У Вікіпедыі ёсць артыкул «галава».

га-ла-ва́

Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.

Корань: -галав-; канчатак: -а.

IPA: []

1. верхняя частка цела чалавека або жывёлы, якая складаецца з чарапной каробкі і твару або морды жывёлы ◆ Схіліць галаву ў знак павагі. Схапіцца за галаву. Біць па галаве. Нічога не прыходзіць у галаву каму-н. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 178. — 968 с.
2. адзінка падліку жывёлы ◆ Сто галоў свіней.
3. перан. розум, свядомасць, развага ◆ Чалавек з галавой. Цвярозая галава. У яго міністэрская галава. Эх, ты, галава, не ўцяміў простай рэчы…
4. м., перан. кіраўнік, начальнік; старэйшы ў сям’і ◆ Усёй справе галава. Гарадскі галава. Галава сям’і.
5. перан. пачатак чаго-н., пярэдняя частка ◆ Галава дэманстрацыйнай калоны.
6. харчовы прадукт у форме шара, конуса ◆ Галава сыру.

• бедная галава
• брацца за галаву
• браць у галаву
• валіць з хворай галавы на здаровую
• выкінуць з галавы
• галава і два вухі
• галава садовая
• галава як рэшата
• дайсці сваёй галавой
• дурыць галаву
• крукам галавы не дастаць
• лезці ў галаву
• мець галаву
• на галаву
• на сваю галаву
• прыйсці ў галаву
• прытуліць галаву
• як снег на галаву

Паходзіць ад ??