Ll

Ll ye un digrafo emplegau en l'aragonés entre atros idiomas.

Seguntes a grafía de l'Academia Aragonesa d'a Luenga, en aragonés representa o fonema palatal lateral sonoro /ʎ/ en todas as suyas realizacions^[1]: llebre (['ʎeβɾe]), millor ([mi'ʎoɾ]), palla (['paʎa]), tellau (['teʎaw]), viello (['bjeʎo]), budiells ([bu'ðjeʎs]).

Encara que o grafema <l> s'emplega A letra <l> s'emplega en posición inicial, d'as secuencias <bl>, <gl>, <cl>, <fl>, <pl> y <rl> y, ocasionalment, entre vocals, pa representar a realización fonetica palatalizada [ʎ] que apareixe en bellas variedaz de l'aragonés oriental, puet emplegar-se o digrafo <ll> cuan se deseya marcar ixa pronuncia diferencial u en a toponimia local: llana (['ʎana]), lluna (['ʎuna]), lluego (['ʎweɣo]), lloza (['ʎoθa] u ['ʎosa]), fllama (['fʎama]), bllanco (['bʎaŋko]), cingllo (['θiŋgʎo] u ['siŋgʎo]), gllarima ([gʎa'ɾima]), cllau ([kʎaw]), parllar ([paɾ'ʎa]), llullo (['ʎuʎo]), llollo (['ʎoʎo]); Llire (['ʎiɾe]), Esplluga ([es'pʎuɣa]), Cllarabida ([kʎaɾa'βiða]), Gorgs Bllancs ([goɾ'gz βʎanks]), Angllós ([aŋ'gʎos]).

En a grafía d'o EFA representa tamién en bels casos o soniu /l/: bell ([bel]), ell ([el]), aquell ([a'kel]).

Iste articlo ye un borrador. Enamplando-lo aduyarás a amillorar a Biquipedia.