На цяперашні час мяркуецца, што кодэксы і іншыя класічныя тэксты мая былі створаны пісцамі, звычана жрацамі мая, на літаратурнай форме мовы чольці[1][2].
Магчыма, маяскія вярхі ўжывалі гэту мову як лінгва франка на ўсёй мая-моўнай прасторы. Аднак магчыма, што тэксты таксама маглі запісвацца і на іншых мовах маяПетэнскага басейна і Юкатана, найперш на юкатэкскай. Таксама існуюць некаторыя пацвярджэнні таго, што пісьмо мая магло час ад часу выкарыстоўвацца для запісу маяскіх моў Гватэмальскага нагор'я[2]. Аднак, у выпадку напісання тэкстаў на іншых мовах, яны маглі быць запісаны чольці-моўнымі пісцамі і такім чынам мець элементы мовы чольці.
Класічная мая — галоўная мова, на якой ствараліся помнікі пісьменства дакалумбавых мая, і асабліва шырока прадстаўлена ў надпісах з нізінных рэгіёнаў у перыяд каля 200—900 гг. н.э. Пісьмовая сістэма (вядомая як пісьмо мая) па сваіх прынцыпах была ў нечым падобна да складова-ідэаграфічных пісьменнасцей[3], такіх як шумерскіклінапіс, у якім выкарыстоўваліся спалучэнні логаграфічных і складовых знакаў (графем). Корпус пісьменнасці мая дае ўяўленне аб асноўных складовых знаках, якія адлюстроўваюць фаналогію класічнай мовы мая, пашыранай у рэгіёне ў той час, і маглі таксама спалучацца ці дапаўняцца яшчэ большай колькасцю лагаграм. Таму выразы класічнай мовы мая маглі запісвацца мноствам спосабаў: ці толькі лагаграмамі, ці лагаграмамі з фанетычнымі дапаўненнямі (камплементамі), лагаграмамі і складовымі знакамі, ці выключна спалучэннем складовых знакаў. Напрыклад, у адной распаўсюджанай мадэлі запісу карані многіх дзеясловаў і назоўнікаў перадаваліся лагаграмамі, тады як іх граматычныя афіксы запісваліся складовымі знакамі, прыкладна як у японскай пісьменнасці.
Як большасць іншых маяскіх моў, класічная мая мела парадак дзеяслоў-дзейнік-дапаўненне (VSO) і была эргатыўнай мовай. Будучы полісінтэтычнай мовай, для перадачы граматычнай функцыі яна выкарыстоўвала як прыстаўкі, так і суфіксы. Назоўнікі не скланяліся і не мелі граматычнага роду. Таксама ў мове быў цэлы клас непераходных дзеясловаў, якія перадавалі прасторавае размяшчэнне аб'екта. Акрамя таго, мова мела лічыльныя словы для абазначэння колькасці ў назоўнікаў і выкарыстоўвала дваццатковую сістэму злічэння.
Дзеясловы не спрагаюцца па часах, але сэнсава змяняюцца радам відавых часціц.
Aulie, H. Wilbur; Evelyn W. Aulie, рэд-ры (1998) [1978]. Diccionario Ch'ol de Tumbalá, Chiapas, con variaciones dialectales de Tila y Sabanilla [Ch'ol Dictionary of Tumbalá, Chiapas with dialectal variations from Tila and Sabanilla]. Serie de vocabularios y diccionarios indígenas "Mariano Silva y Aceves", No. 121. Emily Stairs (electronic reproduction with March 2005 corrections, 2nd ed.). Coyoacán, D.F.: Instituto Lingüístico de Verano. ISBN968-31-0291-3. OCLC42692322.
Montgomery, John. Dictionary of Maya Hieroglyphs(нявызн.) (online version). Maya Hieroglyphic writing: Dictionaries. Foundation for the Advancement of Mesoamerican Studies, Inc (FAMSI) (2002–2007). Праверана 6 ліпеня 2007.
Stuart, David (December 1987). "Ten Phonetic Syllables". Research Reports on Ancient Maya Writing, 14 (online publication: October 2005 ed.). Washington, D.C.: Center for Maya Research. Архівавана з арыгінала(Portable Document Format) 30 кастрычніка 2020. Праверана 2007-07-06.
