Astrale projeksie
Astrale projeksie is in okkultisme die geloof dat die mens die vermoë het om sy liggaam bewustelik te verlaat deur middel van 'n astrale liggaam. Dit word ook as 'n buite-liggaamlike ervaring (BLE) beskryf. Aanhangers van die geloof glo dat die bewussyn van die persoon tydens astrale projeksie van binne die fisiese liggaam na 'n astrale liggaam beweeg. Verskeie mense het 'n ervaring waar hulle glo dat hulle buite hul liggame wakker word en dan afkyk na hul liggame. Astrale projeksie se doelwit is om hierdie ervaring te dupliseer terwyl die persoon by sy volle bewussyn is.
Bewyse
[wysig | wysig bron]Daar is geen wetenskaplike bewyse dat daar 'n bewussyn of siel is wat afgeskei is van normale neurale aktiwiteit of dat 'n mens bewustelik die liggaam kan verlaat en waarnemings kan maak nie[1] en astrale projeksie word gekenmerk as 'n pseudowetenskap.[2][3][4][5][6][7][8]
Mense wat breinstimuleringsbehandelings en hallusinogene medisyne, soos ketamien, fencyclidine en DMT, ondergaan, het ervarings gehad wat volgens hulle astrale projeksie was.[3]
Robert Todd Carroll skryf dat die belangrikste getuienis ter stawing van astrale reis anekdoties is en kom "in die vorm van getuienisse van diegene wat beweer dat hulle ervaar het dat hulle buite hul liggame was toe hulle dalk van hul koppe af was."[9] Mense in parapsigologiese eksperimente het probeer om hul astrale liggame na verre vertrekke te projekteer en te sien wat aangaan. Sulke eksperimente het egter nooit duidelike resultate gelewer nie.[10]
Volgens Bob Bruce van die Queensland Skeptics Association is astrale projeksie "net verbeelding", of "'n droomtoestand". Bruce skryf dat die bestaan van 'n astrale wêreld in stryd is met die grense van die wetenskap. Bruce skryf astrale ervarings toe aan bevestigingsvooroordeel en toevallighede.[11]
Die sielkundige Donovan Rawcliffe het geskryf dat astrale projeksie verklaar kan word deur misleiding, hallusinasie en helder drome.[12]
Arthur W. Wiggins skryf in sy boek "Quantum Leaps in the Wrong direction: Where Real Science Ends ... and Pseudoscience Begins" dat beweerde bewyse van die vermoë om groot afstande te reis "in astrale vorm" en beskrywings van plekke wat besoek is te gee, oorwegend anekdoties is. In 1978 het Ingo Swann 'n toets van sy beweerde vermoë om astrale reis na Jupiter te neem en die planeet se besonderhede waar te neem gelewer. Werklike bevindings en inligting is later vergelyk met Swann se beweerde waarnemings; volgens 'n evaluering deur James Randi, was Swann se akkuraatheid "onoortuigend en onindrukwekkend" met 'n algehele telling van 37 persent. Wiggins beskou astrale reise as 'n illusie en kyk na neuroanatomie, menslike geloof, verbeelding en voorkennis om verklarings te verskaf vir diegene wat beweer dat hulle dit ervaar.[5]
Ervaring
[wysig | wysig bron]Daar is verskeie redes waarom 'n persoon 'n buite-liggaamlike ervaring wil ervaar, insluitend om die werklikheid van hul geestelike liggaam te bevestig; om 'n eenheid met die geheel van die heelal te ervaar; om hul vrees vir die dood te oorkom deur te ervaar dat lewe losstaande van die liggaam ervaar kan word; om kennis van die geskiedenis te bekom wat op die nulvlakveld vasgelê is; om 'n innerlike liggaam te ontwikkel sodat die kwaliteit van bestaanswyse verhoog kan word; en om op ander vlakke van bestaan met geeste, demone, engele, ensovoorts te kommunikeer.
Nie een van hierdie is afdoende bewys nie.
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑
Regal, B. (2009). Pseudoscience: A Critical Encyclopedia (in Engels). Greenwood Press (ABC-CLIO). p. 29. ISBN 978-0-313-35508-0. Besoek op 28 Junie 2019.
Anders as anekdotiese ooggetuie-rekeninge, is daar geen bewyse van die vermoë om te astrale projekteer of die bestaan van ander vlakke van bestaan...
- ↑ Hines, T. (2003). Pseudoscience and the Paranormal (in Engels). Prometheus Books. pp. 103–106. ISBN 978-1-57392-979-0. Besoek op 28 Junie 2019.
- ↑ 3,0 3,1 Park, R.L. (2008). Superstition: Belief in the Age of Science (in Engels). Princeton University Press. pp. 90–91. ISBN 978-1-4008-2877-7. Besoek op 28 Junie 2019.
- ↑ Martin Gardner (17 Oktober 2001). Did Adam and Eve Have Navels?: Debunking Pseudoscience (in Engels). W. W. Norton. pp. 158–. ISBN 978-0-393-32238-5.
- ↑ 5,0 5,1 Charles M. Wynn; Arthur W. Wiggins; Sidney Harris (2001). Quantum leaps in the wrong direction: where real science ends-- and pseudoscience begins (in Engels). Joseph Henry Press. pp. 95–. ISBN 978-0-309-07309-7. Besoek op 24 Desember 2011.
- ↑ Patrick Grim (1982). Philosophy of Science and the Occult (in Engels). SUNY Press. pp. 92–. ISBN 978-1-4384-0498-1.
- ↑ Why I Stopped Believing in Pseudoscience (Engels). Cosmopolitan (12 Maart 2015). URL besoek op 25 November 2015.
- ↑ Massimo Pigliucci; Maarten Boudry; Daniel Thurs; Ronald Numbers (16 Augustus 2013). Philosophy of Pseudoscience: Reconsidering the Demarcation Problem (in Engels). University of Chicago Press. pp. 138–. ISBN 978-0-226-05182-6.
- ↑ Robert Todd Carroll (31 Julie 2003). The skeptic's dictionary: a collection of strange beliefs, amusing deceptions, and dangerous delusions (in Engels). John Wiley and Sons. pp. 33–. ISBN 978-0-471-27242-7. Besoek op 27 Desember 2019.
- ↑ Blackmore, Susan (1991). "Near-Death Experiences: In or out of the body?". Skeptical Inquirer 1991, 16, 34-45 (in Engels). Committee for Skeptical Inquiry. Besoek op 27 Desember 2019.
- ↑ Frazer, Peter (30 September 2010). "Astral projection? In your dreams, say sceptics". Brisbane Times (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 April 2020. Besoek op 27 Desember 2019.
- ↑ Rawcliffe, D.H. (1959). Illusions and delusions of the supernatural and the occult: (The psychology of the occult) (in Engels). Dover Publications. Besoek op 27 Desember 2019.
