Ponte de la Torre de Londres

Ponte de la Torre de Londres
English Heritage
Tower Bridge (en)
puente basculante (es) , ponte d'aceru, puente de carretera (es) , atraición turística y ponte colgante
Llocalización
País	Reinu Xuníu
Nación constitutiva	Inglaterra
Rexón	Londres
Condáu ceremonial	Gran Londres
Borough	Tower Hamlets (es)
Coordenaes	51°30′20″N 0°04′31″W / 51.5056°N 0.0753°O / 51.5056; -0.0753
Ponte de la Torre de Londres Ponte de la Torre de Londres (Reinu Xuníu)
Historia y usu
Apertura	21 xunu 1886
Orixe del nome	Torre de Londres (es)
Arquiteutura
Arquiteutu/a	Horace Jones (es)
Inxenieru d'estructures	Horace Jones (es)
Materiales	aceru, granitu y formigón
Estilu	Arquiteutura neogótica
Altor	65 m
Llargor	244 m
Crucia	ríu Támesis
Tresporta	Circumbalación de Londres (es)
Arcu más llargu	270 ft y 61 m
Caláu	8,6 m y 42,5 m
Encruces	Tower Bridge Road (en) Tower Bridge Approach (en)
Patrimoniu
English Heritage	1357515 y 1385980
Web oficial

La ponte de la Torre, n'inglés Tower Bridge, ye una ponte que crucia'l ríu Támesis en Londres. Combina les carauterístiques de ponte basculante y ponte colgante. Ta construyíu n'estilu victoriano, y alcuéntrase asitiáu cerca de la torre de Londres, que-y da  el so nome.

La ponte, unu de los cuatro pontes pertenecientes a la Corporation of London, el conceyu de la City de Londres, ye calteníu por Bridge House Estates, una compañía ensin ánimu d'arriquecimientu.^[1] Los otros trés son la ponte de Londres, la ponte de Blackfriars y la ponte de Southwark.^[2]

 Cruciar 44 000 conductores y peatones al día.^[3]

Mientres la segunda parte del sieglu XIX, el desenvolvimientu económicu nel este de Londres llevó a la necesidá d'un nuevu pasu sobre'l ríu, más embaxo de la ponte de Londres. Non podía construyise la tradicional ponte fixa por cuenta de que cortaría l'accesu al puertu que nesa dómina  asitiar nel Pool of London (el Puertu de Londres orixinal), ente la ponte de Londres y la Torre de Londres. Un túnel sol Támesis, Tower Subway, foi inauguráu en 1870, pero namái sirvía pa tráficu piatonal.

En 1876 creóse un comité especial p'atopar una solución al pasu sobre'l ríu, que convocó un concursu pa escoyer el diseñu de la futura ponte. Más de 50 diseños fueron propuestos, incluyíu unu de sir Joseph Bazalgette. La evaluación de los diseños tuvo arrodiada de discutiniu, y nun foi hasta 1884 cuando'l creáu por Horace Jones, l'Arquiteutu de la Ciudá, foi aprobáu.

El diseñu de Jones yera una ponte basculante de 244 m de llargor y 7 m d'anchor, con dos torres de 65 m d'altor. La distancia central de 61 m ente les dos torres  estremase en dos  leva, que pueden alzase hasta un ángulu de 83 graos pa dexar pasar el tráficu fluvial. A pesar de que  cada lleva pesa más de 1000 tonelaes, tán apilaes pa embrivir la enerxía riquida p'alzales, lo que lleva un minutu. El mecanismu hidráulicu orixinal, diseñáu por William Armstrong, utilizaba agua a presión almacenada en seis acumuladores.^[4][5] L'agua yera bombiada dientro de los acumuladores por aciu motores de vapor. La ponte puede cargar más de 2000 tonelaes.^[6]

Anguaño, la maquinaria hidráulica orixinal inda abre la ponte, anque foi modificáu pa utilizar aceite en llugar d'agua, y motores llétricos sustituyeron el llugar de les máquines de vapor y los acumuladores. Les antigües sales de máquines tán abiertes al públicu.

La ponte foi inauguráu pol príncipe de Gales el 30 de xunu de 1894, seis   años dempués del fallecimientu de Jones, y tres ocho años de construcción.^[7][3] El mesmu día de la so inauguración, la prestixosa revista especializada, The Builder,  calificar de «monstruosu y grotescu».^[7]