Таксафон
| Таксафон | |
|---|---|
 | |
| MCN code | 8517.18.20 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Таксафо́н[1], тэлефон-аўтамат[1] — тэлефонны апарат агульнага карыстання, з дапамогай якога злучэнне з выклікаемым абанентам адбываецца пасля аплаты.
Адрозніваюць таксафоны мясцовай, міжгароднай і міжнароднай сувязі. У СССР выкарыстоўваліся толькі таксафоны мясцовай і міжгароднай сувязі[2]. Аплата злучэння ў таксафонах магчыма ажыццяўляць з дапамогай манет, адмысловых жэтонаў, адмысловых тэлефонных картак, а таксама банкаўскіх картак.
Некаторыя сучасныя таксафоны таксама маюць дадатковыя функцыі, напрыклад адпраўкі электроннай пошты, SMS.
Зноскі
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ а б БелЭн 2002.
- ↑ ВСЭ 1976.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Таксафо́н, тэлефон-аўтамат // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 394. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Тэлефон-аўтамат; Таксафо́н / Тлумачальны слоўнік беларускай мовы: У 5-ці т / АН БССР, Інстытут мовазнаўства імя Я. Коласа. — Мн.: Беларус. Сав. Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 1983. — Т. 5 кн. 1: С — Улагодзіць / [рэдактар М. Р. Суднік]. — С. 575; 464. — 663 с.
- Таксофо́н, телефон-афтомат, монетный телефонн6ый аппарат / И. М. Губренко, И. 3. Иоффе // Т. 25. Струнино — Тихорецк. — М. : Советская энциклопедия, 1976. — С. 221, 401. — (Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров; 1969—1978). (руск.)
- Таксофо́н // Большая политехническая энциклопедия (руск.) / Авт.-сост. В. Д. Рязанцев. — М.: Мир и образование, 2011. — С. 519. — 704 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-5-94666-621-3.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Таксафон
- Назад в прошлое. Попробовали позвонить по таксофону и узнали, востребован ли этот телефонный аппарат (руск.) // СБ. Беларусь сегодня
- Таксофонная связь (руск.) // Белтэлекам
