ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ/ΤΟ BLOG ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ!

Η παιδεία είναι εκ φύσεως λιμάνι-καταφύγιο- για όλους τους ανθρώπους (Μένανδρος)--Το πιο σημαντικό είναι να μη σταματάς ποτέ να ρωτάς. Η περιέργεια έχει το δικό της λόγο ύπαρξης (Άλμπερτ Αϊνστάιν)--Μάθε να αγαπάς αυτούς που δεν πληγώνουν την αγάπη (Γ. Ρίτσος)--Τα εμπόδια δεν με πτοούν: καθένα από αυτά ενδυναμώνει τη θέληση για το ξεπέρασμά του (Λεονάρντο ντα Βίντσι)--Η πεμπτουσία της γνώσης είναι όταν την έχεις να την εφαρμόζεις κι όταν δεν την έχεις να ομολογείς την άγνοιά σου (Κομφούκιος) --Όλοι σκέπτονται να αλλάξουν τον κόσμο και κανείς τον εαυτό του (Λέων Τολστόι) --Ό, τι επαναλαμβάνουμε μας καθορίζει (Αριστοτέλης) --Δεν αγαπούν αυτοί που δεν δείχνουν την αγάπη τους (Σαίξπηρ) --Η αρετή είναι μια κατάσταση πολέμου και για να ζήσουμε μ' αυτήν πρέπει να πολεμάμε με τον εαυτό μας (Ζαν Ζακ Ρουσσώ) --Ό,τι είναι η γλυπτική για ένα κομμάτι μάρμαρο, είναι και η μόρφωση για την ψυχή (Τζότζεφ Άντισον) --Ο μέτριος δάσκαλος λέει. Ο καλός δάσκαλος εξηγεί. Ο ανώτερος δάσκαλος επιδεικνύει. Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει (Γουίλιαμ Άρθουρ Γουόρντ)--Ο αληθινά σοφός δάσκαλος δεν σε προσκαλεί στον οίκο της σοφίας του, αλλά σε οδηγεί στο κατώφλι του δικού σου πνεύματος (Χαλίλ Γκιμπράν)

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2025

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 100ο

Μελετώντας τον Αποκαλυπτικό στίχο (Αποκαλ. ιβ, 12) "αλίμονο στη γη και τη θάλασσα, γιατί ο διάβολος κατέβηκε σε μας κι είναι πολύ θυμωμένος, επειδή γνωρίζει ότι δεν έχει πολύ καιρό", πριν από μερκά χρόνια θα τοποθετούσαμε ίσως την κάθοδο του δράκοντα σε βάθος χρόνου. Τώρα όμως ζούμε την αγιοπνευματική εξαγγελία ως σκληρή πραγματικότητα.

Τα τύμπανα του πολέμου ηχούν δαιμονιωδώς. Πότε εδώ και πότε εκεί, ο ουρανός βρέχει πυρακτωμένο ατσάλι, λούζοντας στο αίμα τους λαούς, τον έναν κατόπιν του άλλου. Στις μέρες μας, "δράκων μέγας", ο μεγάλος δράκοντας, "πυρρός (Αποκ. ιβ, 3)", κόκκινος σαν τη φωτιά- σύμβολο του ανθρωποκτόνου του αιμοσταγούς σατανά, που μισεί με μίσος δαιμονικό τον Θεό Λόγο, τον Υιό του Θεού, που έγινε και "υἱός τοῦ Ανθρώπου (Ματθ. η, 20)".

Για να μορφωθεί στην ψυχή κάθε καλοπροαίρετου ανθρώπου- βλέποντας ότι ¨όλίγον καιρόν ἔχει¨ και ότι η εξουσία του σύντομα θα καταλυθεί, ολοένα και περισσότερο αυξάνει τον θυμό του εναντίον ολόκληρου του ανθρωπίνου γένους, ιδιαίτερα όμως εναντἰον της Εκκλησίας του Χριστού.

Της Εκκλησίας της οποίας το κύριο όσο και μοναδικό έργο είναι η ιερουργία του Ευαγγελίου, η διδαχή και ο αγιασμός των ανθρώπων που αποδέχονται το ευαγγελικό μήνυμα, με τα ιερά μυστήρια. Η Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού δεν παύει να αγωνίζεται καθημερινά και με τις μητρικές της ωδίνες να αναγεννά και να αναδεικνύει με τη Θεία Χάρη τους χριστιανούς πιστά αντίγραφα και ομοιώματα του "πρωτότοκου ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς (Ρωμ. η, 29)" Κυρίου Ιησού Χριστού.

Επειδή λοιπόν η Εκκλησία με το έργο της ανατρέπει τα σχέδια του μισοκάλου διαβόλου, γι' αυτό και τη μισεί θανάσιμα και πολεμεί ανελέητα το ανακαινιστικό έργο της, Αυτός είναι και ο κύριος λόγος για τον οποίο "βάλλει έκ τοῦ στόματος αύτοῦ ὀπίσω τῆς γυναικός ὕδωρ ὡς ποταμόν, ἵνα αὐτήν ποταμοφόρητον ποιήσῃ (Αποκ. ιβ, 15)"· βγάζει από το στόμα του πίσω από τη γυναίκα (την Εκκλησία) νερό σαν ποτάμι, για να την παρασύρει και να την πνίξει μέσα στο ορμητικό αυτό ρεύμα.

Βέβαια, το "ὕδωρ" και ο "ποταμός", κατά έναν δόκιμο ερμηνευτή, είναι σύμβολα των πολλών διωγμών και των μαρτυρικών αιμάτων, μέσα στα οποία ο σατανάς ζητεί να πνίξει την Εκκλησία. Όμως τα σημεία των καιρών μας επιτρέπουν ίσως στο "ὕδωρ" και τον "ποταμόν" του Αποκαλυπτικού στίχου να δώσουμε ευρύτερο νόημα. Διότι ακριβώς αυτά τα σημεία μας πληροφορούν ότι ίσως σε καμία άλλη εποχή, τα ύδατα του κακού, τα οποία πηγάζουν από τον φάρυγγα του δράκοντα, δεν υπήρξαν ορμητικότερα και απειλητικότερα.

Και άλλοτε βέβαια ο πόλεμος κατά της Εκκλησίας έφθασε σε μεγάλη ένταση και οξύτητα και δημιούργησε αδιέξοδα στην πορεία των ανθρώπων για συνάντηση με τον Χριστό. Αυτά δε τα αδιέξοδα υπήρξαν ιδιαίτερα ζοφερά για τα πιστά μέλη της Εκκλησίας, τα οποία "κατά σκοπόν διώκουσι ἐπί τό βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως".

Ακόμη ζοφερότερα υπήρξαν τα αδιέξοδα αυτά για τους ποιμένες και τους εργάτες της Εκκλησίας, οι οποίοι αγωνίζονταν και αγωνίζονται με όλες τους τις δυνάμεις, προκειμένου να αρπάξουν από τον φάρυγγα του διαβόλου ψυχές και να τις παραδώσουν στον Ελευθερωτή Σωτήρα του κόσμου και Λυτρωτή Κύριο Ιησού Χριστό. Τα αδιέξοδα ωστόσο αυτά στην εποχή μας δίνουν την εντύπωση ότι ο πόλεμος εναντίον της Εκκλησίας είναι οργανωμένος.

Το κακό της επιτίθεται συστηματικά, με μέθοδο και βάσει σχεδίου. Σε κάθε μας βήμα ακούμε τρομακτικό τον ήχο που προκαλεί ο βουερός και θυμωμένος ποταμός του κακού, ο οποίος ξεχειλίζει και δημιουργεί πλημμύρα φοβερή, μέσα στην οποία ο "δράκων" απειλεί να πνίξει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, προπαντός όμως τα πιστά μέλη της Εκκλησίας.

Έτσι καθημερινά ακούμε τη βοή και οσφραινόμαστε την οσμή του θανάτου που αποπνέει στο κατρακύλισμά του ο χείμαρρος της σεξολογίας και ηδονολατρείας. Οι υποκινητές τους δεν σέβονται ούτε κι αυτά τα νήπια, τα οποία θέλουν να "διαφωτίσουν" και να διαφθείρουν. Και το χειρότερο, δεν σέβονται κανένα θεϊκό ή φυσικό νόμο, αφού βεβηλώνουν το θεοΐδρυτο μυστήριο του γάμου με τη δια νόμου ανοχή.. του σοδομισμού, με την ψήφιση του άνομου ή μάλλον επαίσχυντου "συμφώνου συμβίωσης"!

συνεχίζεται....

(Αρχιμ. Γρηγορίου Ι. Μουσουρούλη, Από το αδιέξοδο στο θαύμα, Αθήνα 2016, Εκδόσεις Σωτήρ)

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2025

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 99ο

Πραγματικά συγκλονιστικό είναι το άρθρο-προσκύνημα του Τούρκου γνωστού δημοσιογράφου και ερευνητή F. T., στην αγιοτόκο νήσο της Λέσβου και στον ιερί τόπο προσκυνήματος των Ορθοδόξων χριστιανών, στον ιερό ναό του Ταξιάρχη Μιχαήλ, στο Μανταμάδο. Αλλά ακόμα πιο συγκλονιστικά είναι τα θαύματα που αφηγείται ο Τούρκος περιηγητής και δημοσιογράφος στην τουρκική εφημερίδα H. που δείχνουν, αν μη τι άλλο, μια μεγάλη πίστη στη θαυματουργική εικόνα του Ταξιάρχη..... Όπως είναι γνωστό, η εικόνα του αγίου έγινε από ένα καλογεροπαίδι, τον Γαβριήλ, που διασώθηκε μετά από μια φονική επιδρομή πειρατών στο νησί, λεηλατώντας το μοναστήρι και καμωμένη από χώμα και αίμα των μοναχών που είχαν σφαγεί από τους πειρατές. Χαρακτηριστικό της πίστης του Τούρκου στην ιαματική χάρη του Ταξιάρχη, είναι η φράση που χρησιμοποιεί γράφοντας τα εξής:

"Φορώντας ατσάλινα υποδήματα, πηγαίνοντας για προσκύνημα στον Ταξιάρχη στη Μυτιλήνη, αυτός θα σου φέρει τη θεραπεία". Και όλα αυτά από έναν Τούρκο μουσουλμάνο! Το συγκλονιστικό όμως είναι η εξιστόρηση του θαύματος του το 1963 στην Κύπρο, την περίοδο που είχαν ξεσπάσει αιματηρά επεισόδια μεταξύ των δυο κοινοτήτων της νήσου, προάγγελο της τουρκικής εισβολής μετά από έντεκα χρόνια. Το πρωινό της 12ης Αυγούστου 1963 κι ενώ στην Κύπρο οι Τουρκοκύπριοι ετοιμάζονταν να επιτεθούν σε θέσεις της εθνοφρουράς της μεγαλονήσου, ο νεωκόρος του Ιερού Προσκυνήματος των Ταξιαρχών Μανταμάδου, πήγε να ανάψει, όπως έκανε κάθε πρωί, το καντήλι στην εξωτερική εικόνα του Ταξιάρχη του "φρουρού" Αρχαγγέλου.

Τότε είδε κατάπληκτος πως η ολόσωμη εικόνα του έλειπε! Αυτή η απροσδόκητη εξαφάνιση, που κράτησε μια εβδομάδα, προκάλεσε σύγχυση και μεγάλη ταραχή στον ευσεβή λαό της νήσου. Ξαφνικά και μετά από μια εβδομάδα, η εικόνα βρέθηκε πάλι στη θέση της και τότε ο κόσμος ησύχασε. Πέρασε καιρός από τότε. Ένα χειμωνιάτικο πρωινό, πάλι ο νεωκόρος του Μανταμάδου, καθώς ήταν στην εσωτερική αυλή του Ναού, άκουσε ποδοβολητό αλόγου. Βγαίνει έξω και βλέπει έναν νέο, που μόλις είχε ξεπεζέψει, να σηκώνει στους ώμους του ένα κριάρι. Μπήκαν μαζί στον ναό και ο νέος προχώρησε στην εικόνα του Ταξιάρχη, άπλωσε εκεί μπροστά το κριάρι και άναψε μια λαμπάδα ίση με το μπόι του.

Ύστερα γονάτισε, προσκύνησε την εικόνα και χάιδεψε με βουρκωμένα μάτια και τρεμάμενα χείλη το ανάγλυφο πρόσωπο του αρχαγγέλου, λέγοντας: "Αυτός είναι ο σωτήρας μου!" Στη συνέχεια γυρίζει και λέει συγκινημένος στον νεωκόρο: "Αυτός, ο αρχάγγελος Μιχαήλ, με έσωσε από τους Τούρκους". Ο νεωκόρος έκπληκτος από τη σκηνή του λέει, καθώς έβγαιναν από τον ναό: "Πες μου, παιδί μου, τι σου συνέβη;".

Τότε ο νέος άρχισε να διηγείται το μεγάλο θαύμα που σχετίζεται με την εξαφάνιση της εικόνας. "Στα τελευταία γεγονότα με τους Τούρκους, υπηρετούσα τη στρατιωτική μου θητεία στην Κύπρο. Ήταν περασμένα μεσάνυχτα της 12ης Αυγούστου, όταν μας ξάφνιασαν τα πυρά των Τουρκοκυπρίων".

"Ήμασταν πάντα σε επιφυλακή, γιατί ξέραμε τι ύπουλος εχθρός ήταν απέναντί μας. Μας δυσκόλευαν λίγο οι βολές του πολεμικού τους ναυτικού, αλλά δεν μας έβλαψε καθόλου η αεροπορία τους. Σε λίγες ώρες ελέγχαμε την κατάσταση και προχωρήσαμε στην αντεπίθεση. Λες κι είχαμε στα πόδια μας φτερά. Τους πήραμε φαλάγγι και τους κυνηγήσαμε. Λίγο ακόμα και θα τους ρίχναμε στη θάλασσα. Ενώ τρέχαμε ακράτητοι από ενθουσιασμό και σχεδόν ακάλυπτοι, βλέπω ξαφνικά μπροστά μου, σε πέντε μέτρα απόσταση, να ξεπροβάλει ένας ακανόνιστος όγκος.

Σταμάτησα απότομα και τότε....μέσα στο σύθαμπο της αυγής διέκρινα ένα τούρκικο πολυβολείο. Είδα την κάννη του πολυβόλου να στρέφεται πάνω μου και, μην έχοντας πού να καλυφθώ, έπεσα με το πρόσωπο στη γη σκεπάζοντας καλά με το κράνος το κεφάλι μου λέγοντας μέσα μου: Ταξιάρχη, σώσε με! Την ίδια κρίσιμη στιγμή ήρθε στον νου μου ο πατέρας μου, που σώθηκε θαυματουργικά από βέβαιο θάνατο στο αλβανικό μέτωπο, τάζοντας στον Ταξιάρχη ένα κριάρι.

Τότε ξανά είπα:Ταξιάρχη, σώσε με!, κάνοντας κι εγώ το ίδιο τάμα. Την ίδια στιγμή με κούφανε ένας πολύ δυνατός κρότος. Έπεσα κάτω και σκέφτηκα ότι με είχαν χτυπήσει οι Τούρκοι. Σκέφτηκα τα αγαπημένα μου πρόσωπα, αλλά μετά από λίγο ένιωσα να με ακουμπούν, να με ψάχνουν και να με σηκώνουν. Είχαν έρθει οι δικοί μας και με ρωτούσαν: Χτύπησες; Πώς είσαι; Η φωνή τους ακούγονταν σαν να ήταν από μακριά. Σηκώθηκα τότε κι αφού κοιτάχτηκα, δεν .... βρήκα επάνω μου κανένα τραύμα.

Τότε θυμήθηκα το πολυβολείο. Κοίταξα προς τα κει, αλλά δεν είδα τίποτα. Φώναξα τρομαγμένος. Εκεί ακριβώς υπήρχε ένα τούρκικο πολυβολείο. Πήγαμε κοντά και ψάξαμε παντού, αλλά δεν υπήρχε τίποτα. Στη θέση που νόμιζα πως ήταν το τουρκικό πολυβολείο, υπήρχαν τώρα μόνο συντρίμμια και μια τεράστια τρύπα. Φαίνεται πως στην κρίσιμη για μένα στιγμή κάποιοα οβίδα πλοίου ή κάποιος όλμος έκανε συντρίμμια το επικίνδυνο πολυβολείο, ενώ συγχόνως κάποια ανώτερη δύναμη με φύλαξε τελείως αβλαβή από τα πυρά κι από την έκρηξη. Τότε κατάλαβα το μεγάλο θαύμα.

Εκείνη τη στιγμή, ο νεωκόρος, που μέχρι τότε παρακολουθούσε συγκινημένος, πήρε τον λόγο και του είπε: Ναι, παιδί μου, ήταν ο Ταξιάρχης. Αυτός σε έσωσε. Είναι αλήθεια ότι τότε, με τα επεισόδια της Κύπρου, είχα χαθεί από εδώ η εικόνα του για μια εβδομάδα. Ο νέος ταράχθηκε για άλλη μια φορά και βουρκωμένος αγκάλιασε με το βλέμμα του την εικόνα του Αρχαγγέλου για το μεγάλο θαύμα που του έσωσε τη ζωή." Όλα αυτά από έναν Τούρκο δημοσιογράφο προσκυνητή στην Ορθόδοξη θαυματουργική εικόνα του Ταξιάρχη στην αγιοτόκο Λέσβο! Η Ορθοδοξία με τα θαύματά της ξαναζεί στη σημερινή Τουρκία.

(Νίκος Χειλαδάκης, δημοσιογράφος τουρκολόγος)

Καλημέρα σας!

Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2025

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 98ο

Ονομάζομαι Σ. Ζ. και είμαι Ελληνοαμερικανίδα. Το 1969 πήγα στην Αφρική ως ιεραπόστολος. Είμαι 75 χρονών και τα 15 μου τα έκανα στην Αφρική, κοντά στα πονεμένα μας αδέλφια, σπέρνοντάς τους τον σπόρο του Ευαγγελίου! Διαμένω μονίμως στο Ναϊρόμπι της Κένυας κι από εκεί πηγαίνω στην Καμπάλα, Καμερούν κι άλλα μέρη, όπου χρειάζεται να σπαρθεί ο σπόρος του Ευαγγελίου του Χριστού.

Είμαι ιεραπόστολος της Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Με τη βοήθεια του Θεού και των φιλανθρώπων κτίσαμε 12 ιερούς ναούς στη Μαύρη Ήπειρο. Είχαμε χτίσει και τον 10ο ιερό ναό του προς τιμή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και θέλησα να αγιογραφήσω την Εικόνα του, αντιγραφή από τη βορεινή πύλη του Πατριαρχείου.

Τελείωνα την εικόνα του, όταν ήρθε το Ταχυδρομείο και μου έφερε γράμμα από τον Πατέρα Σ. Τ., αρχιμανδρίτη και πολλά χρόνια ιεραπόστολο στην Κορέα κι είχε διατελέσει και ιεροκήρυκας της Μητροπόλεως Μηθύμνης, καθώς και Πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών το 1968-1973. Μέσα στο γράμμα υπήρχε κι ένα μικρό περιοδικό του Ταξιάρχη Μανταμάδου. Τότε έμαθα για το Μανταμάδο και την ανάγλυφη εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, καθώς ο ιερέας μου έγραφε για τον άγιο και τα θαύματά του, που καθημερινώς γίνονται προς δόξαν Θεού. Καθώς προχωρούσα στην ανάγνωση, έφθασα στο σημείο της παραδόσεως του σπαθιού από κάποιον άγνωστο και τότε, γυρίζω να δω την εικόνα και κάτι σαν να σάλεψε.

Ο Αρχάγγελος της εικόνας άρχισε να ζωντανεύει, να παίρνει σάρκα και οστά! Συγκλονίστηκα! Γονάτισα εμπρός της κι άρχισα να προσεύχομαι με δάκρυα και να του ζητώ τη βοήθεια και την προστασία του. Έπειτα από λίγο και σιγά-σιγά η εικόνα άρχισε να έρχεται στη φυσιολογική της κατάσταση. Επρόκειτο να πάμε για αποστολή στην Καμπάλα. Συνήθιζα πάντοτε που πηγαίναμε σε κάποια αποστολή να παίρνω μαζί μου και την εικόνα ενός Αγίου από το προσκυνητάρι μου. Τη φορά αυτή πήρα μαζί μου την εικονίτσα του Ταξιάρχη Μανταμάδου. Είχαμε φτάσει στα σύνορα Καμπάλας-Κένυας, που την εποχή αυτή, το 1988 η Καμπάλα είχε στρατιωτικό καθεστώς σε κράτη της Αφρικής, σημαίνει ότι η ανθρώπινη ζωή είναι πιο φτηνή από τη ζωή ενός κοτσυφιού!

Καθώς το προσπερνούσαμε, ο οδηγός μας, Κενυάτης και κουμπάρος μου, δεν πρόσεξε ότι από κάπου του έγινε σήμα να σταματήσει κι αυτός συνέχισε. Πέντε άγριοι μοτοσικλετιστές μας κύκλωσαν. Κατέβηκαν από τις μοτοσικλέτες τους, ξεκρέμασαν τα όπλα τους και γονατιστοί ετοιμάστηκαν να μας πυροβολήσουν και να μας πάρουν ως λάφυρα το αμάξι και όλα τα υπάρχοντά μας. Έτσι γινόταν συνήθως τότε εκεί.... Τότε δεν γνωρίζω ποια δύναμη ενήργησε και άνοιξε η πόρτα του αυτοκινήτου μόνη. Βγήκα έξω με την εικόνα του Ταξιάρχη στα χέρια μου και απευθυνόμενη προς αυτούς, τους φώναξα:

- Για τον Θεό σταματήστε. Έχω μαζί μου τον Ταξιάρχη του Θεού, που είναι σαν κι εσάς μελαμψός. Ελάτε να τον δείτε! Αυτομάτως, νόμισες ότι κάποιος τους έπιασε τα χέρια. Ηρέμησαν, άφησαν τα όπλα τους κάτω στο χορτάρι, έτρεξαν σε μένα, πήραν την εικόνα σαν κάτι ιερό και όσιο κι άρχισαν να την εξετάζουν με προσοχή και να αλαλάζουν. Έσκυψαν έπειτα τα πρόσωπά τους στη γη και πιάνοντας τα χέρια μου, ζήτησαν συγχώρηση. Τότε είδα ότι κάποιος από αυτούς ήταν τραυματισμένος σοβαρά στο ένα του χέρι από μαχαίρι. Πήρα τις πρώτες βοήθειες από το αμάξι, του περιποιήθηκα την πληγή και την έδεσα. Γίναμε φίλοι!

Το σπουδαιότερο είναι ότι αμέσως εκεί σπάρθηκε ο λόγος του Θεού και οι πέντε δέχτηκαν τον Χριστό κι έγιναν χριστιανοί! Μετα από όλα αυτά έταξα στον Αρχάγγελο να έρθω εδώ στην Ελλάδα στο Μανταμάδο, για να τον ευχαριστήσω. Και σήμερα νιώθω πολύ ευτυχισμένη που με αξίωσε ο Κύριος να εκπληρώσω το τάμα μου αυτό. Τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Ας είναι Θεοφώτιστος και δημιουργικός ο μήνας Φεβρουάριος!

Δευτέρα 27 Ιανουαρίου 2025

Θαυμαστές διηγήσεις μέρος 97ο

Επειδή οι τρείς εχθροί μας: ο διάβολος, το κοσμικό πνεύμα κι ο κακός εαυτός μας συμμαχούν ανίερα μεταξύ τους, ο πνευματικός μας αγώνας γίνεται πιο δύσκολος. Ο διάβολος εκμεταλλεύεται τις κακές επιθυμίες που κυριαρχούν μέσα μας και χρησιμοποιώντας τα όργανά του μέσα στον κόσμο, εξάπτει τη φωτιά των πειρασμών με τις διάφορες εύφλεκτες ύλες των παθών και μας παρασύρει ακόμα πιο εύκολα.

Άλλοτε μας δελεάζει με ηδονές, απολαύσεις, διασκεδάσεις, χρήματα, δόξα, προβολή. Κι άλλοτε μας απειλεί, μας φοβερίζει, μας εκβιάζει, μας τρομάζει. Κάνει ό, τι μπορεί, για να μας απομακρύνει από τον Θεό, να μας παρασύρει, να μας αιχμαλωτίσει. Ο αγώνας αυτός είναι πολύ δύσκολος, διότι έχει ως πεδίο μάχης την καρδιά του ανθρώπου, το δυσκολότερο πεδίο της μάχης. Επιπλέον είναι αγώνας ισόβιος, διαρκεί μέρα και νύχτα. "Στον πόλεμο αυτόν ποτέ δεν έχουμε εκεχειρία, ποτέ δεν έχουμε ανακωχή", αλλά "ο αγώνας αυτός είναι ασταμάτητος". "Χωρίς τον αγώνα αυτόν, κανείς δεν θα δει τον Κύριο (Ι.Χρυσόστομος)".

Γι' αυτό πρέπει να παλέψει σκληρά, να ιδρώσει, να ματώσει. Αφού είναι τόσο δύσκολος ο αγώνας, ποιος μπορεί άραγε να αναδειχθεί νικητής; Κι όταν μάλιστα σκεφθεί κανείς ότι μεγάλες μορφές της ιστορίας ηττήθηκαν στον αγώνα αυτόν, αιχμαλωτίσθηκαν στα δίχτυα των ηδονών, έγιναν δούλοι των αισχρών παθών. Σ' αυτόν λοιπόν τον τόσο σκληρό αγώνα, οι άνθρωποι είμαστε ανίσχυροι. Μόνο με τις δικές μας δυνάμεις δεν μπορούμε να σταθούμε, να παλέψουμε.

Με τη βοήθεια όμως του Θεού και τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας μπορούμε να πολεμήσουμε και να νικήσουμε. Και μάλιστα εμείς γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι η νίκη θα είναι δική μας. Δεν ξέρουμε ότι σ' αυτόν τον ωραίο αγώνα ο Κύριος προπορεύεται, πολεμά στο πλευρό μας και μας ενισχύει μυστικά με τη θεία Του Χάρη. Ο ίδιος άλλωστε μας το έχει υποσχεθεί.

"Μη φοβάστε", μας είπε, "εγώ θα είμαι μαζί σας". Μας έχει υποσχεθεί ακόμη ότι με τη δική Του δύναμη "μπορούμε να ποδοπατούμε και να κατανικούμε όλες τις δυνάμεις του εχθρού. Κι έτσι, από όσα μηχανεύεται, τίποτα να μην μπορεί να μας βλάψει". Αν λοιπόν μείνουμε σταθεροί στον αγώνα αυτόν, ο Χριστός μας θα μας αναδείξει νικητές.

Ο πόλεμος εναντίον των παθών μας ξεκινά από τον πόλεμο εναντίον των κακών λογισμών. Μέσα στον νου μας πολλές φορές γίνεται ο πιο σκληρός πόλεμος, ο πόλεμος των λογισμών. Έτσι αναστατώνεται από σκέψεις κακές, από πονηριές, αντιπάθειες κι άλλες κακίες. Αυτές οι κακές σκέψεις άλλοτε αποτελούν πάθη που έγιναν κατάσταση μέσα μας και "βγαίνουν πλέον μέσ' από την καρδιά μας".

Κι άλλοτε προέρχονται απ' το περιβάλλον μας και μπαίνουν μέσα στον νου μας "διά των θυρίδων", δηλαδή μέσα από τις πέντε αισθήσεις. Έρχεται κι η φαντασία που κυριεύει τον νου με εικόνες που εντυπώνονται με δύναμη μέσα μας. Παράλληλα, ο διάβολος σπέρνει στο περιβόλι του νου μας κάθε κακία, ψιθυρίζει μέσα μας λογισμούς ανίερους, διεγείρει τη φαντασία, υποδαυλίζει τα πάθη. Ταλαιπωρεί και μαυρίζει την ψυχή μας.

Λίγο να μην προσέξει κανείς τη σκέψη του, τα μάτια του ή τα αυτιά του, υποφέρει από φοβερούς λογισμούς. Αυτή η εκρηκτική κατάσταση μέσα μας είνμαι ιδιαιτέρως επικίνδυνη. Διότι καμιά αμαρτία δεν διαπράττεται, εάν πρώτα δεν προηγηθεί η συγκατάθεση του νου στους κακούς λογισμούς. Προηγείται ο εσωτερικός διάλογος της ψυχής μας κι ακολουθεί η πρακτική εφαρμογή, δηλαδή η καταστροφή μας.

Όταν αφήνουμε τον νου μας να γίνεται ξέφραγο αμπέλι των κακών λογισμών, χωρίς να το παίρνουμε είδηση, συμμαχούμε με τον διάβολο, ο οποίος καταλαμβάνει σιγά-σιγά το κάστρο της ψυχής μας και το αιχμαλωτίζει. Τότε ζούμε μια κόλαση στη σκέψη μας κι ο νους μας δεν μπορεί πλέον να σκέφτεται και να ζει τον Θεό.

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα!

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2025

Φράσεις για προβληματισμό 120ο μέρος

Του χρόνου μας αρχή καλή και ο Χριστός μας προσκαλεί την κακίαν ν' αρνηθώμεν, μ' αρετάς να στολισθώμεν. Να ζώμεν βίον τέλειον κατά το Ευαγγέλιον με αγάπη, με ειρήνη και με τη δικαιοσυνη. Κύριε, ευλόγησε το νέο έτος με πλούσια τη Χάρη Σου και την ευλογία Σου σε όλους μας (Σπουδαία ευχή).

Κάνε Θεέ μου ο νέος χρόνος να' ναι λουσμένος από φως,. Σ' όλη τη γη και τις καρδιές μας να βασιλεύει ο Χριστός (Ειρηνούλας Μ. Μιχαηλίδου, Ψηλά οι καρδιές).

Οι 365 μέρες, οι 8760 ώρες, μ' όποιον αριθμό κι αν τις πολλαπλασιάσουμε δεν είναι ούτε "ὡς ἡμέρα μία παρά Κυρίου", παραμένουν λίγες για την αιωνιότητα. Είμαστε απίστευτα παροδικοί και εφήμεροι. Επιτακτική προβάλλει η ανάγκη για εξαγορά του χρόνου με διάθεση δηυμιουργίας.

Εμμανουήλ σημαίνει ο Θεός είναι μαζί μας, μας αγαπά και μας προστατεύει. Αλλά κυρίως σημαίνει ο Θεός είναι ανάμεσά μας. Δηλαδή ο Θεός έγινε άνθρωπος για τη σωτηρία μας, χωρίς να παύσει να είναι Θεός. Το Εμμανουήλ σημαίνει ό, τι και το Θεάνθρωπος. Μας δίνει παρηγοριά. Ο άνθρωπος μπορεί εν Χριστώ να ενωθεί με τον Θεό, να αγιασθεί, να θεωθεί (Σπουδαία σκέψη).

Η προσκύνηση των Μάγων θα πρέπει να μας διδάξει όλους, καθώς προσερχόμαστε κι εμείς να προσκυνήσουμε το Θείο βρέφος. Εμείς βέβαια δεν διανύουμε την μακροχρόνια και επικίνδυνη, κοπιαστική πορεία των μάγων. Δεν έχουμε να προσφέρουμε στο Θείο βρέφος χρυσό, λίβανο ή σμύρνα κι ούτε ζητάει τέτοια δώρα από μας. Το δώρο που ζητεί από εμάς ο τεχθείς βασιΛιάς του ουρανού και της γης είναι κάτι βαθυτερο, ανώτερο, ιερό. Παιδί μου, δος μου την καρδιά σου (Σπουδαία σκέψη).

Τα παράδοξα των ημερών: Ο σύζυγος ψάχνει τι ΔΕΝ ΕΧΕΙ η σύζυγος και φεύγει από τον γάμο! Τα παιδιά σκέφτονται τι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ και μελαγχολούν! Οι εργαζόμενοι καταγράφουν τις ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ της εργασίας τους και απελπίζονται. Οι φίλοι αναζητούν φίλους ΧΩΡΙΣ ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ και τελικά μένουν μόνοι. Ο πιστός πάρατηρεί ΠΩΣ ΖΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ και κλονίζεται ! (Σπουδαία σκέψη).

Είναι ένα σχολειό μεγάλο ξέμακρα, που εγώ άλλο δεν είδα πιο τρανό, κάτω έχει στρωμένο χαλί πράσινο, πάνω έχει σκεπή τον ουρανό. Πάμε στο σχολειό, για να διαβάσουμε που' ναι σαν απέραντος ναός κι 'ναι μέσα εκεί χωρίς να φαίνεται δάσκαλος μεγάλος ο Θεός (Στέλιος Σπεράντσας).

Αγάπη δεν είναι μόνο τα χατίρια και τα γλυκόλογα. Αγάπη δεν είναι μόνο τα χαμόγελα και το να λες "ναι" σε όλα. Αγάπη είναι και τα όρια. Αγάπη είναι και το "ως εδώ". Αγάπη είναι το να ξέρεις να βάζεις φρένο. Ναι, είναι αγάπη. Γιατί δεν αφήνεις τον άνθρωπο που αγαπάς να κατρακυλήσει περισσότερο προς τον γκρεμό (Σπουδαία σκέψη).

Διογένης ἐρωτηθείς τί τῶν θηρίων κάκιστα δάκνει, ἔφη· τῶν μέν ἀγρίων συκοφάντης, τῶν δέ ἡμέρων κόλαξ: Όταν ο Διογένης ερωτήθηκε ποιο από τα θηρία δαγκώνει χειρότερα, είπε από τα άγρια ο συκοφάντης, ενώ από τα ήμερα ο κόλακας (Αρχαίο ρητό).

Η συκοφαντία είναι η δύναμη των δειλών. Ο ληστής δολοφονεί με το μαχαίρι, ο συκοφάντης με τη γλώσσα ή τη γραφίδα (Σπουδαίες σκέψεις).

Κακές συντροφιές παρέχουν πάντοτε πολλές αφορμές για αμαρτία. Και όσοι χωρίς ανάγκη αναμειγνύονται με αυτές, πέφτουν στο έδαφος του διαβόλου και πρέπει να περιμένουν είτε να πειρασθούν είτε να παγιδευθούν, όπως ο Πέτρος, είτε να γελοιοποιηθούν και να χλευασθούν. (Π. Ν. Τρεμπέλα, Υπόμνημα εις το κατά Μάρκον, ιδ, 66).

Καλημέρα σας! Καλή και ευλογημένη εβδομάδα διά των πρεσβειών του αγίου Ευθυμίου!

Παρ	Σαβ	Κυρ	Δευ	Τρι	Τετ

+37°	+32°	+31°	+33°	+33°	+34°
+28°	+25°	+24°	+24°	+23°	+25°