Domein van Soissons

Die term Domein van Soissons verwys na 'n outonome Romeinse gebied uit die Laat-Oudheid.

Soissons was reeds sedert 418 'n setel van Romeinse regering in Gallië. Tydens die heerskappy van die Wes-Romeinse Ryk Keiser Majorianus (457–461) het hy Aegidius tot magister militum van die Galliese provinsies bevorder. Teen daardie tyd was die enigste oorblywende Romeinse gebied in Gallië die Noordweste, met slegs 'n smal strook wat dit aan Italië verbind het. Toe die strook deur Germaanse stamme wat Gallië beset het geannekseer is, is Aegidius en sy burgers en die naburige Armorica van die res van die Ryk afgesny.^[1]

Aegidius was 'n bondgenoot van Childeric I, Koning van die Saliese Franke, en het die Wesgote in 463 saam met hom by Orléans verslaan. Aegidius het die gebied aanhou regeer tot met sy dood in 464. Sy seun, Syagrius, het hom daarna opgevolg. Syagrius het onder die titel dux (provinsiale militêre bevelvoerder) regeer. Die naburige Germaanse stamme het egter na hom verwys as Rex Romanorum (Koning van die Romeine), wat daartoe gelei het dat die gebied soms verkeerdelik Die Koninkryk van Soissons genoem word. Selfs na die val van die Westelike Ryk in 476 het Syagrius die skyn dat hy 'n Romeinse provinsie regeer het gehandhaaf.^[1]

Childeric het intussen gesterf en sy seun Clovis was nou die koning van die Franke. Clovis het aanhoudend met Syagrius oorlog gevoer en in 486 die laaste Romeinse streek waaroor Syagrius regeer het oorwin. Syagrius wou by die Wesgotiese koning Alarik II skuiling soek, maar hy is gevang en na Clovis teruggestuur wat hom in 487 tereggestel het.^[1]