Jules Supervielle

Jules Supervielle
Gebore	16 Januarie 1884 Montevideo, Uruguay
Sterf	17 Mei 1960

Jules Supervielle (16 Januarie 1884 – 17 Mei 1960) was 'n Frans-Uruguayaanse digter en skrywer wat gebore is in Montevideo, Uruguay.^[1] Hy is drie keer genomineer vir die Nobelprys vir Letterkunde.^[2]

Hy was gekant teen surrealisme in digkuns, hoewel hy ander tegnieke van die moderne poësie aangeneem het. Sodoende het hy die literêre bewegings van die laat 1940's vooruitgeloop, insluitende die werk van skrywers soos René Char, Henri Michaux, Saint-John Perse en Francis Ponge. Onder sy bewonderaars tel René-Guy Cadou, Alain Bosquet, Lionel Ray, Claude Roy, Philippe Jaccottet en Jacques Réda.

Supervielle is in Montevideo, Uruguay, gebore in 'n familie wat aan die hoof van 'n bank gestaan het; sy vader was afkomstig van die destydse Franse provinsie Béarn. Sy moeder was van Baskiese afkoms. Sy ouers sterf albei voordat hy 'n jaar oud is tydens 'n familiebesoek aan Frankryk. Hy word aanvanklik deur sy ouma grootgemaak en later deur sy tante en oom, nadat hy na Uruguay teruggekeer het. Hy begin op negejarige ouderdom fabels te skryf. In 1894 verhuis hy na Parys met sy tante en oom, en publiseer in 1901 'n digbundel getiteld Brumes du passé. Hy trou in 1906 met Pilar Saavedra in Montevideo; die twee het saam ses kinders gehad.

In 1910 stuur Supervielle sy literêre proefskrif in oor "Die gevoelswaarde van die natuur in Spaans-Amerikaanse poësie". Hy is tydens die Eerste Wêreldoorlog dienspligtig en dien tot 1917, waarna hy terugkeer tot die poësie. Die publikasie van sy gedigte in 1919 trek die aandag van André Gide en Paul Valéry en bring hom in kontak met die Nouvelle Revue Française (NRF). Hy publiseer sy eerste belangrike bundel, getiteld Débarcadères in 1922, en sy eerste roman, getiteld L'Homme de la pampa, in 1923. In 1925 publiseer hy een van die belangrikste Franstalige digbundels van die 20ste eeu: Gravitations. Ses jaar later publiseer hy 'n boek bestaande uit kort fantasieë getiteld L'Enfant de la haute mer (vyf tekste gepubliseer tussen 1924 en 1930, plus drie oorspronklikes). Sy eerste belangrike toneelstuk, La Belle au bois, is ook in die tydperk geskryf.

Gedurende die Tweede Wêreldoorlog het Supervielle gesondheids- en finansiële probleme ondervind, en tydelik na Uruguay verhuis. Hy is benoem as 'n "Officier de la Legion d'honneur", en het verskeie literêre pryse ontvang. Na die afsluiting van die oorlog keer hy terug na Frankryk as kulturele korrespondent vir die ambassade van Uruguay in Parys. Hy publiseer in 1946 sy eerste mitologiese verhale onder die titel Orphée. In 1947 is Supervielle se Shéhérazade een van die drie toneelstukke wat deur Jean Vilar geregisseur is tydens die eerste d'Avignon-fees.

Supervielle publiseer in 1951 'n outobiografiese relaas getiteld Boire à la source, gevolg deur sy laaste digbundel, Le Corps tragique, in 1959. Hy is in Mei 1960, kort voor sy dood in Parys, verkies as Prince des poètes ("Prins van digters").

In 1990 het die stad van Oloron-Sainte-Marie die Jules-Supervielle-prys geskep; onder die pryswenners daarvan tel belangrike kontemporêre digters soos Alain Bosquet, Eugène Guillevic, Henri Thomas, Jean Grosjean en Lionel Ray. Supervielle se volledige poëtiese werke is in 1996 in die Bibliothèque de La Pléiade gepubliseer deur die Gallimard-uitgawes.

Die Lycée Français de Montevideo is na hom vernoem.

• Claude Roy, Supervielle, Paris, Poésies P., NRF, 1970
• Sabine Dewulf, Jules Supervielle ou la connaissance poétique - Sous le soleil d’oubli, coll. Critiques Littéraires, in twee volumes, Paris, éd. L’Harmattan, 2001

• Jules Supervielle and poetry
• Jules Supervielle
• Jules Supervielle by Find a Grave
• Jules Supervielle Collection. General Collection, Beinecke Rare Book and Manuscript Library, Yale University.