Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Zum Inhalt springen

Lavongai

Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
Lavongai
Satellitebild vu dr Insle
Satellitebild vu dr Insle
Satellitebild vu dr Insle
Gwässer Pazifik
Inselgruppe Bismarck-Archipel
Geographische Lage 2° 31′ S, 150° 15′ OKoordinate: 2° 31′ S, 150° 15′ O
Lavongai (Papua-Neuguinea)
Lavongai (Papua-Neuguinea)
Lavongai
Lavongai
Lengi 60 km
Breiti 30 km
Flechi 1 186 km²
Hechschti Hebi Mount Deimling
957 m
Iiwohner 17.160 (2000)
14 Einw./km²
Hauptort Patiagaga
Charte vu Lavongai
Charte vu Lavongai
Charte vu Lavongai

Lavongai (dt. veraltet Neu-Hannover, ängl. au New Hanover Island) isch e Insle im Bismarck-Archipel. Si ghert bolitisch zue dr Provinz New Ireland z Papua-Neiginea.

D Vulkaninsle umfasst e Flechi vu rund 1.186 km².

Si wird vu Oscht no Wescht vum Tirpirtz-Gebirg durzoge. Di hechscht Hebig isch dr Mount Deimling mit 957 m i. NN[1]. Nume an dr Kischte vu däre bärgige Insle het s Kokospalme.

Uf der Insel Lavongai git s nume zwoo Suugerarte, Fläädermyysarte Nyctimene albiventer un Rousettus amplexicaudatus. D Mohrenunne Lonchura nigerrima, e chlaini Prachtfinkenart mit eme fascht ganz schwarze Gfider, chuunt uusschließlig uf däre Insle vor.[2]

Anne 2009 hän uf dr Insle 17160 Mänsche gläbt, im Johr 1960 no rund 5000. D Yywohner vu Lavongai schätze in dr Hauptsach Tungag, e auschtronesischi Sproch us dr New Ireland-Gruppe.

Di erschte Europäer, wu zue dr Insle chuu sin, sin di niderländische Seefahrer Jakob Le Maire un Willem Schouten gsii, wu anne 1616 dr Bismarck-Archipel entdeckt hän. Im Johr 1767 het dr britisch Seefahrer Philipp Carteret dr Insle dr Name New Hanover Island gee.

Anne 1964 isch uf dr Insle dr „Johnson Cargo Cult“ entstande, wu aber mee Ziig vun eme bolitsche Theater het un weniger e richtige Cargo-Kult isch.

  1. islands.unep.ch: Lavongai
  2. Jürgen Nicolai (Hrsg), Joachim Steinbacher (Hrsg), Renate van den Elzen, Gerhard Hofmann: Prachtfinken - Australien, Ozeanien, Südostasien. Eugen Ulmer Verlag, Stuttgart 2001, ISBN 3-8001-3249-4, S. 273.