Giles. Saint Bede, The Complete Works of Venerable Bede. 1843. Vol. 8.
Giles. Saint Bede, The Complete Works of Venerable Bede. 1843. Vol. 8.
Giles. Saint Bede, The Complete Works of Venerable Bede. 1843. Vol. 8.
COMPLETE WORKS
or
ACCOMPANIED BY
VOL. VIII.
COMMENTARIES ON THE SCRIPTURES.
LONDON:
MDCCCXLIV.
Ji/ ;3
v.LF
LONDON:
B E D/_;
OPERA QU/E SUPERSUNT OMNIA,
EDITIONUMQUE OPTIMARUM
VOL. VIII.
COMMENT. IN SCRIPT. SACR.
LONDINI:
MDCCCXLIV.
VENERABILIS
COMMENTARIA IN SCRIPTURAS
SACRAS,
EDITIONUMQUE OPTIMARUM
VOL. Jl.
COMMENT. IN VETUS TESTAMENTUM.
LONDIN]:
MDCCCXLIV.
PREFACE
TO
ALLEGORICA EXPOSITIO.
LIBER SECUNDUS.
IN CAP. VIII.
IN CAP. IX.
IN CAP. XIII.
IN CAP. XIV.
IN CAP. XV.
CAP. xI. Et dixil Samuel ad Saul: Me misit Dominus,
ut ungerem te in regem, &jc. usque ad id quod scriptum est,
Quod constituisset regem Saul super IsraeL] Ha_c lectio
super Samuelis et David specie Jud_eorum regnum ob
culpam perfidi_e ad gentes transferendum, immo omnes qui
peccata cure suis auctoribus perfecto odio non oderint,
extirpandos docet a regno fidei ; et hoc melioribus proximis
dato, nihilominus eos qui operantur iniquitatem, cure suis
operibus esse perdendos.
Dixit Samuel ad Saul: Me misit Dominus, ut ungerem
te in regem, _yc.] Dicit sermo propheticus quotidie recto-
rlbus ecclesi_e, quod non proprie libertatls industria, sed
ipsius mlnisterio per Dominum ad regendum sint populum
ejus electi; ideoque vocem imperil illius intenta semper
debeant aure percipere. Dicit et omnibus ecelesi_e filiis,
ut Domini jussis obtemperent ; quia nimirum omnis mundo
corde, qui Dei _isionem desideranter expectat, rex super
populum ejus Israel unctus est ; super ipsum scilicet bo-
narum cogitationum actionumque coetum, cujus se meritis
sperat ad ejus visionem pertingere. Israel quippe, vir
videns Deum interpretatur. Et beati mundo eorde, quo-
niam ipsi Deum videbunt.
H_ec dicit Dominus exercituum: Recensui, Sye.] Apta
prmfatio ad bellum spirltuale eohortanti, ut Deum qui hoe
adlre pr_eciperet, Dominum exercituum eognominet ; hoc
est agminum angelicorum, quorum nos necesse est contra
potestates aerias dimicantes, protegamur auxillo. 2Egyp-
tus autem, qua_ tenebras sonar, priora peccata, qu_e nos
usque ad mare baptismatis secuta, sed in eo sunt demersa,
significat. Amalec vero, qui transito mari Rubro restitit
in via solitudinis Israeli, et interpretatur populus brutus,
ea nimirum peccata demonstrat, qum nobis post undam
baptismi quotidianis armis insistentes, nead promissa
IN LIB. I. SAM. CAP. XV. 67
LIBER TERTIUS.
PR._E FATIO,
IN CAP. XVI.
CAP. I. Usquequo tu luges Saul? @. usque ad id quod
scripture est: recedebat enim ab eo spb'_tus malus.] Hmc
IN LIB. 1. SAM. CAP, XVI, 79
g
L_ LIB. I. SAM. CAP. XVl. 81
IN CAP. XVII.
IN CAP. XVIII.
nus sit, qui ecclesiam sibi fidelium jure sponsi copulet. Ipse
autem est, de quo scribit Joannes: In principio eratVerburn,
et Verbum erat apud Deum, et Deus erat Verbum, et cetera,
usque ad id quod air : Et Verbum taro factum est, et habi-
tavit in nobis, et vidimus gloriam ejus, gloriam quasi
unigeniti a Patre, plenum gratia? et veritatis. Vita ejus
est de qua ipse loquitur: Sicut enim Pater habet vitam
in semetil)so , sic et dedit Filio vitam habere in semetipso.
Vita ejus est, ad cujus imitationcm suos auditores pro-
vocans apostolus Petrus ait : Qui peccatum non fecit, nec
dolus inventus est in ore ejus. Qui eum maledieeretur,
non maledieebat; cum pateretur, non comminabatur, et
ca?tera. Cognatio Patris ejus in Israel, ipsa est de qua:
Juravit Dominus David veritatem, et non fi'ustrabitur
eam, De fructu vcntris tui ponam super scdem meam.
Cognatio Patris ejus, de qua ipse testatur: Quieunque
enim fceerit voluntatem Patris met qui in cwlis est, il)se
meus frater, et soror et mater est. Non se ergo Dominus
sponsum ecclesia?, id est, Christum esse renuit; sed qua?-
rendum intelligendumque, quia ipse est. Doeet denique
Phariswo.% proposito Psalmi testimonlo, quomodo Chrisms
sit filius simul et Dominus David, interrogans non Chris-
tum se esse negat, scd illos ad pctcndam, qua?rendam, pul-
sandam que agnitionem vcritatis excitat. Et alibi Scriba?
bonum se magistrum vocanti, ac de bono faciendo qua?-
renti, respondit : Quid me dicis bonum ? nemo bonus nisi
solus Deus; neque ibi se bonum non esse, sed Deum cre-
dendum esse significans.
Factum est autem tempus, ul cum deberet dari 3lerob, _'c.]
Faetum est, cure deberet Christo in earne doeenti credere
major pars Judaic_ plebis, eredidit potius et adha?sit Seribis
et Pharisa?is. Dilexit autem pars altera ejusdem populi,
et ipsa regaliter edueata per legem Domini, Salvatoris
adventure. Congruit autem legis doetoribus signifieandis
etiam nomen ipsum. Hadriel Molathitee. Hadriel nam-
que grex Dei, Molathita? a parturiente me dieitur. Et
legalium coetus magistrorum, qui a vulgari aetione et rus-
ticitate selectus, divinis rebus vacare, divina meditare,
11_ ALLEGORICA EXPOS1TIO
IN CAP. XIX.
IN CAP. XX.
IN CAP. XXI!.
LIBER QUARTUS.
PRO(EMIUM.
IN CAP. XXIV.
IN CAP. XXV.
ALLEGORICA EXPOSIT|O
IN CAP. XXVII.
IN CAP. XXVIII.
IN CAP. XXX.
IN CAP. XXXI.
LIBROS] REGUM
QUA_STIONUM XXX.
LIBER UNUS,
i
QU._ST_ONU_ XXX. LIB. UNUS. 239
J
QU_STIONUM XXX. LIB. UNU8. 249
LIBER.
P
DE TEMPLO SALOMONIS° 375
civesejusdempatri_e c_lestis
signaculodUectionisa cmte-
rorum mortaliumvilitatesecrevit
: In hoc cognoscent,in-
quiens,omnes, quia mei estisdiscipuli, si dilectionem
habueritis
ad invicem.
CAP. xv. Et in ingressu oraculi fecit ostiola de li#nis
olivarum, Syc.] Quod primo dixerat, Fecit ostiola de lignis
olivarum, hoc ipsum apertius videtur explicare voluisse,
cure adjunxit: Et duo ostia de lignis olivarum; unus
quippe erat in_essus oraculi, sed idem ingressus duobus
ostiis claudebatur. Rursumque reseratis eisdem aperieba-
tur, sicut et templum et porticus ante templum unum non
amplius habebant introitum ; eerti utique causa mysterii,
quia unus Dominus, una tides, unum baptisma, unus Deus,
unus in eeelesiam prmsentem per baptismum, unus in
regnum cceleste per opera fidei est sperandus introitus.
Nam quod unus esset ingressus oraeull, testatur hoe quod
inferius de arca scriptum est : Cumque eminerent veetes,
et apparerent summitates eorum folds sanctuarium ante
omeulum, non apparebant ultra extrlnsecus. Ubi patenter
ostenditur, nifaUor, quod unus erat ingressus oraeuli, ethic
e regione factus arcm, qu_e erat in medio ejusdem oraculi ;
cujus ingressus ostiola, per significationem m_fltifarie pos-
sunt accipi. Namet angelicos spiritus, quorum ministerio
in habitationem patrim ccelestis introducimur, apertissime
designant; et apostolicorum tuque virorum, qum apostolo-
ram figuram tenent, quibus claves regni co_lorum datm
sunt; qum aecepta a Domino potestate ligandi atque sol-
vendi, et dignos intra januam regni admittunt, et con-
tumaces impuros et superbos excommunicando, vel ana-
thematizando ab ingressu vitro perennis eliminant. Sed et
opera justitim, quorum merito ad regnum coeleste perveni-
tur, recte per ostia, per qum in sancta sanctorum ingredie-
batur, possunt typiee designari; juxta quod in libro
Sapientim scrlptum est, Custoditio autem legum, eonsum-
matio incorruptionis, incorruptio autem facit proximum
Deo. Concupiscentia autem sapientim deducit ad regnum
perpetuum. Quibus omnibus apte congruit, quod eadem
ostiola de lignis fiunt olivarum ; quia nimirum et ange]i et
x2
308 DE 'rEMPLO 8ALOMONISo
¢
/
DE TEMPLO SALOMONIS. _
EZRAM ET NEEMIAM
PROPHETAS
ALLEGORICA EXPOSITIO.
PR2EFATIO.
LIBER PRIMUS.
IN CAP. I.
IN CAP. III.
LIBER SECUNDUS.
IN CAP. V.
Aut ergo vere ibi fuit tempore illo quo templum a_dificaba-
tur, et facto templo rediit Babyloniam, ut plures de filiis
Israel redueeret ad Hierusalem ; aut certe etiam si adhue
ibi non erat, cure _edifiearetur templum, se tamen illis
jungit qui vedifieabant, quia quasi suum esset omne quod
erga fratres suos agebatur, vel quod ipsi agebant, aestima-
bat. Sic et apostolus ob concordiam fraternitatis, se quo-
dammodo consociat eis qui in fine seculi futuri sunt
sanctis : Nos, inquit, qui vivimus, qui residui sumus,
in adventu Domini nostH non praeveniemus eos qui
dormierunt.
Placuitque ut res ad Darium referretur, _'c. usque ad
finem episto]m.J Multum dissimilis est hmc epistola, quam
Thathannai scribit Darlo, illi epistolm quam Rehum et
Samsai scrlpserunt Artaxerxi. Ilia namque accusatione
Hierosolymitarum, h_ec laude non solum gentis, sed et Dei
omnipotentis plena est. Denique ita incipit: Dario regi
pax omnis. Notum sit regi, isse nos ad Judmam pro-
vinciam, ad domum Dei magni, qu_e mdificatur lapide
impolito, et ligna ponuntur in parietibus, opusque illud
dillgenter exstruitur, et crescit in manibus eorum. In-
terrogavimus ergo senes illos, et ita diximus eis: Quis
dedit vobis potestatem, ut domum hanc _edificaretis ? &c.
In quibus verbis hoc quoque notandum, quomodo dictum
sit_ lapide impolito domum Dei _edificatam; cure constet,
tantum opus non nisi de politis lapidibus potuisse fieri.
Sed lapide impolito intelligendum est lapide novo, quem
ipsi quidem impolitum repererunt, sed poliendo aptum
_edificio domus Domini fecerunt; nam etsi veterum lapi-
dum, qui, sicut Hieremias plangens ostendit_ dispersi erant
in capite omnium platearum, aliqui remanserunt ; nulli
tamen dubium, quin novi essent lapides poliendi_ ex quibus
opus templi possit impleri. Cujus nimirum rei in promptu
est mysterium, cure viderimus ecclesiam Dei mdificari, non
solum de his qui poenitendo resipiscunt ad vltam sanctita-
tis, quam olim peccando perdiderant; verum etiam de illis
qui nuper ad fidem vocati, institutione magistrorum quasi
norma opifieum compositi, atque in zedificium domus Do-
414 ALLEGORICA EXPOSITIO
IN CAP. X.