21st CLPW Midterm PT

Poetry for the Brokenhearted: An Analysis on
Habang Wala Pa Sila by Juan Miguel Severo
In Partial Fulfillment of the

Requirement in 21st Century Literature from Philippines and the World
Submitted to:
Ms. Jirah P. Canilao
Submitted by:
De Guzman, Ma. Alyza Rovyn C.
Pastrana, Justine Gabriel H.
Gubaton, Jilianne Mariya T.
Cawasa, Shekihna Jade P.
Pasaol, Mhelrace Dave C.
Junio, Daniel Justin J.
Arendon, Jumely D.
Hongayo, Hubert P.
Aguilar, Rajs C.
July 2018
I. Background of the Author
Juan Miguel “Gege” Rivera Severo is a Filipino actor and spoken word artist
who came to fame playing Rico on the comedy series On the Wings of Love. He
received increased attention for his spoken word art when his piece "Ang Huling Tula
na Isusulat Ko para sa 'Yo" went viral in 2015.
Born on August 14, 1988 in Malabon City, Philippines, the 30-year-old

author started performing Spoken Word Poetry in Sev’s Café back in 2014, where he
met Words Anonymous, a very active group of Spoken word artists, of which he is
now the most popular member.
He attended the College of Mass Communication at the University of the

Philippines where he was roommates with On the Wings of Love director Antoinette
Jadaone. He played guest and support roles in different Filipino movies such as The
Hows of Us, Can We Still be Friends?, and Nakalimutan ko Nang Kalimutan Ka.
His first play, Hintayan ng Langit (Heaven’s Waiting), debuted in 2015. It

was so well-received that it was shown to Filipinos in the United States. It is now
adapted as a film that is now available to stream in Netflix.
Severo describes himself as “A writer who performs and a performer who writes”
II. Background of the Text
No one did more than Severo to popularize spoken word performances and
Filipino poetry in 2016. His heartfelt, infectious and lyrical poems won him an ardent
following and trained a mainstream light on the creation and delivery of verses.
Habang Wala Pa Sila is a collection of Severo’s spoken word pieces, some

of which have gone viral on Facebook. As the title suggests, most of the poems in the
collection were written during times when the young poet was waiting for a companion, a
colleague, or a past love. This is his first published book.
Severo’s unlikely role as the voice of poetry for the millennial generation
first began with the viral video for his piece, Ang Huling Tulang Isusulat Ko Para Sa’yo
which was shared by thousands on social networking sites. This was followed by his
breakout role as Rico on the primetime show On The Wings of Love.
Published by ABS-CBN Publishing, Habang Wala Pa Sila is one of the latest

addition to ABS-CBN Publishing, Inc’s successful line of bestselling books. Severo joins
an elite roster of authors which include Senator Miriam Defensor Santiago, Alex Gonzaga,
Georgina Wilson, Solenn Heussaff, and Ramon Bautista.
III. Poems and Analysis
A. Isang Letra
“Hindi pa.” Kaya siguro magandang pakinggan sa

una
Nakakatuwa ang dalawabg salitang ‘yon.
Dahil sa pinapangakong simula pero
Hindi pa. hindi pa
Parang ang gandang pakinggan sa
umpisa.
Sandali. ‘Wag muna.
Parang laging may paanyaya ng simula.
Mahal ko na ba? Hindi pa.
Kumain ka na ba?
Sandali. ‘Wag muna.
Hindi pa.
Mahal ko na ba? Wag ‘muna.
Napanood mo na ba ‘tong pelikula?
Tapos na ba?
Hindi pa.
‘Wag muna.
Natikman mo na ba ‘to?
‘Wag sana.
Hindi pa.
Natikman mo na ba ako?
“Hindi pa.”
Hindi pa.
Nagustuhan ko itong dalawang salita
dahil, sa ibang pagkakataon,

Hindi pa.
para bang may pangako na balang araw
Parang laging may kasunod na “pero magiging
gusto ko sana”.
“hindi na”.
Parang magsinula ng maraming “oo”
Tama!
Umaasa ka pa ba?
Magsisimula.
Hindi na.
May pangako ng isaang simula.
Naghihintay ka pa ba?
Hindi na. Hindi na.
Masakit pa ba? Mahal ka pa ba niya?
Hindi na. Hindi na.
Mahal mo pa ba siya? Nakalimutan mo na ba siya?
Hindi na. Hindi pa.
Tangina.
Tama.
Wakas. Nagsimula pero hindi tayo matapos-

tapos sa hindi pa at hindi na.
Hudyat ng isang wakas.
Tangina. Isang letra lang ang pinagkaiba!
Kaya siguro magandang pakinggan
Wala pang isang segundo ang kailangan
hanggang sa ngayon dahil sa hinudyat para isulat.
nitong pagwawakas.
Isang pindot lang sa keyboard at
Hindi ba?
tangina ang tagal na
pero hanggang ngayon

Umaasa ka pa ba?
hindi pa.
Hindi na.
‘Pag tinakpan mo nga ang ilalim ng
Naghihintay ka pa ba? letrang p,
Hindi na. magmumukha na itong “hindi na” pero
Masakit pa ba? hindi pa
Hindi na. Kung anu-ano na ang pinangtakip ko
Mahal mo pa ba siya? pero ganon pa rin siya!
Hindi na. Kung anu-ano na ang pinambura ko
Mahal mo pa ba siya? pero hanggang ngayo’y nasa simula pa.
Hindi na. Kung sinu-sino na ang nilapitan ko
Mahal ko pa ba siya? pero nasa ‘yo pa rin ang mga paa ko.
Nasa’yo pa rin ako.
Sabihin mo nga:
Gaano karaming salita pa ang kailangan kong isulat para
mapalitan ang isang letra?

Analysis
ELEMENTS OF POETRY
1. SOUND DEVICES
1.1. Rhyme
Since the poem is a free verse, there is no regular rhyme scheme
1.2. Rhythm
Since the poem is a free verse, there is no regular rhythm
1.3. Assonance
“Parang ang gandang pakinggan sa umpisa.
Parang laging may paanyaya ng simula.
Kumain ka na ba?
Hindi pa.”
(1st stanza, line 4-7)
“May pangako ng isang simula.”
(2nd stanza, line 6)
“Sandali. ‘Wag muna.”
(3rd stanza, line 3)

“Hindi pa.
Nagustuhan ko itong dalawang salita
dahil, sa ibang pagkakataon,
para bang may pangako na balang araw magiging hindi na.”
(4th stanza, line 1-5)
“umaasa ka pa ba?
Hindi na.
Naghihintay ka pa ba?
Hindi na.
Masakit pa ba?
Hindi na.”
(5th stanza, line 1-6)
“Tangina. Isang letra lang ang pinagkaiba!”
(8th stanza, line 2)
2. METER & FOOT
Since the poem is a free verse, there is no regular meter and foot
3. IMAGERY
3.1. Figures of Speech
SYNECDOCHE
“Kung sinu-sino na ang nilapitan ko
Pero nasa ‘yo pa rin ang mga paa ko.”
(9th stanza, Line 3-4)
4. TONE
FRUSTRATED
The author of the story expresses his frustration about his struggle on moving on.
How the difference one letter could have. Hence, the title “Isang Letra (One Letter)”.
He narrates how he has been with other people, did other things that might help erase
the thoughts of him/her and how he failed to forget that person.
5. THEMATIC ANALYSIS
“Healing doesn’t mean the damage never existed; it means the damage no
longer controls our lives”
The poem talks about the eagerness of the narrator to finally forget everything
that reminds him about his past lover. Although he doesn’t love the person anymore,
there is still something that awakes his pain. Healing takes time. We should not put
pressure to ourselves when it comes to this matter. There will always be a point in our
life when we will fail and stumble but the important thing is, we will use this as our
weapon to survive life.
B. Mga Basang Unan
Noong iwan mo ako ng walang pasabi, at pangako ng
pagbabalik, umiyak ako buong gabi. Umiyak ako nang
sobrang tindi; kinailangan kong ibilad sa araw ang unan ko
kinabukasan. Ang sarap pala sa pakiramdam ng patulugin
ka ng sarili mong pag-iyak. Naisip ko, hindi pinakuluang
dahon ng bayabas, o alak, ang sagot sa ganitong klaseng sakit.
Luha ang pinakamabisang pang-langgas sa sugat ng puso.
Kaya… inaraw-araw ko ito. Sinisimulan at tinatapos ko ang
mga araw na binabalikan ang mga sugat na iniwan mo.
Binabalikan ko lahat ng ang mga alaala’t hinahanap kung saan
sila bumaon dito sa puso ko. Nakakatawa. Akala ko
noon, kung dumating man ang araw na ‘to, puro mga
away at hindi natin pagkakasunduan ang mga sugat na
iintindihin ko, kasi ‘yun, mahirap gamutin; na sila,
kahit ilang balde na ng luha ang aking pigain mula sa mga mata
ko, magdurugo pa rin.
Pero mas nagdurugo ako para sa mga tawa mo. Mas
nagdurugo ako sa mga patawa mo. Mas nagdurugo ako sa
mga yakap mo, sa kung paanong ang balat ko ay parang
nalalapnos kapag dahan-dahan mo akong hinahaplos at
ang hininga ko ay nahahapo at kinakapos kapag niyayapos
kita. Nagdurugo ako noong umalis ka, pero mas

nagdurugo ako sa unang gabi na pinili mong manatili.
Nagdurugo ako noong gabing sabihin mo na ayaw mo na,
pero mas nagdurugo ako noong gabing tanungin mo ako kung
pwede pa ba? Nagdurugo ako noong gabing tinalikuran mo
ako, pero mas nagdurugo ako na noong pagtalikod ko,
nandun ka pa. Nadurog ako noong sinabi mong hindi
mo ako mahal pero mas nagdurugo ako at nagdurugo
ako, at nagdudurog ako, at nagdudurog at nagdudurog pa rin ako
sa alaala na ikaw pa ang mas naunang nagsabi ng, “Mahal kita.”
Mahal. kita.
Kung titignan nang maigi ang mga salitang isinulat ng
mga sugat na iniwan mo, ‘yang dalawang ‘yan
ang mababasa ko: Mahal kita. At sa inaraw-araw ng
pagbibila-unan ko, nagmamanhid na sila. Mahal. kita.
At sa dinami-rami ng luha na pinang-langgas ko rito, naglalangib
na sila. Mahal. kita. At sa tagal niyang kumikirot dito sa
dibdib ko, medyo nakakasanay na. At sa haba
ng panahon na ginugol ko sa gamutan, magsasara na sila.
Magsasara, at magiging mga pilat na paulit-ulit kong mababasa
at ang parati lang sasabihin ay “mahal kita”.
Mahal, kung magkita man tayong muli at tanungin mo akong
muli kung pwede pa ba, ang hihilingin ko lang sa’yo ay mga
bagong unan. Dahil ang lahat ng sa akin ay akala mo’y naulanan.

dahil lahat sila ay akin nang naiyakan at nag-iwan ng mga kwento natin
na nag-iwan ng marka sa kanila at ayaw ko na. Ayaw ko
nang matulog sa mga unang basa at malunod sa pagtulog sa
alaala na mahal kita. Mahal nga pala kita. Mahal pa rin pala
kita. At sa wakas, hindi na kasing sakit ng dati.
Pero mahal, masakit pa.

Analysis
ELEMENTS OF POETRY
1. SOUND DEVICES
1.1. Rhyme
1.2. Rhythm
1.3. Assonance
“Ang sarap pala sa pakiramdam ng patulugin ka ng sarili mong pag-iyak.”

(1st stanza, Line 4-5)
“Luha ang pinakamabisang pang-langgas sa sugat ng puso.”
(1st stanza, Line 7)
“Sinisimulan at tinatapos ko ang mga araw na binabalikan ang mga sugat na iniwan
mo.”
(2nd stanza, Line 1-2)
“Kahit ilang balde na ng luha ang aking pigain mula sa mga mata ko”
(2nd stanza, Line 8)

“At nagdurugo at nadudurog at nagdurugo pa rin ako sa alaala na ikaw pa ang mas
naunang nagsabi ng, “Mahal kita.”
(3rd stanza, Line 14-16)
“At sa inaraw-araw ng pagbibilad kong gan’to, nagmamanhid na sila.”
“At sa dinami-rami ng luha na pinang-langgas ko rito, naglalamig na sila.”
(4th stanza, Line 5)
“Magsasara, at magiging mga pilat na paulit-ulit kong mababasa at ang parati lang
sasabihin ay mahal kita.”
“Ayaw ko nang matulog sa mga unang basa at malunod sa pagtulog sa alaala na

mahal kita, mahal pala kita, na mahal pa rin pala kita.”
“At sa wakas, hindi na kasing sakit ng dati
Pero mahal, masakit pa.”
(5th stanza, Line 8)

2. METER & FOOT
Since the poem is a free verse, there is no regular meter and foot
3. IMAGERY
3.1. Tactile
“Mas nagdurugo ako sa mga yakap mo, sa kung paanong ang balat ko ay parang
nalalapnos kapag dahan-dahan mo akong hinahaplos at ang hininga ko ay nahahapo
at kinakapos kapag niyayapos kita.”
(3rd stanza, Line 2-5)
Hyperbole
“Kahit ilang balde na ng luha ang aking pigain mula sa mata ko, magdurugo pa
rin. Pero mas nagdurugo ako para sa tawa mo, mas nagdurugo ako para sa
patawa mo, mas nagdurugo ako sa mga yakap mo.”
(2nd Stanza, Line 7-9)
“Nadurog ako noong gabing umalis ka, pero mas

nagdurugo ako sa unang gabi na pinili mong manatili.”
(3rd Stanza, Line 6)
Irony
“Ang sarap pala sa pakiramdam na patulugin ka ng sarili mong pag-iyak”
4. SYMBOLISM
“Alak” – Beer
“Naisip ko, hindi pinakuluang dahon ng bayabas, o alak,
ang sagot sa ganitong klaseng sakit.”
(1st Stanza, Line 5)
Alcohol is symbolized as a pain reliever because brokenhearted people try to

temporarily drown their misery and pain with alcohol.
“Sugat” – Wound
“Luha ang pinakamabisang pang-langgas sa sugat ng puso.”
A wound symbolizes the painful experiences of the writer which is caused by the
person he loved due to separation, betrayal or anything that can cause a wound to still
leave a scar.
“Bagong Unan” – New Pillow
“Mahal, kung magkita man tayong muli at tanungin mo ako
uli kung puwede pa ba, ang hihilingin ko lang sa’yo ay mga
bagong unan.”
(6th Stanza, Line 3)
In the poem, a new pillow symbolizes a new chapter of his life where he can find
another comfort zone or a thing he can rely on when he is hurt by the pain caused by
love.
“Pilat” - Scars
“Magsasara, at magiging mga pilat na paulit-ulit kong mababasa
at ang parati lang sasabihin ay “mahal kita”. “
At this point, the author tells that the wounds he has are starting to heal but is
would still leave scars that are constant reminders of how he deeply loves the person.
(5th Stanza, Line 9-10)
5. TONE
DISTRESSED
The author of the poem expressed how troubled, sad and heartbroken he is. He
made mention how he spent most of his nights crying himself to sleep, his pillows
becoming the home his tears and all their past memories – making it soaking wet. He
cried and cried and reminisced on how he thought when they will reach this point, he
will only remember the bad times and the fights they had. Yet, what came to his mind
were otherwise – how the person made him happy, stayed on the toughest times and
never left his side.
“Crying is the Only Way Your Eyes Speak when Your Mouth can’t explain How
Things Broke Your Heart”
The poem focuses mainly on how crying became the writer’s outlet in letting out
his emotions. It became his habit to cry and to sulk almost everyday about his sadness
when he lost his lover. It is his way on letting the pain he is suffering heal. In the first
part of the poem, the poet already made mentioned how he cried so hard the day his
lover left him without any promise of coming back. He cried so much he had to dry his
pillows under the sun on the next day. He realized how good it felt being able to cry
yourself to sleep.
Crying is a common phenomenon especially in response to emotions. However,
people who cry are often dismissed as weak and unable to cope with their emotions. As
a matter of fact, many are reinforced not to cry when faced with emotional distress. It is
about time this comes to an end especially in a day and age where mental and emotional
health issues are prevailing because crying has a lot to do with it.
The feeling of being overwhelmed can be a stressful experience to the human health.
Crying is a natural response to being overwhelmed. When a person is broken, he/she is
entitled to the pain that person is feeling. So, one must let it out because when kept inside
for a long time, it can consume that person. Allow one’s self to feel the pain, cry your eyes
out and be sad. It is a part of moving on and realization will strike you when you’re tired
of doing it. Soon, all of those wounds will heal and the pain will go away.
One can cry as much as they want to. But just make sure when you’re finished, you
never cry for the same reason again.
C. Ang Huling Tula Na Isusulat Ko Para Sa ‘yo
(Salamat, G)
Ito na ang huling tula na isusulat ko para sa ‘yo:

(Pangako ‘yan. At, totoo,
hindi ko alam kung magiging gaano kahaba-
kung ilang pahina, ilang minuto s
ang ihahaba at itatagal nito, kaya
posibleng hindi ko agad makabisado pero
pangako ‘yan..)

(Itaga mo ‘to sa bato:
abutin man ako ng umaga rito, hindi ko
ipipikit ang mga matang ito. Uubusin ko
ang lahat ng salita na posibleng tugma ng pangalan mo,
o anumang tawag ko sa ‘yo-
Mahal. Sinta. Irog. Pangga. Hun. Babe. Kulit.
Kapal. Kupal. Walanghiya. Hayop. Puta. Puking ina
ka! Ano pa ba-
Wala akong pakialam kung abutin ako
ng ilag talata, o maubos ako at hindi na
makapagsulat uli sa loob ng mahabang panahon,
pero hindi ko a puwedeng patirahin lang dito
sa loob ko ang mga salitang ito
kaya pangako…)

(magsisimula ako sa umpisa:
sa kung paanong nginitian mo ako tinanong
kung saan ako nakatira. Hindi mo
nga pinansin ang mga agiw sa dingding…
Hind ka nga natinag sa ipis na biglang dumating

sa iyong pagbisita pero hindi mo rin man lang
tinignan ang mga libro na nasa tabi ng kama ko¬¬
natutulog din
at tangi ko noong kapiling.
Magsisimula ako sa umpisa:

sa kung paanong niyakap mo ako
noong sabihin kong mahal kita. Sa kung paanog
hinalikan mo ako sa noo sabay sabing “mahalaga ka”
hindi pa noon nalilinawan na
ayaw kong maging mahalaga.
Ayaw kog maging mahalaga.

Hindi ako antigong salamin na matagal mo nang
pag-aari na tinitignan mo lang para
ipaalala sa sarili mong Maganda ka.
Ayaw kong maging mahalaga.

Hindi ako telepono mong dudukutin lang
sa bulsa kapag kailangan mo ng solusyon
sa kawalan mo ng koneksyon sa mundo mong
masyado nang malawak para bigyang atensyon ka pa.

Hindi ako kuwintas na isusuot mo lang
sa pilig-piling mga sitwasyon na
pakiramdam mo ay kulang ka pa.
hindi ako para ibalik sa loob ng isang kahon
sa yakap ko kapag mahimbing ka na…
O ibalik sa loob ng isang kahon
at itabi sa sulok ng isang aparador,
Sa takot na manakaw ako ng iba.
Ayaw kong maging mahalaga
Ang gusto ko ay mahalin.
Ang kailangan ko ay mahalin.
Kailangan kong mahalin mo ako gaya ng kape mo sa umaga-

tanggap ang tamis at pait,
kailangan para sa init,
pero hindi isinasantabi dahil lang nanlamig na.
Kailangan kong mahalin mo ako gaya ng sarili mong opisina-

kabisado kung saan nakatago ang ano,
alam kung para saan ang alin,
pamilyar sa mga tinatago kong
patalim, silbi, dumi, lihim.
Kailangan kong mahalin mo ako gaya ng unan mo sa gabi-

naiyakap sa ginaw,
sinasandalan kahit sa init,
binubulungan ng mga pinakatatago mong
panaginip.
Ang kailangan ko ay mahalin.
At nagsulat ako noon para lang mahalin mo,

kaya, patawad, pero magsusulat ako
hanggang sa maubos ko ang lahat ng salita
na posibleng tugma ng pangalan mo…
Patawad, pero magsusulat ako para patawarin mo.
Minsan, may nakapagsabi sa akin

na ang hindi raw marunong magpatawad ay hindi makapagsulat kaya,
mahal, sa pagkakataong ito,
sa huling pagkakataon na magsusulat ako ng tula para sa ‘yo, gumawa tayo ng
kasunduan:
Patatawarin kita pero patatawarin mo rin ako.

Patawarin mo ako sa hindi ko pagtahan
at patatawarin kita sa hindi mo pagluha.
Patawarin mo ako sa hindi ko pananahimik
at patatawarin kita sa hindi mo pagsasalita.
Patawarin mo ako sa hindi ko pag-alis
at patatawarin kita sa hindi mo pananatili.
Patawarin mo ako sa hindi ko sa ‘yo paglimot
at patatawarin kita sa hindi mo sa ‘kin pagpili.
Mahal, gumawa tayo ng kasunduan:
Patatawarin kita pero patatawarin mo rin ako.

Patawarin mo ako sa hindi ko pagbitiw
at patatawarin kita sa indi mo pagkapit.
Patawarin mo ako sa hindi ko paglayo
at patatawarin kita sa hindi mo paglapit.
Patawarin mo ako sa hindi ko pagsuko
at patatawarin kita sa hindi mo pagsugal.
Patawarin mo ako sa hindi ko pagkamuhi sa ‘yo
at patatawarin kita sa hindi mo sa ‘kin
pagmamahal.
Mahal, gumawa tayo ng kasunduan:
patatawarin kita pero patatawarin mo rin ako
nang sa wakas ay matapos ko na itong tula
na masyado nang matagal na nakatira dito.
At patawad kung magiging masyadong mahaba
at masyadong maraming boladas pero pangako
huli na ‘to.)
Huli na ito:
(Magsisimula ako uli sa umpisa.
Sa kung paanong ngitian mo ako at
tinanong kung saan ako nakatira.
Magsimula ako uli sa umpisa.

Sa kung paanong ngitian mo ako
Magsisimula ako uli sa umpisa.
Magsisimula ako uli.
Magsimula ako.)
(Mali.)
Ito na ang huling tula na isinulat ko tungkol sa ‘yo:
Kamusta ka?
(Ang paborito kong bahagi ng pagpupuyat, ang dami ng
Tulang sinalubong ng liwanag.)

Analysis
ELEMENTS OF POETRY
1. SOUND DEVICES
1.1. Rhyme
1.2. Rhythm
1.3. Assonance
“Ito na ang huling tula na isusulat ko para sa ‘yo”
“Pangako ‘yan. At, totoo,

hindi ko alam kung magiging gaano kahaba –
kung ilang pahina, ilang minuto
ang ihahaba at itatagal nito, kaya
posibleng hindi ko agad makabisado pero
pangako ‘yan”
“Itaga mo ‘to sa bato:

abutin man ako ng umaga rito, hindi ko
ipipikit ang mga matang ito. Uubusin ko
ang lahat ng salita na posibleng tugma ng pangalan mo,
o anumang tawag ko sa ‘yo-“
(2nd stanza, Line 2-6)
“Ano pa ba –
Wala akong pakialam kung abutin ako
ng ilag talata, o maubos ako at hindi na
makapagsulat uli sa loob ng mahabang panahon,
pero hindi ko a puwedeng patirahin lang dito
sa loob ko ang mga salitang ito
kaya pangako”
"Magsisimula ako sa umpisa:"
(3rd Stanza, Line 2)
“Hindi ka nga natinag sa ipis na biglang dumating

sa iyong pagbisita pero hindi mo rin man lang
tinignan ang mga libro na nasa tabi ng kama ko –
natutulog din
at tangi ko noong kapiling”
(3rd Stanza, Line 6-10)
“Hindi ako antigong salamin na matagal mo nang

ipaalala sa sarili mong Maganda ka”
“Ayaw kong maging mahalaga
Ang kailangan ko ay mahalin”
“At nagsulat ako noon para lang mahalin mo, kaya, patawad, pero magsusulat
ako hanggang sa maubos ko ang lahat ng salita na posibleng tugma ng
pangalan mo”
“Patawad, pero magsusulat ako para patawarin mo”
“Patatawarin kita pero patatawarin mo rin ako”
2. METER & FOOT

3. IMAGERY
3.1 Gustatory
“Kailangan kong mahalin mo ako gaya ng kape mo sa umaga-
tanggap ang tamis at pait,
kailangan para sa init,
pero hindi isinasantabi dahil lang nanlamig na.”
Hyperbole
“Uubusin ko ang lahat ng salita na posibleng tugma ng pangalan mo,
o anumang tawag ko sa ‘yo-“
“At nagsulat ako noon para lang mahalin mo,

kaya, patawad, pero magsusulat ako
hanggang sa maubos ko ang lahat ng salita
na posibleng tugma ng pangalan mo…”
Metaphor
“Hindi ako antigong salamin na matagal mo nang
ipaalala sa sarili mong Maganda ka.”
(6th Stanza, Line 3-4 )
“Hindi ako telepono mong dudukutin lang
sa bulsa kapag kailangan mo ng solusyon
sa kawalan mo ng koneksyon sa mundo mong
masyado nang malawak para bigyang atensyon ka pa.”
“Hindi ako kuwintas na isusuot mo lang
sa pilig-piling mga sitwasyon na
pakiramdam mo ay kulang ka pa.”

Simile
“Kailangan kong mahalin mo ako gaya ng kape mo sa umaga-”
“Kailangan kong mahalin mo ako gaya ng sarili mong opisina-”
“Kailangan kong mahalin mo ako gaya ng unan mo sa gabi-”
4. SYMBOLISM
“Huling Tula” – Last Poem
“Ito na ang huling tula na isusulat ko para sa ‘yo”

In the poem, it serves as a diary for the author wherein he poured out his
pain towards his ex-lover. It symbolizes as the poet’s way of saying goodbye to
that person along with all the pain and suffering he has endured.
5. TONE
FORGIVING
The tone depicted in the poem is forgiving for the poet repeatedly says that
he will forgive his lover for all that he has done. That they must forgive each other.
The poet apologizes for giving his all and he forgives his lover for not giving him
anything in return.
“Forgiveness is the Final act of love”
Love is an act of endless forgiveness. Forgiveness is giving up one’s right to hurt

the other for hurting them. Forgiveness is the final act of love and its most beautiful form.
The author denotes that he must learn to forgive in order to be able to write again. He
asked for an agreement with his former lover – that they will forgive each other. He
spromises that this will be the last poem he will write about his lover, as said in the title.
From the very first stanza of the poem, great pain was already evident. How the
poet’s feelings were so bottled up, he really needed to vent it out before it ruins his insides.
He wasn’t sure how long it would take; he doesn’t care neither. All he needs is to finally
spill his guts out to his past lover.
On the later part of the poem, the author then stated to apologize. Apologizing for
his need to let himself out. It does sound sarcastic and twisted as for he is the one in pain
yet he was the one asking for redemption and forgiveness. But he asked for one thing
from the other too and that is that they may forgive one another: the poet for doing such
things and the other for the lack of. It is inarguably miserable and full of ache. To have
done a whole lot of sacrifices, maybe even more than what you could, then not be given
even a little bit in return. Ignorance is more painful than rejection.
Forgiveness is truly the final act of love. When you forgive, you are able to let go
of what’s behind you – all the pain and suffering one had given you. The poet forgave the
other for not doing the things that he deserves to feel. He cannot be devoured by the
other’s selfishness anymore for he has only loved and gave all that he can and he has
grown tired. Tired of not receiving the love he truly deserves.
References
Juan Miguel Severo. (2019). Retrieved from https://mydramalist.com/people/18245-juan-

miguel-severo [Accessed on 20 July 2019]
Juan Miguel Severo - Bio, Facts, Family | Famous Birthdays. (2019). Retrieved from
https://www.famousbirthdays.com/people/juan-severo.html [Accessed on 20 July
2019]
Juan Miguel Severo - IMDb. (2019). Retrieved from

https://www.imdb.com/name/nm3655845 [Accessed on 20 July 2019]
Juan Miguel Severo's 'Habang Wala Pa Sila,' Now on its Second Printing. (2019).
Retrieved from https://www.lionheartv.net/2016/04/juan-miguel-severos-habang-
wala-pa-sila [Accessed on 20 July 2019]
Monzon, E. (2015). A Prompt Perspective on Poem Titled “Ang Huling Tula na Isusulat
Ko Para Sa’yo”. Retrieved from
https://distressedryz.wordpress.com/2015/05/27/a-prompt-perspective-on-poem-
titled-ang-huling-tula-na-isusulat-ko-para-sayo/ [Accessed on 22 July 2019]
Severo, J. (2016). Instant Coffee Irony. Retrieved from https://www.rappler.com/life-and-

style/career/118434-juan-miguel-severo-essay-on-the-wings-of-love [Accessed
on 22 July 2019]
Severo, J. (2016). Habang Wala Pa Sila, pp. 61-65, 69-71, 77-85, ABS-CBN Publishing:
Philippines

21st CLPW Midterm PT

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

21st CLPW Midterm PT

Uploaded by

Document Information

Original Description:

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

21st CLPW Midterm PT

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Poetry for the Brokenhearted: An Analysis on

Habang Wala Pa Sila by Juan Miguel Severo

In Partial Fulfillment of the

Born on August 14, 1988 in Malabon City, Philippines, the 30-year-old

He attended the College of Mass Communication at the University of the

His first play, Hintayan ng Langit (Heaven’s Waiting), debuted in 2015. It

Habang Wala Pa Sila is a collection of Severo’s spoken word pieces, some

Published by ABS-CBN Publishing, Habang Wala Pa Sila is one of the latest

“Hindi pa.” Kaya siguro magandang pakinggan sa

dahil, sa ibang pagkakataon,

Masakit pa ba? Mahal ka pa ba niya?

Hindi na. Hindi na.

Mahal mo pa ba siya? Nakalimutan mo na ba siya?

Hindi na. Hindi pa.

Wakas. Nagsimula pero hindi tayo matapos-

pero hanggang ngayon

Hindi na. Kung anu-ano na ang pinangtakip ko

Mahal mo pa ba siya? pero ganon pa rin siya!

Hindi na. Kung anu-ano na ang pinambura ko

Mahal mo pa ba siya? pero hanggang ngayo’y nasa simula pa.

Hindi na. Kung sinu-sino na ang nilapitan ko

Gaano karaming salita pa ang kailangan kong isulat para

mapalitan ang isang letra?

“Parang ang gandang pakinggan sa umpisa.

Parang laging may paanyaya ng simula.

(1st stanza, line 4-7)

“May pangako ng isang simula.”

(2nd stanza, line 6)

“Sandali. ‘Wag muna.”

(3rd stanza, line 3)

Nagustuhan ko itong dalawang salita

dahil, sa ibang pagkakataon,

para bang may pangako na balang araw magiging hindi na.”

(4th stanza, line 1-5)

(5th stanza, line 1-6)

“Tangina. Isang letra lang ang pinagkaiba!”

(8th stanza, line 2)

2. METER & FOOT

Noong iwan mo ako ng walang pasabi, at pangako ng

pagbabalik, umiyak ako buong gabi. Umiyak ako nang

sobrang tindi; kinailangan kong ibilad sa araw ang unan ko

kinabukasan. Ang sarap pala sa pakiramdam ng patulugin

ka ng sarili mong pag-iyak. Naisip ko, hindi pinakuluang

dahon ng bayabas, o alak, ang sagot sa ganitong klaseng sakit.

Luha ang pinakamabisang pang-langgas sa sugat ng puso.

Kaya… inaraw-araw ko ito. Sinisimulan at tinatapos ko ang

mga araw na binabalikan ang mga sugat na iniwan mo.

Binabalikan ko lahat ng ang mga alaala’t hinahanap kung saan

sila bumaon dito sa puso ko. Nakakatawa. Akala ko

noon, kung dumating man ang araw na ‘to, puro mga

away at hindi natin pagkakasunduan ang mga sugat na

iintindihin ko, kasi ‘yun, mahirap gamutin; na sila,

ko, magdurugo pa rin.

Pero mas nagdurugo ako para sa mga tawa mo. Mas

nagdurugo ako sa mga patawa mo. Mas nagdurugo ako sa

mga yakap mo, sa kung paanong ang balat ko ay parang

nalalapnos kapag dahan-dahan mo akong hinahaplos at

ang hininga ko ay nahahapo at kinakapos kapag niyayapos