Božidar Knežević Ub, 7 19. mart 1862 Beograd, 18. februar 3.

mart 1905 je bio profesor istorije, prevodilac

nekoliko stručnih radova sa engleskog jezika i autor više naučnih dela iz oblasti filozofije istorije. Književnosti
pripada samo njegovo, obimom malo ali značajno delo, Misli.Gimanaziju je završio u Beogradu, a tu je i
diplomirao na Istorijsko-filološkom odseku Velike škole u Beogradu. Godine 1884. je otišao u Užice i postao
je nastavnik u tamošnjoj gimnaziji, gde je predavao francuski jezik, istoriju i filozofsku propedeutiku uvod u
filozofiju . Napusto je na kratko profesorski posao i 1885. godine učestvovao u srpsko-bugarskom ratu, kao
četni komesar. Godine 1889. je bio premešten sa službom u Niš, a zatim je radio i u Čačku, Kragujevcu,
Šapcu, da bi 1902. godine bio premešten u Beograd. Iste godine je polagao profesorski ispit sa temom Uticaj
Istoka na civilizaciju evropskih naroda .Živeo je i radio u izuzetno nepovoljnim prilikama. Dvadeset godina,
najbolji deo svoga života, proveo je u unutrašnjosti, u teškim materijalnim uslovima. Ceo Kneževićev život je
bio obeležen krajnjom nemaštinom, trošenjem u tegobnom radu da bi se izdržavao tokom školovanja,
mukotrpnim profesorskim položajem i brigom i za svoju i za porodicu svoga brata, čestim premeštanjem po
nalogu prosvetnih vlasti iz jedne u drugu gimnaziju iz Užica u Niš, Čačak, Kragujevac, ponovo Čačak i Šabac ,
nedostatkom potrebnih sredstava za istraživački i prevodilački rad, što mu je, uz stalno saplitanje iz akadem-
skih krugova, onemogućilo da se profesionalno izgradi i za života dobije potrebno priznanje naučnika i mis-
lioca.Ipak, uspeo je da sam nauči jezike, posvetio se dubljem izučavanju filozofije, istorije i sociologije, što je,
s obzirom na lošu opskrbljenost tadašnjih bibliotečkih fondova i na neobrazovanost i intelektualnu nezain-
teresovanost palanačkog okruženja, bio veliki uspeh.Pored drugih, značajni su njegovi prevodi sa engleskog
Istorije civilizacije u Engleskoj H. T. Berkla Beograd, 1893 1894 i O herojima Tomasa Karlajla Beograd,
1903 .Godine 1902. došao je u Beograd, gde je umro 1905. godine kao profesor Prve beogradske gimnazi-
je.Misli Božidara Kneževića nisu misli i izreke po tipu uobičajenih aforizama, nisu ni saveti praktične moralne
filozofije, po uzoru na stare moraliste. U Mislima pisac često daje zaključke svojih istorijsko-filozofskih
razmišljanja. U njima ima tragova filozofskog špekulisanja i istorijskih ideja. Terminologija je ponekad
naučna, ali u delu ima vrlo mnogo i ličnog, gotovo autobiografskog.Nezadovoljan svojim životom, duhovno i
duševno vređan od okoline, bez pravog prijatelja i sagovornika, Knežević se povukao u sebe i odvojen od
svojih savremenika i iznad svoje sredine tražio zaborav i utehu u čistim visinama misli.NJegove omiljene
ideje su: konstatovanje niske životinjske prirode ljudske, pesimističko shvatanje čoveka, razlika koja postoji
između nižeg, animalnog i višeg, intelektualnog čoveka, borba ideala i stvarnosti, krajnji trijumf duha nad
materijom i večnosti nad prolaznošću, kult i poezija misli, otkupljenje duše mišlju, ne besmrtnost duše nego
besmrtnost duha.Cela ova mala knjiga je lirika intelekta i apoteoza misli, Kneževićeve osloboditeljke i
utešiteljke od čamotinje, niskosti, gluposti i nerazumevanja.Misli su prvo objavljene u Srpskom književnom
glasniku 1901 , a odštampane su u zasebnu knjigu najpre 1902, pa u drugom, dopunjenom izdanju u
Beogradu 1914. godine.