Emilio Eiroa García

Emilio Eiroa García
8eno President d'a Deputación Cheneral d'Aragón
12 de chulio de 1991 – 15 de setiembre de 1993
Gubierno	Gubierno Eiroa
Precediu por	Hipólito Gómez de las Roces
Succediu por	José Marco Berges
President d'as Corz d'Aragón
25 de chunio de 1995 – 7 de chulio de 1999
President	Santiago Lanzuela
Precediu por	Ángel Cristóbal
Succediu por	José María Mur
President d'o Partido Aragonés
1986 – 1995
Precediu por	José María Mur
Succediu por	Fernando Labena
Senador en as Corz Chenerals por designación d'as Corz d'Aragón
15 de chulio de 1986 – 10 de chulio de 1991
Deputau en as Corz d'Aragón por Zaragoza
20 de mayo de 1983 – 20 de chunio de 2002
Concellero d'o Concello de Zaragoza
1983 – 1987
Naiximiento	23 d'agosto de 1935 A Veiga (Comarca de l'Eo-Navia, Asturias)
Muerte	10 de marzo de 2013 Zaragoza (Aragón)
Partiu	PAR
Alma Máter	Universidat de Zaragoza

Emilio Eiroa García (A Veiga, Asturias, 23 d'agosto de 1935 - Zaragoza, Aragón, 10 de marzo de 2013) yera un politico aragonés d'orichen asturiano, que estió o sieteno President d'o Gubierno d'Aragón (1991-1993), candidato por o Partido Aragonés Regionalista (PAR).

A suya nineza y adolescencia fuoron un contino pelegrinache por distintas poblacions espanyolas, debiu a los constants treslaus de su pai, qui yera guardia civil; dica que, cuan teneba 15 anyos, a suya familia plegó ta Zaragoza, a on remató o bachillerato en l'Instituto de la Madalena. Posteriorment, cursó os estudios de Dreito y Graduau Social, exercendo l'avogacía dende 1964.

En a suya epoca universitaria, naixió a suya vocación politica; mientres ixos anyos estió dirichente d'o SEU y tenió a oportunidat de conoixer a Rodolfo Martín Villa, dirichent nacional. En rematar a carrera, estió pasant de Ramón Sainz de Varanda, y dimués eslechiu concellero d'o concello de Zaragoza por o tercio familiar. Dende a concellería de Barrios (1974-1979) habió de lidiar con uns incipients y reivindicativos movimientos vecinals.

Cofundador d'o Partido Aragonés (PAR),^[1] estió candidato a l'alcaldía por iste partiu en 1979, 1983, 1987 y 1991; deputau en todas as lechislaturas d'as Corz d'Aragón (a on presidió a Comisión Institucional), y senador de 1987 ta 1991. Treballó en l'«aparato» d'o partiu y accedió a la presidencia d'a Deputación Cheneral d'Aragón en 1991, dimpués d'a negativa d'Hipólito Gómez de las Roces a pactar con o Partido Popular. En 1993, albandonó a presidencia d'o Gubierno d'Aragón dimpués d'a moción de censura en que o PSOE contó con o voto d'o transfuga Emilio Gomáriz. En ixe periodo, encabezó as manifestacions d'o 23 d'abril de 1992 y 1993.

Posteriorment, estió president d'as Corz d'Aragón en a suya IV lechislatura. Contrario a o pacto de gubierno PSOE-PAR, deixó o suyo escanyo vuedo en a primera chornada d'o pleno d'investidura de Marcelino Iglesias; manimenos, acatando a disciplina d'o suyo partiu, o 28 de chulio de 1999 votó a Iglesias como nuevo president d'Aragón. Tot y con ixo, refusó a ofierta d'o PSOE d'estar un d'os dos senadors autonomicos que representaran a Aragón en a Camara Alta, adintro de l'alcuerdo de PSOE y PAR.

Amás d'a suya intensa actividat politica, Emilio Eiroa estió Chirmán Mayor d'a Reyal Chirmandat de Sant Chuan d'a Penya, dende 1992 dica a suya muerte, y treballó activament por o molimento de Sant Chuan d'a Penya.^[2] O centro d'interpretación d'a naturaleza d'o Paisache Protechiu de Sant Chuan d'a Penya y Mont Uruel ha estau enamplau y readaptau y ha pasau a decir-se “Emilio Eiroa”, en reconoiximiento a o esfuerzo que Eiroa fació por potenciar iste centro.^[3][4][5]

• Gubierno Eiroa