Australisch wielrenner Van Wikipedia, de vrije encyclopedie
Michael Matthews (Canberra, 26 september 1990) is een Australisch wielrenner die vooral bekend staat als massasprinter en die sinds 2021 rijdt voor Team BikeExchange.
Michael Matthews | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Matthews in 2022 | ||||||||||||||||||
Persoonlijke informatie | ||||||||||||||||||
Bijnaam | Bling | |||||||||||||||||
Geboortedatum | 26 september 1990 | |||||||||||||||||
Geboorteplaats | Canberra, Australië | |||||||||||||||||
Lengte | 178 cm | |||||||||||||||||
Sportieve informatie | ||||||||||||||||||
Huidige ploeg | Team BikeExchange | |||||||||||||||||
Discipline(s) | Weg | |||||||||||||||||
Specialisatie(s) | Sprinter | |||||||||||||||||
Ploegen | ||||||||||||||||||
2009–2010 2011–2012 2013–2016 2017–2020 2021- |
Team Jayco-AIS Rabobank Orica GreenEDGE Team Sunweb Team BikeExchange | |||||||||||||||||
Beste prestaties | ||||||||||||||||||
Milaan-San Remo | 2e (2024) | |||||||||||||||||
Gent-Wevelgem | 5e (2021) | |||||||||||||||||
Ronde van Vlaanderen | 6e (2019) | |||||||||||||||||
Amstel Gold Race | 3e (2015) | |||||||||||||||||
Luik-Bastenaken-Luik | 4e (2017) | |||||||||||||||||
Ronde van Italië | 3 etappezeges | |||||||||||||||||
Ronde van Frankrijk | 4 etappezeges | |||||||||||||||||
Ronde van Spanje | 3 etappezeges | |||||||||||||||||
WK op de weg | 2e (2015) | |||||||||||||||||
Overige | ||||||||||||||||||
Zeges: | ||||||||||||||||||
Grote Prijs van Quebec Grote Prijs van Montreal Bretagne Classic |
2018, 2019, 2024 2018 2020 | |||||||||||||||||
Medailleoverzicht | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
Medailles | ||||||||||||||||||
|
In 2006 werd hij Australisch kampioen bij de nieuwelingen. Een jaar later werd hij samen met Matthew Meisel-Dennis, Thomas Palmer en Alastair Loutit tweede op het nationale kampioenschap ploegenachtervolging voor junioren.
In 2009 werd hij derde in het Australisch kampioenschap tijdrijden voor beloften. Op het kampioenschap op de weg werd hij tweede. Ook op de Oceanische Spelen reed hij goed en werd tweede op de individuele tijdrit voor beloften. Hij behaalde dat jaar tevens zijn eerste top-10 klassering in een elitewedstrijd door als negende in het eindklassement van de Ronde van Japan te eindigen.
In 2010 werd hij zowel op de weg als in de individuele tijdrit derde bij de beloften op het Australisch kampioenschap. Voorts won hij etappes in de Ronde van Langkawi, Ronde van Japan en de Ringerike GP en eindigde als tweede in de Ronde van Vlaanderen voor beloften. Zijn belangrijkste resultaat behaalde hij in Geelong, alwaar hij het Wereldkampioenschap op de weg voor beloften won.
Zijn sterke seizoen werd beloond met een overgang naar het ProTeam van Rabobank. Voor dit team ging hij in 2011 van start met zijn eerste World-Tour evenement: de Tour Down Under, waarin hij al in de derde etappe de gevestigde sprinters klopte en zo zijn eerste grote profzege binnensleepte. In maart dat jaar was hij weer de sterkste, in de openingsrit van de Ronde van Murcia. Op 25 april wist hij ook zijn eerste grote eendagskoers te winnen, namelijk de Duitse semi- klassieker Rund um Köln. In 2014 won hij de 6e etappe in de Ronde van Italië in de roze leiderstrui. Hij reed deze Ronde van Italië niet uit. Matthews werd vervolgens wel geselecteerd voor de Ronde van Frankrijk. Een paar dagen voor het begin van deze ronde, kwam Matthews hard ten val. Daarom werd hij op het laatste moment vervangen door zijn Canadese teamgenoot Christian Meier.
In 2024 sprintte Matthews, een minuut na winnaar Mathieu van der Poel, naar de derde plek in de Ronde van Vlaanderen. Na afloop van de wedstrijd besloot de wedstrijdjury echter om Matthews te declasseren en terug te zetten naar plek elf, na een ongeoorloofde manoeuvre in de sprint.[1]
Totaal: 47 zeges bij de elite
|
|
Jaar | Tour Down Under | Parijs-Nice | Tirreno-Adriatico | Ronde van Catalonië | Ronde van het Baskenland | Ronde van Romandië | Critérium du Dauphiné | Ronde van Zwitserland | Ronde van Polen | Eneco Tour / BinckBank Tour |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2010 | 81e | |||||||||
2011 | 4e (1) | 118e | ||||||||
2012 | 9e | opgave | opgave | 110e | 138e | opgave | ||||
2013 | 91e | opgave | 80e | |||||||
2014 | 60e | opgave | opgave (1) | 69e | ||||||
2015 | 51e (1) | opgave (1) | opgave (1) | |||||||
2016 | 53e (2) | opgave | opgave | |||||||
2017 | 32e | 39e (1) | 60e (1) | |||||||
2018 | opgave | opgave (1) | 49e | 2e (1) | ||||||
2019 | opgave | 59e (2) | ||||||||
2020 | 26e | 54e | ||||||||
2021 | 38e | 32e | ||||||||
2022 | 50e | opgave (1) | ||||||||
2023 | 43e | opgave | ||||||||
2024 | opgave | opgave |
(*) tussen haakjes aantal individuele etappeoverwinningen
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.