Sin

Esti artículu o seición necesita un ameyoramientu no que cinca a la redaición, la gramática o la ortografía.

Sin
Información
Sexu	masculín
Cónxuxe	Ningal (es)
Padres	Enlil (es) Ninlil (es)
Fíos	Utu (es) , Inanna (es) , Nusku (es) , Ningublaga (en) y Numushda (en)
[editar datos en Wikidata]

Na mitoloxía mesopotámica, Ensin, Sinai, Nanna, Nannar, Suen o Zuen ye'l dios de la Lluna. Pa los sumerios, yera conocíu como Nanna o Nannar, fíu d'Enlil, dios del vientu y del cielu, y de Ninlil, diosa del aire. Ensin era'l so nome n'acadiu y babiloniu. Comúnmente designábase-y como En-zu, que significa 'Señor de la sabiduría'.

Pasa por ser un perantiguu dios proteutor de los pastores. Mientres el periodu en que Ur exerció la supremacía sobre'l valle del Éufrates (ente c. 2600 y 2400 e. C.), Ensin foi consideráu, naturalmente, como'l dios supremu del panteón. Ye entós cuando se-y designó como «padre de los dioses», «xefe de los dioses» o «creador de toles coses». La sabiduría personificada pol dios llunar ye tamién una espresión de la esistente ciencia de l'astronomía o la práutica de l'astroloxía, na que la observación de les fases de la lluna yera un factor importante.

A Nanna/Ensin representábase-y como un vieyu con cuernos y barba de lapislázuli, montáu nun toru aláu. El so símbolu principal yera'l creciente llunar, pero tamién el toru, que provenía del so padre, Enlil, "Toru del Cielu", y el trébedes (que podía ser un candeleru).

Describíase-y como'l padre de la Inanna sumeria, diosa de la vida (la Ishtar semita) que, darréu, heredaría'l cetru llunar. Cola so esposa Ningal tuvo a Utu, dios del sol, (en acadiu, Shamash).

Nos sellos cilíndricos, represéntase-y como un vieyu con barba y el símbolu de la media lluna. Nel sistema teolóxicu-astral ta representáu pol númberu 30 y la lluna. Esti númberu probablemente refiérase al númberu permediu de díes (correutamente alredor de 29.53) nun mes llunar, midíu ente socesives llunes nueves.

L'enclín a centralizar los poderes del universu llevó a establecer una tríada de dioses que Nanna formaría colos sos fíos, Inanna y Utu (que se correspuenden cola lluna, la fertilidá representada pol planeta Venus- y el sol) una tríada de divinidaes astrales de la relixón sumeria. Los sos símbolos yeren respeutivamente, la media lluna, la estrella d'ocho puntes y el discu solar.

Xunto con Shamash y Ishtar, formó la "Tríada semita" de dioses con rellaciones celestes que s'incorporó al panteón mesopotámicu dende'l Periodu Acadiu (2200 - 2100 e. C.).

Delles fontes tamién-y consideren el padre d'Ereshkigal, diosa de la la tierra ensin torna, del inframundu y la muerte.

Pa la mitoloxía sumeria, rixe'l pasu de los meses y ye el dios que controla les marees, los ciclos menstruales y, polo xeneral, los procesos cíclicos asociaos a la lluna o al mes llunar.

Un importante testu sumeriu ("Enlil y Ninlil")^[1] fala de la baxada de Enlil y Ninlil, embarazada de Nanna, al inframundu. Ellí, danse trés "sustituciones" pa dexar l'ascensu de Nanna. La hestoria amuesa delles semeyances col testu conocíu como "El descensu de Inanna".

Los sos dos principales llugares de cultu fueron el templu Y-kishnugal en Ur nel sur y Harrán nel norte.

En Ur yera llamáu Y-gish-shir-gal ("casa de la gran lluz") y foi ellí onde se desenvolvió'l papel de la sacerdotesa En. Yera un títulu bien poderosu en manes d'una princesa, el casu más notable, Enheduanna, fía del rei Sargón de Akkad, y foi'l principal cargu de cultu acomuñáu col cultu a Nanna/Ensin.^[2]

Ensin tamién tenía un santuariu en Harran, llamáu Y-jul-jul ("casa de l'allegría"). El cultu al dios-lluna estender a otros centros, polo que los templos a él dedicaos atópase en toles grandes ciudaes de Babilonia y Asiria. Un santuariu para Ensin con inscripciones siríacas qu'invoquen el so nome remontar a los sieglos II y III atópase en Sumatar Harabesi nos montes de Tektek, non bien lloñe de Harran y Edesa, porque yera la meyor de los sos combatientes.

En Babilonia tamién tenía otru templu llamáu Y.tur.kalam.ma.^[3]

En 1789 e. C. Hammurabi construyó un tronu pa faer cultu a Ensin.^[4]

• The Ur and Harran Llatitúes, and Göbekli Tepe. (n'inglés). Consultáu'l 7 d'agostu de 2012.
• SIREN, Cristopher. «Sumerian Mythology FAQ». Archiváu dende l'orixinal, el 7 d'avientu de 2005. Consultáu'l 6 de febreru de 2008.
• PÉREZ GARCÍA, Juan Manuel. «Lliteratura Sumeria. Antoloxía de testos épicos y llíricos». Consultáu'l 18 d'ochobre de 2012.
• PÉREZ GARCÍA, Juan Manuel. «Teogonía Sumeriu-Acadia. Caliope. Lletres, arte y cultura». Consultáu'l 18 d'ochobre de 2012.