1. Noong unang panahon ay may isang 2.

Isang araw sa kanyang pamamasyal ay may nakilala

napakagandang prinsesa, kaya siya ay tinawag na siyang isang bagong mukha. Isang makisig na binata na
Mariang Maganda. Ang kanilang kaharian ay halos kaedad din ng magandang prinsesa. May
malapit sa isang maliit na gubat na kung saan ay kakaibang naramdaman ang prinsesa sa makisig na
malayang nakakapamasyal ang mayuming binata na iyon. Lingid sa kaalaman ng prinsesa
kagandahan. Ang gubat ay puno ng iba't ibang gayundin ang nararamdaman ng bagong kakilala sa
magaganda, makukulay, at mababangong mga kanya.
halamang namumulaklak. Nakagawian na ng 4. "Hindi maipagkakailang maganda ang bulaklak
prinsesang mamitas at mamasyal sa tila bang ng halamang ito Mariang Maganda, ngunit higit na
perpekting hardin para lamang sa isang prinsesang mas maganda at mabango ang mga halaman at
katulad niya. bulaklak sa aming kaharian." sambit ng prinsipe
habang hinahaplos ang pisngi ng iniirog.
3. Nagpakilala ang binata bilang isang prinsipe ng
isang malayo at kaibang kaharian. Araw-araw "Bakit, saan ba ang iyong kaharian?" malambing na
nagkita at nagkasama ang dalawa sa kagubatan tugon ng prinsesa.
hanggang sa magtapat ang prinsipe sa dalaga ng
kanyang pag-ibig na malugod namang tinanggap 6. "Nais ko sanang magkita tayong muli dito sa
ng prinsesa dahil sa parehas nitong nararamdaman. halamanang ito mamayang gabi. Hihintayin kita."
Habang sila ay magkasamang namamsyal sa pagtangis ng prinsesang nalulungkot sa paglisan ng
kagubatan ay nagpasya silang magulayaw sa ilalim kanyang minamahal.
ng mabangong halaman na madalas ipagmalaaki ng
prinsesa. "Sisikapin ko, irog." pangako ng prinsipe kay Mariang
maganda. Nang gabi ngang iyon ay hinintay ni
Mariang Maganda ang kanyang iniirog. Bago pa man
5. "Ang aming kaharian ay hindi kayang maghatinggabi ay dumating nga ang prinsipe at lubos
marating ng taong may katawang lupa." ang na nalugod ang nag-aalalang prinsesa. Magkahawak
mahiwagang pagsagot ng prinsipeng tila ba kamay silang namasyal sa gubat ng magagandang
mag agam-agam. halaman na ang buwan at mga bituin ang
tumatanglaw sa kanilang dinadaanan. Kung anu ano
"Bakit hindi?" ang natigilang pagtatanong ni ang kanilang pinag-usapan hanggang sa bigla na lang
Mariang Maganda habang pinagmamasdan ang napabalikwas ang prinsipe na tila ba may ttumawag sa
malungkot na mukha ng prinsipeng kanyang kanya.
iniibig.
7. "Kailangan ko ng lumisan mahal ko. Hindi ako maaring
"Kailangan ko ng bumalik sa aming kaharian abutan ng hatinggabi, kapag hindi ako umalis ngayon ay
dahil kung hindi ay hindi na tayo muling hindi na ako makakabalik pa sa amin. Iyong pakakatandaan
magkikita pa. Nais sana kitang isama subalit na ikaw lamang ang aking iniibig." at ginawaran ng isang
hindi talaga maari ang mga kagaya ninyo sa matamis na halik ang labi ng naguguluhang si Mariang
aming kaharian. Paalam na irog." Maganda.
8. Muling nagbalik ang prinsesa sa kagubatan
Hindi matanggap na malisan sa kanyang iniibig ay mahigpit
matapos ng ilang araw para makita lamang na
nyang hinawakan ang kamay ng prinsipe. Pilt mang hinila ng
may kakibang halaman na tumubo kung saan
prinsipe ang kamay ay di nito magawang makawala sa
niya ibinaon ang mahiwagang kamay ng
pagkakahawak ng prinsesa. Sa kanilang paghihilahan ay
prinsipe. Malalapad ang mga dahon ng
bigla na lamang naglaho na parang bula ang prinsipe ngunit
halaman na ito at walng mga sanga. Matapos
naiwan sa kamay ng prinsesa ang dalawang putol na kamay
ng ilang araw ito ay namulaklak. Araw-araw
ng prinsipe. Sa takot ay napabalikwas ang prinsesa at
na bumalik ang prinsesa sa kagubatan
tinungo ang isang malapit na hukay. Doon itinapon at
hanggang ang bulaklak ay napalitang ng
ibinaon ni Mariang Maganda ang mahiwagang kamay ng
bynga. Ang bunga ng kakaibang halaman at
kanyang tinawag na irog.
tila ba kamay na nag-iimbita. Ito na ang
kauna-unahang saging.