Mausoléu d'Halicarnasu

Mausoléu d'Halicarnasu
	Μαυσωλεῖον της Ἁλικαρνασσοῦ (el)
	maravilla del Mundo Antiguo (es) , mausoléu, sitio arqueológico de la antigua Grecia (es) , ruinas (es) , muséu y edificiu desapaecíu
Llocalización
País	Turquía
Provincia	provincia de Muğla
Distritu	Bodrum
Coordenaes	37°02′17″N 27°25′27″E / 37.03794°N 27.4241°E
	Mausoléu d'Halicarnasu Mausoléu d'Halicarnasu (Turquía)
Historia y usu
Apertura	351 edC
Dueñu	Artaxerxes III de Persia
Comisariu	Mausolo (es) ; Artemisia II de Caria (es)
Orixe del nome	Mausolo (es)
Arquiteutura
Arquiteutu/a	Sátiro de Paros (es) ; Pitis
Estilu	arquiteutura clásica

El Mausoléu d'Halicarnasu o'l Sepulcru de Mausoleion (en griegu Μαυσωλεῖον τῆς Ἁλικαρνασσοῦ) foi un monumentu funerariu suntuosu construyíu ente l'añu 353 e. C. y el 350 e. C.^[1] en Halicarnasu (anguaño Bodrum, Turquía) para Mausolo, un sátrapa del Imperiu persa. La estructura foi encargada pola so esposa y hermana, Artemisia II de Caria, a los arquiteutos griegos Sátiru de Paros y Piteo.^[2]^[3]

El mausoléu midía aproximao 46 metros d'altor, y cada una de los cuatro plantes taba afatada con relieves escultóricos creaos per caúnu de los escultores griegos Leocares, Briaxis, Escopas de Paros y Timoteo.^[4] La estructura del mausoléu foi considerada un gran trunfu estéticu, tantu que Antípatro de Sidón considerar como una de les Siete Maravíes del Mundu. Esta edificación, coles mesmes, indica un nuevu enclín escontra lo monumental nel arte del periodu pos-clásicu o helenísticu.

La pallabra mausoléu anguaño utilízase pa referise a un monumentu funerariu y sepulcru.

Conquista

Nel 623 e. C., Halicarnasu foi la capital d'un pequeñu reinu na mariña del Asia menor. Nel 377 e. C. el gobernante de la rexón, Hecatomno de Milasa, finó y dexó el control del reinu al so fíu, Mausolo. Hecatomno, un sátrapa so los perses, tomó'l control de delles de les ciudaes y distritos vecinos. Tres Artemisia y Mausolo, tuvo otros fíos: Ada, Hidrieo y Pixodaro. Mausolo estendió'l so territoriu hasta la mariña suroeste d'Anatolia. Artemisia y Mausolo gobernaron Halicarnaso y el territoriu que lu arrodiaba mientres venticuatro años. Anque Mausolo baxaba de nativos d'ellí, falaba griegu y almiraba l'estilu de vida y de gobiernu griegos. Fundó munches ciudaes de diseñu griegu a lo llargo de tola mariña y afaló les tradiciones democrátiques grieges.^{[ensin referencies]}

El mausoléu soportó les invasiones y la destrucción de la ciudá por Alexandru Magnu, los bárbaros y los árabes, pero, finalmente, foi destruyíu por un terremotu nel añu 1404.

En 1522 los Caballeros de San Juan utilizaron los restos pal arreglu del castiellu de San Pedro d'Halicarnasu. Daquella atopáronse una serie de túneles, debaxo de la construcción, que llevaben a los sarcófagos de los difuntos reis. La tumba foi escalada por lladrones y güei yá nun queden restos d'ella.

Partes del grupu escultóricu asitiáu na parte más alta (un grupu con un carruax de cuatro caballos) y dalgún frisu salváronse, y güei pueden almirase nel Muséu Británicu en Londres.

Referencies

↑ Thiollet, Jean-Pierre (2010). Bodream. Paris: Anagramme, páx. 89-90. ISBN 978-2-35035-279-4.
↑ Kostof, Spiro (1985). A History of Architecture. Oxford: Oxford University Press, páx. 9. ISBN 0-19-503473-2.
↑ Gloag, John (1969). Guide to Western Architecture, Revised Edition, The Hamlyn Publishing Group, páx. 362.
↑ Smith, William. «Dictionary of Greek and Roman Antiquities, page 744» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 18 de xunu de 2006. Consultáu'l 21 de setiembre de 2006.

Ver tamién

Enllaces esternos

Los Siete Maravíes del Mundu Antiguu (n'inglés)

[1] Thiollet, Jean-Pierre (2010). Bodream. Paris: Anagramme, páx. 89-90. ISBN 978-2-35035-279-4.

[Kostof-2] Kostof, Spiro (1985). A History of Architecture. Oxford: Oxford University Press, páx. 9. ISBN 0-19-503473-2.

[Gloag-3] Gloag, John (1969). Guide to Western Architecture, Revised Edition, The Hamlyn Publishing Group, páx. 362.

[Smith-4] Smith, William. «Dictionary of Greek and Roman Antiquities, page 744» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 18 de xunu de 2006. Consultáu'l 21 de setiembre de 2006.

[1]

[2]

[3]

[4]