Beach House - Teen Dream (2010)

Ik vind het zo vreemd dat het meest breekbare en sensitieve nummer, "Real Love", onderaan de lijst van favoriete nummers staat. Bovendien is het het meest afwijkende nummer van de rest. Mooie piano akkoorden, rustiger, minder ruis, minder monotoon. Dit overkomt me zelden, dat ik het nummer onderaan de stemlijst het beste vind.

Heb zeer genoten van het optreden op Lowlands. Ik hoor The VU invloeden, maar het geheel doet me ook aan Broadcast denken (ook een zeer fijne band )

Er staan wel enkele erg mooie nummers op dit album, maar ik vind de plaat iets te veel van het zelfde en van sommige nummers blijft echt niks hangen bij mij. De stem van de zangeres is ook niet zo mijn ding.

noem je dit iets te veel van hetzelfde en dan kom je zelf met No Line On The Horizon van U2 aanzetten in je top 10 (om het over Bloc Party en Muse niet eens te hebben...)

Matige reactie Sietse, jou luistergenot zal in de jaren ook wel ge-evolueert zijn en ik kan me best voorstellen dat ik dit 7 jaar geleden (hij is immers 15..) ook niet echt had getrokken.. laat hem lekker in de aankomende jaren ook een 'goede' smaak ontwikkelen

Leeftijd is geen enkel excuus voor slechte smaak. Dat de plaat iets te veel klinkt als hetzelfde, snap ik deels -dat beeld heb ik ook vaak gehad van deze plaat. Echter, wanneer ik weer ga luisteren blijkt elk nummer enorm van elkaar te verschillen (in tegenstelling tot bands als U2 en Muse). Daarnaast verschilt deze plaat ook nog eens van voorgaand album, in kleur en sfeer. Wellicht kan hallo! Devotion proberen uit 2008. Die plaat heeft bij mij nog steeds de voorkeur.

Een Muse fan voelt zich nu op z'n tenen getrapt zoals je wel begrijpt. Het is maar net of je meer houdt van melancholie (Dit) of bombast (Muse).

Wat een hopeloze discussie. Beach House vergelijken met U2, Muse en Bloc Party. Stuk voor stuk bands die geen enkel raakvlak hebben met de muziek van dit album.
Voor degene die de songs te eenduidig vinden is hét advies: nog enkele draaibeurten en het licht gaat vanzelf aan. Het is 9 uit 10. Ook ik vindt alleen [Real Love] iets te flets, maar ik skip bij nr.9 al lang niet meer.

Wat is goede muziek, en wat slechte? Het is makkelijk en daarmee gevaarlijk om iemands smaak af te kraken, hier betrap ik mijzelf wel eens op. Wel denk ik dat leeftijd een belangrijke rol KAN spelen bij de waardering voor bepaalde muziek, en de 'ontoegankelijkheid' van andere muziek.

Dit heeft ook alles met gewenning te maken. Als je 'mainstream-rock-radio' en oude(rs)muziek als U2, Pink Floyd en The Beatles gewend ben (zoals bij mij ook het geval was), kan het een proces zijn eer bepaalde alternatieve muziek gewaardeerd wordt. In dit geval vind ik het bijzonder dat Niels (hallo!) ( ) van Sigur Rós en Kid A van Radiohead in zijn Top 10 heeft staan.

Op die leeftijd zou ik nog een aantal beschamend slechte radio 538-bandjes in mijn Top 10 hebben staan, dus ik vind het allemaal wel meevallen. Teen Dream is net als Kid A een album wat je moet doorgronden, en dat in dit geval tijd kosten. Advies dus, in navolging van blur8: beluister het nog een aantal maal, je zal niet teleurgesteld worden!

deze plaat blijft maar beter worden! Vond m in eerste instantie een tikje repetitief, maar die mening moet ik bijstellen. Zitten voor mij ook geen zwakke nummers op, en wel een heel aantal hele goede.

Ik luister deze cd weer een tijdje, leg hem dan weer een tijd weg. Opeens heb ik dan weer een of ander nummer ervan in mijn hoofd, en dan haal ik hem weer tevoorschijn. Hij blijft alleen maar beter worden! Heerlijke cd!

Sterker nog, ik draag Teen Dream op als album van het jaar. Het album heeft na bijna een jaar niets aan kracht ingeboet.

Ook hier de nr.1 van 2010.
TeenDream staat inmiddels 48 weken in de MM-rotatielijst,
ben dus benieuwd naar de stand van 31 december.

Ik draaide dit album na een hele tijd weer. Begin van het jaar kon ik het zeer waarderen, nu vind ik het nog steeds goed, maar niet meer zo bijzonder als toen. Vooral bij de laatste nummers heb ik dat. Mijn score wat verlaagd.

Grappig. Net als toen ik dit album wat meer begon te draaien in het begin van het jaar, waardeer ik 'm nu al weer meer. En is mijn score weer terug als een jojo op 4,5*, want dit is wel erg mooie muziek, toch vrij origineel uitgevoerd en met een paar ijzersterke tracks.

Al vond ik ze live vrij saai en weinig toegevoegde waarde op het album hebben, deze plaat eindigt hoog in mijn lijstje dit jaar. Zitten meerdere parels tussen. Tot nu toe staat deze plaat op nr. 2.

Toch nog zo op het einde van het jaar meegepikt en wat een goede plaat is dit zeg. Op een of andere manier had ik nooit echt behoefte om hier aan te beginnen, maar toen ik eenmaal de opener hoorde was ik verkocht. Dit kan alleen nog maar beter worden.

Moet 'm voor de tweede keer verhogen. De vorige keer kwam ik nog op 4.0* uit omdat ik nog wat zwakke plekken zag, maar nu weet ik niet meer waar ik die in zag. Met gemak één van de beste platen van het afgelopen jaar.

Door de vierde plaats in de toplijst van 2010 werd ik erg benieuwd naar dit album. Eerst even paar nummers beluisterd en daarna maar gelijk het complete album. Een heerlijk dromerig album, Zebra is een van de betere openers uit 2010. De zang is echt heerlijk. Zeker 4 sterren of misschien wel hoger.

Ook ik werd door de vierde plaats in de toplijst van 2010 benieuwd naar dit album. Ik moet zeggen dat ik vind dat de titel de lading aardig dekt. Het zijn allemaal mooie dromerige nummers, die helaas nergens echt spannend worden.

Je wordt meegevoerd door een landschap met mooie uitzichten waarbij je de harde werkelijk even doet vergeten. Langzaam doezel je weg en je wordt pas weer wakker aan het eind van de trip. Verlangend naar de vervagende droom van hoe het zou moeten zijn, maar helaas niet is. Je opent de deur van je beach house. De vakantie is voorbij. Terug naar het echte leven.

Dit is niet helemaal mijn soort muziek. Toch kan ik dit album wel waarderen ik begin met 3 sterren.

dit is geweldig. ik raad het iedereen aan. prachtige dromerige songs zoals velvet underground dat ook kon met bijvoorbeeld sunday morning.

Ja, wereldplaat, het was voor mij een zware keuze tussen The National en dit album omdat ik beiden van een bijzonder hoog niveau vind.

De link die gerre naar VU en meer bepaald Sunday Morning legt is treffend, al hangt dit voor mij ergens tussen de wat rauwere VU sound en het dromerige engelengeluid van een band als Cocteau Twins.

We kunnen ook genieten van zeer fraaie teksten, waarin vaak gebruik wordt gemaakt van metaforen. Somber zou ik de muziek niet durven noemen, het heeft wel wat van een trip down memory lane maar anderzijds is het sprankelend genoeg om de zintuigen te prikkelen en niet helemaal in het verleden te verdrinken. Het bevat evengoed een positieve boodschap, nl genieten van het leven zolang het kan. Paradepaardje 10 Mile Stereo vat dit goed samen :


It can't be gone, we're still right here
It took so long, can't say we felt it all
Limbs parallel, we stood so long we fell
Love's like a pantheon, it carry us on forever

De eerste drie luisterbeurten vond ik er niet veel aan. Maar dan is er toch iets gebeurd, en ondertussen vind ik het een wereldplaat. Prachtige muziek.

Wauw...echt een geweldig album! Er zit voor mij geen enkel slecht nummer bij. Zebra is echt zo'n lekker nummer.....

Ik dacht dat Real Love nou echt de killertrack van het album was, zie ik dat ie hier op de een-na laatste plaats staat qua ieders favoriete nummers

Ja dat heb ik ook al eens geplaatst. Bij de eerste keer luisteren begon ik tegen het einde zo langzamerhand in te dutten, komt ineens het wonderschone Real Love voorbij. "Waar is het gevoel bij de luisteraar?", is wat ik me dan serieus afvraag.

Heerlijk dagdromen met dit album, de muziek heeft een soort van rust over zich....

Gewoon een lekker (dream) pop album. Echt heel bijzonder vind ik het allemaal niet maar het zijn allemaal wel "chille" nummers. Zo hoort popmuziek te zijn wat mij betreft , en ik zou dan ook zeer blij zijn als een nummer van hun of vergelijkbaar nummer gewoon in de top 40 komt. Dit is popmuziek met niveau , en niet die poppenkast dat tegenwoordig de top 40 vult. Niet echt een speciale plaat maar popmuziek van een hoog niveau, niks mis mee en dus 3.5*!

Dit is toch wel echt hele mooie muziek, dit Beach House. Prachtige dromerige songs met als absolute uitschieter "Lover of Mine", dat begint met een schitterend instrumentaal intro. De rest van de songs is natuurlijk ook van hoog niveau. Verder kan ik er weinig over te zeggen. Gewoon luisteren en genieten.

5,0*

Beach House is langer conserveerbaar dan een goede, en dan ook een heel goede, wijn. Dit blijft verrassen, en plakken. Geregeld laat ik het los, maar als ik het weer oppak, kleeft het ook onmiddellijk aan mijn oor.
Live vond ik ze echt een verademing overigens, en stukken beter dan door de luidsprekers van de huiskamer nog.