіхтэ). Завяршэнне пазнання бачыў у інтуіцыі — канкрэтным «сузіранні» рэчаіснасці як цэлага, але пры гэтым інтуіцыя, у адрозненне ад А. Бергсана, не толькі не супярэчыць лагічнай думцы, а сама разглядаецца як вышэйшая форма інтэлектуальнага працэсу. Ларсану ўласцівы зварот да платанізму (працы пра Платона і Спінозу). Шмат займаўся праблемамі эстэтыкі, псіхалогіі і педагогікі, філасофіі культуры, сацыяльнай жыцця і палітыкі; выступаў супраць вайны і нацызму. Ларсан — аўтар раманаў і лірычных вершаў.