Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Saltar al conteníu

Los Molares

Coordenaes: 37°09′19″N 5°43′10″W / 37.155277777778°N 5.7194444444444°O / 37.155277777778; -5.7194444444444
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Los Molares
Alministración
País España
Autonomíasimple Andalucía
Provincia provincia de Sevilla
Tipu d'entidá conceyu d'España
Alcalde de Los Molares (es) Traducir Mario Carotenuto
Nome oficial Los Molares (es)
Nome llocal Los Molares (es)
Códigu postal 41750
Xeografía
Coordenaes 37°09′19″N 5°43′10″W / 37.155277777778°N 5.7194444444444°O / 37.155277777778; -5.7194444444444
Los Molares alcuéntrase n'España
Los Molares
Los Molares
Los Molares (España)
Superficie 43 km²
Altitú 73 m
Llenda con Alcalá de Guadaíra, Arahal y Utrera
Demografía
Población 3559 hab. (2023)
- 1775 homes (2019)

- 1705 muyeres (2019)
Porcentaxe 0.18% de provincia de Sevilla
Densidá 82,77 hab/km²
Más información
Estaya horaria UTC+01:00
Cambiar los datos en Wikidata
Los Molares.

Los Molares ye un conceyu español de la provincia de Sevilla, Andalucía, asitiada na contorna de La Campiña. Nel añu 2016 cuntaba con 3.470 habitantes[1]. La so estensión superficial ye de 42,8 km² y tien una densidá de 71,17 hab/km². Los sos coordenaes xeográfiques son 37º 09' N, 5º 43' O. Asítiase a una altitú de 75 metros y a 44 quilómetros de la capital de provincia, Sevilla. Pertenez al Partíu Xudicial d'Utrera y dende 1988 forma parte de la Mancomunidá de Conceyos del Baxu Guadalquivir.

Demografía

[editar | editar la fonte]

Númberu d'habitantes nos últimos diez años.

Evolución demográfica de Los Molares
20042005200620072008200920102011201220132014
2,8002,8742,9472,9913,0423,1863,3103,4003,4593,5223,508
(Fonte: INE [Consultar])

El poblamientu de Los Molares remontar al neolíticu, en redol al 4000-3500 e. C. D'esta dómina esiste una necrópolis megalítica na zona más septentrional del cascu urbanu, con unos dólmenes de planta en L, dos d'ellos escavaos va años: el primeru (Dolmen de Cañada Real) por Juan de Matu Carriazo y Arroquia (1968) y el segundu (Dolmen d'El Palombar) pol Muséu Arqueolóxicu Provincial (1980-81). Restos del pobláu al que pertenez esta necrópolis megalítica pudiéronse escavar en 2006.

Daqué posterior a esti pobláu ye El Amarguillo II, adscritu al periodu calcolíticu. Foi afayáu por Manuel M.ª Ruiz Delgado, y escaváu parcialmente por Rosario Cabrero García ente 1986 y 1987.

Hai que destacar tamién el poblamientu turdetanu, según la bayura de villes romanes, dependientes de la cercana ciudá de Salpensa. En 2006 la escavación empobinada por Ezequiel Gómez Murga punxo de manifiestu la esistencia d'un complexu alfareru pa material constructivo na redoma del perímetru urbanu actual, lo que puede indicar la esistencia en dómina romana d'una aglomeración rural de relativa importancia nel llugar que güei ocupa la población.

El poblamientu medieval cristianu, xerme de la población actual, empecipiar a empiezos del sieglu XIV, cuando'l rei Fernandu IV concede'l llugar a Lope Gutiérrez de Toledo, como premiu a la so actuación nuna campaña de la Reconquista, concretamente nel sitiu d'Alxecires (1309). Ésti constrúi'l castiellu qu'anguaño afata la población, y el so fíu d'igual nome va favorecer el poblamientu del llugar a partir de 1336, añu en que'l rei Alfonso XI concéde-y la correspondiente carta puebla.

En 1430 Los Molares pasa a la familia Ribera, tradicionales Adelantraos Mayores d'Andalucía, más tarde conocíos como Duques de Alcalá, y darréu amestaos la Casa de Medinaceli.

A finales del sieglu XV empieza una dómina próspera pal pueblu, al empecipiase una feria comercial, especializada en tolos xéneros de texíos. Esta feria va ser considerada como la segunda más importante de la península ibérica dempués de la de Medina del Campo, calteniéndose importante documentación al respeutu como dellos documentos de los Reis Católicos. Nesti contestu, ente los años 1569 y 1584 la población tien como gobernador del castiellu y xuez principal de la villa al célebre poeta sevillanu Baltasar del Alcázar (1530-1606), mayormente conocíu pol so Cena Graciosa.

A mediaos del sieglu XVII aparra la feria por cuenta de les epidemies de peste qu'afararon tol territoriu hispánicu, y con ella, tamién la entidá del conceyu. En 1837 dexa de ser villa de señoríu, y la propiedá del castiellu y la so tierra pasa por delles manes. En 1876, por cuenta de la imposibilidá de siguir gobernándose por sigo mesmu, el conceyu amestar a la cercana villa d'Utrera; situación na que permanez hasta 1919.

Anguaño Los Molares ye un conceyu en plena crecedera.

  • Antroxu:Celebrar a finales febreru y tien una duración de 2 díes el primeru onde hai un pasacalles y el segundu onde salen toles agrupaciones locales y cada vez son más les que vienen de fora yá que ye un antroxu bien recomendable pa dir visitalo cuenta amás con toque d'antroxu gaditano.
  • Selmana santa:Ye nesta fecha cuando salen en procesión Ntr. padre jesús nazarenu acompañáu de Ntra Sra de los dolores
  • Romería de Ntra. Sra. de Fátima: Celébrase'l domingu más cercanu al día 13 de mayu, festividá de la Santísima Virxe de Fátima. Esta venerada imaxe de la Madre de Dios gocia de gran veneración ente los molareños, polo qu'ostenta los títulos d'Alcaldesa Perpetua y medaya d'oru de Los Molares.
  • Feria n'honor a Santa Marta: En redol al 29 de xunetu, festividá de Santa Marta; día en que la imaxe sale en procesión peles cais del pueblu.
  • Mercáu Medieval: Conmemora l'antigua feria de paños, conocida popularmente como Feria de la Seda. Suel celebrase'l primer fin de selmana d'ochobre, magar hasta l'añu 2007 realizar a finales de setiembre:
    • I Mercáu Medieval (24 y 25 de setiembre de 2005).
    • II Mercáu Medieval (23 y 24 de setiembre de 2006).
    • III Mercáu Medieval (22 y 23 de setiembre de 2007).
    • IV Mercáu Medieval (4 y 5 d'ochobre de 2008).
    • V Mercáu Medieval (3 y 4 d'ochobre de 2009)
    • VI Mercáu Medieval (2 y 3 d'ochobre de 2010).
    • Etc.
Virxe de los dolores de Los Molares

Monumentos

[editar | editar la fonte]

Los edificios más destacaos de la población son:

  • La ilesia parroquial de Santa Marta. Trátase d'una ilesia d'estilu mudéxar, que foi reformada nel sieglu XVIII y a mediaos del sieglu XX. Nel interior destaca una escultura de Santa Clara, de mediaos del sieglu XVII.
  • El castiellu, d'orixe medieval, foi construyíu antes de 1336. Foi sometíu a delles restauraciones; la más trascendental la que realizó'l utrerano Enrique de la Corte escontra 1892. Anguaño ye visitable.

Referencies

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]